Palawan
Door: Sigrid
Blijf op de hoogte en volg Sigrid
25 Juli 2015 | Singapore, Singapore
Alweer een week voorbij. De tijd vliegt. Ik ben nu halverwege mijn reis. Ik heb de Filipijnen vanmorgen verlaten en ben nu op weg naar Ambon. Ik heb een heerlijke week op Palawan achter de rug.
Zondag ben ik naar de "underground river" gegaan, de langste ondergrondse rivier ter wereld en benoemd tot een van de zeven natuurwonderen. Ik had het mijzelf makkelijk gemaakt en had in het hotel een tour geboekt. Ik ging met 10 Filipijnen op stap. Het was een kleine 2 uur rijden naar Sabang, waar de rivier is. Daar moesten we wachten tot we aan de beurt waren. Door het suikerfeest van vrijdag hadden de Filipijnen een lang weekend vrij, waardoor er meer Filipijnen onderweg waren dan normaal. Tijdens het wachten stond Katja (de Duitse waarmee ik al een paar dagen had gereisd) ineens voor mijn neus. Leuk om haar weer te zien. We wisselden telefoon nummers uit en spraken af 's avonds samen te gaan eten. Na een uurtje konden we in een boot stappen en werden naar een strandje gebracht. We liepen nu een stukje over een vlonder door het bos om bij een rivier te komen die naar de ingang van de grot leidde. Dat was dus de ondergrondse rivier. Ook hier moesten we even wachten voor er een boot voor ons was. We gingen nu in een peddelboot voor 10 personen. Bij alles wat we deden werden foto's gemaakt: toen we op het strand aankwamen, in de boot zaten, wegvoeren... En dan steeds eerst gewoon lachen, dan zwaaien en dan de duimen omhoog. Vreselijk. Daarnaast namen de Filipijnen continu foto's van elkaar voor alles wat maar enigszins anders was. We voeren met de boot de grot in. De tour viel wat tegen. Ik had graag willen horen waar de rivier zijn oorsprong had en waar hij uitmondde, hoe en wanneer hij ontdekt was en hoe het kan dat hij door de grot stroomde. Daarover kregen we niets te horen. In plaats daarvan kreeg de voorste in de boot een grote lamp en kreeg instructies van de gids annex roeier waar hij moest schijnen. Er waren steeds figuren te zien in de rotsformaties. Met een beetje fantasie kun je in elke steen wel iets zien. Bovendien sprak de gids de helft van de tijd Filipijns. De grot was een traditionele met stalagmieten en stalactieten. Er zaten veel vleermuizen en er vlogen vogels rond. Op deze manier had ik het wel snel gezien. In feite gebruikten we te veel en te fel licht voor de dieren en maakten we teveel lawaai. Er voeren bootjes af en aan. De rivier was 8 km ondergronds waarvan wij er 1,5 km voeren. Dat was op deze manier meer dan ver genoeg. Na 3 kwartier kwamen we weer bovengronds (weer een foto), wandelden we weer een stukje en werden toen met de boot terug gebracht naar Sabang. Daar gingen we lunchen. Er was een groot lunchbuffet met rijst, groenten, vlees en vis. Prima. Na de lunch reden we door een mooie groene omgeving omgeven door krijtsteen rotsen terug naar Puerto Prinsesa. 's Avonds heb ik gezellig met Katja gegeten.
Net als ik wilde Katja maandag naar El Nido. Ik kon bij mijn hotel nog een plek voor haar regelen in de minivan waarmee ik zou gaan. El Nido ligt in het Noorden van het eiland en is de uitvalsbasis naar de eilanden van het Bacuit Archipel, een eilandengroep met duik- en snorkelmogelijkheden, verlaten stranden en blauwgroene lagunes. We reden met wat tussenstops in zes uur naar El Nido. Daar kozen we een hotel uit aan zee aan het Corong Corong strand, iets buiten het centrum van El Nido. Het laat zich raden wat ik daar als eerste heb gedaan: bikini aan en zwemmen. Heerlijk en in een mooie omgeving omgeven door palmbomen en krijtsteenrotsen.
Dinsdag hebben we een tour gedaan langs een aantal eilanden van het archipel. We gingen eerst naar de kleine lagune, op zo'n 20 minuten varen van ons hotel. Daar was het water mooi groen blauw. Dat gecombineerd met de strakblauwe hemel en de donkergrijze rotsen gaf een mooi plaatje. We zwommen er even rond en gingen toen naar de 'Secret beach'. Daar legden we aan het liepen we even over het bijna hagelwitte strand. De volgende stop was Shimuzo eiland. Hier gingen we lunchen. Helaas waren we niet de enigen en legden er nog 5 boten aan. Terwijl de bemanning de lunch klaar maakte, konden wij zwemmen of snorkelen. Ons was verteld dat we tijdens de tour snorkelspullen zouden krijgen; dat bleek echter niet het geval. Dus ging ik een beetje zwemmen en liggen dobberen in het water. De lunch was goed. We hadden een tafel mee aan boord. Deze was onder een schaduwrijke boom gezet, Hierop stond het eten opgesteld als een buffet. Er was een komkommer-tomaat salade, vis en vlees (er was een vuurplaats op het strand waar deze waren gebakken), een aubergine salade, grote garnalen en rijst. Als toetje waren er bananen, mango's en een watermeloen. Lekker, veel fruit, helemaal goed. Na het eten voeren we naar de grote lagune. Hier kon gesnorkeld worden. Deze lagune was veel groter en het water was op sommige plaatsen 10 meter diep. Ik zwom vooruit. Mooi om door het vlakke water te zwemmen in deze mooie omgeving. Ik zwom naar het verste punt en ging toen langzaam langs de rotswand terug. Er was weinig koraal en er waren alleen wat kleine visjes. Ik denk dat snorkelen voor mij op een teleurstelling zou zijn uitgelopen. Nu maakte ik er een sport van om het koraal zonder bril goed op de foto te zetten en had daar lol in. Er kwamen steeds meer boten bij en de mensen werden steeds luidruchtiger. Beetje jammer. Hier bleven we ca. 40 minuten. Daarna voeren we naar Papaya beach waar we bijna anderhalf uur bleven. We waren weer de eerste boot. Hier was een klein winkeltje waar kokosnoten te koop waren. Die nam ik natuurlijk. Wat is er meer vakantie dan op een onbewoond eiland melk uit een kokosnoot te drinken? Toen hij leeg was liet ik hem open maken om het vlees te eten. Heerlijk. Daarna ben ik een stuk gaan zwemmen en ben de rest van de tijd in het water gebleven. Dit was de laatste stop. We gingen nu terug naar het hotel. Toen de zon onder ging hebben we een cocktail bij het restaurant gehaald die we op het strand bij de ondergaande zon hebben gedronken. Het uitzicht was fantastisch.
Woensdag was ik op tijd wakker en ben ik gaan zwemmen. Het water was erg rustig. Ik zwom naar een strandje in een kleine baai iets verderop. Daar liep ik een klein stukje over het strand om daarna het laatste stuk naar het verste punt land te zwemmen. Heerlijk! Al met al was ik ruim een uur onderweg. Toen ik terug kwam zijn we gaan ontbijten en hebben we nog rustig een kop koffie gedronken. Om kwart over 11 zijn we pas op pad gegaan. We liepen in een half uur naar het centrum van El Nido. Dat ziet er toeristischer uit dan het Corong Corong strand, waar wij verblijven. We werden regelmatig aangesproken door mannen die ons sieraden wilden verkopen. We dronken ergens een sapje en liepen door de drukste straat heen en vervolgens over het strand terug naar het beginpunt. Daar zochten we een leuk restaurant uit voor de lunch. Na het eten gingen we even zwemmen. We vonden dat we wel een massage verdiend hadden en er was toch niet heel veel te doen. Ik nam een lichaamsmassage met aromatherapie. Die was echt goed! Daarna gingen we eten in de lunchtent, omdat we daar een wijntje konden nemen en er mooi uitzicht over de baai was. Het was de hele dag licht bewolkt dus geen mooie zonsondergang dit keer. Lekker relaxed dagje zo!
Donderdag gingen we terug naar Puerto Prinsesa. We wilden met de bus, maar toen we bij het station aan kwamen, werden we onmiddellijk aangesproken door 2 mannen. Als promo-actie konden we voor 400 pesos met een minivan naar Puerto Prinsesa (op de heenweg hadden we 700 pesos betaald). Het was maximaal 5 uur rijden. De bus was slechts 20 pesos goedkoper en zou er 6-9 uur over doen. We namen de minivan. Deze zat al redelijk vol met mensen die vermoedelijk meer hadden betaald. Nu wij er waren was het busje vol en konden ze vertrekken. Het meest opvallende onderweg waren de basketbalvelden. Die zijn niet alleen in vrijwel elk dorp aanwezig, maar soms lijken de velden belangrijker dan de huizen. Veel huizen waren van hout en zagen er wat vervallen uit, terwijl er vaak mooie, kleurrijke hardcore basketbalvelden lagen. De rit ging snel en binnen 4,5 uur waren we in Puerto Prinsesa. Ik had al een kamer gereserveerd bij Casa Linda Inn, waar ik eerder ook was geweest en wat met afstand mijn favoriete hotel op de Filipijnen was. Ik heb de rest van de middag niet veel meer gedaan. We hebben 's avonds in een zeer sfeervol restaurant gegeten (Kalui). Het eten was heerlijk, veel verse vis, en er stond wijn op de kaart. Dit was echt de laatste avond dat ik Katja zag. We tafelden voor gelegenheid nog even gezellig na.
Vrijdag was een heel rustig dagje. Ik had een vlucht om 16:05 uur geboekt, maar had al een e-mail ontvangen dat die pas om 17:15 uur zou vertrekken. 's Morgens heb ik nog wat praktische (financiële) zaken geregeld. Sommige dingen kunnen geen zes weken wachten. Lekker dat ik daar even de tijd voor had. Ik heb een kamer gereserveerd voor 's avonds in Manila. Ik bleef tot 12:45 uur in de tuin van zitten lezen. Daarna ging ik nog even het plaatsje in om te lunchen en naar een museum te gaan. Ik had een lunch restaurant uitgezocht waar alles wel erg zoet bleek te zijn. Daar wilde ik bij nader inzien toch niet eten. Ik liep door naar het museum. In het Mendozapark, dat vlak naast het museum ligt, was een opstootje gaande. Jongeren bekogelden elkaar met stenen. Ik zag stenen over mijn hoofd vliegen en maakte me snel uit de voeten. Ik heb geen idee wat er aan de hand was. Er bleven veel mensen staan kijken. Ik liet het museum voor wat het was, liep met een boog om het park heen en ging naar het vegetarische restaurant waar ik eerder was geweest. Daar was het eten erg lekker en gezond. Om kwart voor 3 ben ik naar het vliegveld gegaan. De vlucht bleek nog meer vertraagd. We konden pas om 18:00 uur aan boord. Ik wachtte het al lezend rustig af. We vertrokken om half 7 en landden om kwart voor 8. Het hotel was maar 3 km van de luchthaven, maar omdat ik de weg niet wist en het donker was, wilde ik een taxi nemen. Er stond een rij van zeker 30 meter. Tel daarbij op dat er soms 5 a 10 minuten geen taxi kwam en het duurde anderhalf uur voordat ik een taxi had. Ik was er natuurlijk zo. Ik had dat stukje 3x kunnen lopen in de tijd dat ik heb staan wachten. Door de vertraging en het wachten was het avondeten er bij ingeschoten. Ik haalde nog snel even een zak nootjes uit de supermarkt om toch nog iets te eten. Ook wel handig, want ik was bijna door mijn pesos heen en wilde voor een paar euro niet gaan wisselen (en iedere pintransactie kost ruim 8 euro).
Vanmorgen liep het echt super. Ik stond om 6:25 uur op en om 7:15 uur was ik ingecheckt en had ik alle controles op het vliegveld achter de rug. Om 10 uur ben ik naar Singapore gevlogen. Ik kom morgen tegen 7 uur aan in Ambon, een reis van 19 uur, terwijl de Molukken maar iets ten zuiden van de Filipijnen liggen (ter vergelijking: de vlucht van Amsterdam naar Manila duurde 14 uur...). Toen ik dit boekte zou de trip nog 14 uur duren, maar door een vlucht wijziging moest ik 5 uur eerder weg en ben ik nu 7 uur in Singapore. Ik kom de tijd wel door. Ik vlieg straks eerst naar Jakarta en van daar naar Ambon. Ik ben zeer benieuwd naar de - nog niet zo toeristische - Molukken!
Sterkte met de storm bij jullie!
Groetjes,
Sigrid
-
26 Juli 2015 - 16:04
Christa:
Het is weer een mooie reis Sigrid, veel plezier
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley