In het zonnige zuiden

Hoi allemaal,

Hier weer even een update van mijn reis in Taiwan:

Woensdag was een reisdag van Hualien naar Kenting, helemaal in het zuiden van Taiwan. Daarvoor moest ik eerst 4,5 uur met de trein (ca 15 euro) en vervolgens nog een dik uur met de bus. Dat ging allemaal voorspoedig. De hele weg was het uitzicht groen geweest, of we nou door de bergen reden of door het vlakke land. Ik had een hotel uitgezocht op een superlocatie: tegenover de bushalte, op 50 meter vanaf het begin van de nacht (avond)markt en op ca 200 meter van het strand. Ik was rond 4 uur in mijn kamer en ging meteen naar het strand. Voor ik het strand op liep zag ik een bord waarop stond dat het verboden is om te zwemmen. Het strand is erg rustig. Ik zag wat mannen met sup-boarden in de kustlijn. Daarop besloot ik wel het water in te gaan om wat te badderen. Een van de mannen sprak me in gebrekkig Engels aan. Het was goed dat ik in het water bleef als ik maar niet verder de zee in zou gaan. Ik had het idee dat het geen enkel probleem was om een stuk te gaan zwemmen, maar besloot te gehoorzamen. Ik bleef even lekker in het water en ging toen op het strand opdrogen. Er brak zelfs een waterig zonnetje door. Niet te fel, het is hier al warm genoeg zonder zon. Na een uurtje op het strand ging ik weer terug naar het hotel. Er is elke avond een nachtmarkt in Kenting met vooral veel eetkarretjes, maar ook wat stalletjes met sieraden en wat vermaak voor kinderen, zoals mini flipperkasten, met dartpijltjes op ballonnen gooien en ring werpen. Eigenlijk is dit een supertoeristisch gebeuren, maar omdat de meeste toeristen Aziaten zijn, voelt dat niet zo. Ik wilde een kop koffie en dan wat eten. Ik nam wat patat en fruit op de markt en sloot af met een kop koffie op een terras.

Donderdag wilde ik gaan wandelen in het Kenting nationaal park. Vlak naast het hotel stond een grote poort met daarop ‘Kenting Forest Recreation Area’; perfect dus. Ik liep er doorheen en verwachtte een ingang, maar die bleek 4,5 km verder, omhoog wel te verstaan. De lucht was redelijk strak blauw met een paar wolkjes. Dat werd een warme klim! Gelukkig liep ik nog regelmatig in de schaduw. Ik had geen idee wat ik bij een recreatiegebied hier moest voorstellen en waarom ik me in het zweet werkte. Het gebied overtrof al mijn hoop. De wandelpaden waren goed onderhouden. De weg aanduiding was duidelijk en er stonden regelmatig borden met uitleg in het Chinees en Engels over de vegetatie en de bodem. Het bijzondere is dat dit hele nationale park zo’n 3 miljoen jaar geleden onder water stond en koraal was. De beplanting staat nu op koraal en lijmsteen. Dat maakt het wel bijzonder. Dit is een tropisch moesson woud. Het verschil met een tropisch regenwoud is dat daar het hele jaar door regen valt en bij een moesson woud alleen in bepaalde delen van het jaar.
Ergens halverwege was er een uitzichtstoren van 7 verdiepingen. Op de bovenste was een terras waar je rondom kon kijken naar de omgeving. Daar bleef ik even rustig staan genieten van het uitzicht: de vele schakeringen groen in het woud en de vloeiende overgang van het lichtturquoise water langs de kust tot donkerblauw aan de horizon. En dan de strakblauwe lucht erboven. Echt mooi! Bovendien stond er boven een aangename bries waardoor ik even een beetje kon opdrogen. Ik zweette vandaag echt peentjes. Het was zo warm dat ik al begon te zweten als ik met mijn ogen knipperde. Op de rest van de wandeling waren nog 2 mooi verlichte grotten. Na een uur of 3 had ik het gebied wel gezien en ben ik weer naar beneden gelopen. Ik ben ’s middags nog even naar het strand gegaan. Het zand was te heet om op te lopen. Ik liep snel de zee in om af te koelen. Er waren weer wat mensen met een supboard in zee en ze lieten me mijn gang gaan. Heerlijk even! Daarna ging ik op het strand liggen, maar dat hield ik niet heel lang vol. Het was echt snikheet en na een half uur had ik het wel gehad. ’s Avonds heb ik nog een een rondje nachtmarkt gedaan.

Vrijdag ben ik in de omgeving gaan fietsen. Deze fiets was wat minder dan de vorige. Hoewel er 3 voor- en achterbladen op zaten, was het onmogelijk om te schakelen. Het frame was eigenlijk net te laat, wat ik kon compenseren door het zadel op zijn hoogste stand te zetten, alleen gleed het dan langzaam een stukje omlaag. Ik fietste naar het Zuiden, richting het Eluanbi park. Daar was een park met o.a. een vuurtoren. Daar liep ik rond. Ik fietste door naar het zuidelijkste puntje van Taiwan. De weg ging nu stijl omhoog. Dat was pittig zonder versnellingen op een te lage fiets. Het zuidpunt is eigenlijk niets bijzonders, het is meer het idee. Het volgende stuk ging eerst gemeen omhoog. Dat was afzien. Vervolgens ging het heerlijk bergafwaarts en verbaasde ik me er over hoeveel ik was geklommen. Ik hoefde kilometers lang niet of nauwelijks te trappen. Ik kwam langs het ene na het andere mooie uitzicht. Wow, wat was het mooi. Ik stopte meestal niet voor een foto. Als ik bij elk mooi uitzicht was gestopt, was ik niet voor donker terug geweest. Ik reed nu langs de oostkust naar het Noorden tot Jialeshui. Ik besloot daar nog even naar het strand te gaan. Ook hier mocht niet gezwommen worden en waren wel mensen in het water. Ik ging ook even het water in. Lekker even afkoelen. Hier waren hogere golven en een sterkere stroming en snapte ik wel dat er niet gezwommen mocht worden. Op het strand – dat weer te heet was om over te lopen – at ik wat crackers als lunch. ’s Middags ging het eerst weer een stuk bergop - waar ik af en toe een stukje ging lopen, omdat dat sneller ging en minder moeite kostte. Toen ik een stukje staand aan het fietsen was, remde er een auto naast me af, het raampje ging open en ik kreeg van de chauffeur en passagier een duim omhoog. Daar moest ik dan wel weer om lachen. Dat gaf weer moed. Ook na deze klim kwam een afdaling, en die was relaxt. Uiteindelijk was ik om kwart over 3 weer terug. Ik gaf mezelf een uitgaansverbod tot minimaal 18:00 uur. Daarna ging ik wat eten en deed ik nog een rondje over de nachtmarkt.

Zaterdag ben ik naar Tainan gereist. Eerst weer ruim een uur met de bus, daarna nog 2 uur met de trein. Ik was om 2 uur in mijn hotel en had nog wat tijd om de stad alvast wat te verkennen. Hier zijn vooral veel tempels. Ik liep naar de Confucius tempel. De tempel zelf werd gerestaureerd; de omliggende ruimtes konden wel bezichtigd worden. Die waren ook de moeite waard. Tainan is met 1,8 miljoen inwoners duidelijk een grote stad met veel verkeer. Ik vind dit wel de leukste stad tot nu toe. Tegenover de tempel was een leuk straatje met een soort marktje en winkeltjes. Die was nog best gezellig. De architectuur is hier soms wat anders. Japanners hebben er vroeger wat invloed gehad. Vervolgens liep ik naar de Hayashi Department store, in art-deco stijl. Dit is in 1932 geopend en was het eerste warenhuis in het zuiden van Taiwan. Er was toegang tot het dak met uitzicht over een deel van de stad. Daar waren ook nog restanten te zien van de Amerikaanse beschieting van de stad in de WOII. Het grootste deel is gerestaureerd overigens. Ik liep nu nog wat rond door de stad, dronk ergens een kop thee en ging toen terug naar het hotel.

Vandaag was een cultureel dagje met vooral veel tempels, de meeste taoistisch, een enkele boeddhistisch. Ik bezocht het nationaal museum van Taiwanese literatuur. In het museum bleek een deel te zijn gewijd aan vrouwen in de WOII. Daar was veel aandacht voor het verhaal van Anne Frank. Daarnaast was er het verhaal van de Amas: tussen de 200 en 400 duizend Aziatische (voornamelijk Chinese / Taiwanese) vrouwen die in de 2e wereldoorlog als sexslaven (comfort vrouwen) voor de Japanse soldaten dienden. Twee compleet verschillende verhalen, beide indrukwekkend. Ik was vandaag mazzel met mijn drinkpauzes: 2x zat ik net ergens overdekt toen het begon te regenen. Die buien duurden niet lang. Ik ging nog naar de Chihkan Toren. Hier was in de 17e eeuw eerst een fort gebouwd door de Nederlanders. Daar is behalve een deel van de ingang niet veel meer van te zien. Aan het eind van de middag was ik weer terug naar het hotel. Morgen ga ik lekker weer een dagje fietsen.

Groetjes,
Sigrid