11-daagse trekking naar Annapurna basecamp

Hoi allemaal,

Ik heb er een hele mooie trekking op zitten. Vorige week woensdag gingen we met de bus naar Naya Pul, de vertrekplaats voor de trekking. Er gingen 8 dragers en 2 assistent gidsen mee. Naast de handbagage mochten we 10 kg mee nemen die door de dragers zou worden vervoerd. De dragers namen 2 stuks bagage van ons en hun eigen bagage mee. Dat is nog redelijk te doen. Onderweg kwamen we een drager van 68 tegen met 50 kg op zijn rug. Dat zou niet moeten mogen. De gids had gezegd dat de weg wat hobbelig kon zijn. Dat was zwak uitgedrukt. De weg was voor een groot deel onverhard en zat vol gaten, waardoor het niet opschoot en het ruim 2 uur rijden was.
Dag 1 liepen we van kwart over 10 tot half 5. We stopten elke dag in de loop van de ochtend een half uur voor een koffiepauze en meestal anderhalf uur voor een lunchpauze. Tussendoor namen we meer dan genoeg pauzes om de groep bij elkaar te houden en ervoor te zorgen dat we bleven drinken. De wandeltocht begon op 800 meter en we eindigden de dag in Ulleri op 1960 meter. Vooral na de lunch was het veel klimmen. We eindigden met een trap met meer dan 3500 treden. De assistent gids die toen voorop liep was heel goed in langzaam lopen. En dat was maar goed ook, zo liepen we onszelf niet over de kop. Er waren immers nog 10 dagen te gaan. We sliepen steeds in lodges die qua kamers heel simpel waren. Bij de meeste lodges was tegen betaling wel een warme douche beschikbaar, vaak was er een westerse wc en anders een hurktoilet. Op de heenweg was er meestal tegen betaling wifi, al was die logischerwijs niet altijd even stabiel. Het avondeten en de lunch waren meestal goed. De kaart verschilde van lodge tot lodge niet heel erg. Meestal was er keuze uit verschillende soepen, rijstgerechten, noedels, macaroni, spaghetti, momo’s, springrolls, witte sandwiches, Nepalees brood en pizza. Genoeg keuze dus. Als ontbijt was er keuze havermoutpap en muesli met fruit, pannenkoeken, eieren en toast. Daar konden we wel op lopen.
Meestal ontbeten we om 7 uur en vertrokken we ruim een half uur later. Vanaf dag 2 was er ’s morgens een strakblauwe hemel. In de loop van de middag betrok het meestal wat. Dag 2 eindigden we op 2960 meter, doordat we tussendoor nog wat daalden, maakten we meer dan 1000 hoogtemeters. Er was soms een gewoon pad en sommige delen was er een trap. Het blijft verbazingwekkend hoe dat ooit is aangelegd. We kwamen al snel in een bos, waar het lekker koel lopen was. We overnachtten in Ghorepani, waar we vanuit onze lodge een schitterend uitzicht op besneeuwde bergtoppen hadden.
Op dag 3 stonden we om kwart voor 5 op om de zonsopgang op Poon hill te zien. Om daar te komen moesten we een uurtje lopen. We waren duidelijk niet de enigen die Poon hill opliepen. Niet alleen bij ons hotel was het een drukte van belang, maar het hele dorp liep uit (het dorp leeft van toerisme). We liepen in een lange stoet naar boven. Het begon het laatste stuk al licht te worden. Poon hlll ligt op 3210 meter, 250 meter hoger dan ons hotel. Boven was het erg druk en koud. Om 6:10 uur kwam de zon op. Daarvoor waren de besneeuwde bergtoppen al mooi om te zien en bij de morgenzon kwamen ze in een nog mooier licht te staan. Toen we genoeg foto’s hadden gemaakt liepen we terug naar het hotel voor het ontbijt. Om 9 uur gingen we lopen. We liepen eerst 2 uur voornamelijk bergop met weer veel trappen. Onderweg hadden we een geweldig uitzicht op de bergtoppen, met een strakblauwe lucht erachter was dat nog mooier dan ‘s morgens. Daarna liepen we nog anderhalf uur voornamelijk bergafwaarts. We zijn op 3190 meter geweest en lunchen op 2660 meter. Na de lunch ging het eerst omlaag en toen weer om hoog, zodat we op 2650 meter eindigden in Tadapani. De wandeling was erg mooi geweest, voornamelijk door het bos met watervalletjes en riviertjes. De rotsen waren soms erg ruig en het bos zeer kleurrijk. Als bonus zagen we nog een paar wit/grijze aapjes in de bomen zitten. Het was best een lange wandeldag met de ochtendwandeling erbij, maar we hebben wel genoten.
Na een heerlijk ontbijt buiten in de zon wandelden we op dag 4 van 2650 meter naar 2210 meter. Dat is een klein stukje dalen zou je zeggen, maar er zaten nog wat klimmetjes tussen. We begonnen nog wel met afdalen. We hielden een stop bij een lodge met een mooi grasveld en een schitterend uitzicht. De lunch werd gemaakt van producten die vers van het land werden gehaald. We zagen de kok terug komen met zijn armen vol groenten en de muntblaadjes voor de thee werden geplukt toen er een bestelling kwam. ’s Middags liepen we in ruim 2 uur lopen naar Chomrong. We begonnen met een paar steile trappen in de brandende zon. Het eerste stuk hielden we na 5 minuten lopen alweer een pauze. Toen het wat vlakker werd en we stukken afdaalden en we wat meer in de schaduw liepen, nam de frequentie gelukkig wat af. Het pad was deze dag afwisselend, soms (steil) naar beneden, dan weer omhoog en soms redelijk vlak. De trappen ontbraken uiteraard niet. De natuur was weer prachtig, anders dan gisteren, wel weer zeer bosrijk. Chomrong was een iets groter plaatsje. Op weg naar het hotel zagen we al een paar bakkertjes. Bij het hotel was koffie van gemalen bonen te krijgen. Dat was nog eens wat anders dan de oploskoffie die we overal kregen. We tracteerden onszelf op een lekkere kop koffie op het terras koffie met een brownie die we bij een van de bakkertjes haalden.
Dag 5 was een lange wandeldag. We begonnen met steile trappen naar beneden. We liepen tot de Chomrong rivier. Die staken we over via een hangbrug. Daarna begonnen we aan een lange weg omhoog met afwisselend trappen en een gewone beklimming. In de felle zon was dat soms best pittig. De lunch was in Bamboo op 2145 meter, lager dan we ’s morgens begonnen waren. Na de lunch liepen nog 3 uur. We daalden af en toe nog wel iets, maar klommen voornamelijk. Hoe dichter we bij de besneeuwde bergtoppen wamen, des te verderaf ze leken. Continue was het geluid van stromend water te horen, ofwel van een rivier in het dal, of van een watervalletje. We kwamen langs een mooie grote waterval. Daar vandaan was er weer een steile trap. We eindigden in Himalaya op 2910 meter. Het was al met al een pittige dag geweest met veel loopuren. Ik deelde de kamer die nacht met 5 andere vrouwen van de groep. Toen we wilden gaan slapen voelde de een voor de andere iets over de slaapzak of het kussen lopen. Dat bleek een muis te zijn. Hilariteit alom natuurlijk. We begrepen ook wel dat die muis ons niets zou aan doen, maar een echt fijn idee was het ook weer niet dat hij op de kamer rond liep. We deden het licht aan en besloten dat het niet zou lukken om de muis de kamer uit te krijgen. In de muren zaten kieren en holletjes. We lieten het licht aan en zijn toch vrij snel in slaap gevallen.
Op dag 6 was het wat frisser en begonnen we in lange broek en trui te lopen. Na de koffie konden de pijpen afgeritst en kon de trui uit. De gids die voorop liep is erg goed in langzaam lopen, wat heel fijn was. We liepen naar het Machapuchhare basecamp (MBC) op 3700 meter. Onderweg passeerden we de boomgrens, waarna het een stuk kaler en weidser werd. We bleven heel rustig lopen en namen regelmatig pauze waarbij we de opdracht kregen om water te drinken. Door het langzame tempo kwamen we niet achter ons adem te zitten toen de lucht was ijler werd. We waren rond lunchtijd bij MBC te komen, waar we overnachtten. We hadden er een mooi uitzicht over de bergen. De sneeuw stak spierwit af tegen de blauwe lucht. ’s Middags hadden we vrij en zaten we even lekker in de zon. Toen het te koud werd verkasten we naar de eetzaal, waar geen verwarming was. Buiten was het een graad of 6, gevoelstemperatuur -2 graden. Echt lekker warm werd het er binnen niet. Al om 8 uur gingen we naar de kamers, omdat de dragers in de eetzaal slapen en zij naar bed wilden.
Op dag 7 kwamen we op het hoogste punt van de wandeling aan: Annapurna Basecamp (ABC) op 4130 meter. We liepen weer heel rustig aan. De weg ging redelijk geleidelijk omhoog. Al snel liepen we on de zon en trok de licht helemaal open. We hadden een schitterend uitzicht op de besneeuwde bergtoppen die allemaal rond de 8000 meter liggen. Het is moeilijk voor te stellen dat die toppen nog 4 km hoger lagen dan waar wij waren. Om kwart voor 11 waren we al bij ABC. Er was daar niet veel te doen. Zowel voor de lunch als daarna liepen we een klein rondje. Er ligt een grote, diepe gletsjer vlakbij het kamp. Het ijs werkt behoorlijk. We konden niet ver van het kamp weg lopen, omdat er gevaar is dat er stenen naar beneden vallen. Dit kamp was in maart redelijk verwoest, nu is er weer e.e.a. opgebouwd. Er staan wat gedenktekens voor mensen die op de Annapurna om het leven zijn gekomen. Na de wandeling gingen we de eetzaal in. Ook hier was geen verwarming. We vonden dat we wel een appel rol met custard hadden verdiend en bestelden deze. Lekker voor een keer. Verder heb ik wat zitten lezen en kletsen.
Op dag 8 zijn we om 6 uur op gestaan om de zonsopgang te bekijken. We hebben tot 6:40 uur gewacht, maar helaas geen zon. Het was licht bewolkt. Er stond een lange afdaling op het programma: van 4130 meter naar ruim 2300 meter. Dat viel uiteindelijk erg mee. De route was dezelfde als op de heenweg. Voor het eerst scheen de zon nauwelijks en bleef het bewolkt. Dat gaf wel weer een mystieke sfeer.
Op dag 9 stonden er het eerste stuk een paar flinke beklimmingen op het programma. Na de koffiepauze liepen we naar de hangbrug waar we op de heenweg al over zijn geweest. Op weg daar naar toe konden we een stuk lekker rennend naar beneden, de trappen af. Daarna was er een stuk steil omhoog met trappen. Dat kostte ons ongeveer 3 kwartier. Om 12 uur waren we bij het guesthouse in Chomrong waar we eerder hadden geslapen. We hielden hier 2 uur pauze. We zaten lekker in de zon en namen een kop heerlijke vers gemalen koffie toe. Voor we echt op pad gingen kochten we bij een bakker een appelpunt. Het dorp uit ging de weg nog omhoog met trappen. Daarna gingen we naar beneden. De eindbestemming was Jinhu (1760 meter). Op 20 minuten van de lodge waren warmwaterbronnen. Daar zijn we naar toe gelopen. We hebben genoten van het warme water van de bronnen, afgewisseld door een bad in de koude rivier die ernaast lag. Dat deed ons goed. We zijn daar een uurtje geweest en liepen toen weer terug naar de lodge. Daar konden we voor het eerst weer buiten eten, zonder het koud te krijgen.
Dag 10 bleek nog een verraderlijk pittige dag. We liepen eerst naar beneden naar de rivier. Daar was een nieuwe hangbrug van 278 meter lang die 165 meter boven de rivier hing. Daarover liepen we naar de overkant. De brug was stabieler dan de andere hangbruggen die we hebben gehad. Daarna ging het sommige delen nog best steil omhoog. Het pad was wel mooi. We lopen een stukje lager. Er waren weer meer bloemen. Na de koffie zou het pad ;
Nepalees vlak zijn. Het bleek behoorlijk omhoog te gaan. De weg was nu wel wat breder. Hier reden alweer jeeps; die hadden we een tijdje niet gezien. Na de lunch in Tolka hadden we nog een pittige wandeling voor de boeg. Tolka ligt op ruim 1300 meter en we moesten naar Pothana dat op 2100 meter ligt. Het eerste stuk na de lunch ging de weg licht omhoog. Daarna ging het een uur steil omhoog, vooral met trappen. De laatste 3 kwartier was het weer licht stijgend en daarna dalend. De bewolking hing laag. We liepen dus in een klein wereldje. Op de berg aan de overkant regende het waarschijnlijk. Wij hielden het droog. De eetzaal van de lodge waar we nu waren, was sfeervoller ingericht dan de voorgaande eetzalen. We hebben de dragers uitgenodigd om mee te komen eten, om dat het de laatste avond van de trekking was. Vanaf 6 uur zouden we al wat aan drinken. Twee dragers bestelden een fles bier, de rest deelde een fles rum. In het glas mengden ze dat met heet water. Toen dat op was wilden ze niets meer. De meeste dragers namen een pizza, verwennerij voor hen. Normaal eten ze 2x per dag dal baht, een Nepalees gerecht. Na het eten zijn we gaan dansen. Dat werd erg gezellig. We speelden afwisselend muziek uit Nepal en Nederlandse muziek. De dragers hadden de grootste pret. Om 9 uur was het feest af.
Op dag 11 hoefden we nog maar 2,5 uur te lopen. We daalden af naar Pedhi. Er zaten nog een paar lastige, steile trappen op de route. Verder was het redelijk relaxed lopen. In Pedhi stond onze bus te wachten om ons in 50 minuten naar Pokhara te brengen. Met een dubbel gevoel keerden we terug naar de bewoonde wereld. Enerzijds lekker om weer een normale en echt warme douche te hebben en in ruimtes te vertoeven die verwarmd zijn, als dat nodig is. Anderzijds hebben we het verkeer en de vieze stad niet gemist en een weekje zonder wifi was ook best lekker!

We hebben nu nog een week voor de boeg voor hele andere dingen. Daar heb ik ook weer zin in!

Groetjes,
Sigrid