Heilig Amritsar en Haridwar
Door: Sigrid
Blijf op de hoogte en volg Sigrid
28 Augustus 2011 | India, Haridwār
Hoi allemaal,
Woensdagavond heb ik met de Duitser waarmee ik naar Amritsar was gekomen al even een rondje door de Gouden tempel gemaakt. Mijn sarong deed dienst als hoofddoek. De tempel staat in het midden van het complex, omgeven door een bassin met - natuurlijk - heilig water. We liepen rustig om het bassin. Er heerste een prettige, gemoedelijke sfeer. Uit de boxen klonk een rustgevend gezang. Toen we in de tempel kwamen, zagen we dat er een zanger zat. Het gezang was live! Om het uur zit er een andere zanger. Van binnen was de tempel niet bijzonder indrukwekkend.
Donderdagmorgen ben ik eerst een treinkaartje voor 's avonds gaan regelen. De treinen zitten vaak al vol. Ik had nu een bed in een wagon zonder airco; tot dusverre had ik in wagons met airco gezeten, maar daarvoor zou ik op de wachtlijst komen te staan. Ik wilde het risico niet nemen dat ik niet mee kon en besloot voor de 'warmere' plek te kiezen. Vervolgens regelde ik een tour naar de grens met Pakistan. Toen ik terug kwam was die Duitser in geen velden of wegen te bekennen. Ik vond het prima, nu kon ik lekker alleen op pad. Ik begon met een rondje tempel. De tempel zelf liet ik voor wat het was. Ik ging nu in een gebouw achter de tempel omhoog, zodat ik van boven af een mooi overzicht over het complex had. Ik genoot van het rondje, wat een gemoedelijke, rustgevende sfeer hangt er. De mensen keken me allemaal vriendelijk glimlachend aan. Ik ging nog een kijkje nemen in de kantine en in de keuken. Daar werd ik belaagd door kinderen die op de foto wilden. Van het een kwam het ander en zo stond ik hele familieportretten te maken. Die mensen krijgen die foto's helemaal niet, dus ik begrijp zelf niet zo goed waarom ze met z'n allen bij mij op de foto willen. Ik moest er ook aan geloven en moest een paar keer op de foto.
Nadat ik uitgekeken was in de tempel liep in naar Jalianwala Bagh. In deze tuin werden in 1919 379 Indiërs om het leven gebracht door de Britten. Er waren 20.000 Indiërs geweldloos aan het protesteren tegen een nieuwe wet. De Britten versperden de enige uitweg (een laantje van nog geen 3 meter breed) en schoten erop los. De tuin was omgegeven dor hoge muren en de Indiërs konden geen kant op. De kogelgaten waren nu nog zichtbaar in de muren. Een zwarte bladzijde in de Britse geschiedenis als je het mij vraagt. Indrukwekkend om hier te zijn. De scene van dit gebeuren in de film over het leven van Gandhi staat me nog helder voor de geest. Daarna kuierde ik lekker rond door de oude binnenstad van Amritsar. Heerlijk. Ik kwam in een doodlopend straatje waar het doodstil was. Ik wist niet dat dat kon in India. Ik bleef even staan om van deze stilte te genieten. De mensen waren erg vriendelijk in deze rustige straatjes. Sommigen wilden op de foto, van anderen wilde ik graag een foto maken. Meestal was dat wel goed. Ik liep door de kleine straatjes naar Durgiana Tempel, iets buiten het oude centrum. De Hindi hadden naar het voorbeeld van de sikhs ook een gouden tempel gebouwd, geheel volgens hetzelfde principe: een tempel omringd door een bassin met heilig water. Ik liep een rondje. Leuk om hier rond te lopen (en grappig om te zien hoe schaamteloos alles was gekopieerd van de sikhs), maar het haalde het niet bij de 'echte' Gouden tempel.
Om 3 uur 's middags zou ik vertrekken naar de grens met Pakistan. Dat werd een half uurtje later. Om kwart over 4 waren we in het grensgebied. Om 5 uur zou het hek pas opengaan naar niemandsland, waar dageiijks om half 6 de ceremonie plaats vindt van het sluiten van de grens. De zon scheen volop, er was nauwelijks schaduw en geen zuchtje wind. De verkopers van water deden goede zaken! Er liepen jongens rond die Indiase vlaggetjes, polsbandjes en zonnekleppen verkochten. Om 5 uur liepen we en masse niemandsland in. Vlakbij het gesloten hek tussen India en Pakistan waren aan beide kanten tribunes opgesteld. Die aan Pakistaanse zijde bleven redelijk leeg doordat het ramadan is. Die aan de Indische kant daarentegen zat hartstikke vol. Voor de buitenlanders was een apart deel van de VIP tribune gereserveerd. Het gebeuren begon met vrouwen en kinderen die met een Indiase vlag in de hand ca. 100 m naar het gesloten hek naar Pakistan renden en weer terug. De vlag gaven ze dan over. Deze mensen kwamen gewoon vanaf de tribune. Daarna namen 5 mannen de vlaggen over en namen daarmee op de VIP tribune naast de buitenlanders plaats. Zij bouwden daar hun feestje, terwijl de vrouwen op straat stonden te dansen. Daarna was het tijd voor het officiëlere deel. Aan beide kanten van de grens marcheerden soldaten om beurten naar het hek. Het hek ging open, de vlaggen van beide landen hingen hoog in top. Er werd een wedstrijd gedaan tussen een Pakistaanse en Indische soldaat wie het langst een zangtoon kon aanhouden. Vervolgens werden de vlaggen gestreken en ging het hek dicht. Dit alles onder luide aanmoedigingen van de tribune. Het was wel een grappig ritueel. Leuk om een keer bij te wonen.
's Avonds stapte ik op de trein naar Haridwar, een heilige stad aan de Ganges. Hier gaan veel gezinnen naar toe op bedevaart. Ik had een hotel aan de ghats (wij zouden het een boulevard noemen). Vrijdag heb ik wat rondgelopen door het stadje. Ik heb een tempel op een heuvel bezocht. De tempel zelf was niet zo boeiend, het uitzicht over het gebied des te meer. Aan het eind van de middag ging ik bij de ghats tussen de mensen zitten om het hele gebeuren gade te slaan. Mensen gingen baden in de Ganges, namen heilig water in een jerrycan mee uit de rivier, offerden een soort bloemenbootje aan de rivier (een halve kokosnoot met daarin een blad waarop bloemen lagen). Tegen zonsondergang vond er een ceremonie plaats met veel fakkels en lichtjes. Niet zo indrukwekkend als in Varanasi, maar wel leuk om te zien.
Zaterdag ben ik een dagje naar Rishikesh gegaan. Dat is 25 km hier vandaan. Rishikesh ligt ook aan de Ganges en is wat spiritueler. John Lennon is hier ooit naar toe gegaan om er de transcendentale yoga te ontdekken. Hier worden veel yoga en meditatiecursussen gegeven. Het deed me wel denken aan Dharamsala, maar dan de hindoeversie. Ik ging eerst naar de ghats waar ik lekker een stuk langs het water liep. Toch ook maar even pootje gebaad in de heilige Ganges, je weet maar nooit waar het goed voor is. Verder lekker rustig door het stadje gelopen. Aan het eind van de middag met de bus terug naar Haridwar, waar ik nog de ceremonie mee pakte.
Nu nog even genieten van Haridwar. In de loop van de middag vertrek ik naar Delhi. Het zit er bijna op (helaas...).
Groetjes,
Sigrid
Woensdagavond heb ik met de Duitser waarmee ik naar Amritsar was gekomen al even een rondje door de Gouden tempel gemaakt. Mijn sarong deed dienst als hoofddoek. De tempel staat in het midden van het complex, omgeven door een bassin met - natuurlijk - heilig water. We liepen rustig om het bassin. Er heerste een prettige, gemoedelijke sfeer. Uit de boxen klonk een rustgevend gezang. Toen we in de tempel kwamen, zagen we dat er een zanger zat. Het gezang was live! Om het uur zit er een andere zanger. Van binnen was de tempel niet bijzonder indrukwekkend.
Donderdagmorgen ben ik eerst een treinkaartje voor 's avonds gaan regelen. De treinen zitten vaak al vol. Ik had nu een bed in een wagon zonder airco; tot dusverre had ik in wagons met airco gezeten, maar daarvoor zou ik op de wachtlijst komen te staan. Ik wilde het risico niet nemen dat ik niet mee kon en besloot voor de 'warmere' plek te kiezen. Vervolgens regelde ik een tour naar de grens met Pakistan. Toen ik terug kwam was die Duitser in geen velden of wegen te bekennen. Ik vond het prima, nu kon ik lekker alleen op pad. Ik begon met een rondje tempel. De tempel zelf liet ik voor wat het was. Ik ging nu in een gebouw achter de tempel omhoog, zodat ik van boven af een mooi overzicht over het complex had. Ik genoot van het rondje, wat een gemoedelijke, rustgevende sfeer hangt er. De mensen keken me allemaal vriendelijk glimlachend aan. Ik ging nog een kijkje nemen in de kantine en in de keuken. Daar werd ik belaagd door kinderen die op de foto wilden. Van het een kwam het ander en zo stond ik hele familieportretten te maken. Die mensen krijgen die foto's helemaal niet, dus ik begrijp zelf niet zo goed waarom ze met z'n allen bij mij op de foto willen. Ik moest er ook aan geloven en moest een paar keer op de foto.
Nadat ik uitgekeken was in de tempel liep in naar Jalianwala Bagh. In deze tuin werden in 1919 379 Indiërs om het leven gebracht door de Britten. Er waren 20.000 Indiërs geweldloos aan het protesteren tegen een nieuwe wet. De Britten versperden de enige uitweg (een laantje van nog geen 3 meter breed) en schoten erop los. De tuin was omgegeven dor hoge muren en de Indiërs konden geen kant op. De kogelgaten waren nu nog zichtbaar in de muren. Een zwarte bladzijde in de Britse geschiedenis als je het mij vraagt. Indrukwekkend om hier te zijn. De scene van dit gebeuren in de film over het leven van Gandhi staat me nog helder voor de geest. Daarna kuierde ik lekker rond door de oude binnenstad van Amritsar. Heerlijk. Ik kwam in een doodlopend straatje waar het doodstil was. Ik wist niet dat dat kon in India. Ik bleef even staan om van deze stilte te genieten. De mensen waren erg vriendelijk in deze rustige straatjes. Sommigen wilden op de foto, van anderen wilde ik graag een foto maken. Meestal was dat wel goed. Ik liep door de kleine straatjes naar Durgiana Tempel, iets buiten het oude centrum. De Hindi hadden naar het voorbeeld van de sikhs ook een gouden tempel gebouwd, geheel volgens hetzelfde principe: een tempel omringd door een bassin met heilig water. Ik liep een rondje. Leuk om hier rond te lopen (en grappig om te zien hoe schaamteloos alles was gekopieerd van de sikhs), maar het haalde het niet bij de 'echte' Gouden tempel.
Om 3 uur 's middags zou ik vertrekken naar de grens met Pakistan. Dat werd een half uurtje later. Om kwart over 4 waren we in het grensgebied. Om 5 uur zou het hek pas opengaan naar niemandsland, waar dageiijks om half 6 de ceremonie plaats vindt van het sluiten van de grens. De zon scheen volop, er was nauwelijks schaduw en geen zuchtje wind. De verkopers van water deden goede zaken! Er liepen jongens rond die Indiase vlaggetjes, polsbandjes en zonnekleppen verkochten. Om 5 uur liepen we en masse niemandsland in. Vlakbij het gesloten hek tussen India en Pakistan waren aan beide kanten tribunes opgesteld. Die aan Pakistaanse zijde bleven redelijk leeg doordat het ramadan is. Die aan de Indische kant daarentegen zat hartstikke vol. Voor de buitenlanders was een apart deel van de VIP tribune gereserveerd. Het gebeuren begon met vrouwen en kinderen die met een Indiase vlag in de hand ca. 100 m naar het gesloten hek naar Pakistan renden en weer terug. De vlag gaven ze dan over. Deze mensen kwamen gewoon vanaf de tribune. Daarna namen 5 mannen de vlaggen over en namen daarmee op de VIP tribune naast de buitenlanders plaats. Zij bouwden daar hun feestje, terwijl de vrouwen op straat stonden te dansen. Daarna was het tijd voor het officiëlere deel. Aan beide kanten van de grens marcheerden soldaten om beurten naar het hek. Het hek ging open, de vlaggen van beide landen hingen hoog in top. Er werd een wedstrijd gedaan tussen een Pakistaanse en Indische soldaat wie het langst een zangtoon kon aanhouden. Vervolgens werden de vlaggen gestreken en ging het hek dicht. Dit alles onder luide aanmoedigingen van de tribune. Het was wel een grappig ritueel. Leuk om een keer bij te wonen.
's Avonds stapte ik op de trein naar Haridwar, een heilige stad aan de Ganges. Hier gaan veel gezinnen naar toe op bedevaart. Ik had een hotel aan de ghats (wij zouden het een boulevard noemen). Vrijdag heb ik wat rondgelopen door het stadje. Ik heb een tempel op een heuvel bezocht. De tempel zelf was niet zo boeiend, het uitzicht over het gebied des te meer. Aan het eind van de middag ging ik bij de ghats tussen de mensen zitten om het hele gebeuren gade te slaan. Mensen gingen baden in de Ganges, namen heilig water in een jerrycan mee uit de rivier, offerden een soort bloemenbootje aan de rivier (een halve kokosnoot met daarin een blad waarop bloemen lagen). Tegen zonsondergang vond er een ceremonie plaats met veel fakkels en lichtjes. Niet zo indrukwekkend als in Varanasi, maar wel leuk om te zien.
Zaterdag ben ik een dagje naar Rishikesh gegaan. Dat is 25 km hier vandaan. Rishikesh ligt ook aan de Ganges en is wat spiritueler. John Lennon is hier ooit naar toe gegaan om er de transcendentale yoga te ontdekken. Hier worden veel yoga en meditatiecursussen gegeven. Het deed me wel denken aan Dharamsala, maar dan de hindoeversie. Ik ging eerst naar de ghats waar ik lekker een stuk langs het water liep. Toch ook maar even pootje gebaad in de heilige Ganges, je weet maar nooit waar het goed voor is. Verder lekker rustig door het stadje gelopen. Aan het eind van de middag met de bus terug naar Haridwar, waar ik nog de ceremonie mee pakte.
Nu nog even genieten van Haridwar. In de loop van de middag vertrek ik naar Delhi. Het zit er bijna op (helaas...).
Groetjes,
Sigrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
