De laatste paar dagen....

Hoi allemaal,

Donderdag ben ik met het Belgische gezin naar Ko Samet gereisd, een toeristisch eiland niet al te ver van Bangkok. Dat was ook mijn beweegreden om hier naar het strand te gaan. We deden het rustig aan, stopten onderweg 2x en waren om kwart voor 3 bij de pier van Ban Phe. Daar namen we de pond naar het eiland. Op het eiland stonden pick-ups klaar om ons naar ons hotel te brengen. De weg was onverhard. Het had kennelijk net flink gestormd. Er lag een electriciteitspaal omver, waardoor de weg versperd was en het hele eiland zonder stroom zat. We moesten uitstappen, een klein stukje lopen en konden aan de andere kant van de wegversperring op een andere taxi stappen. Het eiland oogt erg rommelig en wat armoedig en lijkt totaal niet op de prototype toeristenplaats. Ik had een baai in het zuidoosten van het eiland uitgekozen. De Belgen namen een hotel iets noordelijker. Toen we bij hun baai waren, nam ik afscheid van ze onder de belofte een dezer dagen nog een biertje bij ze te komen drinken. Bij het eerste hotel waar ik kwam kon ik terecht. Ik heb dit keer niet een bungalow direct aan het water, maar kan de zee wel zien en horen vanaf mijn kamer. Ik lijk hier de enige gast en er zijn 7 personeelsleden. Hoe decadent kan het zijn! Ik ben gaan wandelen om de boel een beetje te verkennen. Voor dit hotel is een met een laag zand bedekt betonnen terras met ligstoelen dat uitmondt in zee. Daarnaast is een klein zandstrandje. Ik had gehoopt via het strand het hele eiland over te kunnen lopen, maar het zand veranderde snel in rotsen. Ik ben nog wat over stenen geklauterd, maar een bord gaf aan dat ik over het eiland moest lopen om bij het volgende strand te komen. Ik liep op blote voeten en vertrouwde dat pad binnendoor niet en vond het ook niet verstandig om zonder schoeisel over de scherpe rotsen buitenom te klauteren. Ik ben teruggelopen en ben even gaan zwemmen. Altijd lekker. Ik heb lekker buiten bij de zee zitten eten en ben daar wat blijven hangen, genietend van het geluid van zee en de aangename temperatuur.

Vrijdag, zaterdag en zondag waren stranddagen en ben ik in de relax-stand gegaan. Ik merk niets van olie in het water of op het strand. Het lijkt ook onwaarschijnlijk dat het deze kant op is gedreven. Vrijdag ben ik voor het ontbijt een stuk gaan zwemmen. Het ontbijt was verwennerij: een grote bak gemengd fruit (banaan, ananas, watermeloen, avocade, mango, papaya, dragon fruit) met wat muesli en een bakje yoghurt. Er zijn heerlijke verse vruchtensappen gecombineerd met brocolli of wortelen. Wat een heerlijk begin van de dag! Verder heb ik die dag niet heel veel meer gedaan dan wat lezen, zonnen en zwemmen. Aan het eind van de middag ben ik op zoek gegaan naar het hotel van Monika & Bavo, de Belgen. Daar heb ik even een kop koffie gedronken. Gezellig. Tegen de tijd dat het donker ging worden ben ik teruggelopen.

Zaterdag ben ik de zuidkant van het eiland gaan verkennen. Ik liep zoveel mogelijk buitenom over het strand en de rotsen. Leuk om zo een beetje te klauteren. Ergens op het zuidpunt heb ik geluncht. Toen ik aan de westkant kwam, kon ik nog een stukje over de rotsen, totdat het een te steile rotswand werd waar ik niet meer langs kon. Ik liep verder over de weg, wat eigenlijk vrij saai was. Het eiland is in feite één grote jungle met aan de oostkust wat hotels in de buurt van de zandstrandjes en dwars door de jungle een weg die langs al die strandjes loopt. Toen ik weer ter hoogte van mijn hotel was, ben ik doorgestoken naar de oostkust om daar lekker te gaan zwemmen, lezen, relaxen.

Zondag ben ik de noordkant van het eiland gaan verkennen. Ik begon waar ik zaterdag geëindigd was. Het grootste deel ging nu over de weg. Ik sloeg uit nieuwsgierigheid nog ergens een zijpad in en kwam toen uit op een grote vuilnisbelt. Wat een stank! Daar ben ik snel weer weggegaan. Aan de westkust was nog een uitzichtspunt, maar daar was het niet zo bijzonder. Op sommige stukken waren wegwerkers bezig wat meer stukken weg te verharden. Dat ging met veel handwerk, waardooor het nog even kan duren voor het hele eiland een verharde weg heeft. Ik liep door tot de pier. Sommige stukken stond de weg helemaal blank. In het enige dorp dat het eiland rijk is stonden ook de wat kleine en armoedige huisjes van de lokale bevolking. Dat staat in schril contrast met de toeristenbungalows aan de kust. Terug ben ik zoveel mogelijk via het strand en de rotsen terug gelopen langs de oostkust van het eiland. Ieder baaitje had zo zijn eigen sfeer. Over het algemeen was het vrij rustig op alle strandjes. Vlakbij de pier waren de strandjes behoorlijk toeristisch, daarna viel het wel mee. Al met al ben ik wel tevreden met ‘mijn’ baaitje. Aan het eind van de middag kwamen Bavo en Monica met de jongens naar mij toe om even te borrelen en daarna wat te eten. Dat was erg gezellig.

Maandag vertrok ik naar Bangkok. Voor het ontbijt ging ik nog even een laatste keer een stuk zwemmen. Het ontbijt hier is echt genieten. Na het ontbijt heb ik nog even op het strandje zitten genieten van de zee, de zon, het strand. Om 11 uur ben ik naar het baaitje naast de mijne gelopen. Daar vandaan kon ik een pond nemen naar het vasteland. De Belgen zaten ook op deze boot. Gezellig om nog met ze te reizen. Het was een uurtje varen naar Ban Phe. Daar hebben we eerst een minibus geregeld en zijn toen wat gaan eten. In de minibus moest behalve 12 passagiers ook de bagage. Dat was nog een hele uitdaging. De bagagaruimte was duidelijk te klein. De helft van de bagage moest in de bus, wat de rit niet comfortabeler maakte. Het was ca. 3 uur rijden naar Bangkok. Daar heb ik afscheid van Monika, Bavo en de jongens genomen. Leuk om zo met ze te reizen. Ik heb een hotel in een heel ander deel van de stad dan zij. Ik nam de skytrain naar Sukhumvit, de buurt waar mijn hotel is. Dit is een wat luxere wijk, met wolkenkrabbers, mooie winkelcentra en dure winkels. Ik moest wel even zoeken en vragen waar het hotel zat. Ik was al te ver door gelopen en vroeg bij een groot hotel de weg. Die brachten me met een tuktuk van het hotel gratis naar een plek vlakbij het hotel. Erg aardig weer! Dit bleek echter de verkeerde vestiging van het hotel te zijn. Ik had bij de andere, goedkopere, vestiging geboekt. Ze konden me nu wel precies de weg wijzen. Het was niet ver meer. Het zat ergens in een zijstraat, waardoor ik het gemist had. Het hotel had mijn reservering niet ontvangen. Gelukkig was er wel plaats. ’s Avonds ben ik na het eten nog even een massageshop binnen gelopen. Het wemelt hier van de restaurants en massageshops. De massage was weer prima, dit keer wat minder drukpunten en dus minder pijnlijk. Ik liep meteen door naar een kapper. Altijd leuk om dat te proberen in het buitenland. Voor 300 baht (7,50 euro) werd ik netjes geknipt. Ze knipte op droog haar (zoals zo vaak in het buitenland) en gebruikte veel de tondeuse. Hierna ging ik terug naar het hotel. Het was inmiddels 10 uur en ik heb niet veel bijzonders meer gedaan.

Vandaag had ik nog een uur of 6 om me in Bangkok te vermaken. Ik moest verplicht uitslapen, want ik kon pas vanaf 8 uur in het hotel ontbijten. Ik had geen zin om nog tempels te gaan bekijken. De belangrijkste dingen in Bangkok heb ik al gezien. Ik besloot wat meer naar de markten te gaan waar het leven is. Ik ging eerst een stuk met de boot, een heerlijk vervoermiddel in deze drukke stad. Ik wilde naar de Amulet markt en moest nog een stuk lopen. Ik heb veel marktkramen en stalletjes gezien, maar wat nou precies Amuletmarkt was weet ik niet. Toen ik het ging vragen was ik er al voorbij. Ik had geen zin om terug te lopen en liep door naar Khao San, een toeristenstraat. Ook dat was even zoeken, maar na wat vragen kwam ik er. Hier zijn alleen maar toeristen en stalletjes waar veel kleding en andere goedkope toeristenshiit verkocht wordt. Het was er niet erg druk. Ik liep er even rondn en besloot een tuktuk naar Chinatown te nemen. Daar is werkelijk alles te koop. Ik had nog genoeg geld te besteden, maar vond er niets dat ik wilde hebben ondanks het enorme aanbod. Ik had het er ook al snel gezien, nam nog even een crepe als lunch en toen de eerste regenspetters vielen, heb ik de weg naar de metro gevraagd. Ik werd naar een bus verwezen. Die kwam er net aan. Het nadeel van de bus is dat je niet zo goed weet wanneer je uit moet stappen. Met de skytrain en metro weet je precies bij welke halte je gaat stoppen. Ik moest dit keer bij een treinstation zijn en dat was duidelijk. Ik ben met de metro naar Sukhumvit, 'mijn' wijk gegaan. Daar bern ik een groot winkelcentrum binnen gelopen. Dat was groot genoeg om me te vermaken. De H&M, Esprit en Starbucks ontbraken er uiteraard niet. Ik liep wat rond, dronk ergens rustig een kop koffie, kocht wat kleine dingen en ging naar mijn hotel. Zo'n winkelcentrum kan in iedere grote stad op deze aardbol staan. Daar is weinig Thais aan. Mijn grote rugzak stond in het hotel. Die heb ik opgehaald en daarna ben ik naar het vliegveld gegaan. Dat kon met de metro en de skytrain. Ideaal. Ik vertrek om 18:30 uur Thaise tijd en vlieg via Singapore naar Amsterdam. Als het goed is land ik dan morgenochtend op vertrouwde bodem. Dan is de reis alweer afgelopen. Het lijkt eeuwen geleden dat ik op Schiphol stond en zelfs dat ik in Birma afscheid van Marie-Anne nam en tegelijktiijd zijn die 5,5 week opgevlogen. Het is weer de moeite waard geweest!

Tot snel of tot de volgende reis op dit blog!

Groetjes,
Sigrid