Met de bus op reis

Hoi allemaal,

Ik heb de afgelopen week weer veel leuke dingen gedaan. Het tweede deel van de trip reisden we met een eigen bus. Maandag zijn we naar Ranomafana Nationaal Park geweest, één van de meest bekende natuurgebieden op Madagascar. Dit is een tropisch regenwoud waar we onder begeleiding van een gids 4,5 uur doorheen gelopen hebben op zoek naar lemuren. Dat alleen was al leuk. We zagen de grote bambilemur en diverse sifaka en nog wat kleine insecten. Na de lunch konden we een rondleiding bij een vanilleplantage krijgen. Dat had de reisbegeleidster geregeld met de vele souvenirverkopers (vooral vanille hier) die ons bestookten toen we uit de bus stapten. Er was een plantage aan de overkant van de rivier. We werden met een kleine kano met 3 tegelijk naar de overkant gebracht. De rondleiding was interessant. Na de rondleiding liepen we langs de rivier naar de warm water bronnen. Een leuke wandeling langs diverse fruitbomen (o.a. mango, lychees, avocado en jackfruit). De warm water bronnen bleken een druk zwembad, niet heel aantrekkelijk. Met een aantal anderen liep ik een uurtje door naar een waterval. We kwamen langs een paar huizen, waar kinderen aan het spelen waren. Zij liepen achter ons aan en wezen het laatste stuk de weg. De waterval was niet heel groot, maar wel leuk om te zien. Vooral de wandeling ernaar toe was mooi.

Dinsdag reden we naar Ambalavao. Dat werd een rit met veel tussenstops. De eerste bij een dorpje met veel ijzersmeders. De reisleidster gaf hen wat geld, zodat wij vrij foto’s konden nemen. Na een half uurtje reden we door. Iets verder zagen we hoe stenen werden gestapeld. Daar maakten we een extra stop. Op het land wordt klei in de steenmallen gedaan. De stenen staan vervolgens een tijd te drogen op het land. Gedroogde stenen worden naar de rand van de weg gedragen waar ze op een bepaalde manier gestapeld worden om ze te bakken. We zagen hoe kinderen de stenen naar die stapel brachten. Ze droegen de stenen op hun hoofd; de jongere kinderen 8 tot 10 stenen per keer, ouderen tot 20 stenen. Ze worden per steen betaald. Deze kinderen gaan niet naar school, zoals 70% van de kinderen hier niet naar school gaat. Schrijnend om te zien.

De volgende stop was in een wat grotere plaats waar we boodschappen deden in een supermarkt. Dat was de eerste keer dat we in een supermarkt waren. Alleen in de grotere plaatsen zijn supermarkten en daar komen we bijna niet. We hadden tijd om door de bovenstad te lopen. Deze was heel anders, een beetje Frans en veel kerken. We gingen de bus weer in. Niet veel verder was de picknick plek waar we onze mee gebrachte sandwiches zittend op wat boomstammen aten. Na de lunch zijn we nog in een klein plaatsje gestopt waar een markt was. We stapten aan het begin van het plaatsje uit de bus; die reed door. Aan het eind van het dorpje stapten we weer in. Weer wat verder kwamen we in Ambalavao aan. We hadden ruim 2 uur om rond te kijken, maar we kozen ervoor om dit met een uur in te korten en op tijd bij de lodge aan te komen. We kregen een rondleiding bij een werkplaats waar papier wordt gemaakt, erg leuk. De rest van de tijd besteedde ik op een terrasje. Het was nog 10 minuten rijden naar onze overnachtingsplaats. We hadden een bungalow met prachtig uitzicht op een grote rotsformatie. Goede wifi in het restaurant, lekker eten en een (klein) zwembad, waar ik voor de verandering niet in ben geweest.

Woensdag hebben we Parc d’Anja bezocht. Dit is een groot reservaat met een bos tussen drie reusachtige rotsblokken en is het leefgebied van de ringstaartmaki. Daar gingen we wandelen. We zagen eerst een paar kameleons. Daarna wemelde het van de ringstaartmaki’s. Super. Er leven er nu ca 300. Vroeger waren dat er 50. Daarom zijn ze nu bomen aan het planten om het voor de maki’s leefbaar te houden. Vorig jaar zijn er 4.000 bomen geplant en dit jaar willen ze er weer 4.000 planten. Het streven is 10.000 nieuwe bomen. Het duurt zo'n 10 jaar voor het bos er echt staat. De maki’s waren niet schuw, maar trokken wel langzaam weg als wij erbij kwamen. Ze zaten zowel in de bomen als op de grond. Ze eten bessen die giftig zijn en eten daarna zand van de grond. Daarin zit zout waardoor het gif geneutraliseerd wordt. We kregen ruim de tijd om (teveel) foto’s te nemen. Daarna liepen we door naar een uitzichtpunt. Daarvoor moesten we over rotsen klimmen. Het uitzicht was prachtig. Op de terugweg moesten we een stukje een touw vasthouden om veilig af te dalen. We liepen door een grote grot waar de maki's ’s nachts slapen. Hier zijn ze veilig voor hun vijanden (gieren, wilde katten).

’s Middags zijn we naar de Tsaranoro Vallei gereden. Het eerste stuk ging nog met de bus, eerst nog over een asfaltweg, maar al snel sloegen we af een onverharde weg op. Daar had de bus het soms lastig mee. Voor het laatste stuk moesten we overstappen op een truck met open laadbak. Aan de zijkanten waren bankjes waar we konden zitten. Wel gaaf om daarmee verder re rijden over het platteland. In de loop van de middag kwamen we bij onze lodge (Camp Catta) in de vallei aan, weer een mooie locatie met een natuurlijk zwembad. We hadden er ons eigen huisje. Op het terrein liepen maki's rond. Ik heb nog even gezwommen en daarna was ook deze dag weer om.

Donderdag heb ik met 4 anderen een wandeling gemaakt naar het Tsaranoro massief. Er liepen 3 gidsen met ons mee. Om 7 uur waren onze gidsen er en gingen we op pad. Het was een supertoffe wandeling. We beklommen eerst de Tsaranoro. Daarna volgde nog een tweede rots. Om op de top te komen hebben we 100 meter met een touw geklommen. Dat was makkelijker dan ik dacht. Leuk om te doen. Daar hebben we onze meegebrachte lunch gegeten en genoten van het prachtige uitzicht over de hele omgeving. We deden in de afdaling ook ca 70 meter met het touw, ook leuk. Daarna daalden we gewoon af. Het laatste stuk afdaling was nog het lastigst; toen lag er veel gruis en losse stenen op het pad, waardoor we op moesten passen om niet weg te glijden. We waren toen natuurlijk al vermoeid. Rond 4 uur waren we terug bij het hotel. Daar zaten we nog even na met een drankje. Vervolgens ben ik even gaan zwemmen in het natuurzwembad. Lekker.

Vrijdag zijn we naar het Isalo Nationaal Park gereden. Na het ontbijt zijn we eerst een stukje gaan lopen. Lekker en leuk ook om de lokale bevolking te zien bij het doen van hun dagelijkse ochtendritueel. Kinderen zwaaiden vrolijk en waren oprecht blij om ons te zien; geen gevraag om koekjes, zeep of geld maar om een high five of een box. Na een half uurtje werden we opgepikt door de truck. Die bracht ons naar onze bus. ’s Morgens stopten we alleen nog om even te pinnen, dat kan maar op een beperkt aantal plekken tijdens de reis. Tussen de middag hebben we bij een restaurantje onze meegebrachte salades genuttigd. Die waren in de lodge waar we hadden geslapen, gemaakt. We hadden keuze gehad uit een couscous-, pasta- of rijstsalade. Iedereen had een lege 1,5 liter fles ingeleverd. Die was door midden gesneden; in de onderste helft zat de salade en de bovenste helft zat erop als deksel. Dat werkte super en de salade was lekker. Na de lunch reden we nog 2 uur door wat saaier, savanne-achtig gebied. Om 3 uur waren we bij Isalo ranch, ons hotel voor de komende 2 nachten. Hier is alles weer mooi aangelegd, veel groen en een zwembad. Dat betekende uiteraard dat ik ging zwemmen. Daarna heb ik nog wat zitten lezen bij het zwembad.

Zaterdag hebben we gewandeld door het Isalo nationaal park. We liepen eerst 3 km naar de Piscine Naturelle. Onderweg kregen we uitleg over de imposante zandsteenformaties waar we uitzicht op hadden. Het water van de Piscine Naturelle was kristalhelder. Daar konden we even gaan zwemmen. Vervolgens liepen we 4 km door over savanne naar een kampement waar we gingen barbecueën. Althans, er werd e.e.a. voor ons klaar gemaakt en wij aten het op. Hier was het redelijk druk met toeristen. Ca.1,5 km verderop was de 'cascade des nymphe', twee kleine watervallen met heldere poelen. Het pad ernaar toe liep behoorlijk op en af over soms gladde rotsen. We hebben in beide poeltjes een frisse, zeg maar gerust ijskoude, duik genomen. We liepen dezelfde weg terug naar de BBQ-plek. Onze bus was naar een parkeerplaats op ca 800 meter daarvandaan gereden. Daar liepen we naar toe. Rond 4 uur waren we terug bij het hotel.

Zondag reden we naar Itafy, een plaatsje aan de westkust. Onderweg zagen we het landschap veranderen: het savannelandschap van Isalo met zijn palmbomen en zandsteenrotsen maakt plaats voor dorpjes met Baobabs. We kwamen door een gebied waar saffier wordt gewonnen. De sfeer in deze streek is wat grimmiger. In het grootste dorp was al vrij veel bedrijvigheid met opvallend veel mannen. We zagen vrijwel geen vrouwen op straat. We reden rustig door het dorpje en zagen hoe handelaren met een vergrootglas stenen beoordeelden. Iets buiten het dorp stopten we bij een rivier waar mannen en jongens bezig waren om stenen uit de rivier te scheppen en op een zeef te leggen in de hoop saffier te vinden. De opbrengsten zijn voor de rijke handelaren en deze harde werkers blijven arm. We reden door. De chauffeurs deelden weer flessen water uit. Als we lege flessen weggaven waren de mensen al blij. Als ze 1,5 liter water kregen begonnen ze helemaal te stralen. Een aantal reisgenoten had een e-sim of een lokale simkaart. Dat werkt niet altijd even goed, zoals al het internet hier, maar ze hadden genoeg bereik om de marathon op de Olympische Spelen te volgen, zodat we live konden volgen hoe Sifan Hassan goud won. Dat was wel even leuk. We lunchten bij een dorpje en hadden nog even de tijd om door het plaatsje te lopen. Altijd leuk en toch weer net even anders dan eerder. We liepen over de markt waar van alles en nog wat verkocht werd. ’s Middags kwamen we langs dorpjes/nederzettingen die nog wat armer waren dan we tot nu toe gezien hebben. Kleine bamboehutjes met daken bedekt met stro/riet die niet groter dan 12 m² waren. Sommige stonden nog scheef ook. Om half 5 waren we bij ons hotel in Itafy. We hebben hier een huisje pal aan het strand. 10 Meter lopen en je bent in zee. Heerlijk! Ik trok meteen mijn bikini aan en ben gaan zwemmen. Daarna konden we genieten van een mooie zonsondergang. Het leven is zwaar hier!

Tot de volgende!

Groetjes,

Sigrid