Genieten bij het water

Hoi allemaal,

Vrijdag en zaterdag waren twee heerlijke dagen genieten op het Inle meer. We hadden een boot gehuurd met ‘chauffeur’. Toeristen worden hier in lange, smalle boterboten rondgevaren. Op het meer varen vissers met kleine bootjes. Ze gebruiken een been om te peddelen, zodat ze hun beide handen vrij hebben om het visnet vast te houden. Een bijzondere manier van roeien! We zijn vrijdag eerst naar Inthein gevaren, waar het marktdag was. Dit is voor 90% een souvenirsmarkt geworden. Gelukkig zijn de mensen hier (nog) niet zo opdringerig. We liepen rustig rond over de markt richting een pagode. Deze was niet erg spectaculair. Op de terugweg stopten we bij een terrasje om kokosmelk te drinken. Er kwam een man bij ons zitten met een roze handdoek als een soort tulband op zijn hoofd. We wilden hem graag op de foto en hij liet zich gewillig fotograferen. Toen onze melk op was, pakte hij een mes om de kokosnoot door te snijden, zodat we ook het vruchtvlees konden eten. Lekker en gezond!!
Na het marktbezoek gingen we lunchen.’s Middags hebben we verschillende werkplaatsen aangedaan en eigenlijk waren ze allemaal leuk: we hebben gezien hoe van zilver sieraden worden gesmeed, hoe Birmese parasolletjes worden gemaakt, boten worden gebouwd, sigaren worden gerold en hoe van de steel van lotusbloemen draad wordt gespind die tot sjaaltjes worden geweven. Bij elke werkplaats was uiteraard een winkel, waar wij moeiteloos de verleiding tot kopen konden weerstaan. Bij een van de werkplaatsen zaten Padaung vrouwen, ook wel giraffevrouwen genoemd, omdat ze messing ringen om hun nek dragen, waarmee hun nek wordt uitgerekt. Een bijzonder gezicht.
Tussen de werkplaatsbezoekjes door voeren we door de drijvende tuinen; deze zijn op een natuurlijke wijze ontstaan. Er groeien voornamelijk bloemen, tomaten, komkommer en bonen. We voeren door dorpjes op het water. De huisjes zijn van teakhout en staan op palen. Er zijn geen straten, maar sloten. Bijzonder om hier doorheen te varen. Voor het avondeten werden we bij een restaurant op palen afgezet waar we een leuk uitzicht hadden. Daar hebben we een heerlijk gegeten. Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel.

Zaterdag zijn we naar een meer ten zuiden van het Inlemeer gevaren. De eerste stop was bij de markt van Nampan. Dit is de grootste markt hier in de omgeving. We hebben dit keer alleen wat over het gedeelte gelopen waar ook de lokale bevolking zijn spullen koopt. Dat was leuk. Daarna was het bijna 2 uur varen naar het andere meer. Dit was een mooie tocht door een zeer groene omgeving. We kwamen door dorpjes waar we de mensen in hun dagelijkse doen zagen. Sommigen wasten zich vanaf de zijkant, anderen namen een bad in het water, veel mensen deden de (af)was. Bij sommige huizen hingen kleurrijke strengen katoen te drogen om mee te weven. Hier komen veel minder toeristen dan op het Inlemeer. Het eindpunt was een pagode met veel kleine stupa’s. Op loopafstand was een werkplaats waar rijstwijn gemaakt werd. Leuk om te zien. We mochten wat proeven van de wijn met 40% alcohol. De 60% uitvoering hebben we laten zitten. Daar hebben we meteen geluncht. Na de lunch gingen we terug richting het hotel, bijna dezelfde weg terug. Onderweg stopten we bij een dorpje waar een pottenbakker was. Dat was wat minder boeiend. We zagen er wel een soort consultatiebureau waar we naar binnen zijn gegaan.Het was daar erg rommelig. Leuk om te zien. De laatste stop was een huis waar kortharige katten worden gehouden. Dat zijn mooie exemplaren. Daar dronken we wat voor we weer terug gingen naar het hotel. We waren al om 4 uur terug. Te vroeg om onderweg nog wat te eten. We waren nog geen kwartier terug toen er een hevige onweersbui uitbrak. Wat waren we blij dat we al terug waren! Wel gaaf om vanaf ons terrasje naar de regen te kijken! Na een uurtje was de bui weer over en brak meteen de zon weer door. We genoten van een mooie zonsondergang voor we in het hotel wat gingen eten.

Zondag was een lange reisdag. We vertrokken om 6 uur vanaf het hotel. Na een klein uur varen waren we weer aan het vasteland. Daar hadden we om 7 uur een taxi besteld. Terwijl we daarop stonden te wachten waren we getuige van een mooi tafereel: een lange rij monniken kwam voorbij met een eetpot in hun handen. Ze liepen langs 2 vrouwen die rijst en ander eten opschepten. Een stukje verderop stond een derde vrouw die nog iets in hun eetpot schepte. Dit zag er allemaal zeer gedisciplineerd uit. Mooi om die lange rij rode gewaden te zien lopen. Stipt om 7 uur kwam de taxi om ons naar de luchthaven in Heho te brengen. Het was een uurtje vliegen. Van de luchthaven namen we een taxi naar het busstation. We hadden aan de receptonist in het hotel gevraagd om op een briefje te schrijven dat we met de bus naar Ngwe Saung beach wilden en wilden weten waar het busstation was. Dat briefje lieten we nu zien en het werkte perfect. De taxirit duurde 3 kwartier. Het was weer even wennen in de drukke, stoffige, lawaaierige, vieze stinkstad. We waren om half 12 op het busstation. Er was geen bus meer die door reed naar het strand; dat hadden we ook niet verwacht, maar het was te proberen. We namen de bus naar Pathein. Deze vertrok om 12:00 uur. We hadden nog net de tijd voor een lunch. Er waren een paar restaurantjes waar we rijst konden krijgen met wat schaaltjes naar keuze. Dit is atlijd wat dubieus, maar we besloten het erop te wagen. De groentes zagen er goed uit. We namen sperciebonen, okra, taugé, mais en bloemkool. We kregen er nog komkommers en nog iets wat wij niet (her)kenden bij. Het smaakte allemaal goed en we hebben er achteraf geen last van gehad.
De busrit was de vervelendste tot nu toe. Hij duurde ruim 4 uur, maar niks wat we deden leek goed. Deed ik de gordijntjes open, moesten ze dicht blijven, deed ik het raam open, moest dat weer dicht. Een stuk later moest het raam juist wel open, omdat het echt wel te warm werd in de bus en was het opeens geen probleem meer dat de gordijntjes open waaiden. Deed ik mijn elleboog uit het raam, mocht dat weer niet. Ondertussen zat Marie-Anne in het geduw van het gangpad. Het hele gangpad zat vol met mensen op plastic krukjes. De bus stopte om de haverklap om mensen erin en eruit te laten. Wij zaten op de tweede rij en al die mensen moesten zich tussen de zittende mensen in het gangpad en Marie-Anne door wringen waar eigenlijk helemaal geen ruimte was. De omgeving was wel weer mooi. We reden nu door een stuk delta. Veel rijstvelden, eindeloos ver. We hadden onderweg een w.c. stop. Ik wilde in de bus blijven, net als een paar anderen, maar dat mocht niet. Ik moest eruit. We werden er allebei redelijk recalcitrant van. Tot nu toe hebben we alleen maar erg leuke ervaringen met de Birmese bevolking gehad. Om 10 over 4 kwamen we in Pathein aan. Het regende hard. Toen we wilden uitstappen stonden er 8 mannen voor de deur die vroegen of we een taxi wilden. Wij wilden gewoon uitstappen en onze bagage halen, maar dat was bijna niet mogelijk. We negeerden de mannen zoveel mogelijk en liepen eerst naar een plek waar we droog konden staan. De mannen wilden ons op de brommer naar Ngwe Saung beach brengen. Dat is 40 km. Wij zagen dat niet zitten met onze grote en kleine rugzakken en door de regen. Een autotaxi zou 50.000 kyatt kosten. Dat vonden we teveel. We lieten het briefje met de Birmese tekst aan de buschauffeur zien. Hij gaf aan dat we maximaal 30.000 kyatt voor het taxiritje zouden moeten betalen. Het lukte ons om zover af te dingen. Fijn die steun van de buschauffeur. De taxirit was weer mooi. Het was nog steeds groen, maar nu wat meer jungle-achtig. Om kwart voor 6 kwamen we in het hotel aan. We hebben een twee-onder-één kap bungalow op ca. 10 meter van het strand. Dat is natuurlijk super! We zitten aan de Bengaalse Baai. De zee was te wild om te gaan zwemmen. Voordat we gingen eten hebben we lekker een uur in de branding gelopen. Heerlijk na zo’n lange dag zitten.

Maandag hebben we niet veel bijzonders gedaan. We zijn na het ontbijt gaan zwemmen. Het werd eb en de zee was wat rustiger. In het ondiepe deel zijn hoge golven. Heerlijk om daarin te duiken. Het was half bewolkt, soms brak de zon door en op andere momenten trok het helemaal dicht. We hebben ’s morgens nog langs het strand gewandeld; tijdens de lunch begon het te regenen. ’s Middag miezerde het nog wat en zijn we over de weg naar het dorpje gelopen op zoek naar wat fruit. Dat was nog lastig te vinden. We vonden een tros bananen. We wilden nog 2 jerrycans met 5 liter water meenemen, maar vonden die te zwaar om mee terug te lopen. Daarom namen we een fietstaxi. Die kunnen 2 personen vervoeren. We zaten enigszins klem in de stoeltjes. We hadden wel medelijden met de fietser die zat te zweten om ons vooruit te krijgen. Die hebben we aan het eind van de rit een goede fooi gegeven; die had hij wel verdiend. Daarna ben ik nog even gaan zwemmen. Heerlijk!

Dinsdagmorgen zijn we naar een olifantenkamp geweest. We werden vanaf het hotel achterop de brommer naar het kamp gebracht. Daar waren nu 5 olifanten. We mochten ze eerst uitgebreid fotograferen. Daarna werden ze ‘gezadeld’ en konden we erop rijden. Dat was een leuk ritje, deels door de jungle, deels wadend door een rivier. Het is allemaal wat toeristisch opgezet (al kan dat vele malen erger), maar het is toch wel bijzonder om op een olifant te rijden, al zat er een jongen voor me, net achter de oren, die het werk deed. Toen hij afstapte en de olifant een paar stappen deed, waren een paar woorden van de jongen genoeg om de olifant te doen keren. Menig hondenbezitter zou er jaloers op zijn! Aan het eind van de ochtend waren we terug in het hotel. De rest van de dinsdag en de woensdag hebben we voornamelijk gezwommen, gewandeld, gelezen, gekletst en gegeten. Het was meestal licht bewolkt en dat was prima. Als het druk om het strand was, waren er behalve ons 4 anderen. In het water kwam bijna niemand. Heerlijk relaxed allemaal.

Donderdag zijn we met de bus terug gereist naar Yangon. Terug naar de grote stad vol getoeter en blaffende honden i.p.v. het geluid van de stukslaande golven aan het strand. Dat was een ritje van 4,5 uur, terwijl we rekening hadden gehouden met 5,5 tot 6 uur. De bus baande zich al toeterend een weg en haalde de ene na de andere bus en vrachtwagen in. Dat hoefde voor ons niet altijd zo, maar het schoot wel lekker op. Om half 1 waren in Yangon. Toen was het nog een uurtje met de taxi naar ons hotel. ’s Middags hebben we een massage genomen. Dat ging er vrij hardhandig aan toe. We moesten onze kleren aan houden, maar de meiden wisten goed door te drukken met hun handen en ellebogen en de pijnpunten aan te pakken. En achteraf is het dan toch weer lekker. Daarna verwenden we onszelf met een kop luxe koffie in een westers uitziend restaurant met westerse prijzen. We hebben nog even lekker traditioneel Birmees gegeten en hadden zo een erg leuke middag.

Vandaag is onze laatste dag in Birma. Marie-Anne gaat morgen naar huis en ik vlieg naar Bangkok.

Groetjes,
Sigrid