Lijiang en Dali

Hallo daar!
Zondagmorgen ben ik om 7 uur op pad gegaan om Lijiang nog in alle rust te zien. Dat lukte goed. Het is echt een leuke stad; er komen natuurlijk ook niet voor niets zoveel toeristen naar toe. Ik liep afwisselend door de oude stad (het toeristische deel) en de nieuwe stad. In het nieuwe deel zaten mensen voor restaurantjes zich klaar te maken voor de dag. Vrouwen zaten voor de deur groenten schoon te maken en te snijden, mannen waren bezig schapen te fileren. Leuk om te zien. Ik wilde naar een park met wat tempeltjes en pagodes. Bij de ingang bleek dat de entree 8 euro was. Dat vond ik teveel. Tegelijkertijd stond er een Chinees stel dat dat ook vond. We liepen wat om het park heen en vonden een plek waar het park was afgezet met een soort windscherm. Daar konden we mooi doorheen en zo gratis naar binnen. Het park was wel mooi aangelegd. Dat stel kwam ik vervolgens de hele dag door in de stad tegen. Steeds stonden we dan weer even te praten. 's Avonds was er een soort fakkelfestival in de stad. Ik had overdag al gezien dat mensen bezig waren latjes te bundelen en daar bloemen tussen te steken. Toen het donker werd, werden deze op straat gezet en in de brand gestoken. Het was nu ontzettend druk in de stad. Van de westerse toeristen was het overgrote deel Nederlands. In het guesthouse waar ik zat, sprak ik een Belgisch stel en een Nederlander. Wel even lekker om Nederlands te praten.
Maandag huurde ik een mountainbike om een stuk te gaan fietsen. Het eerste doel was Baisha, 10 km van Lijiang af. Dit moest nog een leuk, plattelands dorpje zijn, maar ik zag er meteen het eerste gele vlaggetje in handen van een Chinese gids. Het dorpje was dus al ontdekt door de Chinese toergroepen. Er was dan ook een toeristenmarktje. Ik parkeerde mijn fiets en liep wat rond. Een vrouw wees dat ik ergens naar rechts moest. Ik dacht nog - heel naïef - dat daar misschien een tempeltje of fresco's zouden zijn. Nee hoor, daar was haar huis. Ze liep achter me aan en nodigde me uit in haar tuin. Ik moest gaan zitten en zij kwam met een schaal pinda's, koekjes, een appel, peer en een tros bananen aan. Natuurlijk kreeg ik thee. Ze spoorde me aan vooral te eten. OK, kleine hapjes nemen dan duurt het wat langer voor een koekje op is. Toen ik aanstalten maakte om te vertrekken, maakte ze met duim en wijsvinger het internationale 'betalen' gebaar. Ik had dat al verwacht en gaf haar wat geld. Daarna liep ik door. Ik kwam de Belgen en de Nederlander tegen. We kletsten even bij en gingen ieder weer ons kant op. Er reden nog 2 Nederlandse groepen op de fiets door het dorpje. Een hele invasie! Ik wilde naar de voet van de Jade Snow Mountain fietsen, zo'n 20 km verderop. De mooiste weg daar naar toe was via een tempel op een heuvel. De laatste 3 km gingen stijl omhoog met haarspeldbochtjes. Dat was even zweten. De afdaling die volgde was genieten!! Het laatste stuk naar de berg ging geniepig bergop. Ik had dat pas op de terugweg door toen ik zonder trappen kilometers kon rijden. Ik ben overigens niet bij de voet van die 5500 m hoge berg gekomen. Daarvoor moest ik 16 euro betalen en nog een stukje doorfietsen. Dat geld had ik er niet voor over. Vanaf de voet kun je met kabelbaantjes verder, maar dat zou ik toch niet gaan doen. Ik ging dus terug en had de keus weer via die tempel te gaan of langs de grote weg. Ik koos voor het eerste. De weg naar de tempel was van deze kant een stuk minder steil, en ik wilde die haarspeldbochtjes wel naar beneden. Supergaaf! Het begon halverwege wel hard te regenen. Ik kwam de Belgen tegen die stonden te schuilen, maar omdat het ook begon te onweren besloten we zo snel mogelijk terug te gaan naar Lijiang. Toen we de stad binnen reden, bleek dat daar de weg droog was, er vielen nog net wat laatste spetters van de bui die wij mee namen. Wij waren doorweekt. Soms zit het mee, soms zit het tegen. Ik had wel een mooie fietstocht gehad. Na de welverdiende douche heb ik wat in het guesthouse rondgehangen. Beetje kletsen met de Belgen en wat andere gasten. Dit guesthouse had wel een goed concept: je kon er voor 1 euro avondeten. Er kwamen dan schalen met vlees en groenten op tafel en rijst. Het eten kwam op een paar tafels, zodat je bij elkaar moest aanschuiven en automatisch in contact kwam met andere gasten. Dit heb ik deze avond gedaan. Na het eten werd ik aangesproken door een Amerikaanse die vroeg of ik bij het Lugumeer was geweest. Ze bood me een biertje aan en vroeg of ik daar wat over wilde vertellen. Zij zou er nog heen gaan en wilde zoveel mogelijk informatie. Met haar heb ik de rest van de avond zitten kletsen. Daarna nog even snel de stad in om wat geld te pinnen. Dat is ideaal in China, overal zijn pinautomaten. Geen gedoe met geld wisselen.
Dinsdag had ik om half 9 de bus naar Dali. De rit duurde 3,5 uur. In Nederland is dat een hele expeditie, maar hier is dat een kort ritje. Ik wilden in het Jade Emu International Guesthouse overnachten. Dit was net een paar maanden open en de Belgen hadden me die aangeraden. Ik had een wat summiere routebeschrijving, waardoor ik anderhalf uur aan het zoeken was naar een guesthouse dat op 5 minuten lopen lag van de plaats waar ik uit de bus stapte. Toen ik net binnen was begon het hard te regenen. Ik bleef wat hangen in het guesthouse (even lunchen en internetten, helaas lukt het me niet om foto's over te halen). Toen het droog was ben ik de stad in gelopen. De binnenstad is weer erg gezellig. De straten zijn wat breder dan in Lijiang, waardoor het in elk geval lijkt alsof er minder toeristen rondlopen, maar er zijn er genoeg. Wel veel minder Nederlanders dan in Lijiang. Ik liep wat rond, ging nog even de heuvels in achter het guesthouse, met mooi uitzicht over het Erhai meer. Om te eten ging ik de binnenstad weer in. Ik bezondigde me aan een lekkere salade met patat. Heerlijk zo op zijn tijd een westers maaltje.
Ik heb mijn route zo gepland dat ik vandaag (mijn verjaardag) geen reisdag zou hebben. Ik heb een mountain bike gehuurd en ben gaan fietsen rond het Erhai meer. Ik vertrok om 9 uur met als doel om uiterlijk om 4 uur bij Washe te zijn, 58 km verderop. Het eerste deel ging langs een grote weg, die wel midden tussen de rijstvelden lag. Het eerste doel was de markt in Xizhou. Om daar te komen, moest ik van de grote weg af. Via wat leuke kleine dorpjes kwam ik in Xizhou. De markt heb ik er alleen niet kunnen vinden. De meeste mensen keken me onbegrijpend aan als ik er naar vroeg. Sommigen wezen wel een kant op, maar daar was dan geen markt te bekennen. Ik zocht de grote weg weer op en kwam door een wat groter plaatsje waar ik vrouwen hoorde zingen. Ik stalde mijn fiets en ging even kijken. Een groep stond in traditionele kleding te zingen en wat muziek te maken. Van een bescheiden afstand maakte ik voorzichtig een foto. Er zaten wat vrouwen te kijken en die gebaarden dat ik dichterbij moest komen. Ik nam ook een foto van hen. Ze wilden toen maar wat graag individueel op de foto en bedankten me daarvoor uitbundig. Ik moest gaan zitten en kreeg 2 koeken en een glas warm water. Vervolgens bekeken ze verbaast mijn (plof)kuiten. Ja, daar konden die van hun 3x in! Daarna waren mijn bovenbenen aan de beurt. Die vallen mee, slechts 2x zo'n grote omvang als die van hen. Ik gebaarde dat ik veel fietste. Ze moesten er wel om lachen. Ik nam weer afscheid en fietste door, vergat een keer bij een kruising de weg te vragen en reed prompt verkeerd. Vervolgens wees iemand me vrolijk nog een keer de verkeerde kant op, tot iemand me een afslag verder vertelde dat ik 10 km terug moest. Zo veel was het gelukkig niet, maar ik moest wel een kilometer of 5 terug. Daarna moest ik flink doorfietsen om voor 4 uur in Washe aan te komen. De weg was nu modderig en nat, zodat ik eruit kwam te zien als een veldrijder. Ik stopte nog in een dorpje en werd daar gewoon uitgelachen toen ik wat te drinken kocht. Ik zag er natuurlijk niet uit. Om kwart voor 4 kwam ik Washe binnen rijden. Daar wilde ik de boot nemen naar een plaatsje 2 km van Dali. Deze bleek helaas niet meer te gaan. Ik had de info uit mijn reisgids van mei 2007, maar soms veranderen er dingen. Ik had hier vanmorgen geen navraag meer naar gedaan. Ik maakte mijn benen, armen en gezicht even modder- en zweetvrij in het meer en nam de bus naar nieuw Dali. Vandaar was het nog zo'n 15 km fietsen naar het oude Dali, waar ik moest zijn. Al met al heb ik vandaag dus 85 km gefietst. Er zijn mensen die wat anders doen op hun verjaardag. Ik was te laat terug om mezelf nog te trakteren op koffie met gebak, maar heb vandaag wel van een heerlijk koud biertje bij het eten genoten. Zo heb ik al met al in mijn uppie een hele leuke verjaardag gehad.