Van Bago naar Hsipaw

Hoi allemaal,

Donderdag was een reisdag van Bago naar Mandalay. We namen eerst een taxi naar Mandalay. Er zijn taxi’s die passagiers van Yangon naar Bago brengen en dan graag ook passagiers mee terug willen. Dat kan tegen een gunstiger tarief en we konden bij de luchthaven worden afgezet. De taxi ging wel al om half 9. Om kwart voor 10 waren we al bij het vliegveld, terwijl we pas om 13:00 uur konden inchecken. We hebben ons al lezend prima vermaakt. Toen we konden inchecken bleken onze namen niet op de lijst te staan. Ze gingen het uitzoeken. We moesten wachten tot de laatste passagiers hadden ingecheckt. Ze zeiden toen dat we nog 5 minuten moesten wachten. Er stonden nog 2 mensen op de lijst die nog niet waren gekomen. Er kwam niemand meer zodat we om 14:20 uur eindelijk onze instapkaart hadden. Om 14:30 uur vertrokken we. Het vliegtuig bood plaats aan 70 passagiers en er was maar 1 plek leeg. Dat was dus maar net goed gegaan! Het was 2 uur vliegen naar Mandalay, incl. tussenstop.
We namen een taxi naar het hotel waar we naar toe wilden. Dat bleek vol. We vroegen een ander hotel in de buurt. Er bleek een hotel naast te zitten. Dat was iets duurder, maar nog steeds maar 40 dollar per nacht en het zag er pico bello uit. Heel wat beter dan de andere hotels waar we hadden gezeten. We kunnen voor de kamer buiten zitten op de galerij. De eigenaresse is al wat ouder; een lieve, zorgzame vrouw. We vroegen haar of ze een restaurant in de buurt wist. Ze noemde een restaurant waar we lokaal en goedkoop konden eten. We liepen daar naar toe. De bediening sprak geen Engels, maar er was wel een Engels menukaart. We hadden net besteld toen onze hotel‘mama’ achterop een motor aan kwam rijden. Ze was bezorgd dat we problemen zouden hebben met bestellen en was ons daarom achterna gekomen. Ze wist niet dat er een Engelse kaart was. Wel weer erg attent van haar. Het eten en de fruit shake waren heerlijk. We waren samen nog geen 5 euro kwijt en zaten echt vol.

Vrijdag hebben we de hele dag langs de belangrijkste bezienswaardigheden van Mandalay gewandeld. Het eerste grote doel was Mandalay Hill. Op weg daar naar toe kwamen we langs een klooster en een pagode van teakhout, een pagode waar het grootste boek ter wereld is opgeslagen en een pagode met veel kleine, witte pagodes er omheen. Mandalay heuvel moesten we op blote voeten beklimmen. De heuvel is 236 meter hoog die met 1729 (ongelijke) traptreden beklommen moet worden. We kwamen ook nu langs allerlei kleine pagodes die een aangename afwisseling op het klimmen waren. Het was erg warm en een tussenstop was af en toe best prettig. Boven stond een pagode met een mooie Boeddha. Bovendien was het uitzicht over de stad erg mooi. Dat was de klim wel waard geweest. Naar beneden ging een stuk sneller. We stopten nu nergens meer.
Beneden hebben we eerst bij een stalletje een soort gefrituurde poffertjes gevuld met ei, mais of boon gegeten. Erg lekker. Het tweede doel van vandaag was het Mandalay paleis. Het paleis was verwoest door een brand en er stond nu slechts een reconstructie. Wel leuk om te zien. We klommen nog op een 51 m hoge uitkijktoren waar we een goed overzicht over het paleis en de bijgebouwen hadden.
We liepen terug naar het hotel. We hadden zere voeten van de beklimming van de heuvel op blote voeten. Bij de receptie was zowaar Wi-Fi. Het is verbazingwekkend hoe snel een land als dit zich ontwikkeld. We hebben de dame van het hotel gevraagd om een hotel voor de volgende plaats te reserveren en de bus ernaar toe. Gemak dient de mens.

Zaterdag hebben we een fiets gehuurd en zijn we naar Amarapura gefietst. Om kwart voor 9 gingen we op pad. De fietsen leken goed; het zadel van Marie-Anne’s fiets kon zelfs nog een stuk hoger, wat met haar lengte erg prettig was. Toen we een stukje gefietst hadden kwamen de ongemakken: ze waren bij beiden te laag, bij Marie-Anne draaide er een trapper mee en mijn zadel stond schuin naar achteren. We moesten het ermee doen. Het verkeer was best druk, maar het fietste makkelijk. We kregen leuke, verraste reacties. Kinderen groetten ons vanuit tuinen, motorrijders draaiden zich om om te zwaaien als ze ons inhaalden en anderen begonnen te lachen als ze ons zagen. Om kwart over 10 waren we op plaats van bestemming: de U-Beinbrug in Amarapura. Dit is met 1,2 km de langste teakhouten brug ter wereld. We gingen met een bootje naar de overkant. Achter ons stond de bootsman met 2 peddels te roeien. Dit was wel lekker relaxed. We hadden goed uitzicht op de brug. Aan de overkant liepen we wat rond. Daarna liepen we over de brug terug. Een leuke wandeling over de oude, houten brug. Om half 12 waren we weer aan de overkant. We liepen er even rond en besloten wat te gaan eten. We namen 7 gefrituurde schijven van rivierkreeftjes. Daar kregen we een pot thee bij. We zaten rustig op een terras aan het water. De gefrituurde kreeftjes smaakten prima al zat alles er nog op en aan: benen, ogen e.d. Ik zou het niet bedacht hem dit zo te bereiden.
Het moet een happening zijn om hier de monniken te zien eten. We hadden begrepen dat dat om 12 uur zou zijn. Om kwart over 12 liepen we richting klooster. Toen bleek dat ze om 10 uur al gegeten hadden. We liepen even goed even door het klooster. Leuk om te zien. We hadden tijd zat en besloten nog even op het terras bij het water een kokosnoot met melk te drinken. Lekker en heerlijk relaxed! Om half 2 gingen we weer terug. We reden al meteen verkeerd, hadden dat snel door en keerden om. We vroegen regelmatig hoe we naar Mandalay moesten rijden. We werden over een andere weg gestuurd dan op de heenweg. Dat was wel een leuke weg langs het water. We stopten om foto’s van volgepakte vrachtwagens te maken. Bij iedere kruising vroegen we nu de weg. Bij een grote rotonde moesten we de express weg van Yangon naar Mandalay op. We hadden niet het idee dat het in Nederland de bedoeling zou zijn om daarover te fietsen, maar hier was het geen probleem. We kwamen langs een mooie pagode die niet in onze reisgidsen stond. Die hebben we even bekeken. Het was warm, we zweetten peentjes, zaten niet lekker op de fiets en stopten regelmatig voor een drink- en benenstrekpauze. De pagode was een leuke onderbreking. We fietsten door en kwamen bij een tolpoortje. We vonden het al lang duren voor we in Mandalay waren en kregen toen het idee dat er iets niet goed ging. Aan twee verschillende mensen de weg gevraagd en allebei zeiden ze dat we terug moesten. We fietsten nu richting Yangon i.p.v. richting Mandalay…. Dat viel even tegen! Gelukkig ging het nu iets naar beneden en hadden we wind mee. Geen wonder dat die pagode niet in de reisgids stond! We moesten helemaal terug naar de rotonde, ongeveer 12 km terug. Daar sloegen we nu de goede weg in. We hadden nog een pagode willen zien, maar we voelden ons vies, vol zweet en stof en wilden terug naar het hotel. Daar waren we om kwart over 5.
We zijn bij de buren gaan eten, lekker makkelijk. Dat werd Birmees en was erg lekker. Eerst een soepje, toen rijst met een vleesprutje, een bamboeprutje, garnaal/tomaten prutje met pinda’s en een groenten prut. Lekker allemaal. Dat was al genoeg, maar een kwam nog een toetje: stukjes meloen en voor ieder 2 koekjes. Super.

Zondag hebben we niet veel gedaan. We namen ’s middags de bus naar Hsipaw. ’s Morgens hebben we wat bij het hotel rond gehangen en wat te eten gekocht voor in de bus. Om 14:30 uur vertrok de bus. Er zaten nog 6 westerse toeristen in de bus. De busrit was mooi. Het landschap was erg groen. We reden door de bergen. De weg was smal met veel haarspeldbochten die erg hoekig genomen moesten worden. Opvallend waren de blauwe verkeersborden met een toeter erop die in de bochten stonden. Voordat een voertuig de bocht nam, moest de chauffeur even toeteren. Daar hebben ze hier niet zoveel moeite mee. In de bus was een tv scherm met foute C-films waarvan wij zonder de tekst te verstaan het plot nog begrepen. Af en toe was er een videoclip. We werden in elk geval onderhouden. Om iets over half 8 kwamen we in Hsipaw aan. Daar ging het weer super georganiseerd. Er stonden jongens klaar met bordjes. Zo was er ook één met o.a. onze namen. We werden naar een taxi gedirigeerd. In no-time waren we bij Mr. Charles waar we een kamer hadden gereserveerd. We zijn nog even in het stadje (45.000 inwoners) wat gaan eten bij een Chinees restaurant.

Maandag zijn we in de buurt gaan wandelen. Er is een klooster in de buurt. Daar liepen we rustig naar toe. Onderweg kwamen we langs kleine halfvergane stenen pagodes. Leuk om zo over het platteland te lopen. Bij het klooster was er net een dienst afgelopen. We gingen rustig in een hoekje op een steen zitten kijken en werden op een gegeven moment aangesproken door een man die vroeg of we het klooster van binnen wilden zien. Altijd leuk. De man sprak helaas erg gebrekkig Engels. We namen rustig een kijkje in het klooster. Om 11 uur werd de gong geluid en was het etenstijd. Er stonden een paar lage tafeltjes waar de monniken aan gingen zitten. De tafels stonden vol met kleine pannetjes met vlees, vis of groenten. Er werd een grote bak rijst bij gezet, waarvan iedereen een paar scheppen op zijn bord kreeg. Het was leuk om dit te aanschouwen. Toen de volwassen monniken gegeten hadden, namen er kinderen plaats (ook monniken). De man die ons had meegenomen ging nu vragen of wij hier ook mochten eten. Dat mocht. Zo zaten we met zijn drietjes op de grond aan zo’n klein tafeltje te eten. Geweldig natuurlijk, al blijven die pannetjes met eten voor ons wat twijfelachtig. We hielden het bij groenten (bonen, bloemkool, een soort spinazie). Dat smaakte prima. Dit was natuurlijk heel speciaal, te meer omdat er wel wat nonnen eten hadden gehaald, maar daarna uit het vertrek waren gegaan en dat wij naast het altaar mochten zitten eten. Dat maak je niet elke dag mee! Toen we uitgegeten waren liepen we rustig naar een popcorn tuin. Hier namen we een warm drankje met frisse munt en honing. Erg lekker. Toen we net zaten begon het te regenen. Goed getimed dus. Na de regen begon de zon meteen fel te schijnen. Het was het heetst van de dag en we besloten lekker wat in deze tuin rond te hangen. Nog maar een glas verse vruchtensap erbij. We zaten goed. Toen het wat koeler leek zijn we weer gaan lopen. We wilden naar rijstvelden lopen, maar al vrij snel kwam er weer een donkere lucht aan. We zagen een boom met een bankje waar we konden schuilen. Het regende nu wat langer. We hadden daar wel leuk contact met de lokale bevolking die daar ook aan het schuilen was. Toen het droog was vervolgden we onze weg. We liepen nu over de spoorlijn, van biels naar biels. Dat zou ik thuis niet zo snel doen. Er komen maar een paar treinen per dag langs en die rijden niet zo hard. We waren niet de enigen die hier liepen. We waren net weer op de normale weg in een dorpje toen het weer begon te regenen. Nu ging het serieus hard en begon het ook nog te onweren. We konden onder een afdakje schuilen. Toen de ergste bui voorbij was, liepen we terug naar het hotel. Daar waren we rond een uur of 4 terug.
‘s Avonds hebben we gegeten van de barbecue. Er lagen stokjes met voor ons onbestendig vlees of vis klaar waar we wat uit mochten kiezen. De kippenpoten herkenden we wel en lieten we onaangeroerd. Dat wat we wel kregen smaakte prima. We hebben zo toch weer een erg leuke en relaxte dag gehad!

Dinsdag was een geweldige dag. We hebben toen de hele dag een trekking hier in de omgevinggemaakt. Daarover de volgende keer meer.

Groetjes,
Sigrid