Eerste week China

Hallo allemaal,

Ik zit inmiddels al bijna op de helft van mijn vakantie. De tijd vliegt. We doen dan ook allemaal erg leuke dingen en er zit flink wat variatie in de reis.
Zondagmorgen heb ik met 2 anderen fietsen gehuurd en zijn we naar de wekelijkse veemarkt gefietst. Het laatste stuk moesten we over de snelweg fietsen. Normaal verklaar ik mensen die dat doen voor gek, maar het was hier zo gewoon. We reden tussen de ezelwagens en mensen met geiten die ook naar de markt gingen. Die wezen ons de weg. De markt was een groot spektakel. Er waren aparte delen waar koeien, geiten, schapen en ezels verkocht werden. Daar tussen liepen alle kooplui. Er waren wat eettentjes. Zo was het ook een sociale happening. Ik bleef er foto's maken van mooie mannen met doorleefde koppen en grijze baarden. Mooi! We hebben daar ruim 3 uur rondgelopen. Daarna zijn we over het platteland teruggefietst. In het gebied bij de veemarkt is een deel van de Vliegeraar opgenomen. Hoewel ik het niet direct herkende uit scènes van de film, was het wel erg leuk om daar rond te fietsen. We kwamen door een dorpje met lemen huisjes waar we een man vriendelijk groetten en vroegen of we een foto van hem mochten nemen. Dat mocht. We werden meteen uitgenodigd naar binnen om meloen en brood te komen eten. Zo kregen we meteen een keer een binnenplaatsje van een huis te zien. Na deze lunch fietsten we terug naar Kashgar waar we nog wat rond gingen lopen. In Kashgar rijden de brommers vrijwel uitsluitend op elektriciteit; dat scheelt behalve vieze uitlaatgassen een hoop herrie. Die mogen ze bij ons ook zo grootschalig introduceren!
Maandagmorgen hebben we nog wat boodschappen gedaan in het plaatsje. Om 12 uur vertrokken we naar het treinstation. We hadden een rit over 1248 km voor de boeg naar Turpan. Daar zouden we 22 uur over doen. De trein vertrok rond een uur of 2. Ik deelde met vaste kamergenote Petra een coupe met een Chinese dame en een Chinese Canadees. De dochter van de dame zat meestal bij haar moeder en samen konden ze ons schaamteloos aan zitten staren. Het toppunt was wel dat de dochter even aan een borst van Petra voelde en vervolgens haar eigen T-shirt omhoog trok om te laten zien dat zij ook een bh droeg! De rit ging snel voorbij. Ik heb redelijk geslapen.
Toen we dinsdag uitstapten moesten we eerst nog een uur met de bus voor we in Turpan waren. In Turpan was niet veel te doen. Petra en ik besloten het rustig aan te doen. Het was er heet, het kwik steeg er tot 46 graden. We begonnen met een lunch en bleven lekker hangen op een terrasje met een met druivenranken overdekte pergola. Daarna liepen we door een Oeigoerse wijk naar een minaret. Op de terugweg gingen we in een irrigatiekanaal tussen de bevolking zitten pootje baden in de schaduw. Heerlijke verkoeling. Daarna restte een biertje op het terras en lekker avondeten.
Woensdag hebben we met z'n drieën een auto + chauffeur geregeld om naar Tuyoq, een klein dorpje in de omgeving te gaan. Het was een leuk dorpje met lemen huisjes. Daar hebben we ons een paar uur prima vermaakt. Er waren wat kleine grotten met Boeddhistische muurtekeningen. De lunch was heerlijk: we gaven aan welke ingrediënten we geroerbakt wilden hebben. De dame maakte verse noedels. We kregen er behalve de onvermijdelijke thee, meloen en druiven bij en na de maaltijd nog rozijnen en gedroogde meloen. Voor deze koningsmaal betaalden we 1 euro. Lekker eten hier hoor! Op de terugweg reden we langs de Beziklik grotten. Ook hier waren Boeddhistische muurtekeningen. Niet alle grotten waren open, maar het was wel leuk. Daarna gingen we terug naar Turpan. 's Avonds aten we voor 35 cent een bak noedels met wat groenten in een lokaal restaurantje. Om 8 uur werden we weer opgehaald voor een nachttrein. Dit keer duurde de rit maar 12 uur.
Donderdagmorgen kwamen we om kwart voor 11 in Dunhuang aan. 's Middags zijn we naar de Mogaogrotten gegaan, een enorm complex aan grotten met wederom Boeddhistische muurtekeningen. Dit was een stuk specialer dan de vorige twee. We kregen uitleg van een Chinese gids, die helaas wat moeilijk te verstaan was. Toch was het wel boeiend. Negen jaar geleden was de entree hier 60 cent, in de Lonely Planet van mei 2007 staat een prijs van 10 euro genoemd en nu betaalden we al 18 euro! De prijzen stijgen hier dus enorm.
Vandaag (vrijdag) hebben we een vrije dag in Dunhuang, een leuke moderne plaats waar de laatste jaren veel veranderd is. Tot nu toe zaten we in gebied met voornamelijk Oeigoeren, maar nu zijn we bij de 'echte' Han-Chinezen aangekomen. Dit is meer het China zoals wij het kennen.bIk ben vanmorgen even naar de kapper geweest. De kapster had er lol in en ging voortvarend aan de slag. Ze heeft er wat leuks van gemaakt. Nadat ik geknipt was begon ze met een handdoek alle losse haren van mijn hoofd te slaan. Daarna veegde ze alle haren van mijn rug en hemdje. Heel attent. Daarna hebben we een stuk gelopen en wat gedronken in een Chinees restaurant. Op een geven moment ging er een gong en begon er een driemansbandje te spelen en te zingen. Er kwam een Chinese groep binnen. Dit herhaalde zich steeds als een nieuwe groep binnenkwam. Na 3 deuntjes (steeds dezelfde 3) stopte de muziek weer. We gaan vanmiddag nog op de fiets naar zandduinen. Morgen vertrekken we hier weer. De groep heeft nog maar een week te gaan. Zij beginnen al af te tellen. Ik lekker nog lang niet!