Een weekje Tunesië

Zaterdag 25 december
Vandaag vloog ik met 12 groepsgenoten en reisbegeleidster Liesbeth via Tunis naar Djerba. In Tunis moesten we de bagage van de band halen. Bij het inchecken op Schiphol had men gezegd dat de bagage zou worden doorgelabeld naar Djerba, maar Liesbeth wist wel beter (gelukkig!). We checkten meteen weer in. Nu was het tijd om wat Tunesisch geld te bemachtigen. We benutten de wachttijd om een kennismakingsrondje van de groep te doen. Liesbeth legde wat uit over de reis. Daarna hebben we wat rond gelopen over het kleine vliegveld. Er was niet veel bijzonders. Om 18:30 uur vlogen we door naar Djerba, een vlucht van een uur. We werden opgewacht door één van onze chauffeurs voor de rest van de reis. In ca. 20 minuten reden we naar het hotel (El Mashrek). We verzamelden om 20:30 uur om te gaan eten. Het restaurantje was een klein stukje lopen. Djerba ziet er leuk uit voor zover we dat in het donker konden zien. Er staan veel witte huisjes. Het was rustig op straat. In het restaurant bleek meteen de eensgezindheid van de groep: iedereen wilde dorado (vis) met patat en rauwkost. We bestelden er rode wijn bij. Dat werd Magon, een lekkere Tunesische wijn. Het smaakte allemaal prima. Het was meteen gezellig. De eerste indrukken van de groep zijn goed. Na het eten gingen we terug naar het hotel.

Zondag 26 december
Vanmorgen vertrokken we om 8 uur. We rijden de komende tijd in 2 Toyota Landcruisers rond; de bagage ging op het dak. We reden eerst naar Medenine. Daar werden we afgezet tussen een ksar en de weekmarkt in. We hadden drie kwartier de tijd om wat rond te lopen. We liepen eerst de ksar in. Die was heel mooi. Vervelend was er dat er allemaal kleine winkeltjes waren met verkopers die ons vrij assertief (mooi woord van Liesbeth, ik zou het agressief genoemd hebben) benaderden. Ik werd bij 3 winkeltjes bijna naar binnen getrokken en had voor ik het wist een sjaal op mijn hoofd gebonden gekregen. Bij de eerste kon ik daarna nog vrij gemakkelijk weg komen, maar nummer twee was een stuk vasthoudender. Ik kreeg een sjaal in verschillende kleuren op verschillende manieren op mijn hoofd gebonden door een slijmerige verkoper. Ik zei dat ik echt niet wilde en kreeg uiteindelijk een bandje mee dat om het hoofd gebonden wordt om de sjaal vast te houden. Ik vond het welletjes en ging snel weg uit de ksar om wat rond te gaan lopen over de markt. Die was vooral druk en niet zo bijzonder.
We reden ruim een half verder naar Tataouïne, een leuk, klein plaatsje waar we een half uurtje rond liepen. Op het centrale plein was een markt. Er was veel kleurrijk aardewerk en kruiden te koop. We werden veel aangesproken, maar een stuk minder agressief dan in Medenine. Met Tine stond ik nog een tijdje met een koopman te praten die oprecht geïnteresseerd was in een aantal zaken. Het is wel lastig om dan weer bij de mensen weg te komen.
We reden door naar het bergdorpje Douiret, waar we iets buiten het dorp bij een ksar op een heuvel stopten. Hier gingen we lunchen, een prachtige lunchplek. We hadden een picknick lunch meegenomen. Terwijl die werd klaar gemaakt liepen wij wat rond, genietend van de omgeving en gingen we zitten op een randje, genietend van de zon die stralend aan de strakblauwe hemel stond. Heerlijk om de warmte van de zon in mijn gezicht te voelen!
De lunch was prima: kip, tomaat, olijven, brood en een pittig rood sausje om het brood met te dippen en sinaasappels toe. Nadat we lekker gegeten hadden, konden we nog even in de zon zitten, daarna vertrokken we te voet naar Chenini, een wandeling van bijna 3 uur. We keken over de wijde omgeving uit, prachtig! De enige passanten waren geiten. De wandeling was niet moeilijk of zwaar: af en toe moesten we wat klimmen of dalen maar het hellingspercentage was beperkt en de ondergrond was goed, wel wat losse stenen. Het was heerlijk wandelweer, niet te warm, maar in de zon konden we zelfs af en toe in T-shirt lopen. Aan het eind van de wandeling kwamen we bij een grote ksar, gebouwd op een heuvel, die schitterend werd opgelicht door het avondlicht van de ondergaande zon. We eindigden in Chenini, een klein plaatsje waar we nog even een kop thee dronken om de middenstand te spekken. De chauffeurs stonden ons hier op te wachten met de auto’s. We reden naar Zammour waar we de nacht doorbrengen in een tot hotel omgebouwde ksar. De kamer was erg sober: er stonden 3 bedden en één lampje en er waren geen andere voorzieningen. Er was een aparte douche- en toiletruimte met warm water aan de overkant van het binnenplein. In een andere kamer gingen we eten. Dat was weer prima in orde: soep met wat brood en daarna couscous met een glaasje wijn erbij. Na het eten verdween iedereen naar zijn kamer.

Maandag 27 december
Vanmorgen gingen we om 8 uur ontbijten. Daarna werden we met de wagens naar Ksar Hallouf gebracht, een grote ksar op een heuvel. Vandaar wandelden we terug naar het hotel. Deze wandeling was wat lastiger dan die van gisteren: het was wat steiler, er waren wat meer losliggende steentjes en af en toe moest er wat geklauterd worden. De wandeling was prachtig door een schitterende bergachtige omgeving. Kaal en mooi met hier en daar een oase. We klommen eerst naar 460 meter. Met een kleiner groepje klommen we nog een stukje verder naar een ruïne met een mooi uitzicht over de omgeving. De zon stond weer hoog aan de hemel en op luwe plekken was het goed toeven. Genieten hoor! In de schaduw en in de wind was het overigens wel koud.
Na ongeveer 2,5 uur waren we weer terug bij het hotel. Daar hadden de chauffeurs terrasstoeltjes in de zon neergezet. We dronken een colaatje en genoten van de zon. Om half 2 gingen we lunchen. Daarna vertrokken we naar Matmata. In Matmata overnachten we in een troglodietenhotel (put- of grotwoning) onder de grond. Hier blijft het ’s zomers lekker koel. Een superlocatie dit! Beneden op de gang zijn de toiletten en douches. Liesbeth kent hier van vorige reizen een familie die pal naast het hotel woont. Ze wonen nu in een wat moderner huis, dat naast het oude, grothuis, is gebouwd. Dat mochten we bezoeken. Noura, één van de dochters leidde ons door de grotwoning. Er woont nog een tante met haar kinderen. De gezinnen woonden met het hele gezin in één kamer.
Noura spreekt goed Engels; ze studeert aan de universiteit van Gabes. Haar ouders betalen dat voor haar. Ze heeft er zelf voor gekozen een hoofddoek te dragen. We mochten haar alles vragen. Ze schiet in de lach als wij haar vragen of iedereen van het gezin op dezelfde tijd naar bed ging en we haar uitleggen dat de jongste kinderen bij ons om 7 uur naar bed gaan. Dat is hier dus niet het geval. Wij zeiden dat wij wel eens naar ons kamer gestuurd werden als straf als we bijv. ruzie hadden met een broer/zus. Bij hun kon dat natuurlijk niet. Zij kreeg een pak slaag waardoor ze het wel uit haar hoofd haalde om zich nog een keer zo te gedragen. Ze wilde dat er een kamer was geweest waar ze naar toe gestuurd had willen worden, die straf bevalt haar wel! We kregen thee te drinken met pinda’s erin. Lekkere combinatie! We namen afscheid van de goedlachse Noura.
Voor het eten dronken we nog weat in de bar van het hotel. We gingen eten bij ‘chez Abdoul’. Hier was geen alcohol te krijgen. Er was een ruime keuze aan voorgerechten en hoofdgerechten. Na het eten kwam er een waterpijp op tafel. De liefhebbers namen om beurten een trekje. Ik wilde het ook wel proberen. Het smaakte naar niets. Wel grappig om een keer te proberen.
In het hotel wilde ik met Gema en Tine nog wat drinken. Er was een feest aan de gang in een vertrek naast de bar. Er waren maar ongeveer 15 à 20 mensen binnen en er stond een groepje buiten te kijken die zeiden dat we wel naar binnen mochten. Wij voelden ons wat minder welkom. Toen er ook nog een valse versie van een Titanic lied ten gehore werd gebracht, was het besluit snel genomen en gingen we naar de bar. Hier bestelden we een likeur. We waren de enige vrouwen binnen. Denise kwam er ook nog bij. We zaten nog maar net, toen de barman kwam zeggen dat hij liever had dat we ergens anders gingen zitten. We lieten ons naar het restaurant naast de bar brengen. Daar vroeg Gema, die goed Frans spreekt, wat er aan de hand was. Er bleek een beginnende ruzie tussen wat mannen uit het dorp aan de bar te zijn en de barman wilde niet dat wij daar bij waren. De deuren van het restaurant gingen dicht. Daar zaten we dan met z’n viertjes in een ongezellige ruimte. Na een borrel hielden we het voor gezien. De bar was nu ook dicht. We zochten nu ieder ons eigen kamer op en gingen meteen naar bed.

Dinsdag 28 december
Vanmorgen genoten we om kwart over 7 een heerlijk ontbijt. Het (witte) brood is overal in Tunesië lekker, al vult het natuurlijk maar voor korte duur. Na het ontbijt gaven we de bagage af aan de chauffeurs. We moesten de boel scheiden. Een deel zou bij de reisagent achterblijven en de spullen voor één woestijnovernachting (slaapzak, toiletspullen en warme kleding) ging in een aparte zak. Wij gingen een stuk wandelen en werden later door de wagens opgepikt. We liepen eerst een heuvel op met uitzicht over de stad. Hier vandaan waren de gaten waar troglodietenwoningen waren goed zichtbaar. We liepen over glooiend terrein. Leuk weer. Toen het wat moeilijker werd besloot een deel van de groep over de weg te lopen en ons een stukje verder weer te treffen. Met z’n vijven namen we het kortere, maar veel lastigere traject. We kwamen uit bij een diepe waterput waar we even naar binnen konden gaan. Hier troffen we de rest van de groep weer. Het was wederom een leuke wandeling, de zon was ons weer gunstig gezind. Gaandeweg konden er weer wat laagjes uit. Na 2,5 uur lopen kwamen we bij een dorpje waar de chauffeurs ons al op stonden te wachten.
We reden nu naar Douz. Hier is het kantoor van de agent, Douz Voyages. We gingen bij een winkeltje vlak bij de agent sjaals kopen voor in de woestijn als bescherming tegen de kou en de wind (tegen de hitte hoef je die in dit seizoen niet te kopen). Ik kocht voor 3,5 euro een donkerblauwe sjaal. Een paar pandjes verder was een restaurant waar we op het dakterras gingen eten. We kregen schalen met een prutje van ei en saus (erg lekker), patat (vet en slap), kip, brood, rauwkostsalade en een glas verse jus d’orange. Na het eten kregen we de tijd om even in het plaatsje rond te lopen. Met Tine liep ik een klein rondje over de markt. We hadden het al snel gezien en ploften neer op een terrasje in de zon voor een colaatje.
We verzamelden bij Douz Voyages en reden vandaar een klein stukje de stad uit. We zouden verder met dromedarissen de woestijn in gaan. We waren in het uiteinde van de Sahara. Toen we net waren uitgestapt kwamen de kamelendrijvers met onze dromedarissen aan. We lieten een van de chauffeurs de sjaals ombinden. Daarna bestegen we de dromedarissen. Die staan in fases op: eerst de voorpoten een stuk, daarna de achterpoten en vervolgens worden de voorpoten helemaal gestrekt. Het gevolg hiervan is dat je steeds voor- of achterover helt. Goed vasthouden dus! Na een paar minuten waren we gewend aan het berijden van een dromedaris. Ze stapten rustig voort achter de kamelendrijver. Iedere kamelendrijver had 2 dromedarissen vast. Het was bronstijd en dat was te merken aan de dromedarissen. Bij sommige stond het schuim om de bek en kwam de binnenkant van de wang regelmatig naar buiten (dit schijnen ze te doen om vrouwtjes te verleiden; wij hadden alleen maar mannetjes dromedarissen bij ons). Net toen het saai dreigde te gaan worden waren we op de plaats van bestemming. Een leuk plekje waar een auto eerder al tenten had gebracht (beetje jammer wel om de sporen van autobanden daar te zien). Het was intussen bijna half 5. Vanaf kwart over 5 werd het donker. We namen nog even de tijd om om ons heen te kijken en zetelden ons op een klein heuveltje. Het koelde snel af, zodat we al snel dekens erbij pakten om over ons heen te slaan. Met wijn, vruchtensap en wat pakjes tuc maakten we er een gezellig borreluurtje van.
De kamelendrijvers zetten ondertussen een bedoeïnentent op en maakten een vuurtje om op te koken. Rond een uur of 7 konden we eten: soep en daarna couscous met wat aardappel, cassave en wortel erin. Prima onder deze omstandigheden. We zaten met teveel mensen om een te klein vuurtje, gewikkeld in dekens en hadden het nog koud. Na het eten begonnen de kamelendrijvers muziek te maken en hebben we nog even gedanst (werden we lekker warm van). Daarna ging een deel van de groep slapen. We bleven nog met z’n achten over en konden nu wat ruimer zitten. Om de tijd te doden hebben we wat spelletjes gedaan bij het kampvuur. Rond kwart voor 11 zijn we gaan slapen. De meesten zochten een plekje in de open lucht, zodat we konden genieten van de sterrenhemel. Het was koud in de slaapzak, maar het uitzicht op die miljoenen sterren aan de hemel vergoedde veel, zo niet alles. Ik heb redelijk geslapen.

Woensdag 29 december
Vanmorgen was ik uiteraard vroeg wakker. Vanuit mijn slaapzak genoot ik van de mooie lucht bij zonsopgang. Toen het licht was ben ik opgestaan. Het rijp stond op mijn slaapzak. Geen wonder dat ik het koud had gehad! Terwijl de kamelendrijvers het ontbijt klaar maakten, liepen wij wat rond, pakten onze spullen in en namen wat foto´s in het mooie ochtendlicht. Om een uur of 9 konden we ontbijten. Dat was prima: vers brood dat net in het zand was gebakken (heerlijk) met smeerkaas of jam, koffie, thee, vruchtensap en een sinaasappel toe. Na het ontbijt moest de vracht weer over de dromedarissen verdeeld worden. Rond 10 uur waren we klaar voor vertrek. We liepen nu door kleine zandheuvels; dat was leuker dan gisteren.
Na anderhalf uur kwamen we op een open plek in de luwte van wat bosjes. Daar stopten we. Dit bleek het eindpunt. Terwijl de mannen weer vers brood voor ons bakten en een lekkere lunch bereidden, genoten wij van de zon. Heerlijk die warme zonnestralen op je gezicht. We hadden toch een wat mindere nacht gehad, dus even liggen in het zonnetje was erg lekker. De lunch was prima: lekker vers brood, pasta met wat aardappelen. Niet heel bijzonder, maar we zaten nou eenmaal in de woestijn.
Om half 2 kwamen de auto’s van Douz Voyages ons ophalen en ‘moesten’ we terug naar Douz. Helaas, we hadden het daar nog wel even uitgehouden. We reden in een kwartiertje naar Hotel Paradise in Douz. Dit hotel was wat luxer dan de vorige hotels. Na een welverdiende douche liepen we naar het centrum, een wandeling van ca. 20 minuten. We liepen even over het plein en dronken wat op het dakterras van het restaurantje waar we gisteren hadden zitten lunchen. Daarna liepen we weer rustig terug naar het hotel. Daar hadden we nog even de tijd om wat te gaan lezen. Om 19:00 uur zouden we in het hotel gaan eten. Daar was een uitgebreid buffet voor 12 dinar (6 euro). Dat was heerlijk. Een ruime keuze aan voorgerechten en hoofdgerechten en nog wat toetjes. We bestelden er wijn bij. Prima. Bovendien was het in het restaurant lekker warm. Op de kamers was geen verwarming en was het een stuk kouder.

Donderdag 30 december
Vanmorgen vertrokken we om 8 uur lopend naar de stad; de bagage ging al op de auto’s. We liepen via de palmeraie naar de wekelijkse veemarkt. We spraken om 10:15 uur af bij de reisagent. Tot die tijd hebben we eerst de markt uitgebreid bekeken. Er liepen mooie mensen rond (voornamelijk mannen, gekleed in djellaba’s), getekend door hun leven. Verder was het natuurlijk leuk om het spel van loven en bieden gade te slaan. De markt was niet zo groot. Toen we uitgekeken waren liepen we naar het plein in het centrum. Om kwart over 10 vertrokken we met de wagens naar Tozeur. We gingen een stuk van de geasfalteerde weg af om door het zand te gaan rijden. Puur voor de pret. Heuveltje op, heuveltje af, gaaf natuurlijk. Na dit intermezzo reden we door en kwamen we bij een grote zoutvlakte. Hier maakten we een tussenstop om wat foto’s te kunnen maken.
Daarna reden we door naar Tozeur, een grotere stad. We werden in het centrum afgezet, zodat we eerst konden gaan lunchen. Even lekker gegeten met een glas verse jus d’orange erbij. We liepen naar het hotel waar de chauffeurs de auto’s hadden geparkeerd. Met Carla, Stephanie en Tine liep ik meteen het stadje in, eerst naar de oude Medina. Daar liepen we even rond. Het was wel leuk, maar niet heel bijzonder. We liepen door naar het centrum. Dat is vol met winkeltjes en kooplui die buiten staan en je aanspreken. Hier zijn ze duidelijk wat meer gewend aan toeristen. Als ze hoorden dat we uit Nederland komen, was de standaard reactie: “kijken, kijken, niet kopen”. Verder veel terrasjes vol mannen. We hebben op een terrasje wat gedronken en liepen door naar de palmeraien. De straat kleurde mooi in het avondlicht. Dit was een veel leukere straat om doorheen te lopen.
’s Avonds konden we bij een familie eten die Liesbeth op een eerdere reis had leren kennen. Het was een minuut of tien lopen naar het huis van die familie. Daar werden we onthaald door de 3 dochters en moeder. Meteen 4 x zoenen bij aankomst, heel hartelijk. We zaten op terrasjes op de grond in een kamertje dat eigenlijk de slaapkamer van de zoon is. Het huisje is erg klein. Er stond wel een computer, maar zonder internet. De oudste dochter wilde altijd al met toeristen werken en vindt dit erg leuk. Ze is kok met patisserie als specialisatie, maar kan geen werk vinden. De werkloosheid is in dit deel van Tunesië erg hoog (ca. 70%). Ze sprak helaas geen Engels, maar er waren wel mensen die het Frans konden vertalen. De dochters zitten op worstelen. Eén van hen wint daar zelfs prijzen mee. De oudste (ca. 21 jaar) heeft ervoor gekozen om een hoofddoek te dragen. De anderen zijn jonger en hebben nog geen keuze gemaakt. Er kwamen grote schalen couscous op tafel met stukken kip erin en wat borden salade. We kregen allemaal een lepel, maar geen bordjes. We lepelden het eten rechtstreeks vanuit de schaal in de mond. Er stonden flessen cola en water op tafel. De couscous was de lekkerste die we de afgelopen week gegeten hebben. Moeders had er duidelijk haar best op gedaan! Als toetje kwamen er nog sinaasappelen op tafel. Lekker! Toen we uitgegeten waren, bleven we nog even zitten praten en gingen toen terug naar het hotel.

Vrijdag 31 december
Vanmorgen moesten we vroeg op. We vertrokken om 7 uur met de auto naar een bergoase. Het was nog behoorlijk koud. We reden ruim een uur en gingen toen wandelen. De wandeling was weer mooi. We begonnen bij een bergoase en liepen door de bergen naar een andere oase. Zoals gebruikelijk kwamen we geen andere mensen tegen tijdens het wandelen. We stopten even aan het begin van een kloof. De zon stond al hoog aan de hemel. Daarna moesten we door de kloof lopen, waar een laagje water in stond. Wat waren we blij met onze waterdichte bergschoenen! We eindigden bij een bergoase waar het toeristischer was. De andere toeristen waren met 4-wheel drives hiernaar toe gereden. De wandeling eindigde bij een plek waar de lunch al klaar stond. De chauffeurs waren hier naar toe gekomen met de wagens. Liesbeth had gisteren inkopen gedaan: lekker stokbrood, smeerkaas, tonijn, tomaat, jam en een sinaasappel toe. Een flesje yoghidrink erbij, pure verwennerij. We genoten voor de laatste keer van de zon.
Na de lunch vertrokken we richting Tunis. We maakten een extra tussenstop in Kairouan, ongeveer 160 km ten zuiden van Tunis. Kairouan is de 4e heilige stad voor de Islam met een grote moskee. Daar gingen we als eerst naar toe. De moskee was helaas gesloten, maar vanaf het dak van een tegenovergelegen tapijtwinkeltje hadden we een mooi uitzicht erop in het prachtige avondlicht. We liepen naar de markt. We kregen 3 kwartier om wat rond te lopen over de markt, door de medina. Het was erg levendig. We liepen door een nauw overdekt straatje met ambachtslieden. Een leuk intermezzo. Om kwart voor 6 verzamelden we bij de bus en reden we verder. Een stuk verderop stopten we in een klein plaatsje om in een restaurantje langs de weg wat te gaan eten. We bestelden patat, vlees en rauwkost voor de hele groep met cola en water erbij.
Na het eten reden we het laatste stuk naar Tunis. Ons hotel lag een straat achter de belangrijkste straat van Tunis, de Avenue Habib Bourguiba, een soort Champs d’Elysé. Het hotel was vrij eenvoudig en prima voor de korte tijd dat we er zijn. Het was intussen bijna 9 uur. Een half uurtje later liepen we naar de Avenue Habib Bourguiba. Daar hing een wat Parijse sfeer. Erg leuk. We gingen op een terrasje zitten. Het was wat fris en we waren toch wel moe van de lange rit. We dronken rustig wat en liepen daarna verder. We besloten een stukje te lopen en daarna een bar in een groot hotel op te zoeken, waar we alcohol zouden kunnen krijgen. We gingen een hotel binnen waar het lekker druk was in de bar. De rooklucht kwam ons tegemoet. Daar zijn we duidelijk niet meer aan gewend. Het was er ook niet erg gezellig. We stonden snel weer buiten en besloten terug te gaan naar ons hotel. Daar was een wat ongezellige bar, maar we konden wel lekker met ons groepje zitten. Onder het genot van een wijntje hebben we gezellig zitten kletsen. Tegen twaalven vroegen we of de tv aan mocht, zodat we af konden tellen. Na een toost en het uitwisselen van de beste wensen gingen we naar buiten. Daar was het erg rustig. Geen vuurwerk. Het terras waar we een paar uur eerder gezeten hadden, was al opgeruimd, net als de andere terrasjes. We liepen een zijstraat in waar wel wat leven was, maar ook niet erg bijzonder. Gek een jaarwisseling zonder vuurwerk. We hadden het snel gezien, zeker met de wetenschap dat we weer vroeg op moesten. Rond half 1 waren we weer op de kamers, waar we snel zijn gaan slapen.

Zaterdag 1 januari
Vanmorgen vertrokken we om kwart over 5 naar de luchthaven. Dat was maar een kwartiertje rijden. We checkten in en gingen ontbijten. Op de luchthaven was weinig te doen. De terugvlucht verliep, na een korte vertraging, voorspoedig.
Zo zit deze week Tunesië er alweer op. Deze reis zat enorm goed in elkaar, veel dingen samengepakt in een korte tijd, zonder dat er gehaast hoefde te worden. Een goede mix tussen wandelen, reizen en plaatsjes bekijken. Ontmoetingen met de vriendelijke en gastvrije bevolking. Niet een top 3 reis, maar een superreisje voor een week er tussenuit. Een echte aanrader!