Genieten in Jaisalmer en daarna door in Bikaner

Hoi allemaal,

Woensdagmorgen kwam ik om half 7 op het station van Jaisalmer aan. Nog geen half uur later lag ik op bed in mijn hotel. Dat ging lekker soepel dus. Rond 9 uur ben ik op pad gegaan. Er was daar een fort dat boven de stad uitsteekt en nog bewoond is. Dat was 5 minuten lopen van mijn hotel. Jaisalmer is een veel kleinere plaats, minder verkeer, weinig herrie. In het fort bezocht ik eerst het paleis onder begeleiding van een audio tour. Leuke bezoek! Daarna liep ik wat rond door de oude stad en bezocht de Jaïnistische tempels. Dit is een wat strenger geloof. Mijn fles water mocht niet mee de tempel in en vrouwen die ongesteld zijn mogen niet naar binnen (hierop werden we niet gecontroleerd overigens ;-)). De tempels waren van binnen prachtig. Ik wilde nu op een dakterras tegenover het paleis een stuk appelgebak gaan eten en werd aangesproken door een jongen die dat maar niets vond. Hij nam me mee naar een wat rustiger deel van het fort waar hij een guesthouse heeft. Daar at ik de lekkerste chapati die ik tot nu toe gehad heb (met wat groenten erin verwerkt). Nadat ik door 3 mannen was uitgenodigd om ofwel 's middags naar en feestje te komen ofwel om 's avonds de zonsondergang te gaan kijken vanaf een of ander dakterras, had ik het wel gehad in het fort. Ik liep door om wat haveli's, oude koopmanshuizen te gaan bezoeken. Deze waren erg mooi. Er was er één die van binnen bekeken kon worden, zeer de moeite waard. Vanaf het dak was er een mooi uitzicht op het fort. Ik liep nu door in de richting van een meer. De route liep over de marktstraat. Ik zag een kapperszaak waar ze ook dames knipten en besloot naar binnen te gaan. De kapper lag half te slapen, maar wilde me wel knippen. Dat deed hij erg vlot. Ik verbaasde me erover hoe hij dat deed met de fans die vol draaiden en een hoop wind creëerden. Hij gebruikte geen spelden of klemmen om mijn haar vast te zetten. Toen ik later in het hotel mijn haar goed kamde, zag ik dat het hem niet echt gelukt was om recht te knippen. Nou ja, het heeft nog even tijd om te groeien en thuis kan de kapper er vast wel weer wat knaps van maken.
Na het kappersbezoek liep ik door richting meer. Onderweg kwam ik langs een ijssalon die van een man was waarmee ik in de trein naar Jodhpur had gezeten. Ik had hem beloofd langs te komen, maar hij was er zelf niet. Daar nam ik een ijsje en een lassi (yughurt drankje). Heerlijk! Ik deed weer een poging om richting meer te lopen en werd nu aangesproken door een man. Ik stond even met hem te praten. Hij vroeg of ik thee wilde en ik stemde daarmee in. Hij is met een vriend een guesthouse aan het opzetten en vroeg of ik wat advies kon geven over de inrichting. Het guesthouse was vlakbij mijn hotel. Ik besloot het meer te laten voor wat het was en met hem mee te gaan. Ze wilden over een week openen en er moet nog ontzettend veel gebeuren, dat gaat nooit lukken. Ik gaf hier en daar nog wat tips, maar het meeste is al besloten. De man (Ameen) vroeg of ik nog naar het meer wilde. Hij liep met me mee. Daarna heb ik nog op het dakterras van zijn guesthouse gegeten. Daar was het een soort zoete inval. Af en toe kwamen er vrienden langs en die gingen ook weer snel. Wel leuk om te zien. De mannen die het guesthouse opzetten zijn allebei geboren in de woestijn (net als de meeste mannen die ik vandaag heb gesproken). De enige school die ze hebben gevolgd is 'camel college'. De meeste kunnen wel enigszins hindi lezen en schrijven, maar ons alfabet is lastiger voor ze. Ze hebben door hun werk als kamelendrijver Engels en sommige ook Frans, wat Italiaans of Spaans leren spreken. Ze zijn niet in een bijzonder kansrijke omgeving geboren en pakken de mogelijkheden aan die er zijn.
De volgende morgen ging ik eerst even bij het guesthouse langs voor een kop thee. Daar kwam nu weer een vriend langs met zijn Franse vriendin. Hij woont in een woestijndorp. Ze hebben al 8 jaar een relatie. Zij woont in Frankrijk en komt 2x per jaar naar hem toe in dat kleine saaie dorp. Toch een soort van kansloze relatie. Als ik die mannen wat over het leven thuis vertel, deden ze hard hun best, maar ze konden er totaal geen voorstelling van maken.
Ik zou om 2 uur een kamelensafari gaan maken. Voor die tijd heb ik niet veel boeiends gedaan. Ik ging met een Australisch stel die safari doen. We hadden een toeristische trip. We reden naar Khuri, waar we al meteen zagen dat er veel guesthouses en 'ressorts' zijn. Wij waren de eersten daar in ons ressort. In het begin ging het nog. We stapten met z'n drieën op de kamelen (met ieder een kamelendrijver die erbij liep). Kamelen lopen lekker sloom. De woestijn was in eerste instantie vrij groen met wat struiken. Het duurde even voor we zandduinen bereikten. Na anderhalf uur namen we een pauze. Daarna liepen we het laatste stuk naar een punt waarvan de zonsondergang mooi zou zijn. Hier lagen minstens 50 kamelen. Iedereen zocht een min of meer vrij plekje. Een man kwam langs met koud bier, cola en zakjes chips. Die zonsondergang stelde niet veel voor. Daarna gingen we en masse via de kortste weg terug naar het dorp. Daar zaten we met een stuk of 20 man in hetzelfde ressort. We werden vermaakt door muzikanten en een danseres. Er was een diner buffet (wel lekker overigens). Na het eten mochten we beslissen of we in het ressort wilden slapen of buiten in de open lucht. Ik ging uiteraard voor het laatste. Er werden bedden + beddengoed op een kar gestapeld, kameel ervoor, wij op de kar. Zo gingen we de woestijn weer in. We sliepen met 7 personen + kamelendrijver op dezelfde plek, inderdaad gewoon op een bed. Het was onbewolkt en er stonden veel sterren aan de hemel. Genieten!! Het duurde niet lang voor ik in slaap viel.
Vrijdagmorgen was de zonsopgang niet bijzonder spectaculair, maar al wat beter dan de zonsondergang. We braken ons kamp af, wandelden terug naar het dorp voor het ontbijt. Daarna gingen we terug naar Jaisalmer. Bij het hotel was een zwembad waarvan we gebruik mochten maken. Dat was heerlijk. Het was al lekker warm. Lekker relaxed zo even. En weer helemaal schoon. Ik liep nog even langs het guesthouse om afscheid van Ameen te nemen. Daar zat nu ook een Duitse die erg blij was dat ze even Duits kon praten. We zijn even het stadje in gelopen voor een kop thee. Daarna ben ik op de bus gestapt naar Bikaner. Dit was mijn eerste busrit. Ik had een slaapplaats, waardoor ik lekker veel ruimte had. Ook toen ik er iemand bij liet zitten die anders moest staan, had ik nog een comfortabele plek. Onderweg was er een tussenstop, waar ik even uit de bus kon. De tocht was 7 uur en was eigenlijk zo voorbij. Ik kwam om kwart over 9 in Bikaner aan. Daar nam ik een tuk-tuk naar mijn hotel. Dit is het meest luxe hotel waar ik tot nu toe heb gezeten.
Zaterdag ben ik eerst naar een museum in de buurt van het hotel gelopen. Dat was niet bijzonder boeiend. Vervolgens met de bus naar een fort. Het fort hier is vanaf de grond gebouwd en torent niet hoog boven de stad uit zoals de meeste anderen. Met een audio tour erbij was het een interessant bezoek. Daarna liep ik door richting de oude stad. Deze stad is weer wat groter. Er was geen sfeer en vooral veel verkeer en dus ook veel herrie. Vreselijk! In de oude stad veranderde dat in eerste instantie niet, tot ik een klein straatje in ging. Toen werd het een stuk rustiger en keken de mensen me allemaal vriendelijk lachend aan als ik langs liep. Uit praktisch oogpunt bleef ik met mijn fotocamera in mijn hand lopen nadat ik een foto van een straatje had genomen. In no-time had ik allemaal kinderen om me heen die op de foto wilden. Er werden er steeds meer bijgehaald. Bij één van de moeders werd ik uitgenodigd op de thee. En zo zat ik met die moeder + haar schoonmoeder en 2 zussen bij hun thuis thee te drinken. Behoorlijk uniek hier in India. Eén van hen sprak een beetje engels. Bijzondere ervaring weer. Ik liep weg en had meteen een horde kinderen achter me aan, net de rattenvanger van Harmelen! Wel erg leuk! Een stuk verder werd ik weer uitgenodigd op de thee. Hier woonde een jongen die ook wel gidswerk doet. Hij vertelde me waar wat haveli's (koopmanshuizen) en een markt is. Toen ik vertrok ging hij automatisch met me mee. Ik kreeg nu geen kinderen meer achter me aan, maar het was wel praktisch. Hij loodste me naar alle leuke plekken. Haveli's, een specerij- en groentemarkt en een Jaïnistische tempel. Daarna bracht hij me op de motor via een souvenirshop (hoe kan het ook anders) terug naar mijn hotel. Onderweg moesten we wachten voor een trein. Aan beide kanten gingen de wachtenden verspreid over de gehele breedte van de weg staan. Toen de trein voorbij was ging iedereen onder de spoorbomen door alvast naar de overkant. Dat werd een grote chaos. We waren nog niet eens halverwege toen de spoorbomen open gingen. Echt sneller ging het niet. Gisteravond heb ik in het hotel gegeten. In de lobby heb ik toegang tot internet op mijn eigen computer. Even geskypt met mijn ouders, altijd gezellig en voor het eerst sinds zeker 2 weken weer eens Nederlands gesproken (het grootste deel van de tijd denk ik hier in het Engels). Ik heb wat foto's opgeladen op deze weblog, zoals je misschien al hebt gezien.
Vanmorgen heb ik uitgecheckt en mijn bagage in het depot van het hotel achtergelaten. Met de bus naar Deshnoke, 32 km verderop gegaan. Een uur rijden voor 30 cent. In Deshnoke is de tempel van de ratten. De mensen geloven dat kinderen in deze streek uit een bepaalde hindoe-kaste reïncarneren tot ratten. De ratten worden dan ook goed verzorgd. Ze zitten vooral aan de zijkanten en lopen weinig rond. Toch liep ik niet echt met een prettig gevoel door de tempel. Het bleef allemaal een beetje griezelig. Zoals ik elke tempel moest je op blote voeten lopen. Ik bleef goed kijken waar ik liep en of er geen ratten plotseling overstaken. Voeg daaraan toe dat boven mijn hoofd een soort raster was waar duiven zaten die ook wel eens hun behoefte moeten doen...
Behalve deze tempel was er niets te doen. Ik liep terug naar de plek waar ik uit de bus was gestapt. Onderweg reed de bus me achterop. De conducteur vroeg of ik naar Bikaner moest. De bus stopte en ik kon instappen. Dat is nou service! In Bikaner is verder niet zoveel meer te doen. Ik had geen zin om een beetje doelloos te gaan rondslenteren. Veel te warm daarvoor. Ik at even uitgebreid in een nieuw restaurant. Vanavond gaat dat officieel open. Er was vanmiddag 'dus' nog geen menukaart. Dit is India! Verbaas je nergens over. Ik zit nu in het hotel wat te internetten. Om half 5 ga ik met de trein naar Chandigarh (in het noordwesten). Dan verlaat ik Rajastan. Nog ruim een week en dan is het alweer voorbij! Time flies!!

Groetjes,
Sigrid