Oeganda deel 2

Iedereen de allerbeste wensen voor 2010. Maak er een superjaar van!!!

Ik ben nog bij de kerst blijven steken. Er zijn niet zoveel internetcafé's in Oeganda en we zijn veel in de natuur geweest. Heerlijk.
Toen ik de vorige keer schreef hadden we een tussenstop om de busjes te laten repareren. Van de ene was er een rem kapot, de andere stootte zwarte rook uit die ook nog eens de auto binnen kwam. Dat bleek achteraf te komen doordat de achterklep niet goed op slot was gedaan. Het probleem met de zwarte rook kon niet helemaal worden verholpen (het benodigde onderdeel was niet in de juiste maat aanwezig in de garage), gelukkig werden de remmen wel gerepareerd. We reden eerste kerstdag door naar Queen Elisabeth park waar we 2 nachten in een tent hebben geslapen. Er was wel een goed 'restaurant' (een afdak van tentdoek met daaronder tafels en stoelen) en een kampvuur. Comfortabel camperen dus. De volgende dag stonden we 's morgens om 6 uur op om op safari te gaan. De daken van de busjes gingen omhoog, zodat we staand in de busjes wild konden spotten. Helaas regende het bijna de hele morgen. Er zijn hier niet zoveel dieren als in Kenia of Tanzania, maar dat mocht de pret niet drukken. Afgezien van de talloze herten, antilopen, zwijntjes, vogels zagen we van (grote) afstand 2 leeuwen. Dat is wel heel bijzonder. 's Middags maakten we een boottocht over het Kazingakanaal waarbij we de dieren die langs de waterkant leven konden spotten: nijlpaarden, krokodillen, waterbuffels, wederom de nodige vogels (Oeganda is een paradijs voor vogelliefhebber) en mijn persoonlijke hoogtepunt: een olifantenfamilie die afdaalde naar de rivier om water te drinken. Fascinerend om te zien hoe die beesten lekker hun gang gaan, terwijl wij van een afstandje toe kijken. Toen we met de busjes terug reden naar de campeerplek stak er een olifantenfamilie vlakbij ons de weg over. Super!
De volgende dag reden we door naar het zuiden, weer een lange reisdag. Halverwege de dag stopten we voor een lunch. Tegenover het restaurant zat een weeshuis met zwaar getraumatiseerde kinderen die hun ouders tijdens een oorlog hadden verloren. Er klonk muziek vanuit het weeshuis. Wij mochten even kijken hoe de kinderen aan het dansen en zingen waren. Naast tekenen en andere creatieve vormen, is dit een manier om de kinderen weer plezier in het leven te laten krijgen en hun zelfvertrouwen terug te geven waardoor ze weer normaal kunnen gaan functioneren. De kinderen worden klaar gemaakt om naar school te kunnen gaan. Geweldig initiatief natuurlijk. We werden wel weer even met de neus op de feiten gedrukt. Helaas konden we niet lang blijven. Het enige wat we konden doen is wat geld achterlaten en op die manier een beetje ons steentje bij te dragen.
Hoe dichter we onze eindbestemming naderde hoe grimmiger de sfeer werd. We reden nu dichtbij de grens met Congo. Mensen zwaaiden niet meer vrolijk naar ons als we langs reden, maar hielden hun hand op en vroegen om geld. Er liepen veel kinderen langs de wegen, vluchtelingen uit Congo, niet gek dat ze lopen te bedelen. Bij het grensplaatsje Kisoro reden we langs een vluchtelingenkamp van de UNCHR, ook weer even confronterend; ziet er niet echt gezellig uit zo'n kamp, daar wil je echt niet wonen.
Wij kwamen uit op een schitterende lokatie aan een meer. Hier bleven we 3 nachten. Toen we de busjes uit stapten werden we verwelkomt door een groep zingende en dansende kinderen. We waren de lange reisdag meteen vergeten.
De volgende dag was een 'vrije dag', altijd fijn als je op vakantie bent. We hebben 's morgens met een groepje een wandeling door wat dorpjes gemaakt. Heerlijk, de ontmoetingen met de bevolking. De mensen zijn ontzettend aardig. Kinderen achtervolgden ons alsof we de rattenvangers van Hamelen waren. Ze vonden het geweldig om zichzelf terug te zien op foto's en konden daar geen genoeg van krijgen, een plezier dat ze hadden (en wij ook). 's Middags hebben we wat rondgehangen en hebben we een groep kinderen gevraagd om voor ons te komen dansen. Ontzettend leuk. Wij gooiden nog even "Vader Jacob" en "Hoofd, schouders, knie en teen" in de strijd. Vooral dat laatste doet het altijd erg goed.
De dag erna stond een gorillatrek op het programma. Het had vanaf 3 uur 's nachts geregend en dat zou tot 12 uur doorgaan. We liepen eerst ruim 3,5 uur door het regenwoud. Het pad was smal en glibberig en ging vrij steil omhoog. Er liepen een paar range rovers met ons mee en er waren een aantal 'trackers' vooruit gegaan om te kijken waar de gorilla's zaten. Er bestaan wereldwijd nog zo'n 700 berggorilla's. In de grensstreek Oeganda/Rwanda/Conga leven er ca. 340. Wij bezochten de grootste familie die uit 32 gorilla's bestaat. We hadden niet helemaal mazzel. Ze zaten wat verstopt in het woud. We hebben er wel een aantal gezien; ze zaten verspreid, waardoor we van de een naar de ander moesten lopen. Steeds moest er eerst bebossing worden weggekapt voor we bij de volgende konden komen. Wel indrukwekkend hoor als zo'n gorilla zich voor je uitstrekt! We benaderden ze tot zo'n 7 m, maar ze trokken zich niets van ons aan. Heel bijzondere ervaring. We mochten een uur bij ze blijven; toen zagen we net Silverback, het hoofd van de familie. Die achtervolgden we nog even. Daarna moesten we terug. De afdaling was weliswaar glad, maar ging een stuk sneller dan de heenweg. Bijzondere dag weer!
Daarna was het tijd weer terug te keren naar de bewoonde wereld. We reden naar Masaka, een leuk Afrikaans stadje, het eerste dat ik bezocht. Leuk om door de straatjes te lopen, de mensen aan te spreken en te kijken wat er zoal in de winkels ligt. Natuurlijk de onvermijdelijke markt bezocht, altijd leuk! Hier werd van alles verkocht, van groente en fruit tot potten en pannen, houtskool en handgemaakte meubels.
Op oudjaarsdag reden we naar Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Daar verbleven we in Cassia Lodge dat op één van de 7 heuvelen ligt waarop Kampala gebouwd is. Hier hadden we een schitterend uitzicht over de stad. In het hotel was een feest waar zo'n 150 mensen aanwezig waren, voornamelijk (rijke) Oegandeze gezinnen. Vanaf 7 uur 's avonds was er een buffet. Een dj draaide muziek. Wij zaten lekker buiten op het terras te eten. We hebben nog even staan dansen al was de muziek niet je-van-het, maar we begonnen wat in te kakken. Even voor twaalf uur was er voor iedereen een glas champagne. We hoopten een geweldig vuurwerk te zien, maar dat viel toch wat tegen. Er was niet veel te zien en het duurde allemaal wat kort. Om half 1 was het echt allemaal afgeschoten. Er gingen al veel feestgangers weg. Wij gingen naar bed.
Nieuwjaarsdag zijn we rustig opgestart, lekker nog even in de zon gezeten. 's Middags zijn we naar Kampala centrum gereden. Het regende nu heel hard. Toen het droog was zijn we naar het graf van een koning gereden. Hier kregen we een leuke rondleiding. Leuke besteding van de laatste middag. Aan het eind van de middag reden we naar Entebbe, waar het vliegveld is. We aten voor de laatste keer samen. Hiervoor nodigden we ook de chauffeurs uit. Het was tijd voor de gebruikelijke bedankspeeches voor de chauffeurs en voor Corine, onze reisbeleidster. Zij hebben hun werk de afgelopen 2 weken goed gedaan. Na het eten zijn we naar het vliegveld gereden. Om 22:55 uur vlogen we terug naar Nederland. Het was 21 graden en toen we vanmorgen landden was het -2 graden, brrrr!
Ik ben inmiddels alweer een paar uur thuis en kan wederom terugkijken op een zeer geslaagde reis. Oeganda is een mooi land, erg groen, met een geweldige bevolking.

Tot een volgende reis!