Rijstwijn bij de Iban en afzien op de pinacles
Door: Sigrid
Blijf op de hoogte en volg Sigrid
02 Augustus 2010 | Maleisië, Limbang
Hallo allemaal,
Ik heb weer genoeg gedaan sinds het vorige verslag. Zoals toen gezegd stond er een bezoek aan de Iban stam op het programma. We gingen vanuit Kuching met de bus en de boot naar een longhouse. Onderweg stopten we bijna 2 uur bij een strandje. De bootmannen gingen nu onze lunch maken. Wij keken geinteresseerd toe hoe ze bamboestammen in stukken hakten. Hierin deden ze de gesneden groenten, rijst in bananenbladen gewikkeld, sardientjes en corned beef uit blik en verse kippenpootjes. Ze bouwden een houten stellage waar ze de bamboestammen tegen aan zetten, vuurtje eronder, even wachten en het eten wat klaar. Hoe simpel kan het zijn en nog lekker ook!
In het longhouse waar wij kwamen wonen 28 families onder een dak. Ze hebben allemaal een eigen huisje, voor de voordeuren loopt een soort overdekte straat waar iedereen leeft, daarvoor zit nog een soort dakterras. De longhouses zijn gebouwd op palen. We werden ontvangen door de chief met een slok tuak (rijstwijn van 5% alcohol). Dat smaakte prima. Na even lekker gebadderd te hebben in de rivier, zijn we gaan eten: rijst, wat groenten en kip. We waren niet de enige groep die in dit longhouse te gast waren. Er was nog een Nederlandse groep en er waren Duitsers en Denen. Na het eten vond er een soort welkomstceremonie voor alle groepen plaats, die ik veel te geregisseerd en weinig spontaan vond. Er waren 6 dansers in mooie kostuums die gingen optreden. Wij kregen allemaal een glas tuak. Daarna mochten de groepen om beurten meedansen. Ik heb even gepast. Als klap op de vuurpijl mochten we nog even met de dansers op de foto. Ook dat heb ik aan me voorbij laten gaan. Aan het eind van de avond werden er matrasjes op de grond in de 'dorpsstraat' neergelegd met klamboes eromheen, waar wij konden slapen.
De volgende morgen zijn wij doorgevaren naar een tweede longhouse, veel dieper landinwaards. Om bij het longhouse te komen moesten we te voet een heuvel over. Een pittige klim, zeker met bagage voor 3 nachten op je rug. Bij dit longhouse was het veel rustiger. Er woonden maar 6 families. Bij aankomst kreeg ik een glas arak (20% alcohol, andere koek!). Dit keer geen ceremonies. Wel boden wij onze bootmannen en de families een varkentje aan. Die werd onmiddellijk gevangen en gebraden. Wij hebben er wel iets van gegeten, maar lieten het meeste voor de locals over. We konden weer heerlijk in de rivier badderen. Verder was er geen stromend water. 's Avonds was er wel stroom. We mengden 's avonds een beetje met de families door met ze te gaan kaarten. We hadden zelf wat arak gekocht en de mannen waarmee we kaarten hadden tuak. Gelukkig bleef het gebruik binnen de perken. Het was wel heel gezellig zo.
Het regende de hele nacht. De volgende dag konden we een wandeling in de omgeving maken. De helft van de groep haakte af. Ondanks de gladheid ging ik wel mee. Het werd een leuke wandeling door de jungle waarbij de gids veel vertelde over de planten die we tegenkwamen. We aten wat blaadjes en dronken water uit een bamboestam. De lunch werd weer klaargemaakt in bamboestammen. De terugweg was supergaaf. In plaats van te lopen lieten we ons stroomafwaards afdrijven. Op de ondiepe stukken liepen we even om dan weer verder te drijven. Het leverde wat blauwe plekken op, maar het was geweldig!
Na nog een nacht in het longhouse gingen we terug naar Kuching. Vandaar gingen we de volgende dag met het vliegtuig naar Miri en vandaar in een kleiner vliegtuigje naar Muli. Die vlucht zou een half uurtje duren. We bleven veel langer in de lucht hangen en maakten opvallend veel bochten; het weer was te slecht om op Mulu te landen. We hadden wat rondgecirkeld en moesten uiteindelijk terug naar Miri. Daar moest Malaysian airlines voor een hotel voor ons zorgen. Doordat er wat te doen was in de stad waren de hotels waar zij mee samen werken vol. De enige mogelijkheid was het Marriott resort & Spa. Dat vonden wij helemaal niet erg! We keken ons ogen uit in de lobby, bij het zwembad en genoten van een zonsondergang aan zee. Het diner was inbegrepen. Een heerlijk buffet, waar we ons tegoed deden aan de heerlijkste lekkernijen. Na het eten nog even gezwommen tot kwart voor 11.
De volgende dag was ik jarig. Lekker hoor een verjaardagsontbijtje in het Marriott. Je dag kan slechter beginnen.Om 12 uur ging er een extra vlucht naar Mulu. Daar werden we opgevangen door een gids, die ons meteen naar het National Park bracht. Daar gingen we eerst de canopy walk doen: een wandeling over hangbruggen die ter hoogte van de boomtoppen waren opgehangen. Erg leuk. Van boven hadden we een heel ander zicht op het regenwoud. Er waren nauwelijks vogels, dat was wel jammer. Daarna zijn we nog in 2 grotten geweest, waarvan de tweede wel indrukwekkend was. Deze zat bovendien vol met miljoenen vleermuizen die aan het eind van de middag de grot uit komen. Er was een tribune waar we dit konden aanschouwen. Wel bijzonder om die zwermen met duizenden vleermuizen uit te zien vliegen. We werden nu naar een leuke guesthouse gebracht, waar we aten en nog met een groepje wat zaten te kaarten onder het genot van een biertje. Mijn verjaardagstaart was in Miri blijven staan, maar zonder was het ook gezellig.
De volgende dag moesten we weer pakken voor 2 nachten. De rest van de bagage werd met een vrachtvlucht doorgevlogen naar Limbang. Wij gingen met de boot verder. Het laatste stuk van 8,8 km moesten we lopen. Een leuke wandeling door het regenwoud, voornamelijk vlak terrein dus goed te doen. We kwamen uit op een mooie lokatie aan een rivier en in het regenwoud. We waren hier voor de pinacles, puntige uitsteeksels hoog in de bergen. Om daar te komen moet je een pad van 2,4 km afleggen. In dat stuk zaten bijna 1200 hoogtemeters. We gingen met z'n zevenen deze uitdaging aan. We vertrokken om half 7. De eerste 900 meter gingen nog wel, al was ik toen al buiten adem. Het pad liep vrij steil met veel boomwortels. Daarna werd het lastiger en moest je regelmatig je handen gebruiken bij het lopen. De laatste 400 meter werd het echt klimmen en klauteren, continue met handen en voeten. Dit stuk vond ik wel het leukste. Na ruim 3 uur waren we boven. Hier namen we de tijd om even wat te eten en te drinken. We hadden 3 liter water meegenomen voor deze tocht en dat was wel nodig ook. We dreven in het zweet, alsof we net met kleren en al de rivier in waren gesprongen. Er was werkelijk geen porie in mijn lijf waar geen zweet uitdroop. Maar dat was het waard. Ik at nog wat sultana's en de appel die we hadden meegekregen. De broodjes die we ook mee hadden liet ik voor wat ze waren. Echt trek had ik niet en ze zagen er niet zo lekker uit. Na een uurtje gingen we weer terug. De terugweg was echt loodzwaar. Het eerste stuk klimmen en klauteren vond ik nog wel leuk. Daarna was het erg oppassen met de gladde boomwortels en vele rotsen. De meeste stappen waren net iets groter dan je zou willen. Het allerlaatste stuk was echt niet meer leuk, maar we moesten naar beneden. Daar aangekomen was de voldoening natuurlijk enorm. Het bad in de rivier was nog nooit zo lekker geweest! We kregen noedels die er nu wel erg goed ingingen. De rest van de dag heb ik niet zo veel meer gedaan een beetje zitten kletsen in het zonnetje en wat gekaart.
Vanmorgen hebben we eerst de headhunterstrail gelopen. Een pad van ruim 11 km. Deze was weer lekker vlak. Ik voel mijn benen nog wel van gisteren, maar het was wel lekker om even te lopen. Het bleef oppassen op gladden boomwortels en planken en vooral het laatste stuk was erg modderig. Daarnaast liepen we met onze bagage voor 2 nachten op de rug. Toch was het goed te doen. We waren nu op het verste punt de jungle in en moesten 3 uur varen in een longboot om weer in de bewoonde wereld te komen. Dit was een klein plaatsje waar 3 minibusjes op ons stonden te wachten. Daarmee werden we naar Limbang gebracht. Hier zijn we om 4 uur aangekomen. Morgenochtend om 8 uur gaan we weer weg: naar een van de eilandjes waar expeditie Robertson is opgenomen. Even lekker luieren (daar ben ik zo goed in) voor ik zondag de mount Kinabalu ga beklimmen.
Tot snel!
Ik heb weer genoeg gedaan sinds het vorige verslag. Zoals toen gezegd stond er een bezoek aan de Iban stam op het programma. We gingen vanuit Kuching met de bus en de boot naar een longhouse. Onderweg stopten we bijna 2 uur bij een strandje. De bootmannen gingen nu onze lunch maken. Wij keken geinteresseerd toe hoe ze bamboestammen in stukken hakten. Hierin deden ze de gesneden groenten, rijst in bananenbladen gewikkeld, sardientjes en corned beef uit blik en verse kippenpootjes. Ze bouwden een houten stellage waar ze de bamboestammen tegen aan zetten, vuurtje eronder, even wachten en het eten wat klaar. Hoe simpel kan het zijn en nog lekker ook!
In het longhouse waar wij kwamen wonen 28 families onder een dak. Ze hebben allemaal een eigen huisje, voor de voordeuren loopt een soort overdekte straat waar iedereen leeft, daarvoor zit nog een soort dakterras. De longhouses zijn gebouwd op palen. We werden ontvangen door de chief met een slok tuak (rijstwijn van 5% alcohol). Dat smaakte prima. Na even lekker gebadderd te hebben in de rivier, zijn we gaan eten: rijst, wat groenten en kip. We waren niet de enige groep die in dit longhouse te gast waren. Er was nog een Nederlandse groep en er waren Duitsers en Denen. Na het eten vond er een soort welkomstceremonie voor alle groepen plaats, die ik veel te geregisseerd en weinig spontaan vond. Er waren 6 dansers in mooie kostuums die gingen optreden. Wij kregen allemaal een glas tuak. Daarna mochten de groepen om beurten meedansen. Ik heb even gepast. Als klap op de vuurpijl mochten we nog even met de dansers op de foto. Ook dat heb ik aan me voorbij laten gaan. Aan het eind van de avond werden er matrasjes op de grond in de 'dorpsstraat' neergelegd met klamboes eromheen, waar wij konden slapen.
De volgende morgen zijn wij doorgevaren naar een tweede longhouse, veel dieper landinwaards. Om bij het longhouse te komen moesten we te voet een heuvel over. Een pittige klim, zeker met bagage voor 3 nachten op je rug. Bij dit longhouse was het veel rustiger. Er woonden maar 6 families. Bij aankomst kreeg ik een glas arak (20% alcohol, andere koek!). Dit keer geen ceremonies. Wel boden wij onze bootmannen en de families een varkentje aan. Die werd onmiddellijk gevangen en gebraden. Wij hebben er wel iets van gegeten, maar lieten het meeste voor de locals over. We konden weer heerlijk in de rivier badderen. Verder was er geen stromend water. 's Avonds was er wel stroom. We mengden 's avonds een beetje met de families door met ze te gaan kaarten. We hadden zelf wat arak gekocht en de mannen waarmee we kaarten hadden tuak. Gelukkig bleef het gebruik binnen de perken. Het was wel heel gezellig zo.
Het regende de hele nacht. De volgende dag konden we een wandeling in de omgeving maken. De helft van de groep haakte af. Ondanks de gladheid ging ik wel mee. Het werd een leuke wandeling door de jungle waarbij de gids veel vertelde over de planten die we tegenkwamen. We aten wat blaadjes en dronken water uit een bamboestam. De lunch werd weer klaargemaakt in bamboestammen. De terugweg was supergaaf. In plaats van te lopen lieten we ons stroomafwaards afdrijven. Op de ondiepe stukken liepen we even om dan weer verder te drijven. Het leverde wat blauwe plekken op, maar het was geweldig!
Na nog een nacht in het longhouse gingen we terug naar Kuching. Vandaar gingen we de volgende dag met het vliegtuig naar Miri en vandaar in een kleiner vliegtuigje naar Muli. Die vlucht zou een half uurtje duren. We bleven veel langer in de lucht hangen en maakten opvallend veel bochten; het weer was te slecht om op Mulu te landen. We hadden wat rondgecirkeld en moesten uiteindelijk terug naar Miri. Daar moest Malaysian airlines voor een hotel voor ons zorgen. Doordat er wat te doen was in de stad waren de hotels waar zij mee samen werken vol. De enige mogelijkheid was het Marriott resort & Spa. Dat vonden wij helemaal niet erg! We keken ons ogen uit in de lobby, bij het zwembad en genoten van een zonsondergang aan zee. Het diner was inbegrepen. Een heerlijk buffet, waar we ons tegoed deden aan de heerlijkste lekkernijen. Na het eten nog even gezwommen tot kwart voor 11.
De volgende dag was ik jarig. Lekker hoor een verjaardagsontbijtje in het Marriott. Je dag kan slechter beginnen.Om 12 uur ging er een extra vlucht naar Mulu. Daar werden we opgevangen door een gids, die ons meteen naar het National Park bracht. Daar gingen we eerst de canopy walk doen: een wandeling over hangbruggen die ter hoogte van de boomtoppen waren opgehangen. Erg leuk. Van boven hadden we een heel ander zicht op het regenwoud. Er waren nauwelijks vogels, dat was wel jammer. Daarna zijn we nog in 2 grotten geweest, waarvan de tweede wel indrukwekkend was. Deze zat bovendien vol met miljoenen vleermuizen die aan het eind van de middag de grot uit komen. Er was een tribune waar we dit konden aanschouwen. Wel bijzonder om die zwermen met duizenden vleermuizen uit te zien vliegen. We werden nu naar een leuke guesthouse gebracht, waar we aten en nog met een groepje wat zaten te kaarten onder het genot van een biertje. Mijn verjaardagstaart was in Miri blijven staan, maar zonder was het ook gezellig.
De volgende dag moesten we weer pakken voor 2 nachten. De rest van de bagage werd met een vrachtvlucht doorgevlogen naar Limbang. Wij gingen met de boot verder. Het laatste stuk van 8,8 km moesten we lopen. Een leuke wandeling door het regenwoud, voornamelijk vlak terrein dus goed te doen. We kwamen uit op een mooie lokatie aan een rivier en in het regenwoud. We waren hier voor de pinacles, puntige uitsteeksels hoog in de bergen. Om daar te komen moet je een pad van 2,4 km afleggen. In dat stuk zaten bijna 1200 hoogtemeters. We gingen met z'n zevenen deze uitdaging aan. We vertrokken om half 7. De eerste 900 meter gingen nog wel, al was ik toen al buiten adem. Het pad liep vrij steil met veel boomwortels. Daarna werd het lastiger en moest je regelmatig je handen gebruiken bij het lopen. De laatste 400 meter werd het echt klimmen en klauteren, continue met handen en voeten. Dit stuk vond ik wel het leukste. Na ruim 3 uur waren we boven. Hier namen we de tijd om even wat te eten en te drinken. We hadden 3 liter water meegenomen voor deze tocht en dat was wel nodig ook. We dreven in het zweet, alsof we net met kleren en al de rivier in waren gesprongen. Er was werkelijk geen porie in mijn lijf waar geen zweet uitdroop. Maar dat was het waard. Ik at nog wat sultana's en de appel die we hadden meegekregen. De broodjes die we ook mee hadden liet ik voor wat ze waren. Echt trek had ik niet en ze zagen er niet zo lekker uit. Na een uurtje gingen we weer terug. De terugweg was echt loodzwaar. Het eerste stuk klimmen en klauteren vond ik nog wel leuk. Daarna was het erg oppassen met de gladde boomwortels en vele rotsen. De meeste stappen waren net iets groter dan je zou willen. Het allerlaatste stuk was echt niet meer leuk, maar we moesten naar beneden. Daar aangekomen was de voldoening natuurlijk enorm. Het bad in de rivier was nog nooit zo lekker geweest! We kregen noedels die er nu wel erg goed ingingen. De rest van de dag heb ik niet zo veel meer gedaan een beetje zitten kletsen in het zonnetje en wat gekaart.
Vanmorgen hebben we eerst de headhunterstrail gelopen. Een pad van ruim 11 km. Deze was weer lekker vlak. Ik voel mijn benen nog wel van gisteren, maar het was wel lekker om even te lopen. Het bleef oppassen op gladden boomwortels en planken en vooral het laatste stuk was erg modderig. Daarnaast liepen we met onze bagage voor 2 nachten op de rug. Toch was het goed te doen. We waren nu op het verste punt de jungle in en moesten 3 uur varen in een longboot om weer in de bewoonde wereld te komen. Dit was een klein plaatsje waar 3 minibusjes op ons stonden te wachten. Daarmee werden we naar Limbang gebracht. Hier zijn we om 4 uur aangekomen. Morgenochtend om 8 uur gaan we weer weg: naar een van de eilandjes waar expeditie Robertson is opgenomen. Even lekker luieren (daar ben ik zo goed in) voor ik zondag de mount Kinabalu ga beklimmen.
Tot snel!
-
02 Augustus 2010 - 16:20
Christa:
Hoi Sig,
In de herkansing, ik had mijn naam niet ingevuld waardoor mijn reactie niet geplaats werd. Toen ik je verslag las ben ik toch even naar de reisbeschrijving gegaan. De reis lijkt me best wel pittig en ik was nieuwsgierig hoe deze was omschreven. Mijn ervaring is dat mensen wel eens te optimistisch zijn m.b.t. hun eigen kunnen en conditie. Soms levert dat wel eens problemen op (hebben wij een keer gehad bij een reis)Lukt het bij deze groep een beetje? Uiteraard maak ik me over jou geen zorgen :-)
Succes en veel plezier met de Kinabalu. Groet, Christa -
02 Augustus 2010 - 17:09
Edith Wesselink:
Klinkt allemaal weer heel goed sigrid, ik ben benieuwd naar je foto,s -
02 Augustus 2010 - 19:27
Linda:
hoi Sig,
aller eerst nog van harte gefeliciteerd. Wat weer een geweldig verslag, het is zo goed voor de geest te halen wat je schrijf. Erg leuk. Ook ik dacht aan de conditie die je moet hebben om aan zo'n reis mee te kunnen doen. Dat zou niets voor mij zijn. Ik denk dat ik het einde niet zou halen. hahaha
nou nog veel plezier zou je zeggen.
-
02 Augustus 2010 - 19:54
Karen:
ha Sig,
volgens mij weer een geweldige plek om jarig geweest te zijn. Top. Mooi verslag en ook ik ben erg benieuwd naar de pictures! En dan het mariot... eigenlijk niks voor jou maar omdat het zo niet gepland komt is het ook wel weer erg leuk en vooral lekker, maar daarna toch graag dat strandje met dat hutje waaruit je zo de zee inloopt... of niet? Geniet er verder van en reis voorzichtig! -
03 Augustus 2010 - 12:37
Fanny:
Hoi Sigrid,
Allereerst nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Volgens mij heb je weer een rond getal bereikt. Dat mag dan ook wel in het Marriot gevierd worden!! Doet me denken een het hotelletje in Vietnam, waar we 10 jaar geleden jouw verjaardag vierden en allerlei ballonnen opbliezen, die meteen in een kast vertsopt moesten worden.
Wat heb je weer bijzonder leuke dingen meegemaakt. Leuk dat jullie in 2 verschillende longhouses geweest zijn, waardoor je het verschil kunt zien tussen toeristisch en toch meer authentiek ( tuak van 20%) Heb je ook de tatoeages kunnen bewonderen?
Heerlijk, he, dat wandelen door de jungle! Wel een prestatie na een regenbui.
Ik wens je nog een kleine 2 weken veel plezier.
Hartelijke groeten van fanny -
03 Augustus 2010 - 12:38
Fanny:
Hoi Sigrid,
Allereerst nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Volgens mij heb je weer een rond getal bereikt. Dat mag dan ook wel in het Marriot gevierd worden!! Doet me denken een het hotelletje in Vietnam, waar we 10 jaar geleden jouw verjaardag vierden en allerlei ballonnen opbliezen, die meteen in een kast vertsopt moesten worden.
Wat heb je weer bijzonder leuke dingen meegemaakt. Leuk dat jullie in 2 verschillende longhouses geweest zijn, waardoor je het verschil kunt zien tussen toeristisch en toch meer authentiek ( tuak van 20%) Heb je ook de tatoeages kunnen bewonderen?
Heerlijk, he, dat wandelen door de jungle! Wel een prestatie na een regenbui.
Ik wens je nog een kleine 2 weken veel plezier.
Hartelijke groeten van fanny -
03 Augustus 2010 - 12:38
Fanny:
Hoi Sigrid,
Allereerst nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Volgens mij heb je weer een rond getal bereikt. Dat mag dan ook wel in het Marriot gevierd worden!! Doet me denken een het hotelletje in Vietnam, waar we 10 jaar geleden jouw verjaardag vierden en allerlei ballonnen opbliezen, die meteen in een kast vertsopt moesten worden.
Wat heb je weer bijzonder leuke dingen meegemaakt. Leuk dat jullie in 2 verschillende longhouses geweest zijn, waardoor je het verschil kunt zien tussen toeristisch en toch meer authentiek ( tuak van 20%) Heb je ook de tatoeages kunnen bewonderen?
Heerlijk, he, dat wandelen door de jungle! Wel een prestatie na een regenbui.
Ik wens je nog een kleine 2 weken veel plezier.
Hartelijke groeten van Fanny -
04 Augustus 2010 - 11:42
Aaf:
Heey Sigrid,
Wat ben jij toch een bikkel! Prachtig geschreven allemaal wat een ervaringen! En jarig geweest lees ik, gefeliciteerd. Ik kijk uit naar je foto´s.
tot gauw X Aaf -
04 Augustus 2010 - 21:11
Linet:
Hoi Sigrid,
je hebt weer een mooi beeldend verslag geschreven. En natuurlijk ook van mij nog de hartelijke felicitaties voor je verjaardag. Niet slecht jarig worden in het Marriott, al ben je dan juist geen luxe dier, toch wel lekker; een smakelijk buffet en comfortabel overnachten. Niet verkeerd zo vlak voor een fikse inspanning zoals jullie hebben gedaan met je klimmen en klauteren en stoer hoor om al die wandelingen en ook nog eens met aardig wat bagage weten uit te lopen.
Wij zaten van maandag tot en met woensdag in Twente, niet zo inheems als jij maar toch veel rustiger en landelijker nog dan bij ons in Noord Holland. Veel fietsen en voor de enorme plensbuien weer droog terug in de auto naar Noord Holland.
Geniet van je komende twee weken en het relaxen op Robinsoneiland.
groeten Linet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
