Istanbul

Hallo allemaal!

Ik hoop dat iedereen een gezellige kerst heeft gehad. Ik heb weinig van kerst gemerkt. Ik ben woensdag naar Istanbul gevlogen waar ik in de loop van de avond in mijn hotel in het centrum van de oude stad aan kwam. Toen ik de volgende morgen in de hoofdstraat vlakbij mijn hotel liep op zoek naar een ontbijtje, werd ik aangesproken door een man. Hij had een broer die in Amsterdam woont en sprak wat woorden Nederlands. Uiteraard wist hij een tentje waar ik goed en goedkoop kon ontbijten. Hij kwam erbij zitten en nam een kop thee, terwijl ik mijn broodje nuttigde. Ik had hier helemaal geen zin in, betrapte me erop dat ik toch weer argwanend werd, terwijl afgelopen zomer nog vers in mijn geheugen ligt toen de mensen op de Molukken me keer op keer verbaasten met hun gastvrijheid. De man rekende mijn ontbijt af waarover ik me scbuldig voelde. Ik had gezegd dat ik naar de Blauwe Moskee wilde, een paar honderd meter verderop. Ik zei hem dat ik het verder wel zou vinden, maar hij zei dat hij op me zou wachten en me nog een kop koffie bij zijn familie wilde aanbieden. Ik ging de moskee in die van binnen erg mooi was. Bij de uitgang stond mijn vriend me alweer op te wachten. Hij bracht me naar de souvenirswinkel van een vaag familielid. Hier kreeg ik een kop koffie aangeboden en mocht ik rond kijken in zijn shop vol sieraden, niet helemaal mijn smaak en dat is zacht uitgedrukt, zeg maar foeilelijk. Ook de keramiek kon me niet bekoren. De laatste optie was een sjaaltje. Die draag ik niet. Dan kon ik er toch een kopen voor mijn moeder of voor vrienden. Sorry mam en vrienden die wel van sjaals houden, heb ik niet gedaan. Ik wachte de koffie niet af en vertrok. Mijn vriend was in geen velden of wegen te bekennen. Mijn argwaan was niet voor niets geweest. Gelukkig, ik was nu snel van hem af zonder bot te hoeven zijn en mijn schuldgevoel over het ontbijt was ook weg. Dat betaalt hij lachend van de provisie die hij krijgt van toeristen die wel iets kopen. Risico van het vak dat er ook wel eens iemand niets koopt.

Ik liep door naar de Hagia Sophia die tegenover de moskee lag. Deze was ooit gebouwd als christelijke kerk, had daarna dienst gedaan als islamitische moskee en was nu een museum. Mooi en bijzonder om mozaïeken van Maria naast islamitische geschriften te zien. Het is een enorm bouwwerk, waardoor ik er wel een uurtje zoet was. De hemel was strakblauw. Op een terras in een park dronk ik een kop koffie en besloot om van het mooie weer gebruik te maken en het boottochtje over de Bosperus dat ik deze dagen sowieso wilde maken, nu te gaan doen. Het tochtje duurde anderhalf uur. Aan de ene kant van het water is het Europese deel van de stad, aan de andere kant het Aziatische. Ik zat boven op het dek te genieten van het tochtje. Uit de zon was het best fris.

Toen ik weer aan wal stond ben ik naar de grote bazaar gelopen. Toen ik daar aan kwam werd ik aangesproken door een man die een zus in Utrecht heeft. Hij wees me waar ik goedkoop een leren jas kon kopen. Die wil ik helemaal niet. Dan een spijkerbroek? Er lagen spijkerbroeken van allerlei merken waarvan ik niet wist dat ze ook spijkerbroeken maakte. Misschien bestaan ze echt hoor, die Armani jeans, maar ik heb zo mijn twijfels. Ik sloeg de kop thee die ik aangeboden kreeg af en liep de gigantische bazaar over: veel leer, sieraden en keramiek, veel van hefzelfde en ik was er snel uit gekeken. Ik liep terug naar mijn hotel waar ik even lekker heb zitten lezen. 's Avonds heb ik op een verwarmd terras in de straat voor mijn hotel wat gegeten. Lekker makkelijk.

Gistermorgen vond ik een restaurantje met een ontbijtbuffet met op de achtergrond kerstmuziek. De enige tekenen van kerst. Na het ontbijt liep ik naar het Europese deel van de stad. Ik had niet de moeite genomen om ergens een redelijke plattegrond van de stad te halen. Ik liep lukraak wat door de straatjes richting de winkelstraat. De straatjes door de woonwijken zijn toch een stuk leuker om door heen te lopen. Toen ik besloot om de weg te vragen bleek dat ik al bijna bij het Taksim plein was, het verste punt waar ik naar toe wilde. Het plein stelde niet veel voor. Zoals op elk zichzelf respecterend plein liepen er duiven rond. Verder heeft het plein vooral een politieke betekenis. Ik liep terug door de autoloze winkelstraat. Vervolgens zwierf ik wat door zijstraatjes, lunchte op een verwarmd terras en liep via de Bosperus terug naar de brug om weer naar het oude deel te gaan. Daar nam ik een andere weg richting het hotel, dooor smalle winkelstraatjes waar je op de hoofden kon lopen. Daar had ik ook snel genoeg van. Via wat rusige zijstraatjes kwam ik bij mijn hotel. Ik was daar al om half 4, raakte verdiept in mijn boek en las dat lekker uit. Om 7 uur ben ik wat gaan eten. Een van de obers bleek een tijdje in Nederland te hebben gewoond en sprak nog behoorlijk goed Nederlands. Een tafeltje verder zat een Nederlandse man te eten. We kletsten wat. Toen ik zei dat ik combinatiefunctionaris handbal ben werd deze mijnheer (zelf in zijn jeugd korfballer) helemaal enthousiast. Hij gaf eerlijk toe dat handbal hem tot 2 weken geleden niets had geïnteresseerd. Wat een zilveren medaille al niet teweeg brengt! Voor het eerst dat ik zo'n reactie op mijn sport/werk krijg van een niet-handballer.

Vanmorgen heb ik weer hetzelfde ontbijtbuffet genoten als gisteren, lekker met fruit en yoghurt. Ik heb de dag doorgebracht in de wijk rond het hotel. Vrijdag had ik daar nog e.e.a. gemist. Nu liep ik naar het hippodroom, en vervolgens via wat graftombes naar het Topkapipaleis, een enorm complex gebouwd tussen de 15e eeuw en 1839. In zijn hoogtijdagen woonden er ca. 5.000 mensen op dit complex. Ik nam de tijd om het goed te zien, van de schatkamer naar de wapenkamer, van de keuken tot de vergaderzalen en de tuinen. Daarna plofte ik even neer op hetzelfde teras als vrijdag voor een kop thee en een wrap, lekker in de zon. Daarna liep ik op mijn gemak naar de enorme Suleymaiye moskee die hoog over de stad uit kijkt. Daar kwamen vier studenten naar me toe met de vraag of ze een interview bij me mochten afnemen dat met de mobiele telefoon werd gefimd. Het ging over muziek (wat mijn favoriete muziek soort is en wat mijn favoriete nummer en of ik daarvan een stukje wilde zingen; het antwoorx op declarste vraag was nee). Een paar vragen van niets en wat studenten blij. Soms is het leven zo simpel. De rest van de middag liep ik rond door kleine winkelstraatjes en zwierf wat door woonwijken. Aan het eind van de middag was ik weer vlakbij mijn hotel. Ik dronk een kop thee in een restaurant en ging daar zitten schrijven. Ik zorg dat ik om kwart voor zes in het hotel ben om mijn bagage op te halen. Dan ga ik met de tram en metro naar het vliegveld. Vanavond vlieg ik naar Kayseri, een stuk naar het Oosten. Op dezelfde vlucht zit een internationale groep met vooral - of uitsluitend - Engelsen waarmee ik de komende week door Capadocie ga wandelen.

Mocht ik vor die tijd niet meer in de lucht zijn : iedereen een goede jaarwisseling!

Groetjes,
Sigrid