Van Jiuhua shan naar Olympisch Qingdao

Hallo allemaal,
Zondagmorgen moest ik weer vroeg op. Om kwart over 6 ging ik op pad. Eerst met de bus naar Qingyang (2 uur rijden). Daar moest ik overstappen op de bus naar Jiuhua stad. Ik kocht een kaartje en werd naar de juiste bus gewezen. Ik zat er als enige in te wachten tot hij zou vertrekken toen er een paar mannen instapten die tegen me begonnen te praten. Ik snapte er uiteraard niets van. De mannen gingen weer weg en kwamen met een vrouw terug die Engels sprak. Zij zei dat ze erg blij waren met de komst van buitenlanders. Gezien de Olympische Spelen wilden ze dat ik mijn tas open maakte om er zeker van te zijn dat ik geen gevaarlijke zaken bij me had. Dat weigerde ik. Ik had geen idee wie die mensen waren. Op busstations moet je met de bagage door een scanner. Dat is voldoende controle lijkt me en dat zei ik ook. Toen vroeg ze of ik niets gevaarlijks bij me had. Met mijn 'nee' namen ze genoegen. Een van de mannen bleek de conducteur van de bus te zijn. De vrouw was een passagier en die heeft me vervolgens fantastisch geholpen bij het vinden van mijn hotel, het onderhandelen over de prijs van de kamer (50% korting) en het uitstippelen van een wandelroute. Super weer! Mijn hotel was in het dorpje Jiuhua dat halverwege de Jiuhua berg ligt. Dat had ik nooit gevonden zonder haar. In het hotel nam ik afscheid van haar. Ik ging eerst op zoek naar een supermarkt om wat water te kopen en kwam alleen maar winkels tegen die wierook verkopen. Uiteindelijk vond ik een wierookzaakje waar ze als bijproduct flesjes drinken verkochten. Na de lunch ging ik wandelen. Jiuhua shan is een van de vier boeddhistische bergen. Dit keer was de entree 19 euro, weer een smak geld. Het hoogste punt is 1342 meter (eigenlijk niet echt om over naar huis te schrijven). De route naar de top was erg leuk. Ten eerste was het een stuk rustiger dan zaterdag. Ik liep hele stukken alleen. Erg prettig! Ik kwam langs tempels, paviljoentjes en door dorpjes met veel gebouwen met altaren met boeddhistische beelden. Dit alles ademde een heerlijke, serene rust uit. Het laatste stuk naar de top stonden een paar tempels waar net een gezang aan de gang was. Ik ging daar even buiten zitten luisteren. Bij de tempel op de top was het wel wat drukker, ook hier gezang. Ik heb daar lekker een uurtje gezeten en wat rondgelopen. De uitzichten waren mooi. Op de terugweg kwam ik een Amerikaans stel tegen, met wie ik lekker heb lopen kletsen. Zij namen op een gegeven moment een taxi naar het dorp. Ik wilde lopen. Helaas stopte de wegbewijzering al snel en wees iedereen me naar de bus. Er zat niets anders op dan de laatste 2 km de bus te nemen. Die was overigens gratis. Daarvoor had je in het entreekaartje al betaald. In het hotel ben ik eerst gaan douchen en daarna gaan internetten. Het dorpje is wel leuk met heel veel winkels met boeddhistische beeldjes en natuurlijk wierook.
Maandag was een echte reisdag. Ik vertrok om kwart voor 7 en nam eerst de bus naar Jiuhua stad. Daar stapte ik over op de bus naar Hefei, een kleine 4 uur rijden. Ik wilde van Hefei met de trein naar Qingdao. Die trein vertrok 3 uur nadat ik in Hefei was aangekomen. Het was nog even spannend of ik wel een kaartje kon krijgen. Het treinstation bleek een paar honderd meter van het busstation te liggen. Dat kwam goed uit. Ik liep het treinstation in en zag een stuk of 15 loketten met rijen mensen ervoor. Voor ik kon bedenken waar ik moest zijn, kwam er een bewaker naar me toe die me vroeg waar ik naar toe wilde. Hij wees het juiste loket, liep voor me uit ernaar toe, langs de rij wachtende mensen en zorgde ervoor dat ik meteen aan de beurt was. Soms is het zo heerlijk om een domme buitenlander te zijn die geen Chinees spreekt. Ik kon een staplaats voor de trein krijgen. Daarmee moest ik in de trein zelf een zitplek zien te bemachtigen of het kaartje opwaarderen naar een ligplaats als die beschikbaar was. Ik was allang blij dat ik mee kon. Even een snelle lunch, nog even boodschappen gedaan en toen naar het wachtlokaal op het treinstation. Dat zat vol. Ernaast was een ruimte met comfortabele stoelen en banken waar bijna niemand zat. Volgens mij moest je daar voor betalen, maar ik ben er gaan zitten in afwachting van wat er zou gebeuren (domme buitenlander). Iedereen liet me daar lekker zitten. Prima! In de trein had ik vrij snel een zitplaats bemachtigd; het lukte niet om een bed te krijgen. In het begin zat iedereen me een beetje aan te staren. Ook dat went. Een meisje dat schuin tegenover me zat aan de andere kant van het gangpad, begon in het Engels briefjes te schrijven. Dat was wel grappig. Zo kon zij al die nieuwsgierige mensen om me heen vertellen dat ik uit Nederland kom. Bij het eerste station waar we stopten, kwam de plek naast me vrij en kwam ze naast me zitten. Dat was wel gezellig. De jongen tegenover me wilde mijn foto's zien. Meteen stonden er nog 4 man omheen mee te kijken. Hoezo nieuwsgierig? Om 9 uur stapte het meisje uit, om 12 uur verliet ook mijn andere buurman de trein, zodat ik 3 plekken voor mij alleen had en ik lekker een paar uur kon gaan liggen en behoorlijk heb kunnen slapen.
Dinsdag kwamen we om kwart over 9 in Qingdao aan. Toen we het station binnenreden klonk het Olympisch lied door de luidsprekers. Als ik 2 weken geleden aan een Chinees vroeg of hij (meestal zij) aan sport deed, was de reactie: Sporten?? Nu zijn ze allemaal apetrots op de Spelen, op de openingsceremonie en op hun eerste plaats in het medailleklassement. Mooi! In Qingdao vond ik meteen de goede weg naar de hostel, zo'n 20 minuten lopen. De morgen verdeed ik met wat dingen regelen (pinautomaat zoeken, treinkaartje naar Beijing reserveren). Na de lunch liep ik de kortste weg naar de kust. Water trekt nou eenmaal. Eerst de zee ruiken, dan horen, zien en ten slotte al pootje badend nog even voelen. Heerlijk! Ik liep in ruim anderhalf uur naar de Olympische baai. Van verre kon ik de boten zien varen al had ik geen idee wie wie was en welke race er aan de gang was. Voor 1 euro kon ik het Olympic Event theme park in. Daar was de Olympische pier waar je iets dichter bij de wedstrijd was (nog steeds geen overzicht). Er waren stands van de hoofdsponsoren met grote schermen, waarop de wedstrijd wel te volgen was. Uiteraard was er een winkel waar je Olympische artikelen kon kopen. Het was wel grappig om dat allemaal eens te zien. Ik liep er even rustig rond en liep toen weer terug richting het hotel. Onderweg meteen even gegeten en verder niet veel meer gedaan. Het is al om 7 uur donker, waardoor ik 's avonds niet zoveel meer onderneem.
Woensdag ben ik 's morgens eerst door de oude stad gaan lopen, met een grote katholieke kerk (3 a 5% van de Chinese bevolking is katholiek) en een kleine etensmarkt. Daarna een stuk kustgebied gelopen waar ik nog niet was geweest. Ik was op zoek naar de plek waar een veerboot naar Huang dao (het gele eiland) zou gaan. Die vond ik nog niet zo makkelijk. Tijdens de zoektocht kwam ik wel langs leuke woonbuurten, die af en toe wel erg arm waren, en markten waar nooit een toerist komt. Nadat ik de veerpont gevonden had, liep ik terug naar het hotel om mijn strandspullen te halen. Onderweg in een lokaal tentje wat gegeten. De meeste voelen zich helemaal vereerd als ik als buitenlander hun restaurant binnen kom. Dat is elke keer weer leuk. 's Middags ben ik naar het strand van Huang dao geweest: een half uur varen en toen nog een stuk met de bus voor ik bij het gouden zandstrand kwam. Dat klinkt veelbelovend, en ik moet zeggen dat het ook een mooi strand was. De reisgids had beloofd dat het strand hier mooier en schoner zou zijn dan in Qingdao en dat was ook zo. Ik ben natuurlijk meteen de zee in gerend. Die had de perfecte temperatuur. Lekker even gezwommen en me daarna op laten drogen. Het was niet zo heel zonnig, maar het was wel een lekker middagje zo. Toen ik weer voet op vasteland zette was het donker. 's Avonds lekker gegeten en op de kamer wat zitten kletsen met mijn kamergenoten.
Ik zit inmiddels in Beijing en ben al even in het Holland Heineken House geweest, maar daarover in mijn laatste verslag meer.