Bolivia

Hoi allemaal,

Bij het einde van vorige verslag zat ik te wachten op vervoer om weg te komen uit Uyuni. In eerste instantie kwam de lokale agent terug met het nieuws dat hij auto's met chauffeurs had kunnen regelen, maar dat er nog benzine nodig was voor de auto's. De blokkade was verschoven van 20 km buiten Uyuni naar 40 km daar buiten en bij de benzinestations was de benzine op. Hij vertrok weer en kwam om half 11 terug met de mededeling dat hij 30 liter benzine op de kop had kunnen tikken en dat we konden vertrekken. We zaten wel wat krap in de auto's, maar dat namen we voor lief. Vier uur later dan gepland vertrokken we. De sluiproute viel uiteindelijk mee. We reden anderhalf uur over een onverharde weg door het platteland. Toen kwamen we bij een asfaltweg. Een stukje verder stond de bus op ons te wachten. Daarna was het nog een uur of drie rijden naar Potosi. Daar hadden we nog tijd om wat rond te lopen in de stad. De hotels zitten steeds midden in het centrum, ideaal. We bezochten een kathedraal waar we een bijzondere rondleiding kregen, half in het Spaans, half in het Engels. De gids stelde ons steeds vragen. Als we die goed wisten te beantwoorden kregen we een high five. Wel lachen. We konden in een klokkentoren omhoog. Van boven hadden we een mooi uitzicht over de stad en de omgeving. Het avondlicht scheen schitterend op de stad. We aten gezellig met de vier alleenreizende vrouwen en gingen toen terug naar het hotel. Woensdagmorgen waren we nog in Potosi. Met een groepje bezocht ik het munt museum. Alleen het grote koloniale gebouw was al de moeite waard. De rondleiding was ook leuk. Daarna liepen we rustig wat rond door de gezellige straatjes. De stad is gebouwd tegen een berg aan; de wegen liepen allemaal stijl omhoog of naar beneden. In de 17e eeuw was dit de grootste en rijkste stad van Latijns Amerika dankzij zilvermijnen. Ik vond dit wel een leuke stad, al was het er wel druk op straat. 's Middags reden we in ca. 3,5 uur met een eigen bus naar Sucre, de hoofdstad van Bolivia. Daar zijn we 's avonds alleen nog de stad in gelopen om te eten.
Donderdag hadden we een vrije dag in Sucre. Dit is een mooie koloniale stad. We wilden hier 's morgens een klooster gaan bekijken. Daarvoor moesten we 9 blokken stijl omhoog lopen. Op 2700 meter is dat al een hele klim. Toen we in de wijk van het klooster waren stuurden de lokale mensen ons nog verder omhoog. We beklommen een aantal stijle trappen om op ca. 3200 meter uit te komen bij een Christus beeld, niet helemaal waarnaar we op zoek waren en daar konden we wel om lachen. Het was wel een lekkere sportieve wandeling geweest. Bij het beeld zaten mensen te bidden en dingen te offeren. We keken dat even aan en liepen toen weer terug naar de plek waar het klooster moest zijn. Dat was nu gesloten tot 14.30 uur, zoals alle musea hier. We dronken wat in de tuin van een restaurantje met uitzicht over de stad. Voor de lunch wilde een deel van de groep naar een restaurant in het centrum waar ze een kroket en een Bossche Bol konden krijgen. Dat betekende wel dat we eerst die 9 blokken naar beneden moesten lopen en na de lunch weer terug omhoog. We kregen toen een rondleiding in het klooster wat best leuk was. Daarna bezochten we nog het museum van inheemse kunst. Dat was erg leuk. Verder hebben we niet veel meer gedaan, behalve eten en drinken.
Vrijdag reden we met een eigen bus naar Yotala, een klein plaatsje op 25 km van Sucre. Hier bezochten we een basisschool, wat erg leuk was. Er zaten 56 kinderen op deze school tussen de 4 en 12 jaar oud. Er waren 5 docenten. De kinderen mochten ons vragen stellen en daarna was het tijd voor een partijtje voetbal op het schoolplein. Geweldig!! Verder bezochten we een bedrijfje waar maïs drank werd gemaakt en een haciënda, waar de 2e president van Bolivia had gewoond. Dat was beiden niet zo boeiend. We sliepen in een guesthouse waar we 's middags lekker wat op een gras veld in de zon hebben gezeten.
Zaterdag vlogen we naar La Paz, hier zetelt de Boliviaanse regering. Dit ligt op 3800 meter. We hebben 's middags wat door de leuke straatjes in het centrum gelopen met veel souvenirswinkeltjes en we bezochten het cocamuseum wat zeer de moeite waard was.
Zondag hadden we nog een vrije dag in La Paz. Ik ging met een van de mannen van mijn groep de 'death road' fietsen, een afdaling van 34 km waarvan wordt gezegd dat het de gevaarlijkste afdaling ter wereld is. We werden om half 8 opgehaald en reden eerst naar 4700 meter. Daar kregen we knie- en elleboog beschermers, een helm, een jas + broek en natuurlijk een mountainbike. We reden eerst 30 km over een asfaltweg om te wennen aan de fiets en de snelheid van het dalen. Dat was al leuk. Vervolgens kwamen we op de dodenweg, een onverharde weg die vrijwel alleen naar beneden ging met links naast je een diepe kloof. Dat was fantastisch en totaal niet eng. Het leek nergens gevaarlijk, alleen maar leuk om met hoge snelheid die berg af te gaan. We stopten regelmatig om foto's te nemen of voor een snack of wat drinken. We eindigden op 1200 meter, 3500 meter lager dan we begonnen dus. Aan het eind wachtte een glas champagne en trakteerden we ons zelf op een biertje. Daarna kregen we nog een warme lunch waarna we terug reden naar La Paz. Wat een topdag!
Maandag begonnen we aan de Trakesitrail, een trekking van 3 dagen over ca. 31 km. We reden eerst naar 4200 meter. Om kwart voor 12 begonnen we te wandelen. Er gingen ezels en lama's mee om onze bagage, tenten, kookspullen en eten te dragen. Daarnaast waren er koks en gidsen mee. We begonnen met een beklimming naar 4700 meter. Dat was op sommige stukken best zwaar, vooral door de ijle lucht. Daarna gingen we vrijwel uitsluitend naar beneden, lekker dalen, meer mijn ding. Een half uur onder de top stond er een lunch voor ons klaar. We liepen door een schitterende omgeving tussen ruige gebergten. Ik kwam met 3 anderen om 17.50 uur bij het kamp aan tegelijk met de lama's en ezels. Toen was het nog licht. De rest van de groep kwam een tot twee uur later aan en had een stuk in het donker moeten lopen. Wij hadden alvast de tenten voor iedereen ingericht. We aten pas om 21.30 uur en zijn daarna meteen gaan slapen. We sliepen op ca. 3600 meter waar het behoorlijk koud was.
Dinsdag gingen we om 9 uur weer lopen. We liepen nu ca. 13 km en daalden tot ca. 2600 meter. Het was weer een bijzonder mooie wandeling. Het was nu een stuk groener en de berghellingen om ons heen waren een stuk hoger, waardoor wij nog nietiger leken. We kwamen behalve een enkele local niemand tegen. Heerlijk! Rond kwart over 4 kwam ik in het kamp aan. Dat lag mooi aan een rivier. Daar kon ik lekker even pootje baden in het ijskoude water. We aten nu op een wat normaler tijdstip en zaten nog gezellig wat te kletsen voor we gingen slapen.
Ontwaken in een tentenkampje langs een rivier midden in Bolivia met vlak naast de tenten wat struinende lama's en ezels.... wie heeft dat op zijn verjaardag? Een mooi begin van de dag. Bij het ontbijt werd ik in het zonnetje gezet met wat leuke kadootjes van mijn groepsgenoten. We liepen woensdag we maar 8 km in ruim 2 uur, weer veel naar beneden. De omgeving bleef mooi. We eindigden in een dorpje waar we lunchten en de busjes ons kwamen halen om ons naar La Paz te brengen. Daar hebben we na een hoognodige douche mijn verjaardag en die van een groepsgenootje die maandag jarig was gevierd met koffie en gebak. Daarna ben ik met een groot deel van de groep gaan borrelen met bitterballen en vervolgens wat gaan eten. Erg gezellig, dat was weer een leuke verjaardag.

Donderdag gingen we met de bus naar Copacabana. Daarover in het volgende verslag meer.

Groetjes,
Sigrid