13-Daagse wandelreis in Marokko

Hoi allemaal,

Bij gebrek aan internetcafé's onderweg, hierbij achteraf nog een verslag van mijn vakantie van de afgelopen 2 weken.

Groetjes,
Sigrid


Zondag 25 december
Vanavond via Casablanca naar Ouarzazate gevlogen. Onderweg kennis gemaakt met de meeste groepsgenoten. De groep is groot, 18 personen. Doordat de vlucht naar Casablanca bijna anderhalf uur vertraging had, was het nog even spannend of we het vliegtuig naar Ouarzazate zouden halen, maar gelukkig wachtte dat vliegtuig op ons. Helaas ging niet alle bagage mee, maar dit keer was mijn rugzak wel meegekomen. Een aantal groepsgenoten zat zonder bagage. Op de luchthaven stond reisleider Yahya op ons te wachten. In een kwartiertje reden we naar ons hotel. Het was uiteindelijk kwart voor 3 voor we in bed lagen.

Maandag 26 december
Vanmorgen om kwart voor 8 opgestaan. Na het ontbijt zijn we eerst de stad in gereden om geld te pinnen en evt. wat boodschappen te doen. De hemel was strakblauw en de zon scheen vrolijk. Daarna reden we in 3 uur het Saghro gebergte in waar ergens vlakbij N’Kob de ezeldrijvers en één van de belangrijkste mannen deze reis, kok Mohamed, op ons zaten te wachten. Er stond thee voor ons klaar en vervolgens serveerde Mohamed een heerlijke lunch. Op 2 gaspitjes wist Mohamed elke dag weer een lekker lunch voor ons te bereiden. Deze bestond altijd uit een salade (vaak met veel tomaten), pasta of rijst met een sausje, brood en een bord met vis (tonijn, zalm e.d.). Als toetje was er altijd fruit: sinaasappels, appels of mandarijnen. Vooral de mandarijnen en sinaasappelen waren heerlijk. Bij het avondeten was er soep vooraf en werd de salade vervangen door groenten (veel wortelen) en aardappelen. Verder pasta, rijst, linzen of couscous, brood, vlees en fruit of een soort mousse als toetje. Als we in een restaurant aten werden de maaltijden van Mohamed regelmatig opgenoemd, omdat die doorgaans beter waren dan de maaltijden die we in de restaurants voorgeschoteld kregen.
Na de lunch werd onze bagage op de ezels geladen en begonnen we te wandelen. De ezels namen een andere route en kwamen voor ons bij ons kamp aan. We liepen zo’n 2 uur door het ruige, rotsachtige gebergte met mooie uitzichten over een vallei. We zouden 3 nachten in het wild gaan kamperen. Toen we bij het kamp voor de eerste nacht aankwamen, werden we verrast door de kamelendrijvers die al het grootste deel van onze tentjes hadden opgezet. We zetten de laatste tentjes op en richten onze tenten in. Ik had een tentje voor mezelf, wat wel erg prettig was. Er waren 2 grotere vierkante bedoeïenententen mee: één diende als kooktent, de ander was onze eettent. Daarnaast was er een wc-tent: de ezeldrijvers hadden ergens een gat in de grond gegraven en er een paar stenen omheen gelegd om op te staan (als een Frans toilet), daaromheen stond een klein vierkant tentje. Rond 18:00 uur ging de zon onder en werd het snel koud. In de eettent brandde een lichtje op gas dat meteen voor wat verwarming zorgde. Niet lang na het eten gingen de eersten al naar bed. Ik ging er ook al om 9 uur in. Tot half 12 heb ik heerlijk geslapen. Daarna heb ik bijna uitsluitend wakker gelegen. Het was nog even wennen aan het niet al te dikke matje.

Dinsdag 27 december
Vanmorgen stond ik om 7 uur op. Om 8 uur zouden we gaan ontbijten. Voor die tijd moesten de tentjes zijn opgeruimd. Het had ’s nachts gevroren en het rijp stond op de tentjes. Het water in de flessen drinkwater was bevroren. Het was weer onbewolkt en de zon straalde alweer vroeg. Zo bleef het de hele reis: overdag (ruim) 20°C en ’s nachts lichte vorst. Voor het ontbijt verraste Mohamed ons met een stapel pannenkoeken. Daarnaast had hij ’s morgens vroeg al brood gebakken die nog warm was toen we het kregen. Er was genoeg beleg: 3 soorten jam, honing en smeerkaas. De meeste dagen zag het ontbijt er zo uit. De laatste dagen kregen we warme pap ipv pannenkoeken, ook erg lekker. We liepen ’s morgens een uur of 4 (incl. pauzes). Dat ging allemaal heel relaxed. Elk uur hielden we een korte pauze en konden we even lekker in de zon zitten. Om een uur of 1 kwamen we op een plek waar Mohamed klaar zat met een kop thee en de lunch. Daarna was er nog wel een half uurtje om uit te buiken voor we het laatste stuk liepen. ’s Middags liepen we meestal maar een uur tot anderhalf uur. Het landschap bleef rotsachting met weinig begroeiing. Af en toe was er een vruchtbare vallei. Een mooie omgeving om doorheen te lopen. Deze tweede dag liepen we naar 1800 meter. Daar stonden de tentjes alweer klaar en konden we nog even van de zon genieten. Zodra de zon weg was trokken we een paar lagen kleding extra aan en vluchtten we naar de eettent om wat te lezen of gezellig te zitten kletsen. Na het eten gingen de meesten alweer snel naar bed. De tweede nacht iets beter geslapen, maar nog niet super. Hoewel de meeste van mijn reisgenoten klagen over de kou, heb ik het heerlijk warm in mijn slaapzak.

Woensdag 28 december
Vandaag was de zwaarste wandeldag. Het ochtendritueel was hetzelfde als gisteren. Na het ontbijt stond er een pittige wandeling op het programma. ’s Morgens liepen we naar 2500 meter, 700 meter omhoog dus, met af en toe een dalletje ertussen, waardoor we weer wat extra meters moesten klimmen. In de verte zagen we nog veel hogere bergtoppen vol sneeuw liggen. Zelf liepen we af en toe langs wat restanten sneeuw al beduidde dat niet veel. We genoten de lunch op 2500 meter hoogte. Na de middagpauze was het relaxed wandelen, uitsluitend omlaag naar het kamp dat op 2200 meter lag. Voor ’s nachts heb ik er een extra matje bij gepakt, waardoor ik een stuk beter sliep.

Donderdag 29 december
Vandaag was de leukste wandeldag van de eerste trekking. We liepen vlak of iets omlaag en kwamen wat vaker een Berberdorpje tegen. De omgeving werd wat groener. Over het pad waarop we liepen, reden ook brommers. Het werd allemaal wat geciviliseerder. We kwamen langs een klein schooltje waar we even naar binnen mochten. Er zaten 15 kinderen op deze school die op 5 verschillende niveaus les kregen. Geen gemakkelijke opgave aldus de onderwijzer. Docenten zijn in dienst van de regering en hebben geen keuze op welke school ze worden aangesteld. Ik had niet het idee dat deze school de eerste keuze was van deze man. We mochten binnen geen foto’s nemen. Het geloof staat niet toe dat we de gezichten van de kinderen op de gevoelige plaat vast leggen. Na dit leuke intermezzo liepen we vrij snel een wat groter dorp. In de groep zaten 3 broers tussen de 18 en 24 jaar oud. Zij hadden een American Football meegenomen. Toen de kinderen van het dorp dat zagen, wilden ze onmiddellijk ermee spelen. Wel raar zo’n ovale bal, maar als snel wisten ze er wel raad mee. Het was leuk om de jongens met de kinderen te zien spelen. Er kwamen steeds meer kinderen bij. Sommige liepen met ons mee toen we het dorpje uitliepen. De lunch was op een heerlijke plek aan een klein riviertje waar een vrouw kleding zat te wassen. Altijd een leuk plaatje. Hier hebben we heerlijk in de zon gelegen. Vandaag gingen we niet kamperen. We liepen naar een ‘gite d’etappe’ waar we 3 zalen ter beschikking hadden om te slapen, en….. er waren 2 douches. We hadden tot dusverre op plekken geslapen zonder stromend water. We genoten van de warme douche. Het was ook wel even comfortabel om op banken te kunnen zitten eten. Veel warmer dan in de eettent was het niet in de eetruimte. De nacht was wel wat minder koud tussen 4 stenen muren.
Vrijdag 30 december
Vanmorgen werden we door een busje en een landcruiser opgehaald. Even een dag niet wandelen. We reden naar de Todrakloof. De tocht was weer erg relaxed. Onderweg stopten we voor een kop koffie op een terrasje. Reisleider Yahya wees ons een hotel waar we wijn konden kopen. Veel supermarkten waren dicht. We wilden wijn hebben voor oudejaarsavond. Een aantal mensen kochten een fles, zodat we genoeg alcohol hadden voor een paar avonden. In N’kob gingen we lunchen. Voor de lunch maakten we een leuke wandeling door de palmerijen van dit stadje. Veel bewoners hadden een stukje grond op de palmerij. Halverwege de middag kwamen we in de Todrakloof aan. We sliepen daar in een eenvoudig hotel. Er stond een gasbrandertje als verwarming. De douche was wel redelijk warm. We hebben daar wat rondgelopen. Heel bijzonder vond ik het niet. Er waren stalletjes met souvenirs waardoor het allemaal wat toeristisch werd. In het restaurant van het hotel waar we ’s avonds gingen eten was geen alcohol te krijgen, maar het was geen probleem om onze eigen flessen daar te nuttigen. Toch wel gezellig, een wijntje bij het eten.

Zaterdag 31 december
Vanmorgen reden we in een uur of 4 naar Erg Chebbi, een gebied met mooie, hoge zandduinen. We werden afgezet op een verlaten plek, waar even later een aantal kamelendrijvers met 4 kamelen kwamen. De eerste 4 liefhebbers gingen op de kamelen. De rest ging te voet naar het eerste kamp. De bagage werd met een auto naar het kamp gebracht. Om het iets comfortabeler te maken sliepen we niet ergens in de middle of nowhere, maar op een soort camping waar ook een aantal campers stonden. Er was een gebouwtje met toilet en douche (die was koud, ik heb hem niet geprobeerd) en er was een gebouw waar we konden zitten eten en de avond doorbrachten. De tentjes moesten we nu zelf opzetten, wat ook zo gepiept was. De camping lag tegen een groep zandheuvels aan, erg mooi. We waren inmiddels gewend om vroeg naar bed te gaan en de meesten van de groep vonden het erg laat om tot 12 uur op te blijven. Al snel besloten we om de Nederlandse tijd aan te houden, wat in hield dat de jaarwisseling om 11 uur Marokkaanse tijd plaats vond. Na het eten deden we wat spelletjes, o.a. Hints wat tot veel hilariteit leidde. Buiten hadden wat locals een kampvuurtje gemaakt. We gingen bij ze zitten. Zij maakten wat muziek en zongen er wat bij. Niet heel bijzonder. Toen dat wat minder werd gingen we weer naar binnen. Er kwam nog een fles Moquito tevoorschijn die snel leeg was. Ondertussen ontpopte Wijnand, één van de groepsgenoten, zich tot een verhalenverteller. Nog nooit zo gelachen om het sprookje van de wolf en de zeven geitjes waar hij een smeuïg verhaal van maakte. Daarna was het al snel tijd voor de jaarwisseling. De glazen werden gevuld met wijn om een toast uit te brengen op het nieuwe jaar. We telden de laatste 10 seconden met elkaar af, wensten elkaar een gelukkig nieuw jaar en gingen snel naar bed.

Zondag 1 januari
Vandaag mochten we uitslapen. We gingen een half uur later ontbijten dan gebruikelijk. Het leek hier iets minder koud, al had het nog wel gevroren ’s nachts. Er waren nu 5 kamelen bij gekomen, zodat er voor de helft van de groep een kameel was. Een deel van de groep ging lopen, de liefhebbers konden op een kameel. Ik begon op een kameel. Het is niet heel spectaculair, maar ik vind het wel lekker om een beetje op de rug van een kameel mee te deinen. We liepen door de zandduinen en over een wat rotsachtiger deel. Na ongeveer een uur hielden we een pauze en konden er andere mensen op de kamelen. ’s Morgens liepen we zo 3 blokken en ’s middags nog één blok. De rest van de morgen liep ik. Omdat we langs de zandduinen op een hardere ondergrond liepen, was het niet zo zwaar lopen. De strook Sahara die hier uit zand bestaat is maar ca. 5 km. breed. We zijn in 3 dagen al zigzaggend van de ene kant naar de andere kant doorgestoken. Rond een uur of 4 kwamen we bij het kamp aan waar we onze tentje weer opzetten op de lekkere zachte zandgrond. We liepen snel een duintop op om vandaar te genieten van de zonsondergang. ’s Avonds hebben we nog even bij een kampvuurtje zitten zingen voor we de tenten op zochten.

Maandag 2 januari
Vandaag was niet heel anders dan gisteren: lekker door de woestijn gelopen; we liepen nu voornamelijk door het zand, wat het lopen iets zwaarder maakte. Ik wisselde het wandelen af met het rijden op de kameel. Het is wel prachtig om ’s morgens in het mooie ochtendlicht door de zandduinen te lopen. Op de lunchplek was het vandaag te warm om in de zon te liggen, wat een luxe in januari! Voor de laatste keer zetten we onze tentjes op. We stonden aan de rand van de woestijn vlakbij de doorgaande weg. Voor we naar bed gingen, maakten we nog een klein kampvuurtje waar we een select gezelschap nog even bij gingen zitten.

Dinsdag 3 januari
We werden vanmorgen opgehaald door een busje en een landcruiser. Het wandelgedeelte van de reis zat er nu op. Het werd een lange reisdag. We reden van Merzouga naar Aït Ben Haddou, een kasbah iets voorbij Ouarzazate. De rit was erg mooi. We reden over de ‘Weg van de Duizend Kasbahs’. Kasbahs zijn lemen burchten die vroeger de bewoners bescherming boden tegen vijandige stammen en dienden als opslagplaats voor de oogsten. We gingen lunchen in N’kob; hier hadden we een week eerder ook al een keer in hetzelfde restaurant gegeten. Het was al 7 uur toen we in Aït Ben Haddou aankwamen. We sliepen in een comfortabel hotel tegenover de kasbah, lekker weer een warme douche!

Woensdag 4 januari
’s Morgens gingen we al voor het ontbijt naar de kasbah om deze in het mooie ochtendlicht te kunnen bewonderen. Toen we de kasbah in wilden gaan werden we tegengehouden door een vrouw die wilde dat we 10 dirham entree betaalden (iets minder dan een euro). We hadden juist gehoord dat de toegang gratis was. Met enige tegenzin betaalden we (het ging meer om het principe dan om het bedrag). Later bleek dat je via de andere kant wel gratis entree had. Heel bijzonder. Het uitzicht van bovenop de kasbah over de omgeving was schitterend. In de kasbah opende souvenirwinkeltjes een voor een hun deuren. Dit soort plekken blijft toch wat toeristisch. In deze kasbah zijn overigens een aantal films opgenomen, zoals Jewel of the Nile en the Gladiator. Na dit bezoek gingen we ontbijten. Het ontbijt was wat karig: wat broodjes, half verlepte schijfjes tomaat en komkommer en jam. De koffie was slap. We verlangden terug naar het ontbijt van Mohamed! Om kwart over 10 vertrokken we naar Marrakech. We reden via de Tizi n’Tichapas die op 2260 meter hoogte lag. We reden dwars door de Hoge Atlas met zijn besneeuwde bergtoppen. Rond 4 uur kwamen we in Marrakech aan. Hier blijven we de laatste 2 nachten in een mooi hotel met zwembad. Helaas is het water veel te koud om te gaan zwemmen. We brachten de bagage naar de kamer en gingen de stad in. Het was ruim een half uur lopen van het hotel naar de Medina, het oude deel van de stad. Maryan, mijn kamergenote met wie ik op stap was, wilde graag naar de Souks, een soort grote bazaar, om souvenirtjes te scoren. We liepen over een groot plein naar de souks. Op het grote plein stonden veel stalletjes waar je voor 40 cent een groot glas overheerlijke verse jus d’orange kon kopen. Het was er verder vreselijk toeristische met mannen met slangen waarmee je op de foto kon en aangeklede aapjes. De Souks was een doolhof aan winkels met veel van hetzelfde en als je maar even ergens wat langer bleef staan kijken, werd je onmiddellijk aangesproken, vaak nog in gebrekkig Nederlands ook. We keken er wat rond. Maryan oriënteerde zich op dingen die ze morgen wil gaan kopen. Ze begon alvast de onderhandelingen voor 2 tapijtjes en besloot er nog even een nachtje over na te denken en beloofde de verkoper morgen terug te komen. We hadden om 19:30 uur met de groep afgesproken om te gaan eten. Het was de laatste keer dat we met z’n allen zouden eten. De eerste twee gaan morgen al naar huis (die waren al een week langer in Marokko). Het eten was weer lekker en vooral erg gezellig. We hebben een erg leuke groep waar iedereen lekker met elkaar om gaat. Met z’n allen liepen we terug naar het hotel. Met een aantal mensen zijn we nog in de bar van een naburig hotel een wijntje gaan drinken.

Donderdag 5 januari
Vandaag hadden we een vrije dag, de enige deze reis. Met Maryan ging ik de stad verkennen. We liepen naar de Medina om daar eerst naar wat tombes te gaan. Vervolgens liepen we wat rond in de buurt van de tombes, over de locale markt, weg van de toeristen. Daarna liepen we via een paar terrasjes naar een Koranschool. Dit was een erg mooi gebouw. We sloten af in de Souks, waar Maryan haar tapijtjes kocht. De eerste vraagprijs was gisteren 165 euro voor 2 tapijtjes geweest en ze kreeg ze uiteindelijk voor 48 euro! Je moet hier echt hooguit 1/3 van de vraagprijs betalen (en dan wordt er nog winst gemaakt). Ik heb niets gekocht; ik ben niet zo’n souvenirjager en kwam niets tegen dat ik echt de moeite waard vond. We aten op een dakterras aan het grote plein. Voor de verandering namen we een pizza. Op het plein was nergens alcohol te krijgen. In een zijstraat bleek er ergens in de bar van een hotel wel alcohol te koop. Daar namen we nog even een laatste wijntje. Rond half 10 waren we weer terug in het hotel. Daar pakten we onze bagage in.

Vrijdag 6 januari
Vanmorgen stonden we om 6:10 uur op. We konden in het hotel ontbijten voor we naar de luchthaven reden. We vlogen eerst van Marrakech naar Casablanca. Daar moesten we 4,5 uur wachten voor we doorvlogen naar Amsterdam. De vlucht ging voorspoedig. Met een kleine vertraging landden we in Amsterdam. Daar nam ik afscheid van de groep. Het was weer een mooi reis geweest!