Oud op Nieuw in Senegal en daarna door naar Gambia
Door: Sigrid
Blijf op de hoogte en volg Sigrid
05 Januari 2014 | Nederland, Zuid-Scharwoude
Hoi allemaal,
Allereerst de beste wensen voor 2014, maak er een mooi jaar van!
Ik was in mijn vorige verslag gebleven bij oudejaarsavond. We zouden toen laat gaan eten. Lilian en ik gingen een biertje drinken op de veranda voor ons huisje. We hadden niets met de anderen afgesproken, maar langzaam kwam de rest van de groep er spontaan bij. Erg gezellig! Om 21:00 uur gingen we naar het restaurant. Daar kregen we een 6-gangen diner voorgeschoteld. Tijdens het eten begon er bij het zwembad(je) een djembébandje te spelen en kwamen er ook wat andere gasten. Na het eten gingen wij ook die kant op. Rond het zwembad stonden kuipstoeltjes in een hoefijzer opgesteld, niet echt de meest gezellige opstelling. In het midden was een podium waar de band Afrikaanse muziek speelde. Wel erg leuk om zo’n Afrikaanse ‘show’ te zien, niet echt een oudejaarsavond feestje. Rond 12 uur ging er vuurwerk de lucht in. De band speelde gewoon verder en de Afrikanen deden niets. Wij wensten elkaar natuurlijk uitgebreid een gelukkig Nieuwjaar. Een van de anderen had sterretjes mee genomen. Lekker feestelijk. Alleen de champagne ontbrak. De band speelde tot kwart voor 1. Daarna ben ik naar mijn kamer gegaan.
Woensdag werd een hele lange reisdag naar Gambia. We reden in Senegal voornamelijk over hobbelige onverharde wegen of asfaltwegen voor kuilen. Af en toe was er een stuk goed wegdek. Onderweg hadden we een picknick lunch. Toen we zouden vertrekken bleek de rechter voorband weer lek. Deze moest eerst gemaakt worden. Gelukkig waren we net voorbij een dorp gereden. Terwijl de chauffeur en reisleider dit gingen regelen, bleven wij op de picknickplek wachten. Dit duurde ruim een uur. Pas om half 7 waren we bij de grens. Er was nog een gerucht dat de grens om 17:00 uur zou sluiten, maar dat bleek gelukkig niet waar. Alle grensformaliteiten duurde 2 uur en een kwartier. In Gambia was de weg gelukkig wel goed. We waren nu binnen 2 uur bij het guesthouse in Kuntaur. Dit wordt gerund door een Nederlandse dame. We hebben nog wat gegeten en zijn naar de kamers gegaan.
Donderdag gingen we na het ontbijt een boottochtje maken over de rivier de Gambia in een Nationaal park. We zagen weer een aantal, inmiddels bekende, vogels, een varaan, een rotspython en wat apen. Er zijn 3 eilanden waar chimpansees zitten, maar die lieten zich niet zien. De krokodillen en nijlpaarden kwamen ook niet in onze buurt. Helaas. Het was in elk geval een heerlijk boottochtje, super relaxed en gezellig. We waren zo’n 3,5 uur op het water. Toen we terug kwamen was de lunch klaar. We kregen een Afrikaanse lunch: er lagen tapijten op de grond. Daarop werden een aantal schalen met rijst, vis, zoete wortel en aubergines gezet. We moesten in groepjes rondom de schalen gaan zitten. Bij elke schaal zat iemand van het guesthouse die voor deed hoe we met de handen moesten eten en die stukjes vis, wortel en aubergine verdeelde. Van de rijst moest je een beetje een balletje maken, maar dat lukte mij niet zo goed. Het eten was heerlijk en het was erg leuk om het een keer zo te doen. Als je genoeg gegeten had, stond je gewoon op, waste je handen in een emmer water die aan de rand van het tapijt stonden en ging je weg. Lekker duidelijk.
Na de lunch gingen we naar de Wassu steencirkels. Met 2 anderen ging ik lopend. De rest ging met de bus. De wandeling was geweldig. We liepen door het dorpje en werden door iedereen begroet. Het was behoorlijk warm, volgens mij de warmste dag tot nu toe. Er liepen kinderen met ons mee. Sommigen pakten je hand vast, heel schattig. Jongens vroegen om een voetbal, anderen gaven een briefje met een verhaaltje over hun school en een verzoek om hen te sponsoren. Je kon je naam + een bedrag achterlaten op het papiertje. Daar deden we niet aan mee. We hebben later aan de eigenaresse van het guesthouse geld gegeven voor een voetbal of andere spullen voor de kinderen van het dorp. Na een uurtje waren we bij de stenen. De stenen waren niet echt bijzonder. We kregen wederom veel kinderen achter ons aan. In het plaatsje staat ergens midden op de weg een bord ‘stop police’. Hier stopten we braaf. Dat hadden we op de heenweg ook al gedaan. De politieagent wist niet zo wat hij daar mee moest. Hij vond het wel grappig en had er niet echt een antwoord op. We wilden dat hij bij het bord ging staan om een foto te nemen, maar van hem mochten we niet eens een foto van dat bord maken. Na veel praten ging Lilian met hem op de foto voor het bord.
Toen we weer bij het guesthouse waren, kwam er nog een groep uit het dorp voor ons dansen. Ik heb met wat kinderen mee staan dansen. Altijd leuk. ’s Avonds viel de stroom uit en was er geen water meer. Dat was nog niet verholpen toen we vrijdag weg gingen.
Vrijdag werd weer een reisdag. Gelukkig waren de wegen behoorlijk goed. We moesten al vrij snel een rivier oversteken. Het pontje dat ons over moest brengen lag al te wachten, maar kon nog niet vertrekken. De sleutel van de motor bleek er niet te zijn. Degene die de sleutel had werd gebeld. Het duurde zo’n 50 minuten voordat we konden vertrekken. De oversteek stelde niet zoveel voor. Binnen een paar minuten waren we er. De bus kon precies achteruit de pont af rijden. De achterkant kwam heel even op de grond. Daarna kon hij zo door rijden. Onderweg zijn gestopt bij het Makasutu bos. We kregen een rondleiding van anderhalf uur door het bos. Daar stonden verschillende geneeskruidige bomen. Er liepen bavianen rond en we zagen een witte uil. Aan het eind van de toer kregen we een beetje palmwijn te drinken. Dat smaakte niet heel erg goed. Aan het eind van de middag kwamen we in een soort resort in Banjul, de hoofdstad van Gambia, aan. Dat was een hele andere wereld, zeker in vergelijking met het guesthouse waar we ’s morgens waren vertrokken (zonder elektriciteit en water). Het was een beetje dubbel daar: enigszins een vreselijke plek om te zijn en een soort ‘all you can eat’ vreetschuur met veel veel te dikke mensen. Anderzijds was de eerste warme douche sinds dagen toch wel erg lekker! We dronken een biertje op het terras bij het zwembad en schoven aan bij het dinerbuffet. We hadden eigenlijk met een groepje buiten het hotel willen eten, maar konden geen geschikt restaurant vinden.
Zaterdag hadden we niets op het programma staan. We wilden nog wel wat van de stad zien al hadden we gehoord dat het niet veel was. Dat wilde ik wel met eigen ogen zien. We gingen met z’n zevenen op pad. Al snel werden we lastig gevallen door een man die tegen ons begon te praten. We negeerden hem en gingen gewoon door met ons gesprek. Dat hielp niet echt. Met een bord voor z’n kop ging hij gewoon door en bleef met ons mee lopen. Er kwam een tweede en ook nog een derde man bij lopen en tegen ons praten. Dit waren we snel zat. We namen een taxi en vroegen de chauffeurs met ons mee lopen in de stad. Die man was super en het hielp. Er kwam nog één man met ons mee lopen en verder werden we niet meer lastig gevallen. Het was echt leuk om even in Banjul rond te lopen. We bezochten de markt en een winkelstraatje. De markt was groot en er was van alles te koop. Na een uur hadden we het wel gezien en gingen we terug naar het hotel. Verder hebben we niet veel meer gedaan. Ik ben met nog wat anderen gaan lunchen bij een restaurant aan het strand. Toen we daar naar toe liepen, werden we natuurlijk weer op de voet gevolgd door een paar mannen die met ons gingen praten. Ze waren wel blij dat we in een restaurant op het strand gingen eten, omdat ons geld dan naar de lokale bevolking ging. Volgens hen is dit resort van Libiërs. Het eten in het restaurant was goed (kip met saté saus), de bediening en de entourage leuk en de prijzen lager dan in ons hotel. Een goede keuze dus! Daarna ging ik met twee anderen zwemmen in de rivier de Gambia. Deze mondt een klein stukje verder uit in de Atlantische Oceaan. Het water was dan ook zout en in de branding was er een golfslag. We hebben even een stukje gezwommen en zijn toen nog even in de zon gaan liggen Het was inmiddels 5 uur. Nu was de zon net lekker. Er was een stuk strand afgebakend voor hotelgasten. We lagen op de rand van de omheining van het hotel. Natuurlijk kwam er weer een man aan de andere kant van de omheining staan om met ons te praten. Zo’n nietszeggend gesprek, maar wel lachen. Hij verkocht verse sapjes en had niets te doen. Overigens zijn de Gambianen over het algemeen een stuk vriendelijker dan de mensen in Senegal. Daar kwamen we ook regelmatig mensen tegen die wat agressiever op ons reageerden. ’s Avonds hebben we met de hele groep in het hotel gegeten en daarna nog wat in de bar gedronken. De groep was erg gezellig en dit was een goed afsluiting.
Vanmorgen konden we rustig aan doen. Om 10 uur zijn we naar het vliegveld gereden. We vertrokken een half uur te vroeg en de vliegtijd was ook nog eens een half uur minder. Super dus! Op Schiphol nam ik afscheid van mijn reisgenoten. In ben nu weer thuis en kan terug kijken op een leuke reis. Ik zal morgen nog wat foto’s toevoegen aan dit verslag.
Groetjes,
Sigrid
Allereerst de beste wensen voor 2014, maak er een mooi jaar van!
Ik was in mijn vorige verslag gebleven bij oudejaarsavond. We zouden toen laat gaan eten. Lilian en ik gingen een biertje drinken op de veranda voor ons huisje. We hadden niets met de anderen afgesproken, maar langzaam kwam de rest van de groep er spontaan bij. Erg gezellig! Om 21:00 uur gingen we naar het restaurant. Daar kregen we een 6-gangen diner voorgeschoteld. Tijdens het eten begon er bij het zwembad(je) een djembébandje te spelen en kwamen er ook wat andere gasten. Na het eten gingen wij ook die kant op. Rond het zwembad stonden kuipstoeltjes in een hoefijzer opgesteld, niet echt de meest gezellige opstelling. In het midden was een podium waar de band Afrikaanse muziek speelde. Wel erg leuk om zo’n Afrikaanse ‘show’ te zien, niet echt een oudejaarsavond feestje. Rond 12 uur ging er vuurwerk de lucht in. De band speelde gewoon verder en de Afrikanen deden niets. Wij wensten elkaar natuurlijk uitgebreid een gelukkig Nieuwjaar. Een van de anderen had sterretjes mee genomen. Lekker feestelijk. Alleen de champagne ontbrak. De band speelde tot kwart voor 1. Daarna ben ik naar mijn kamer gegaan.
Woensdag werd een hele lange reisdag naar Gambia. We reden in Senegal voornamelijk over hobbelige onverharde wegen of asfaltwegen voor kuilen. Af en toe was er een stuk goed wegdek. Onderweg hadden we een picknick lunch. Toen we zouden vertrekken bleek de rechter voorband weer lek. Deze moest eerst gemaakt worden. Gelukkig waren we net voorbij een dorp gereden. Terwijl de chauffeur en reisleider dit gingen regelen, bleven wij op de picknickplek wachten. Dit duurde ruim een uur. Pas om half 7 waren we bij de grens. Er was nog een gerucht dat de grens om 17:00 uur zou sluiten, maar dat bleek gelukkig niet waar. Alle grensformaliteiten duurde 2 uur en een kwartier. In Gambia was de weg gelukkig wel goed. We waren nu binnen 2 uur bij het guesthouse in Kuntaur. Dit wordt gerund door een Nederlandse dame. We hebben nog wat gegeten en zijn naar de kamers gegaan.
Donderdag gingen we na het ontbijt een boottochtje maken over de rivier de Gambia in een Nationaal park. We zagen weer een aantal, inmiddels bekende, vogels, een varaan, een rotspython en wat apen. Er zijn 3 eilanden waar chimpansees zitten, maar die lieten zich niet zien. De krokodillen en nijlpaarden kwamen ook niet in onze buurt. Helaas. Het was in elk geval een heerlijk boottochtje, super relaxed en gezellig. We waren zo’n 3,5 uur op het water. Toen we terug kwamen was de lunch klaar. We kregen een Afrikaanse lunch: er lagen tapijten op de grond. Daarop werden een aantal schalen met rijst, vis, zoete wortel en aubergines gezet. We moesten in groepjes rondom de schalen gaan zitten. Bij elke schaal zat iemand van het guesthouse die voor deed hoe we met de handen moesten eten en die stukjes vis, wortel en aubergine verdeelde. Van de rijst moest je een beetje een balletje maken, maar dat lukte mij niet zo goed. Het eten was heerlijk en het was erg leuk om het een keer zo te doen. Als je genoeg gegeten had, stond je gewoon op, waste je handen in een emmer water die aan de rand van het tapijt stonden en ging je weg. Lekker duidelijk.
Na de lunch gingen we naar de Wassu steencirkels. Met 2 anderen ging ik lopend. De rest ging met de bus. De wandeling was geweldig. We liepen door het dorpje en werden door iedereen begroet. Het was behoorlijk warm, volgens mij de warmste dag tot nu toe. Er liepen kinderen met ons mee. Sommigen pakten je hand vast, heel schattig. Jongens vroegen om een voetbal, anderen gaven een briefje met een verhaaltje over hun school en een verzoek om hen te sponsoren. Je kon je naam + een bedrag achterlaten op het papiertje. Daar deden we niet aan mee. We hebben later aan de eigenaresse van het guesthouse geld gegeven voor een voetbal of andere spullen voor de kinderen van het dorp. Na een uurtje waren we bij de stenen. De stenen waren niet echt bijzonder. We kregen wederom veel kinderen achter ons aan. In het plaatsje staat ergens midden op de weg een bord ‘stop police’. Hier stopten we braaf. Dat hadden we op de heenweg ook al gedaan. De politieagent wist niet zo wat hij daar mee moest. Hij vond het wel grappig en had er niet echt een antwoord op. We wilden dat hij bij het bord ging staan om een foto te nemen, maar van hem mochten we niet eens een foto van dat bord maken. Na veel praten ging Lilian met hem op de foto voor het bord.
Toen we weer bij het guesthouse waren, kwam er nog een groep uit het dorp voor ons dansen. Ik heb met wat kinderen mee staan dansen. Altijd leuk. ’s Avonds viel de stroom uit en was er geen water meer. Dat was nog niet verholpen toen we vrijdag weg gingen.
Vrijdag werd weer een reisdag. Gelukkig waren de wegen behoorlijk goed. We moesten al vrij snel een rivier oversteken. Het pontje dat ons over moest brengen lag al te wachten, maar kon nog niet vertrekken. De sleutel van de motor bleek er niet te zijn. Degene die de sleutel had werd gebeld. Het duurde zo’n 50 minuten voordat we konden vertrekken. De oversteek stelde niet zoveel voor. Binnen een paar minuten waren we er. De bus kon precies achteruit de pont af rijden. De achterkant kwam heel even op de grond. Daarna kon hij zo door rijden. Onderweg zijn gestopt bij het Makasutu bos. We kregen een rondleiding van anderhalf uur door het bos. Daar stonden verschillende geneeskruidige bomen. Er liepen bavianen rond en we zagen een witte uil. Aan het eind van de toer kregen we een beetje palmwijn te drinken. Dat smaakte niet heel erg goed. Aan het eind van de middag kwamen we in een soort resort in Banjul, de hoofdstad van Gambia, aan. Dat was een hele andere wereld, zeker in vergelijking met het guesthouse waar we ’s morgens waren vertrokken (zonder elektriciteit en water). Het was een beetje dubbel daar: enigszins een vreselijke plek om te zijn en een soort ‘all you can eat’ vreetschuur met veel veel te dikke mensen. Anderzijds was de eerste warme douche sinds dagen toch wel erg lekker! We dronken een biertje op het terras bij het zwembad en schoven aan bij het dinerbuffet. We hadden eigenlijk met een groepje buiten het hotel willen eten, maar konden geen geschikt restaurant vinden.
Zaterdag hadden we niets op het programma staan. We wilden nog wel wat van de stad zien al hadden we gehoord dat het niet veel was. Dat wilde ik wel met eigen ogen zien. We gingen met z’n zevenen op pad. Al snel werden we lastig gevallen door een man die tegen ons begon te praten. We negeerden hem en gingen gewoon door met ons gesprek. Dat hielp niet echt. Met een bord voor z’n kop ging hij gewoon door en bleef met ons mee lopen. Er kwam een tweede en ook nog een derde man bij lopen en tegen ons praten. Dit waren we snel zat. We namen een taxi en vroegen de chauffeurs met ons mee lopen in de stad. Die man was super en het hielp. Er kwam nog één man met ons mee lopen en verder werden we niet meer lastig gevallen. Het was echt leuk om even in Banjul rond te lopen. We bezochten de markt en een winkelstraatje. De markt was groot en er was van alles te koop. Na een uur hadden we het wel gezien en gingen we terug naar het hotel. Verder hebben we niet veel meer gedaan. Ik ben met nog wat anderen gaan lunchen bij een restaurant aan het strand. Toen we daar naar toe liepen, werden we natuurlijk weer op de voet gevolgd door een paar mannen die met ons gingen praten. Ze waren wel blij dat we in een restaurant op het strand gingen eten, omdat ons geld dan naar de lokale bevolking ging. Volgens hen is dit resort van Libiërs. Het eten in het restaurant was goed (kip met saté saus), de bediening en de entourage leuk en de prijzen lager dan in ons hotel. Een goede keuze dus! Daarna ging ik met twee anderen zwemmen in de rivier de Gambia. Deze mondt een klein stukje verder uit in de Atlantische Oceaan. Het water was dan ook zout en in de branding was er een golfslag. We hebben even een stukje gezwommen en zijn toen nog even in de zon gaan liggen Het was inmiddels 5 uur. Nu was de zon net lekker. Er was een stuk strand afgebakend voor hotelgasten. We lagen op de rand van de omheining van het hotel. Natuurlijk kwam er weer een man aan de andere kant van de omheining staan om met ons te praten. Zo’n nietszeggend gesprek, maar wel lachen. Hij verkocht verse sapjes en had niets te doen. Overigens zijn de Gambianen over het algemeen een stuk vriendelijker dan de mensen in Senegal. Daar kwamen we ook regelmatig mensen tegen die wat agressiever op ons reageerden. ’s Avonds hebben we met de hele groep in het hotel gegeten en daarna nog wat in de bar gedronken. De groep was erg gezellig en dit was een goed afsluiting.
Vanmorgen konden we rustig aan doen. Om 10 uur zijn we naar het vliegveld gereden. We vertrokken een half uur te vroeg en de vliegtijd was ook nog eens een half uur minder. Super dus! Op Schiphol nam ik afscheid van mijn reisgenoten. In ben nu weer thuis en kan terug kijken op een leuke reis. Ik zal morgen nog wat foto’s toevoegen aan dit verslag.
Groetjes,
Sigrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
