Weer thuis....

Hoi allemaal,

Ik ben jullie nog een verslag van het laatste deel van mijn reis schuldig. Zondag ben ik rustig naar de ghats gelopen om daar nog even van het schouwspel te gaan zitten genieten. Ik ging het heilige deel van de ghats binnen en moest mijn slippers uit doen. Het was zo warm dat ik nauwelijks op mijn blote voeten kon lopen. Toen ik ging zitten moest ik mijn voeten op mijn rugzak zetten. De tegels waren echt te heet. Ik keek wat toe hoe mensen gingen baden in de Ganges en plezier hadden in het water. Ook de omkleedtaferelen zijn erg leuk. Omdat het zo warm was had ik het na 20 minuten wel weer gezien. Ik liep weer naar de hoofdstraat om ergens wat te gaan eten. Ik belandde in een restaurant van een hotel waar verder niemand anders zat. Ik at een groenteprutje met rijst en bestelde er een lassi (yoghurt drankje) bij. Daar dreven nog ijsklontjes in. De lassi was duidelijk aangelengd met water. Ik vertrouwde het niet en vroeg de ober of het was aangelengd met mineraalwater of met water uit de kraan. De ober begreep het wijzen naar mijn fles mineraalwater verkeerd, nam de lassi mee en kwam terug met een flesje waar hij de lassi in had gedaan. Ik moest er om lachen en liet het maar zo. Het flesje heb ik meegenomen en later ergens weggegooid. Ik heb 4 weken India overleefd zonder ziek te worden, dat wil ik de laatste dag graag zo houden! Na het eten liep ik rustig terug naar het hotel. Ik was al uitgecheckt en had mijn bagage bij de receptie in bewaring gegeven. Met een fietsriksja ging ik naar het station. Ik kwam pas om 22:15 uur in Delhi aan, op een station in oud Delhi. Ik had in mijn reisgids een hotel uitgezocht op 5 minuten lopen. Ergens ging er iets mis, begreep ik de plattegrond van mijn reisgids verkeerd en stond ik drie kwartier later weer bij het station, te eigenwijs om een riksja te nemen (zeker toen sommigen belachelijke prijzen gingen vragen). Ik werd toen wel goed op weg geholpen, maar halverwege werd ik de verkeerde kant opgestuurd. Toen ben ik wel bij een tuk-tuk ingestapt. Het hotel dat ik had uitgezocht was vol, andere hotels in de omgeving een stuk duurder; op aanraden van de tuk-tuk chauffeur liet ik me naar Pahar Ganj brengen, de wijk waar ik 4 weken geleden ook had geslapen. Hij zette me af bij een hotel. Of hij daar commissie kreeg weet ik niet; ik heb in elk geval een goede kamer voor een redelijke prijs (9 euro per nacht). Het was inmiddels half 12 toen ik daar aankwam.
Ik besloot de laatste dag rustig aan te doen en alleen dingen te gaan bezoeken waar ik met de metro naar toe kon. Ik heb nog niet echt met de metro gereisd en ben al genoeg met riksja’s op pad geweest. Ik ging eerst naar Qutb Minar, met 72,5 meter de hoogste stenen minaret in India. Een moslim was ooit begonnen om hem te bouwen, na zijn dood maakte een hindi het af. Dat op zich is al bijzonder. Er was een rechtstreekse metro vanaf New Delhi metrostation naar Qutb Minar. Per toeval kwam ik in een wagon met alleen vrouwen terecht. Later op de dag zag ik op een perron bordjes ‘women only’, daar mogen alleen vrouwen instappen (ik geloof dat er ook in treinen wagons speciaal voor vrouwen zijn). Ik heb al eerder gezien dat er in de bus (en nu ook in de metro in alle andere wagons) plaatsen voor vrouwen gereserveerd worden. In de metro zijn er daarnaast nog plekken voor ouderen en gehandicapten en hangen er bordjes met het verzoek je zitplaats af te staan aan degenen die hem harder nodig hebben dan jijzelf. Dat vind ik wel een prettige benadering en mooi omschreven. Later op de dag zou er een jongen opstaan om mij te laten zitten. Toen voelde ik me opeens wel erg oud…..
Qutb Minar ligt 15 km ten zuiden van Delhi. Het was ruim een half uur met de metro. Die begon heel druk, maar halverwege kon ik zitten. Wel lekker hoor, de rust van de metro, geen getoeter en andere achtergrondherrie. Het metrostation met de naam van de minaret lag nog wel een paar kilometer van de minaret af. Ik liep er rustig naar toe. Rond de minaret stonden ruïnes van een moskee, het begin van een andere minaret die 2x zo hoog had moeten worden. Deze is nooit afgemaakt en is blijven steken op 24 meter. De Qutb Minar is niet alleen hoog, maar ook mooi gebouwd. Het was prettig om hier even rustig rond te lopen. Mijn tweede doel was Akshardham, de grootste hindoetempel ter wereld. Al meteen toen ik buiten het metrostation stond hoorde ik dat de tempel gesloten was, omdat het maandag is. Van veel dingen wist ik dat, maar deze was me even ontgaan. De tempel lag om de hoek van het metrostation en ik ben er wel even naar toe gelopen. Toch nog een foto gemaakt van afstand. Ik besloot nu naar Old Delhi te gaan. Daar was ik behalve gisteravond nog niet geweest. Nog even de sfeer van het echte India proeven. In Old Delhi zijn overal winkels, veel mensen op de been, veel verkeer – en dus getoeter – op de weg. Lekker veel achtergrondherrie. Het echte Indische leven dus. Ik maakte een rondje door het gebied en nam een stukje van de Meena Bazar mee. Op de bazaar wordt volgens mij alles verkocht wat je maar kunt verzinnen. Leuk om hier nog even overheen te lopen. Ik genoot nog van mijn laatste maaltijd in India, zittend op een dakterras met uitzicht op de main bazaar in Pahar Ganj.
Vannacht werd ik om 3 uur met de taxi opgehaald om naar de luchthaven te gaan. Ik ben net thuis gekomen. Het is weer een mooie reis geweest, niet zozeer vanwege de schoonheid van het land, maar meer vanwege de schoonheid van de mensen. Heerlijk om steeds weer met die open vriendelijkheid begroet te worden. Het zijn de vele, vele praatjes met Indiërs - de een wat langer, de andere niet meer dan een paar zinnen - die deze reis voor mij onvergetelijk hebben gemaakt, veel meer dan alle tempels en moskeeën en alle religieuze zaken die zo belangrijk zijn in dit land.
Op naar de volgende reis. Bestemming nog onbekend, maar ik weet vast wel weer wat leuks te verzinnen. Tot dan!

Groetjes,
Sigrid