Naar het oosten

Hallo allemaal,
Dinsdagmorgen had ik alle tijd om rustig te ontbijten en mijn tas te pakken. Ik had om kwart over 8 de bus naar Guilin. Van daar ging de bus naar Shanghai. Ik werd opgehaald bij het reisbureautje waar ik het buskaartje had gekocht en naar de bus gebracht. In zo'n slaapbus ga je meteen in bed liggen (ik had echt geen idee hoe zo'n ding eruit zou zien). Voor mij was het bed goed, maar je moet niet heel veel langer zijn. Mijn handbagage kon ik er nauwelijks kwijt. Om een uur of 6 stopten we bij een restaurant en konden we wat eten. Nog geen half uur later vertrokken we weer. Vanaf half 8 was het buiten donker en ook in de bus ging er geen lichtje aan. Er stond wel een Chinese DVD op, maar daar heb ik zo weinig aan. Ik ben maar vroeg gaan slapen en heb een behoorlijke nacht gehad.
Woensdagmorgen kwam ik om half 10 bij een busstation in Shanghai aan. Daar stond ik dan ergens in Shanghai, een stad met 15 miljoen inwoners. Maar waar? Nergens stond de naam van het busstation in het Engels. Ik liep naar buiten, kocht een paar broodjes als ontbijt en zag al snel een bordje richting een metrostation. Dat hielp! Er kwamen hier 3 metrolijnen samen. In mijn reisgids stond een metrokaartje en er was maar een station waar die 3 lijnen samen kwamen. Bingo! Toen ik iets verder door liep zag ik ook een treinstation met wel de Engelse naam groot en duidelijk erop. Met de metro was het niet zo ver, wel een keer overstappen. Daarna nog 20 min. lopen naar de hostel. Zo had ik toch al met al anderhalf uur met mijn rugzak (ca. 14,5 kg) op mijn rug gestaan + mijn handbagage op mijn buik. Er was gelukkig plaats in de hostel. Meteen even een treinkaartje geregeld om donderdag weer weg te kunnen. Om een uur of 12 ging ik de stad in. Ik liep rustig door de hoofdstraat naar het centrum: veel neonreclame, wolkenkrabbers en drukte. Heerlijke stad! Het leeft er ten minste. Ik bezocht het tentoonstellingsgebouw. Terwijl de Spelen in Beijing nog moesten beginnen, staat Shanghai inmiddels in het teken van de Worldexpo 2010. Ik bezocht de tentoonstelling die laat zien hoe Shanghai dat gaat aanpakken en hoe e.e.a. eruit komt te zien. Vond ik erg leuk om te zien. Daarna liep ik door naar de rivier. Bij de "Bund" is het meest gefotografeerde deel van Shanghai, en niet voor niets. Er is een skyline met diverse moderne wolkenkrabbers, rivier + bootjes op de voorgrond. Uiteraard waren hier veel, heel veel mensen op de been. Ik nam de bundtunnel om de rivier over te steken. In de tunnel ga je in een cabine op rails naar de overkant. In de tunnel is een soort futuristische lichtshow te zien, heel vernuftig gedaan. De reden dat ik naar de overkant wilde is de Jimaotoren, met 420,5 meter het hoogste gebouw van China. In 9 seconden ging je met de lift 87 verdiepingen omhoog. Op de terugweg betekende dat zere oren. Boven is het uitzicht over de stad schitterend. Parijs was vandaar 9250 km. Ik liep nog wat door de stad en werd aangehouden door een meisje dat gezellig begon te kletsen. Ze studeerde Engels en kunst en een aantal van haar schilderijen werden ergens tentoongesteld. Of ik ze wilde zien. Wel ja, waarom niet. Ik kreeg een heel verhaal over de techniek van het waterverf schilderen en voelde inmiddels nattigheid. Het einde van het verhaal was of ik een schilderij van haar of een van haar medestudenten wilde kopen; ze waren echt niet duur en werden goed verpakt. Ze waren wel mooi, maar nou ook niet zo mooi dat ik er een wilde hebben. Ik bedankte en liet een teleurgestelde student achter. Ik liep met een mooie omweg terug richting het hotel.
Donderdag heb ik voornamelijk door de stad gelopen. Mijn eerste doel was het Shanghai museum, volgens mijn reisgids mocht je dat niet missen. Het museum ligt in het 'peoples park' midden in Shanghai. Toen ik daar aan kwam stond er een enorme rij voor het loket; ik schatte in dat het minimaal een half uur zou duren voor ik een kaartje zou hebben. Mijn culturele bui was snel voorbij en ik ging lekker met een Chinees drankje in het park zitten. Daarna liep ik naar Yuyuan garden, mooi aangelegde tuinen met veel rotsformaties, paviljoenen en pagodes. Hier werd ook jade, keramiek, antiek en munten tentoongesteld. Had ik het museum toch zo'n beetje gezien. Nog een kort bezoek gebracht aan de Tempel van god, een taoïstische tempel, die wat tegenviel. In het toeristische gebied hieromheen werd ik aangesproken door 2 studenten. Ze studeerden kunst en hun werk werd hier tentoongesteld. Of ik even wilde kijken? Dit keer heb ik geweigerd en meteen gezegd dat ik toch niets ging kopen en ze hun tijd en energie beter aan andere toeristen konden besteden. Verder lekker door de stad gelopen. De oude stad was erg leuk, buiten de toeristische straatjes om. Nauwe steegjes waar de was over de straat hing, iets bredere straten met veel winkels, koopwaar op straat en vooral veel leven. Daar zocht ik een eettentje op om te lunchen. Ik kon in bakken uitzoeken wat ik wilde eten en werd bij 2 man aan een tafeltje op straat gezet. Die vonden me erg lachwekkend. Ze bedoelden het wel goed. Een vond dat ik mijn stokjes anders moet vasthouden, terwijl ik met mijn techniek al 5 weken lang mijn kommetjes rijst tot de laatste korrel leeg kan eten. Geen commentaar dus! Later die middag zat ik in een park toen ik werd aangesproken door Song, een man die beweerde dat hij betrokken is geweest bij de organisatie van de studentendemonstraties in 1989 in Beijing. Hij was toen docent Engels aan de universiteit. Voor zijn aandeel heeft hij 14 jaar in de gevangenis gezeten. In Beijing kan hij nu als docent Engels geen werk meer krijgen en hij probeert het nu in Shanghai. Deze man liet zich zeer kritisch uit over de houding van de Chineze regering ten opzichte van Tibet en de provincie in het Noordwesten van China (waar ik het land binnen ben gekomen). Interessante ontmoeting. 's Avonds had ik nog een leuke ontmoeting met een Chinese vrouw. Ik zat in een restaurant met alleen een menukaart in het Chinees. Ik stond op het punt om zo maar iets te bestellen, toen zij (Cindy) me te hulp schoot. Ze vertaalde de kaart, zodat ik wist wat ik ging bestellen. Ze kwam aan mijn tafeltje zitten en we hebben gezellig zitten kletsen. Ik ging terug naar het hotel, waar ik nog even lekker kon douchen voor ik de trein in zou gaan. Dit keer met de bus naar het treinstation, dat was toch comfortabeler dan de metro. De trein was weer erg vertrouwd. Hij vertrok om 22.35 uur richting Huangshan.
Vrijdagmorgen was ik om 10 uur in Huangshan. Het laatste stuk heb ik met een 21-jarig Chinees meisje zitten praten. Ze wil heel graag na haar studie een wereldreis maken, maar ziet geen kans om een visum te krijgen. Ze studeert nu in Koreaans in Seoul en wil eigenlijk in Amerika studeren, maar heeft tot dusverre geen visum kunnen bemachtigen. Wat zijn wij toch rijk. Onnodig te vermelden hoe jaloers zij op mij was, helemaal toen ik vertelde dat ik mijn 21e verjaardag in Amerika had gevierd. Van het station kon ik de hostel zien liggen. Ideaal. Met de reistijden kwam het een beetje ongelukkig uit, zodat ik de rest van de dag over had in Huangshan een klein stadje waar niet zo heel veel te beleven is. Ik heb rustig wat door de stad gelopen en heb even uitgebreid ge-internet. Dit was een mooie gelegenheid om wat treintijden uit te zoeken voor de rest van mijn trip. In de hostel was duidelijk dat het personeel een beetje nerveus werd vanwege de naderende opening van de Spelen.'s Avonds om 8 uur werd ik verrast door het geknal van vuurwerk dat hier op straat werd afgestoken. De opening heb ik in de hostel gekeken.
Vanmorgen ben ik al om kwart over 5 opgestaan, omdat ik wilde wandelen op Huangshan berg (de gele berg). Ik moest eerst met een bus naar de voet van de berg, vandaar met een ander bus een stuk bergop. Daar moest ik een kaartje kopen: 20 euro om dat gebergte op te mogen! Dit is een AAAAA attractie, de hoogste waarde die een attractie hier kan hebben en daar betaal je duidelijk goed voor. De wandeling begon met 6,5 km bergop, louter mooie gelijkmatige treden. Er liep een stroom aan Chinezen, maar die kon ik toen nog makkelijk passeren. Hoewel de zon niet scheen en het maar 22 graden was, was het flink zweten. Boven kwamen de Chinezen erbij die met een kabelbaan naar omhoog waren gekomen. Toen vond ik het niet meer zo gezellig. Het is zaterdag en in het weekend gaan de Chinezen er ook op uit. Dat heb ik geweten. Er liep een stroom aan toeristen door het gebergte, voetje voor voetje. De vierdaagse is er niets bij. Doordat het grotendeels bewolkt was, waren er weinig mooie uitzichten. Ik ben aan de oostkant omhoog gekomen, stak min of meer de kortste weg door naar de westkant en ben toen zonder al te veel omwegen naar beneden gelopen. Bergafwaarts gingen sommige mensen achterste voren over paadjes waar je niet kon inhalen. Genieten van de stilte van de natuur was er echt niet bij. De Chinezen praten behoorlijk luid en anders was er wel iemand die een radio hard aan had staan. Je begrijpt dat ik me behoorlijk heb lopen ergeren. Toen ik weer voorbij de kabelbaan was die naar beneden ging, werd het iets rustiger. Ik moest weer met 2 bussen terug en ben na een verkwikkende douche de stad in gelopen om te gaan internetten. In veel hostels is internet gratis, hier niet. Dan ga ik naar een grote hal met 50 tot soms 100 computers, waar je voor 20 à 30 cent per uur een computer kunt gebruiken. De Chinezen zitten hier met koptelefoons op spelletjes te spelen. Verder zal ik vandaag niet bijzonder veel meer doen. Morgen ga ik nog een dag wandelen, als het goed is op een berg die een stuk minder toeristisch is. Ik hoop het! Daarna ga ik naar Qingdao waar het Olympisch zeiltoernooi wordt gehouden. Misschien dat ik daar nog een glimp van op kan vangen. Daarna naar Beijing waar ik vrijdag en zaterdag naar een sessie Beach volleybal ga. Nog genoeg om van de genieten dus, de laatste week!