De eerste week in Brazilië

Hallo allemaal,

De eerste week van mijn vakantie is alweer om. Vorige week donderdag ben ik naar Rio gevlogen waar ik vrijdagmorgen aan kwam. ’s Morgens om 9 uur kwam ik in het hotel aan. Ik had vanaf het vliegveld een bus genomen en was zowaar bij de juiste halte uitgestapt. Daar vandaan was ik binnen een minuut in mijn hotel. Super. Ik kon nog niet op mijn kamer, maar kon daar wel mijn bagage laten staan. Het hotel lag op 5 minuten lopen van het strand van Copacabana. Raden wat mijn eerste doel was: inderdaad lekker even over ’s werelds beroemdste strand lopen, voetjes in het water, lekker begin van de vakantie! Daarna ben ik doorgelopen langs de boulevard van het strand van Ipanema. Langs het strand staan veel sportrekken met plaatjes met oefenstof voor krachttraining. Een Braziliaan legde me uit dat Brazilianen hun lichaam graag laten zien en er dan ook moeite voor doen om het zo mooi mogelijk te laten zijn. Op het strand werd ook veel gesport. Mijn volgende bestemming was het grote Christus beeld. Dat waz nog wel een stukje lopen en ik besloot het laatste stuk met de bus te doen. Het beeld staat op 710 meter hoogte en steekt daardoor hoog boven de stad uit. Het laatste stuk ging ik met een soort tram. Het beeld is best indrukwekkend. Ik genoot nog even van het uitzicht en ging weer naar beneden. Op weg naar mijn hotel at ik bij een restaurantje waar een buffet was. Je bord werd gewogen en je betaalde voor het gewicht van het eten dat je opschepte.

Zaterdag heb ik de bus genomen naar het centrum. Ik liep wat door het centrum met nog veel oude, koloniale gebouwen. Daarna ging ik naar Lapa, waar een trap was met treden die belegd waren met mozaïek-tegels. Leuk gedaan; ik liep nog wat door een oud wijkje met straten bekleed met kinderkopjes. Ik besloot lopend terug te gaan naar het hotel, zo’n 2 uur lopen. Ik liep zoveel mogelijk langs het water. Het wordt al voor 18:00 uur donker. Ik ging nog ergens een restaurant in met weer zo’n buffet. Na het eten liep ik over de boulevard van Copacabana terug, waar het lekker druk was. Bij veel restaurants was er live -muziek. Gezellig!!

Zondag ben ik naar het Olympisch park gegaan met o.a. het handbalstadion. Het was nu een stuk frisser en af en toe regende het zelfs een beetje. Om bij de juiste bushalte te komen, liep ik langs de boulevard van Copacabana. Er waren nu nog meer mensen aan het sporten: veel hardlopers, skaters, skate boarders op straat en op het strand volleybal, voetbal en handbal. Daar gaat mijn hart natuurlijk sneller van kloppen! Ik bleef er even kijken bij een wedstrijd en een training. Ik liep door, maakte nog even een pitstop bij een hotel. Ik had in de lonely planet gelezen dat dat hier geen probleem is, bij gebrek aan openbare wc’s . Ik vond de bushalte en de juiste bus snel. Het was een uur rijden. De buschauffeur gaf aan dat ik uit moest stappen. Super! Rond de stadions staat een groot hek met bewakers erbij. Ik vroeg waarde futuro arena is waar het handbal toernooi plaats vindt. Dat lag een stuk naar achteren. Ik kon een stuk die kant op lopen, maar toen het stadion in zicht kwam werd ik tegen gehouden en kon ik zonder accreditatie niet verder. Jammer. Wel leuk om het even te hebben gezien. Er liepen overal nog werklui rond en hier en daar lag nog een hoop stenen of gruis. Het zag er wel redelijk af uit. De weg terug liep niet zo soepel. Het duurde drie kwartier voor mijn bus kwam. Die bracht me naar een eindpunt waar ik niet moest zijn. Het kwam er op neer dat ik dezelfde bus weer nam, nu de andere kant op. Ik stapte uit waar ik ’s morgens was ingestapt. Daarna liep ik naar de Pao de Acucar. Het was inmiddels rond 5 uur en de zon begon te zakken. Ik nam de kabelbaan omhoog. De zon ging nu snel onder. Dit was daarom wel het beste tijdstip om dit te doen. Het uitzicht over de stad was erg mooi. Er is veel groen, vooral tussen de wijken in. Ik keek rustig rond en ging daarna weer met de kabelbaan. Ik nam de bus naar het hotel.

Maandag was een reisdag naar Ouro Preto. Ik had al een kaartje gekocht. Om op tijd op het busstation te zijn vertrok ik om 5:45 uur vanuit het hotel. Ik was ruim op tijd op het station, zodat ik daar nog een ontbijtje kon kopen. De bus naar Ouro Preto vertrok om 7:30 uur. De busrit was comfortabel. We stopten een paar keer. Om half 4 kwamen we in Ouro Preto aan. Het guesthouse dat ik had uitgezocht lag op 200 meter van het busstation en stond al aangegeven op bordjes. Vanaf het hotel was er een mooi uitzicht op het stadje met kerken in barok stijl. Tussen het guesthouse en de stad ligt nog een park. Heerlijk uitzicht en nu hoorde ik vogels in plaats van de auto’s in Rio. Ik liep nog even het stadje in. Ouro Preto heeft maar 70.000 inwoners en is makkelijk in een dag te bezichtigen. Ik liet de kerken nu voor wat ze waren en liep gewoon wat rond op zoek naar een supermarkt. Het is een leuk plaatsje met straten van kinderhoofdjes en huizen in barok stijl. Er staan geen 20ste eeuwse gebouwen. Het was duidelijk toeristisch met veel souvenirs winkels. De Brazilianen hebben in juli vakantie, waardoor de meeste toeristen nu Brazilianen zijn.

Dinsdag was het zwaar bewolkt en best fris, lange broeken weer. Ik deed het rustig aan, slenterde wat door de stad, bewonderde de oude kerken en probeerde ook wat van het minder toeristische deel te zien. Hoe ik ook liep, telkens kwam ik weer terug in het centrum. Dan stond ik bij een kerk iets buiten het centrum, zag ik verderop een andere kerk liggen, liep daarheen en ja hoor, weer een van die kerken in het centrum. Ik moest er wel om lachen en echt erg was het nou ook weer niet. Dit plaatsje is iets kleiner dan Alkmaar en daar kan je ook geen uren ronddwalen zonder op dezelfde plekken terecht te komen. Bij de meeste kerken moest je entree betalen om binnen te komen. Daar had ik geen zin in. Goede kans dat ik de volgende dag alweer vergeten ben wat ik heb gezien. De ervaring leert dat ik daar niet de indrukken op doe waar ik later nog aan terug denk. Zonde van het geld dus. Ik was al op tijd terug in het hotel, waar ik een hotel in het Parque Nacional de Caraca wilde reserveren. Daarbij moest ik iets invullen waarvan ik niet wist wat er bedoeld werd. Ik ging naar de receptie om vertaalhulp te vragen. Het meisje bij de receptie was super hulpvaardig. Ze ging naar het hotel bellen. Dat bleek vol. Er was niets dichtbij het park beschikbaar. Ik koos een ander park uit (Serra do Cipo). Ik had al getwijfeld tussen deze twee parken. Ook nu ging ze weer bellen. Uiteindelijk heeft ze de site van booking.com geopend en heb ik daar een hotel uitgezocht. De receptioniste zocht nog even de bustijden voor me uit. Ik ging meteen even een kaartje voor de bus naar Belo Horizonte kopen bij het busstation hier. Ik was helemaal blij geworden van de hulp van de receptioniste.

Woensdagmorgen kon ik lekker rustig opstarten. Ik hoefde pas om 11 uur naar de bus.Na het ontbijt ging ik even in de tuin zitten lezen. Een van de medewerkers van het hotel kwam banaan voeren aan de apen. Die had ik tot dusverre niet gezien. Ik keek op en zag er een paar in de boom zitten. Er kwamen nu 7 kleine aapjes tevoorschijn om van hun ontbijt te genieten. Leuk! Ik ben met de bus via Belo Horizonte (2 uur rijden) naar Serra de Cipó (2,5 uur) gereisd. Serra de Cipó bleek niet meer dan een lange weg met wat huizen eraan en restaurantjes en pousada’s (guesthouses). Het eindpunt van de bus was voor een restaurant waar ik de weg ging vragen. Ik moest 2 á 3 km terug lopen. Dat was te overzien. De temperatuur was aangenaam en de weg was iets glooiend. Ik kwam rond kwart over 5 in het hotel aan en ben alleen nog een weg geweest om te gaan eten.

Vanmorgen heb ik eerst rustig aan gedaan. Ik wilde naar het park om te gaan wandelen. De lucht was overwegend blauw. Korte broek en hemdje weer dus, lekker! Ik liep langs de toeristeninformatie en heb daar een plattegrond gehaald. De dame vertelde me in het Portugees dat er 2 ingangen zijn, een op 6 km en een op 3 km. Ze liet me meteen wat wandelmogelijkheden zien. Top. Ze benadrukte nog even dat er geen eten te krijgen is in het park. De supermarkt stond al in de planning. Ik kocht er wat stukken wit brood en een bakje Philadelphia cream kaas en een pak crackers. Ik had nog een appel bij me en een fles water. Daar redde ik het wel mee. Ik liep naar de dichtstbijzijnde ingang. De parkwachter sprak ook alleen Portugees en legde rustig uit wat de mogelijkheden waren a.d.v. een boek dat ik ook bij de toeristeninfo had ingezien. Er was een wandeling naar 2 watervallen. De heen en terugweg waren hetzelfde en er waren geen zijwegen. Dit was dus goed zonder een gids te doen. Prettig! Ik ging op pad. Je moest inderdaad wel erg blond zijn om hier te verdwalen. Het eerste stuk was nog verharde weg, maar daarna volgde een zandpad, meestal hard, soms zacht zand of gruis. Er was een uitzichtpunt met een mooi overzicht over de groene en heuvelachtige omgeving. Bij de eerste waterval, legde ik mijn spullen op een steen en ging het water in. Wat is het toch lekker om in zo’n poeltje te zwemmen! Het was behoorlijk diep. Ik nam een douche onder de waterval en liet mijn rug en schouders masseren door in de stroom te gaan liggen. Heerlijk! Ik zwom nog wat en ging toen terug naar mijn steen. Daar at ik rustig mijn lunch en ging even liggen opdrogen. Ik liep nog even naar de 2e waterval. Die was dichtbij. Daar ging ik even op een steen zitten zonnen. Daarna liep ik rustig terug naar het hotel. De omgeving is mooi, een beetje savanna-achtig: hoog gras, struiken en niet al te hoge bomen. Hier en daar wel wat palmbomen.

Morgen ga ik nog een dag wandelen. Daarna ga ik weer richting wat steden. Daarover de volgende keer meer.

Groetjes!
Sigrid