Yangon en Bago

Hoi allemaal,
Hier een berichtje uit Bago, een paatsje in Birma - of Myanmar zoals het land officieel heet - met zo'n 200.000 inwoners en zowaar een internet cafe . Ik ben zaterdagochtend vertrokken uit Amsterdam naar Yangon, de grootste stad van Birma. Ik reis met Marie-Anne die ik ken van de Midden-Amerika reis van vorig jaar. We hadden een minimale voorbereiding: alleen de tickets voor de heen- en de terugweg, het visum voor Birma en het hotel voor de eerste 2 nachten hadden we vooraf geregeld. Verder hadden we nog geen idee wat we gingen doen. De grove lijnen van de reis hadden we op Schiphol binnen 5 minuten rond. Dat ging lekker makkelijk! We vlogen via Singapore (bijna 13 uur) naar Yangon (nog eens 2,5 uur). Dat verliep allemaal voorspoedig. Op de luchthaven stond een chauffeur van het hotel ons op te wachten. Zo was ik binnen 23 uur van huis in mijn hotelkamer in Yangon. Ondanks de bewolking was het behoorlijk warm. De gemiddelde temperatuur hier deze tijd van het jaar ligt tussen de 30 en 35 graden.
’s Middags zijn we rustig de stad in gelopen. In de Lonely Planet stond een wandeling beschreven die we min of meer volgden. Onderweg een extra marktje aan gedaan, altijd leuk. Wat meteen op viel is dat zowel de (meeste) mannen als vrouwen hier in een rok lopen, een lap stof in de vorm van een koker die veel te wijd is en die dan om de heupen wordt geknoopt. We liepen naar de Sule paya, een pagode in het oude centrum van de stad. Daar kwamen we heel toevallig Bert & Roelie, een stel dat vorig jaar ook op onze reis had gezeten, tegen. Zij reizen dit jaar weer met Sawadee. We hebben even met hen staan kletsen. Toen we verder liepen kwamen we een man tegen die ons vertelde dat hij jarig was. Hij had er in elk geval al een biertje op gedronken. Hij wilde ons een goed karma geven. We kregen allebei een kralenketting om. Aan Marie-Anne de eer om de hele ceremonie uit te voeren: eerst 9 x een kopje water over het hoofd van Boeddha gooien, daarna 5x met het kopje proosten tegen een paal, toen weer 9x water over de kop van een wolf gooien en afsluiten met 5x met een knuppel tegen een bel slaan. Dat laatste mocht ik meedoen. Tussendoor hadden we 3 kaarsjes aan moeten steken en ieder 9 wierookstokjes aan moeten steken en prevelde hij nog wat voor ons. Hij werd nog even door een politieman meegenomen (zei hij ten minste toen hij weer terug kwam), omdat hij met ons bezig was en gedronken had. Hij vroeg voor we afscheid namen nog wel wat geld. Dat hebben we hem maar gegeven. Veel te veel (5 dollar), maar we hadden wel lol gehad. We liepen nog even naar het Strand Hotel, dat aan de Yangon rivier ligt. In het oude centrum staan nog een aantal koloniale gebouwen uit de Engelse tijd. Er is weinig sfeer of gezelligheid. Ik vind de stad vrij rommelig. Wel leuk om doorheen te lopen en je ogen en oren goed de kost te geven (je neus wil je hier af en toe wel even uitschakelen!). Oversteken is een uitdaging: voor zebrapaden wordt niet gewacht, bij drukke kruispunten met stoplichten ontbreekt meestal een licht voor voetgangers, en als je dan maar gelijk oploopt met recht doorgaand verkeer, moet je er altijd op bedacht zijn dat er ergens nog afslaand verkeer jouw kant op komt en dan heb ik het nog niet over drukke wegen zonder stoplichten, waar je maar gaat beginnen met oversteken en dan een beetje tussen het verkeer door moet laveren.
In het Strand hotel dronken we een kop thee. Lekker, even rustig in een koele omgeving in een comfortabele rieten stoel zitten. Daar vandaan liepen we rustig terug naar het hotel, waar we nog even een simpele hap namen (sweet & sour met groenten).
Nadat we het klokje rond geslapen hadden, zijn we rustig opgestaan. We waren echt moe, doordat we een nacht hadden overgeslagen met reizen. In het hotel konden we de vliegtickets regelen voor een vlucht die we donderdag gaan nemen, en we konden de bus naar Bago voor dinsdag en het hotel in Bago door de meiden van de receptie laten regelen. Die zijn echt super behulpzaam. Lekker makkelijk voor ons!
We namen de bus naar de Shwedagon pagode. Die vertrok tegenover het hotel. We betaalden 200 kyatt pp (nog geen 20 cent) bij de conducteur en namen plaats. Leuk om de stad vanuit de bus te bekijken! We hadden geen idee hoe we reden. Dat bleek geen probleem. Toen we er bijna waren gaf de conducteur ons een seintje dat we er bijna waren. Wat een luxe! We moesten nog een klein parkje doorsteken en kwamen toen bij de Noordzijde van de Shwedagon pagode. We lieten onze slippers achter en liepen de trappen op naar het terras om de pagode. De pagode was helemaal van bladgoud; eromheen stonden allerlei andere kleinere pagodes en beelden. Erg mooi allemaal. Er zijn nog niet zoveel westerse toeristen, al zie je er op plaatsen als deze wel wat rondlopen. Een monnik wilde nog met ons op de foto (met onze eigen camera’s); hij riep er wat nonnen bij en vroeg iemand anders om een groepsfoto te maken. Erg leuk allemaal. Het is toch al opvallend hoeveel pret de mensen in Birma met elkaar hebben. We liepen rustig wat rond. Het was warm en dan scheen de zon de meeste tijd nog niet eens. Toen het begon te regenen scholen we wat onder een afdak. We bleven daar nog wat zitten toen de regen na een aantal minuten weer stopte. Lekker mensen kijken. Toen we uitgekeken waren liepen we via een weg voor stalletjes door naar het Kan Daw Gyi meer. Leuk om doorheen te lopen. Om het park in te mogen moesten we 2 dollar betalen. Daar hadden we geen zin in. We zaten een tijdje op een randje bij een klein meertje. Daarna namen we een taxi naar Nilar Biryani restaurant, midden in het oude centrum. De taxichauffeur wilde ons voor 2000 kyatt wel brengen. Onderweg bleek dat hij helemaal niet wist waar hij naar toe moest. Hij leek ons bij een huis af te willen zetten. We zeiden nog een keer waar we naar toe wilden. Nu ging hij het aan een andere taxichauffeur vragen en kwam het redelijk goed. Hij bracht ons bij een winkelcentrum in de oude stad. Daarvandaan wisten we de weg naar het restaurant. We stemden in dat hij ons daar afzette. Daar vandaan liepen we naar het restaurant. Er was hier een Indiase keuken. In 1936 was 50% van de inwoners van Yangon Indiaas. Er woonden toen nog geen half miljoen mensen in de stad en nu 5 miljoen. De Indiase trekken zijn nog duidelijk bij sommige mensen. Het restaurant was niet echt gezellig, maar het eten was goed. We bestelden een bord groenten met rijst (1 euro) en een bananen lassi. Ondanks het vele lawaai in het restaurant (fan, verkeer op straat, roepende mensen in het restaurant), bleven we nog even zitten om een papayasap te drinken. Lekker! Daarna rekenden we af en liepen rustig terug naar het hotel. De vliegtickets lagen voor ons klaar. Verder hebben we niet veel meer gedaan.
Dinsdagmorgen vertrokken we om half 8 met de taxi naar het busstation. Daarvoor genoten we nog even een Birmees (Indiaas in mijn geval) ontbijtje in het hotel. Het busstation lag een stuk buiten de stad. Het regende nu serieus en het zou pas tegen de avond weer droog worden. De taxi zette ons pal voor de ingang van de bus af. Helemaal super; het zou voor ons nog flink zoeken zijn geweest om op het chaotische busstation de juiste bus te vinden. We hadden gelezen dat het 2 uur rijden was naar Bago, maar na 1,5 uur zei de conducteur al dat we er bijna waren. Toen ging het heel snel. De bus stopte, terwijl wij uitstapten en er iemand met een paraplu klaar stond om ons droog te houden, werd onze bagage uit de bus geladen, reed de bus weg en noemde een man de naam van het hotel dat wij gereserveerd hadden. Nog geen minuut later zaten we aan een kop thee in een cafeetje bij de bus stop. Dat was zo verrassend efficiënt gegaan dat we er alleen maar verbaast om konden lachen.
Er kwamen 2 mannen bij ons die ons meteen van alles over Bago en de Gouden Rots gingen vertellen. Wij wilden vandaag met een auto naar de Gouden Rots. Dat konden zij regelen. Voor gistermiddag konden ze een tour in een tuktuk met dak regelen. Dat was de beste manier om alles in Bago te zien nu het regende. We werden in een tuktuk naar ons hotel gebracht en spraken af om om half 1 op tour te gaan. Het hotel is sober, maar schoon. Goed genoeg. ’s Middags zijn wel langs verschillende stupa’s, Boeddhabeelden en een klooster gereden. Het leukst vond ik uiteindelijk nog het bezoek aan het klooster waar een zaal vol monniken zat te studeren. Voor de oudsten, helemaal achter in de jongsten. We liepen nog even naar de eetzaal en de keuken. Leuk! Bijzonder ook was de slangenpagode, waar een slang van 120 jaar oud lag: 6 meter lang en 30 cm breed. Enorm dus.
Om 5 uur waren we weer terug in het hotel en hebben we weinig meer gedaan dan wat rondgewandeld en gegeten.
Vanmorgen zijn we naar de Gouden Rots gegaan. Om 7 uur stond zoals afgesproken een auto met chauffeur voor ons klaar. Op deze manier konden we dit binnen een dag doen, zonder te moeten haasten. Het was eerst 2 uur rijden naar het laatste dorp voor de rots. Daar vandaan vertrokken trucks waarmee je naar de rots kon rijden. De weg ging steil omhoog en hier reden alleen nog maar trucks. We moesten wachten tot er genoeg mensen waren voor een volle truck. In de tussentijd konden wij mooi even ontbijten: rijst met een gebakken ei en wat ui erdoor heen en een pot thee. Lekker! Na een uur wachten vertrok de truck. In de open laadbak waren 5 bankjes gemaakt, waarop we konden zitten. Het regende af en toe lichtjes, maar we bleven min of meer droog. Het was nu nog een uur rijden. Het laatste stukje naar de Gouden Rots moesten we lopen. Dat was nog maar een kwartiertje. De uitzichten moesten adembenemend zijn, maar alles wat wij zagen was mist. De Gouden Rots die zo mooi oplicht door zonnestralen, bleef gewoon goudgeel met een wat trieste witte achtergrond. Jammer, maar het was niet anders. Dat is het risico als je in de regentijd dit soort tripjes maakt. We liepen er nog wat rond en gingen toen langzaamaan terug naar de plek waar de trucks stonden. Na een half uur wachten vertrok er weer een truck naar beneden. Onze chauffeur stond daar braaf op ons te wachten. Decadent en wel erg prettig! Om half 4 waren we weer terug in Bago, waar verder niet zoveel meer te doen is. Morgen vliegen we naar Mandalay, waar het als het goed is een stuk droger is. We zijn benieuwd!

Groetjes,
Sigrid