Terug naar Delhi

Hoi allemaal,

De reis zit er alweer bijna op. We hebben na zaterdag nog genoeg leuke dingen gedaan.

Zondag hadden we een lange reisdag. We reden terug naar het westen en hadden een rit van 203 km voor de boeg. We hadden geluk: na ca een uur rijden zagen we mannen die aan het boogschieten waren. We stopten en mochten daar even op de baan kijken. Onze lokale gids legde uit dat dit een vriendschappelijk toernooi was waarbij 2 teams van 7 man tegen elkaar streden. De baan is 145 m (!) lang. Als iemand het bord raakt, gaat het team staan zingen en dansen om dat te vieren. Het team krijgt dan 2 punten. Ze spreken vooraf om hoeveel punten ze spelen. Dit duurt de hele dag. Handboogschieten is de nationale sport van Bhutan, vooral van de mannen. Er zijn wel steeds meer vrouwen die de sport beoefenen. Vrouwen doen meer aan darts. De bogen zien er geavanceerd uit, al lijken ze van plastic i.p.v. van hout/bamboe. Toen we uitgekeken waren reden we verder. We reden grotendeels dezelfde weg terug en passeerden weer 2 passen van (ruim) 3400 meter. We dronken nog ergens koffie bij een waterval en rond het middaguur gingen we lunchen. Na de lunch reden we nog 1,5 uur voor we bij de Punakha Dzong waren. Deze burcht is de grootste en indrukwekkendste die we bezocht hebben. Het houtwerk en alle tierlantijntjes waren zeer verfijnd. De tempel was mooi. Dit was het bezoeken meer dan waard. Om half 6 waren we bij ons hotel in Punakha.

Maandag gingen we naar het klooster van Talo om daar een lokaal festival bij te wonen. Dat was een hele happening. Er waren dansen ter ere van Guru Rinpoche en er waren wat volksdansen. Dit gebeurde op een grasveld voor het klooster. Eromheen zaten de toeschouwers op matjes. Wij gingen ertussen zitten.De dansers waren gemaskerd en er was een aantal clowns herkenbaar aan rode maskers. Zij speelden een toneelstukje, maar dat konden we niet helemaal volgen. Het was al leuk om de mensen te bekijken. Er was een markt met speelgoed, kleding, souvenirs, springkussens en mannen konden boogschieten op een veel kleinere baan, pijltjes gooien en gokken. Natuurlijk ontbraken de eettentjes niet. Al met al een hele belevenis. Dit duurde de hele dag, maar wij moesten om 12 uur weg. Toen had ik het ook wel gezien. We gingen lunchen en bezochten daarna de Chimi Lhakhang, de vruchtbaarheidstempel. De tempel was niet geweldig.Er stond een houten fallus. Stelletjes die geen kinderen kunnen krijgen gaan hierheen en lopen een rondje met de fallus om de tempel. De fallus staat ook voor bescherming.Overal in Bhutan zie je piemels op huizen geschilderd. In dit plaatsje waren souvenirs in de vorm van een penis. We keken nog even rond in het plaatje en vertrokken toen naar Paro. Dat was nog 110 km rijden, grotendeels dezelfde weg als heen op het laatste stukje na. We stopten nog even bij een hele oude ijzeren brug, die nu niet meer in gebruik is en reden toen door naar ons hotel in Paro.

Dinsdag volgde een van de hoogtepunten van de reis: een wandeling naar het Tigers Nest. Dit is een klooster dat op ruim 3000 meter hoogte staat op een stijl gebergte. We moesten ca 6 km lopen met 600 hoogtemeters. Dat deden we in 2 etappes. We liepen eerst naar een restaurant, waar we op elkaar wachtten. We waren zeker niet de enige toeristen, maar het was goed te doen qua drukte. Het tweede deel ging eerst omhoog naar een uitzichtpunt en ging daarna weer een stuk naar beneden met trappen. Dat was even jammer. Het laatste stuk naar Tigers Nest ging weer stijl omhoog, met trappen. Het was een mooie wandeling. Boven kregen we een rondleiding door de Taktsang tempel. Van de 8 tempels waren er 4 open, de anderen werden gerestaureerd. Ze waren mooi en niet bijzonderder dan de tempels die we al hadden gezien. Op de terugweg stopten we weer bij het restaurant waar een buffet voor ons klaar stond. Na de lunch liepen we het laatste stuk naar beneden. We werden nu in het centrum van Paro afgezet. Daar ging ik eerst met 6 anderen een kop koffie drinken bij Mountain Coffee.De koffie is daar erg lekker. Daarna zijn we nog bij wat souvenirwinkels geweest. Om 17.00 uur vertrok onze bus naar het hotel. Toen waren we wel uitgewinkeld en zijn we met de bus terug gegaan naar het hotel.

Woensdag was een reisdag. We vertrokken om 9 uur uit het hotel naar de luchthaven voor de vlucht naar New Delhi. Onze lokale gids had gezegd dat dit door de ligging in de bergen een van gevaarlijkste vliegvelden is. Een aantal piloten is speciaal getraind om hier te landen. Hij zei er ook bij dat het nog nooit fout is gegaan. Dit keer ging het ook goed. De vlucht duurde ca 2 uur. Er stond een bus te wachten om ons naar het hotel te brengen. Toen we buiten kwamen, liepen we tegen een muur van warmte op. Het was ca 39 graden. Dat was andere koek dan in Bhutan. Aan het eind van de middag konden we met onze reisbergeleidster een wandeling maken door de buurt. De wandeling ging eerst over Green Park, een leuke winkelstraat. Daarna liepen we naar Hauz Khas, een klein dorpje in Delhi met een park en een stuwmeer. Daar konden we nu niet doorheen lopen, omdat e.e.a. was afgesloten. Met een deel van de groep heb ik ergens op een dakterras gegeten met een mooi uitzicht over het park bij de ondergaande zon. Na het eten zijn we teruggelopen naar het hotel.

Vandaag konden we een fietstocht door Oud-Delhi doen. Daar was ik uiteraard voor in. We vertrokken om 6 uur uit het hotel. Het was nog een uur rijden naar het fietsverhuurbedrijfje, mede omdat vandaag de halve marathon van Delhi was, waardoor we om moesten rijden. Deze was al begonnen, ongetwijfeld i.v.m. de hitte. Het is hier ook een nationale feestdag met festiviteiten in de stad. Het fietsverhuurbedrijfje is opgezet door een Nederlander. De fietsen waren stevig, oranje met KLM jasbescherming en mandje. We gingen onder begeleiding van 2 gidsen door oud-Delhi fietsen. Dat was geweldig. We stopten regelmatig en kregen dan wat uitleg. We kwamen bij de specerijmarkt die nu nog niet open was. Daar zitten alleen mannen. Zij komen van het platteland een paar maanden zonder vrouw en kinderen naar Delhi om hun waren – vooral chili – te verkopen. Ze zaten zich nu te wassen, deden de afwas of waren brood aan het bakken. We kwamen door straatjes waar vlees wordt verkocht; geitjes werden er uit een vrachtwagen gegooid. Die waren voor de slacht. Er lagen mensen op straat tussen het afval te slapen. Dat is nog maar een klein greep van wat we gezien hebben. Het is met geen pen te beschrijven wat we gezien, gehoord en geroken hebben. We dronken masalathee bij een tentje langs de weg. Dat is thee met melk en 12 soorten kruiden; gezond en lekker. Het werd steeds drukker op straat. Eigenlijk is er maar 1 verkeersregel: ontwijk elkaar. Dat lukte goed. Om 10 uur gingen we ergens ontbijten. Dat was een vegetarische curry met brood. Lekker! Ik dronk er veel water bij. We begonnen vanmorgen bij ca 26 graden te fietsen en inmiddels was het een stuk warmer. Na het ontbijt reden we in een keer terug naar het beginpunt. We leverden onze fietsen in een namen een gemotoriseerde riksha naar de vrijdagsmoskee (Jama Masid). De vrouwen moesten er een lange jurk aan. Ik had de moskee al eerder gezien. Het was er nu erg druk. De vloer was gloeiend heet, daar kon je nauwelijks op lopen. Er lag tapijt, maar dat hielp niet. We moesten nog een aantal keren met de lokale bevolking op de foto. Toen we daar waren uitgekeken vond ik het welletjes. Het was nu 12 uur. Met 3 anderen nam ik een grote 4 persoonstuktuk terug naar hotel. Het was bij vertrek al dubieus of deze tuktuks buiten Oud-Delhi mochten komen. Na 5 minuten stopte de chauffeur. Zijn accu zou bijna leeg zijn. Hij wilde ons in een kleinere tuktuk hebben. Daar kun je met max 3 personen in, maar hij vond dat ik wel op het randje kon zitten. Daar begonnen we niet aan. We stonden bij het metro station en besloten die te nemen. Dat was nog wel zo comfortabel. Lekker koel en even geen getoeter om je orden. Om 13.00 uur waren we op Green Park. We zijn daar bij een leuke tent koffie gaan drinken met een pannenkoekje erbij. Daarna liepen we rustig terug naar het hotel. Straks gaan we nog met de hele groep eten en dan vertrekken we om 9 uur naar het vliegveld. Morgenochtend 9 uur (Nederlandse tijd) land ik weer op Schiphol en dan is ook deze mooie reis weer voorbij.

Tot de volgende!

Groetjes,

Sigrid