Van Turkmenistan naar Oezbekistan
Door: Sigrid
Blijf op de hoogte en volg Sigrid
20 Juni 2008 | Oezbekistan, Buchara
Hallo allemaal,
Er is alweer een week voorbij, de tijd vliegt. Ik zit inmiddels in Bukhara in Oezbekistan.
Vorige week zaterdag heb ik een wandeling naar het onafhankelijkheidspark gemaakt. Ashgabat is een redelijk groene stad en mijn gids had mij wijs gemaakt dat er parken waren aangelegd om wat schaduwrijke plekken te creëeren. Ik dacht lekker op een bankje in de schaduw te gaan zitten, en ik kwam heel wat bankjes tegen, maar geen een in de schaduw! Toen ben ik lekker in het gras gaan liggen lezen. Mijn avondeten heb ik in een bazaar gekocht (een grote beker yoghurt, ik heb door de warmte niet zo veel honger).
Zondag werd ik weer door mijn gids opgehaald. We reden eerst naar een grote bazaar. Daar is een veemarkt en worden bijvoorbeeld ook auto's verkocht, die veelal uit Dubai worden gehaald. Mijn darmen voelden al een paar dagen niet zo goed en ook toen ging het niet zo lekker. Mijn gids raadde me aan om de zaden van een paar bolletjes van een of andere woestijnplant te eten. Als je er in gelooft, ben je daarmee zo van je problemen af, verzekerde ze me. En inderdaad, nog geen 5 minuten later ging ik over mijn nek en voelde ik me een stuk beter. Dat dat midden op de bazaar was, was iets minder, maar ook dat soort dingen gebeurt. Ik voelde me nog wel slap en energieloos en liet die bazaar al snel voor wat hij was. We gingen nu 350 km rijden naar Mary. Daar deden we 4,5 uur over en die tijd heb ik met mijn ogen dicht lusteloos op de achterbank gehangen.
Aan het eind van de middag zijn we naar Merv gereden, waar oude ruines uit verschillende periodes staan. Mijn gids had er hele verhalen bij met allemaal namen die ik niet kon thuis brengen, waardoor ik op een gegeven moment de draad kwijt was. Op zich was het allemaal wel interessant hoor!
Maandag zijn we naar een minder bekende moskee gereden. Daar werd net een schaap gebracht dat geofferd zou worden. We werden uitgenodigd daar bij te blijven. Ik heb er niet zoveel moeite mee om onder die omstandigheden te zien hoe een schaap geslacht en gevilt wordt. Daarna werd er een maaltijd van bereid (een vleesgerecht en soep). Wij mochten blijven eten. Ik had om half 11 's morgens geen trek in schapenvlees en hield het er op dat ik nog wat last van mijn maag had. Af en toe moet je wat misbruik van de situatie maken. We zijn wel bij ze op het tapijt gaan zitten en mijn gids en chauffeur aten lekker mee. Ik hield het op wat brood. De hele ontmoeting was wel weer erg leuk en gastvrij. Wat zijn de mensen in Turkmenistan toch warm en hartelijk!
We namen afscheid en reden terug naar Ashgabat. Daar werd ik in een ander hotel geplaatst, dit keer een 5-sterren hotel. Veel te protserig wat mij betreft. Het lag ver buiten de stad, waardoor er niets anders op zat dan in het restaurant van het hotel te gaan eten. Toen ik daar in de stoel gingn zitten, zakte ik zover weg dat ik nauwelijks nog met mijn handen boven tafel kwam. Lekker hoor, zo'n luxe hotel. 's Avonds kwam Ruben, de reisleider van de groepsreis, al aan in Ashgabat. Hij was ook de reisleider geweest van de Patagoniëreis die ik in november heb gedaan. Met mijn gids heb ik hem van het vliegveld gehaald.
Dinsdag zijn we naar de grootste moskee van centraal Azië geweest. Hier kunnen 20.000 mensen in. De vorige president ligt hier opgebaard. Ik heb nog even het tapijtmuseum bezocht en toen vond ik het wel goed voor wat betreft het georganiseerde deel van mijn Turkmenistan trip. 's Middags zijn we een stuk gaan wandelen (weer door dat onafhankelijkheidspark) en zijn we een woonwijk in gelopen op zoek naar een leuk restaurantje. In die woonwijk leefde het een beetje, in tegenstelling tot de rest van de stad. We aten daar wat en gingen terug. 's Avonds laat hebben we de groep van het vliegveld gehaald. De groep bestaat uit 12 personen + reisleider.
Woensdagmorgen zijn we met de bus in het centrum van Ashgabat afgezet, zodat de groep nog iets van de stad zou zien. Daar hebben we ons 2 uur vermaakt. Het was de dag na de overwinning van het Nederlands elftal op Roemenië. Als je tegen de bevolking zei dat je uit Nederland kwam, werd je zo'n beetje als een held gezien. Om een uur of 12 gingen we naar de luchthaven. Daar nam ik afscheid van mijn gids, Lena. We vlogen nu naar het Noordoosten van het land. Daar werden we opgewacht door een busje dat ons naar de grens bracht. De douaneformaliteiten bestond uit het invullen van formulieren, maar dat ging vrij vlot. Er was geen enkele bagagecontrole. Het stukje niemandsland (800 meter) wilden we lopend doorsteken, maar dat mocht niet. Er werd gedreigd dat er wachters klaar stonden om te schieten. We kozen eieren voor ons geld en stapten in een busje. Ook aan de Oezbeekse kant moest er weer een formulier worden ingevuld. De sfeer bij die grensposten was overigens wel ontspannen. In anderhalf uur was alles voor elkaar (voor een groep van 13 is dat best snel in dit soort landen). We moesten nog een uur rijden voor we in Khiva aankwamen. We hadden daar een hotel in het oude stadsdeel. De stad bestaat uit lemen huisjes met dakterrassen. Van de eerste verdieping van ons hotel zag het er uit als een beeld uit een film. Erg leuk. We maakten nog een wandeling, aten gezellig met z'n allen en gingen naar bed.
Donderdag hadden we geen programma. Ieder ging op zijn eigen manier de stad bekijken. Ik deel mijn kamer met Petra, een leeftijdsgenote. We stonden om 6 uur op om de stad uit zonsopgang te zien. Toen was het nog heerlijk koel. We zagen de stad ontwaken. Veel mensen hadden hun bed buiten gezet. Khiva is een leuk stadje met wat moskeetjes en minaretten. We vermaakten ons prima. Tussen de middag zaten we op een terras en gingen we in het hotel wat lezen. Aan het eind van de middag waagden we ons pas weer naar buiten.
Vrijdag was een lange reisdag met de bus naar Bukhara. Daar kwamen we om een uur of 4 aan. We hebben nog een wandeling door de stad gemaakt. Die is iets groter dan Khiva. 's Avonds hebben we met een groepje wat gegeten in het centrum van het stadje.
Zaterdag (vandaag dus) zijn we om kwart voor 8 op pad gegaan en toen was het al warm. Ik heb met Petra een mooi ritme aangehouden: een uurtje lopen, uurtje zitten op een muur met uitzicht over de stad, uurtje lopen, uurtje op een terrasje thee drinken, uurtje lopen, 3 uurtjes op een terrasje voor een soepje en 3 potten thee. Dit is ook een leuke stad met weer moskeeën en minaretten en bazaars. Heel gezellig om er rond te wandelen. Vanavond gaan we in het hotel voetbal kijken. We hebben tv op de kamers en gaan er vanuit dat de Russische tv de wedstrijd wel uitzendt.
Dat was het weer voor nu. Allemaal veel voetbalplezier!
Er is alweer een week voorbij, de tijd vliegt. Ik zit inmiddels in Bukhara in Oezbekistan.
Vorige week zaterdag heb ik een wandeling naar het onafhankelijkheidspark gemaakt. Ashgabat is een redelijk groene stad en mijn gids had mij wijs gemaakt dat er parken waren aangelegd om wat schaduwrijke plekken te creëeren. Ik dacht lekker op een bankje in de schaduw te gaan zitten, en ik kwam heel wat bankjes tegen, maar geen een in de schaduw! Toen ben ik lekker in het gras gaan liggen lezen. Mijn avondeten heb ik in een bazaar gekocht (een grote beker yoghurt, ik heb door de warmte niet zo veel honger).
Zondag werd ik weer door mijn gids opgehaald. We reden eerst naar een grote bazaar. Daar is een veemarkt en worden bijvoorbeeld ook auto's verkocht, die veelal uit Dubai worden gehaald. Mijn darmen voelden al een paar dagen niet zo goed en ook toen ging het niet zo lekker. Mijn gids raadde me aan om de zaden van een paar bolletjes van een of andere woestijnplant te eten. Als je er in gelooft, ben je daarmee zo van je problemen af, verzekerde ze me. En inderdaad, nog geen 5 minuten later ging ik over mijn nek en voelde ik me een stuk beter. Dat dat midden op de bazaar was, was iets minder, maar ook dat soort dingen gebeurt. Ik voelde me nog wel slap en energieloos en liet die bazaar al snel voor wat hij was. We gingen nu 350 km rijden naar Mary. Daar deden we 4,5 uur over en die tijd heb ik met mijn ogen dicht lusteloos op de achterbank gehangen.
Aan het eind van de middag zijn we naar Merv gereden, waar oude ruines uit verschillende periodes staan. Mijn gids had er hele verhalen bij met allemaal namen die ik niet kon thuis brengen, waardoor ik op een gegeven moment de draad kwijt was. Op zich was het allemaal wel interessant hoor!
Maandag zijn we naar een minder bekende moskee gereden. Daar werd net een schaap gebracht dat geofferd zou worden. We werden uitgenodigd daar bij te blijven. Ik heb er niet zoveel moeite mee om onder die omstandigheden te zien hoe een schaap geslacht en gevilt wordt. Daarna werd er een maaltijd van bereid (een vleesgerecht en soep). Wij mochten blijven eten. Ik had om half 11 's morgens geen trek in schapenvlees en hield het er op dat ik nog wat last van mijn maag had. Af en toe moet je wat misbruik van de situatie maken. We zijn wel bij ze op het tapijt gaan zitten en mijn gids en chauffeur aten lekker mee. Ik hield het op wat brood. De hele ontmoeting was wel weer erg leuk en gastvrij. Wat zijn de mensen in Turkmenistan toch warm en hartelijk!
We namen afscheid en reden terug naar Ashgabat. Daar werd ik in een ander hotel geplaatst, dit keer een 5-sterren hotel. Veel te protserig wat mij betreft. Het lag ver buiten de stad, waardoor er niets anders op zat dan in het restaurant van het hotel te gaan eten. Toen ik daar in de stoel gingn zitten, zakte ik zover weg dat ik nauwelijks nog met mijn handen boven tafel kwam. Lekker hoor, zo'n luxe hotel. 's Avonds kwam Ruben, de reisleider van de groepsreis, al aan in Ashgabat. Hij was ook de reisleider geweest van de Patagoniëreis die ik in november heb gedaan. Met mijn gids heb ik hem van het vliegveld gehaald.
Dinsdag zijn we naar de grootste moskee van centraal Azië geweest. Hier kunnen 20.000 mensen in. De vorige president ligt hier opgebaard. Ik heb nog even het tapijtmuseum bezocht en toen vond ik het wel goed voor wat betreft het georganiseerde deel van mijn Turkmenistan trip. 's Middags zijn we een stuk gaan wandelen (weer door dat onafhankelijkheidspark) en zijn we een woonwijk in gelopen op zoek naar een leuk restaurantje. In die woonwijk leefde het een beetje, in tegenstelling tot de rest van de stad. We aten daar wat en gingen terug. 's Avonds laat hebben we de groep van het vliegveld gehaald. De groep bestaat uit 12 personen + reisleider.
Woensdagmorgen zijn we met de bus in het centrum van Ashgabat afgezet, zodat de groep nog iets van de stad zou zien. Daar hebben we ons 2 uur vermaakt. Het was de dag na de overwinning van het Nederlands elftal op Roemenië. Als je tegen de bevolking zei dat je uit Nederland kwam, werd je zo'n beetje als een held gezien. Om een uur of 12 gingen we naar de luchthaven. Daar nam ik afscheid van mijn gids, Lena. We vlogen nu naar het Noordoosten van het land. Daar werden we opgewacht door een busje dat ons naar de grens bracht. De douaneformaliteiten bestond uit het invullen van formulieren, maar dat ging vrij vlot. Er was geen enkele bagagecontrole. Het stukje niemandsland (800 meter) wilden we lopend doorsteken, maar dat mocht niet. Er werd gedreigd dat er wachters klaar stonden om te schieten. We kozen eieren voor ons geld en stapten in een busje. Ook aan de Oezbeekse kant moest er weer een formulier worden ingevuld. De sfeer bij die grensposten was overigens wel ontspannen. In anderhalf uur was alles voor elkaar (voor een groep van 13 is dat best snel in dit soort landen). We moesten nog een uur rijden voor we in Khiva aankwamen. We hadden daar een hotel in het oude stadsdeel. De stad bestaat uit lemen huisjes met dakterrassen. Van de eerste verdieping van ons hotel zag het er uit als een beeld uit een film. Erg leuk. We maakten nog een wandeling, aten gezellig met z'n allen en gingen naar bed.
Donderdag hadden we geen programma. Ieder ging op zijn eigen manier de stad bekijken. Ik deel mijn kamer met Petra, een leeftijdsgenote. We stonden om 6 uur op om de stad uit zonsopgang te zien. Toen was het nog heerlijk koel. We zagen de stad ontwaken. Veel mensen hadden hun bed buiten gezet. Khiva is een leuk stadje met wat moskeetjes en minaretten. We vermaakten ons prima. Tussen de middag zaten we op een terras en gingen we in het hotel wat lezen. Aan het eind van de middag waagden we ons pas weer naar buiten.
Vrijdag was een lange reisdag met de bus naar Bukhara. Daar kwamen we om een uur of 4 aan. We hebben nog een wandeling door de stad gemaakt. Die is iets groter dan Khiva. 's Avonds hebben we met een groepje wat gegeten in het centrum van het stadje.
Zaterdag (vandaag dus) zijn we om kwart voor 8 op pad gegaan en toen was het al warm. Ik heb met Petra een mooi ritme aangehouden: een uurtje lopen, uurtje zitten op een muur met uitzicht over de stad, uurtje lopen, uurtje op een terrasje thee drinken, uurtje lopen, 3 uurtjes op een terrasje voor een soepje en 3 potten thee. Dit is ook een leuke stad met weer moskeeën en minaretten en bazaars. Heel gezellig om er rond te wandelen. Vanavond gaan we in het hotel voetbal kijken. We hebben tv op de kamers en gaan er vanuit dat de Russische tv de wedstrijd wel uitzendt.
Dat was het weer voor nu. Allemaal veel voetbalplezier!
-
21 Juni 2008 - 15:17
Joan Koetsier:
Wat heerlijk om zo'n reisverslag te mogen lezen. Maar je hebt een aardig druk programma afgewerkt. Als je zo doorgaat ben je straks echt aan vakantie toe! hihi. Hier is de voetbalgekte aardig losgebroken. Overal hangen vlaggen, en jong en oud loopt in het oranje. De hele dag hoor je getrommel en toeters. Wat zal het weer een gestress worden vanavond...en ohoh wat een rust als je dan een rondje gaat skeeleren haha. Veel plezier daar nog! groetjes, Joan -
22 Juni 2008 - 06:14
Christa:
Jammer, dat je darmen opspeelden, helaas ook dat is onderdeel van het reizen. Maar misschien heb je het nu voor de rest van de reis gehad.
Het is zo leuk om je verslag te lezen, je reis gewoon een stuk mee. Veel plezier, Christa -
22 Juni 2008 - 08:22
Ellen Tielbeke:
Hoi Sigrid,
Je hebt de smaak weer goed te pakken! Heerlijk om dit soort verhalen te lezen op een broeierige zondagochtend in Utrecht achter de pc. Gaaf, zo door Centraal Azie reizen in je uppie, wat een vrijheid moet dat geven. Je doet het toch maar weer! Het verhaal van de schaap brengt mijn herinnering weer terug aan Mongolie....
Hoe staat het met het sporten in Uzbekistan? wordt er nog gevoetbald, gehandbald of gepingponged op plaatselijke veldjes?
succes met de darmen en geniet ervan!
Groet Ellen -
22 Juni 2008 - 09:35
Hester:
Hee Sig,
Wat een ervaring doe je toch op!! Nederland heeft verloren van Rusland (voor het geval je dit niet meegkregen hebt). Het is weer erg leuk om je verslagen te lezen. Geniet lekker en doe voorzichtig aan.
Groetjes, Hester -
22 Juni 2008 - 16:15
Monique Moerbeek:
Hoi Sigrid,
Weer een prachtig verslag, ik ben heel benieuwd naar je foto's!!
Reis voorzichtig.
Groetjes,
Monique -
24 Juni 2008 - 22:50
Koen:
Mooie avonturen en geweldige verhalen. Als je het een beetje probeert voor te stellen geeft dat al een momentje een soort van vakantiegevoel. Ga zo door. Overigens nooit geweten dat je zo'n voetbalfan was... -
24 Juni 2008 - 22:53
Koen:
Mooie avonturen en geweldige verhalen. Als je het een beetje probeert voor te stellen geeft dat al een momentje een soort van vakantiegevoel. Ga zo door. Overigens nooit geweten dat je zo'n voetbalfan was...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
