De eerste week

Hoi allemaal,

Afgelopen zaterdag ben ik in Sri Lanka aangekomen voor een reis van 4 weken. Dit keer ga ik me verplaatsen met een tuktuk die ik zelf bestuur. Vanaf de luchthaven nam ik een tuktuk naar Tuktukrental.com waar ik een tuktuk geregeld had. Daar kreeg ik instructie over de tuktuk o.a. waar alle knopjes zitten en wat ik aan onderhoud moet doen. Daarna was ik klaar voor een rijles. Het was even wennen. Het koppelen en gas geven moet je met je handen doen i.p.v. met je voeten. Het principe is wel hetzelfde als bij een auto met als verschil dat je niet zomaar in zijn ‘vrij’ staat. Die stand zit tussen de 1e en 2e versnelling. Het duurde even voor ik het handigheidje door had om hem in de vrije stand te zetten. Toen ik me na ruim een uur comfortabel genoeg voelde reden we terug naar Tuktukrental. Ik moest nog foto’s nemen van de kleine schades die er nu aan de tuktuk zitten. Deze repareren ze eens in de paar maanden. De tuktuks zijn van lokale bevolking die geld krijgen voor het uitlenen van hun tuktuk. Ten slotte kreeg ik samen met een Zwitsers stel nog een briefing over wat te doen in bepaalde situaties. Dit was allemaal erg goed geregeld. De Zwitsers moesten een stuk dezelfde kant op en we spraken of om achter elkaar aan te rijden. Dat was in het begin nog wel zo prettig. Ik moest ca 38 rijden naar mijn hotel, net iets ten zuiden van hoofdstad Colombo. Dit alles had wat langer geduurd dan ik had gedacht; het was al kwart voor 6 voor we vertrokken.

In de tuktuk zit een telefoonhouder en een USB-lader. Google-maps aan en gaan. De maximum toegestane snelheid voor tuktuks is 40 km/uur. Dat vond ik tijdens het lesuur heel wat, maar al snel moest ik continue de snelheidsmeter in de gaten houden om niet te hard te gaan. Na een half uurtje moest ik een andere kant op dan de Zwitsers en ging ik alleen door. Ik had er niet aan gedacht om google maps zo in te stellen dat ik snelwegen en tolwegen zou vermijden. Ik had wel op tijd door dat ik een snelweg op gestuurd werd, waar ik niet op mocht. Met de goede instellingen op de navigatie was ik vrij snel op de juiste weg, die wel een half uur langer duurde. De weg was best druk en bleef druk. Het werd vanaf half 7 schemerig en daarna snel donker. Af en toe ging het mis met schakelen en stond ik stil. Als je dan niet in de 1e versnelling staat of in de vrije stand moet je even uit de tuktuk stappen en hem heen en weer wiegen als een baby en als er een beetje beweging is, schakelen naar de vrije stand. Het schijnt normaal te zijn dat dit de eerste dagen gebeurt. Ik reed in het donker door het drukke centrum van Colombo, een goede vuurproef. Uiteindelijk was ik rond 20.00 uur bij de plek waarvan google maps zei dat het hotel was; dit was een doodlopende straat. Na veel vragen en lang zoeken was ik uiteindelijk pas om 21.10 uur bij het hotel, hemelsbreed max 50 meter van de plek waar ik om 20.00 uur was….

Zondag ben ik naar Colombo gereden, ca een kwartier rijden. Het was nu niet zo druk. Ik parkeerde de tuktuk en liep de stad in. Al snel kwam er een man naast me lopen die in goed Engels tegen me begon te praten. Hij zei dat ik naar 2 tempels moest gaan en vertelde dat de hoge, moderne gebouwen die we iets verderop zagen zijn gebouwd met Chinees geld. De man zei dat hij naar huis moest en voor ik het wist hield hij een tuktuk voor me aan, zei de chauffeur waar hij naar toe moest en dat hij op de meter moest rijden. Ik stapte in. Ik had geen idee hoe ver alles uit elkaar lag en liet het maar over me heen komen. We reden eerst naar de Sri Subramaniya Kevil, een kleurrijke hindoestaanse tempel. Nu gingen we naar de Gangaramaya tempel, een mooi, boeddhistisch tempelcomplex en ten slotte naar een tempel aan de rand van een meer. Vervolgens werd ik afgezet bij een juwelier. Ik ga ervan uit dat de chauffeur commissie kreeg door mij daar naar toe te brengen. Na een uitleg over verschillende soorten stenen, moest ik bij vitrines vol zilveren sieraden gaan zitten en kreeg ik de vraag wat ik mooi vind. Ik heb meteen gezegd dat ik niets zou gaan kopen; toen lieten ze me snel gaan. We reden langs een ‘drijvende markt’. De chauffeur vroeg of ik wilde stoppen. Ik zag een tentje met koffie en besloot dat te doen. Ik zei de chauffeur dat ik hier de tour wilde stoppen. Ik wilde weer mijn eigen gang gaan. Ik had me nog niet in de waarde van de roepie verdiept en betaalde veel te veel. Ik hoop maar dat de man er veel goede dingen mee kan doen. Na een kop koffie ben ik lekker door de stad gaan lopen. In een woonwijkje waren kinderen op straat cricket aan het spelen en aan het vliegeren. Altijd leuk om te zien. Toen ik uitgekeken was ben ik naar de tuktuk gelopen en terug naar het hotel gereden. Het was een leuke dag, maar als je Colombo niet ziet, mis je niet veel.

Maandag ben ik naar Galle gereden, aan de zuidwest kust, een rit van 115 km. Het rijden gaat steeds makkelijker. Ik vroeg me wel af of je ook een tuktukpols kunt krijgen van het continue vasthouden van de gashandel. Ik was blij dat er af en toe een verkeerslicht op rood stond, zodat ik mijn rechterpols even kon ontspannen. Meer naar het zuiden werd de omgeving steeds mooier, zeker als ik langs de oceaan reed. Langs de weg staan regelmatig fruitstalletjes met bananen, kokosnoten, papaja's en watermeloenen. Halverwege de middag was ik bij mijn hotel. Ik ben nog even naar het strand gegaan om te zwemmen. De duik in het water was heerlijk. Er waren hoge golven, dus echt zwemmen zat er niet in, maar het was heerlijk om onder de golven door te duiken of me mee te laten nemen door een golf. Lekker na de tuktuk rit. Ik bleek even zitten op een houten bed om op de drogen. De zon scheen niet, maar het was wel echt warm. Ik had geen hoge verwachtingen van het weer hier gehad, omdat het regentijd is. Dit is prima.

Dinsdag bezocht ik Galle, dat bekend is om z’n fort. Daar liep ik naar toe. Ik liep er over de oude vestigingsmuur, een rondje van ca 3 km. Dit fort was een tijdlang van de Nederlanders. Er stond een gereformeerde kerk met grafstenen met Nederlandse namen. Ik liep door het fort met leuke straatjes en winkeltjes en was niet heel erg onder de indruk. Daarna liep ik naar het nieuwe centrum. Na een lunch dwaalde ik daar wat rond, door buitenwijken en langs een markt. Uiteindelijk liep ik langs de kustlijn terug waar nog een vismarkt was. Vlak voor ik terug was bij het hotel, pakte ik nog een regenbuitje mee. Gelukkig viel het meeste water toen ik al binnen was.

Woensdag reed ik naar Rekawa beach, 88 km ten oosten van Galle. Een lekker ritje. Het was niet al te druk langs de weg, zodat ik rustig kon genieten van het uitzicht. Ik kwam al om half 12 bij mijn hotel aan waar ik de enige gast was. Ik lunchte in het hotel en liep daarna naar het strand. Rekawa is niet echt een dorp. Er zijn langs de kustlijn meerdere hotels met restaurants, verder is er niks. Het strand was verlaten. Ik zag geen enkel teken van leven. Ik zocht een geschikt plek en dook meteen de zee in. Ook hier hoge golven en een sterke stroming. Echt zwemmen zat er dus niet in. Na de plons liet ik me op het strand opdrogen en heb een wandeling langs het strand gemaakt. Zo had ik een lekker middagje.

Een middag strand was meer dan genoeg. Rekawa beach was een prettige tussenstop op weg naar Ella, waar ik gisteren naar toe ben gereden. Dat was nog 135 km, zo’n 4 uur rijden naar het noorden, het binnenland in. Onderweg was het rustig, alleen in de dorpjes was het wat drukker. Ella ligt op ruim 1000 meter hoogte, ik moest dus klimmen. Ik dacht te kunnen rijden, maar dit was weer een ander niveau. Nu sloeg de motor een paar keer af, omdat ik niet op tijd terugschakelde als het onverwacht stijl omhoog ging. Dit ging wel steeds beter. Oefening baart kunst zullen we maar zeggen. De haarspeldbochten zijn met een driewieler wat instabieler dan met een 2- of 4-wieler. Ik kwam langs een waterval waar veel toeristen stonden. Daar heb ik de tuktuk even aan de kant gezet om hem te bewonderen. Toen ik door reed, zag ik al snel een grote groep apen langs de weg. Dat blijft leuk. Rond kwart over 1 kwam ik in Ella aan. Mijn hotel lag iets hoger op ca 2 km van de hoofdstraat. De gastvrouw is superaardig. Ze kwam een kannetje koffie brengen met een zoete snack erbij. Ik kon niet thuis brengen wat het was. Na de koffie liep ik naar Ella. Dat is eigenlijk 1 hoofdstraat vol met restaurantjes, hotels, een aantal (souvenirs)winkeltjes en supermarktjes en natuurlijk pinautomaten; alles wat een toerist nodig heeft. Ik dronk ergens een glas verse vruchtensap en liep even naar het treinstation. Naar verluidt een van ’s werelds mooiste treinreizen begint (of eindigt) hier: het traject van Ella naar Kandy. Ik liep langs een Spa en besloot een lichaamsmassage te nemen, altijd lekker. Ik at op tijd, zodat ik voor donker weer in mijn hotel was.

Vanmorgen ben ik naar ‘little Adam’s peak’ gelopen, een heuvel met mooi uitzicht op de omgeving. Dit was een lekkere wandeling. De zon stond hoog aan de hemel, zoals eigenlijk elke morgen. In de loop van de middag betrekt het meestal. Halverwege de afdaling liep een voetpad naar de brug met 9 bogen. Daar liep ik nu naar toe. Hier was het druk. De spoorlijn loopt over deze brug. Ik had geluk: terwijl ik daar rond liep kwam de trein eraan. Leuk om te zien. Ik nam op goed geluk een pad en liep zo met een grote omweg terug naar Ella. Daar heb ik geluncht, voor ik terugliep naar mijn hotel. Vanmiddag heb ik niet zoveel gedaan. Aan het eind van de middag ben ik voor het avondeten naar Ella gelopen om weer voor het donker terug te zijn. Ik blijf hier nog 2 nachten.

Zo is de eerste week alweer om.

Groetjes,

Sigrid