De laatste week in Nepal

Hoi allemaal,

Mijn reis zit er nagenoeg alweer op. Na de geweldige trekking was ik bang dat het de 3e week een beetje dood zou bloeien, maar niets bleek minder waar.

Zaterdagmiddag heb ik eerst rustig geluncht. Even geen nasi en soep, maar een wrap met een smoothie. Later op de middag heb ik een 90-minuten durende ‘trekkers-massage’ genomen. Heel hard nodig was dat niet, maar lekker wel! Van top tot teen werd mijn hele lichaam onder handen genomen, incl. kruin. Ze trok af en toe aan mijn haren. Ik verbaasde me erover hoe de massage overal op de wereld weer anders worden aangepakt. We sloten de dag af met een etentje met de hele groep, als afsluiting van de trekking.
Zondag ben ik ’s morgens met vijf anderen gaan mountain biken. We moesten nog even op zoek naar goede fietsen. Bij het derde verhuurbedrijf slaagden we. Ik kreeg eerst nog een fiets zonder ketting. Dat fietste toch wat lastig. Daarna kwam er een goede fiets. Ze waren al wat ouder, waardoor ze wat moeizaam schakelden. We zouden niet over heel lastig parcours fietsen en deden het ermee. We reden een klein stukje door de stad. Buiten de stad kwamen we al snel op onverharde weg terecht. We reden een stuk om het Fewa meer. Het ging af en toe een stukje steil omhoog, maar nooit lang. Omdat de zon volop scheen, werd het wel zweten. Toen we ruim een uur onderweg waren, gingen we weer terug. Nu reden we een stuk tussen de rijstvelden door. De weg was behoorlijk rotsig, waardoor een fietsbroek met zeem wel fijn was geweest. Rond lunchtijd waren we weer terug in Pokhara. Na de lunch ging ik met vier anderen suppen. We kregen opblaasbare supboarden zonder vin. Het water in het meer was erg kalm en er stond geen wind. Ik had dit nog niet eerder gedaan, maar onder deze omstandigheden was het niet heel moeilijk. Er was een klein eilandje in het meer met een tempel erop. Veel mensen lieten zich daar met een bootje naar toe brengen. Wij gingen daar ook naar toe. Daar waren we al binnen een kwartier. We gingen om het eilandje en hadden het toen eigenlijk wel een beetje gezien. Daarom zijn we wat gaan spelen: yoga-oefeningen op de sup, gek in het water springen en een beetje zwemmen. Het water was totaal niet koud en in de zon was het lekker. Toen het begon af te koelen zijn we terug gegaan. We zouden 2 uur suppen, maar hielden het na 5 kwartier voor gezien. Voor we gingen eten heb ik nog even met een van de anderen geshopt. Daarna aten we met een groot deel van de groep in een gezellig restaurant.
Maandag vertrokken we om half 8 naar Chitwan Nationaal Park, dat aan de grens met India ligt. Dat was 4,5 uur rijden. We namen tussendoor nog een koffiepauze van een half uur. We verbleven daar in Sabana lodge. Sabana is het Nepalese woord voor ‘droom’. Het was ooit de droom van een ober om hier een hotel neer te zetten. Hij is daarbij door Nederlanders ondersteund. In 2002 is dit geopend met plaats voor 4 gasten. Inmiddels is er van alles bij gebouwd, zijn er in de tuin overal leuke zitjes, schommelstoelen en is er een plek voor een kampvuur. Het ziet er heel gezellig uit. De Nederlanders hebben zich vorig jaar terug getrokken uit het project, omdat de Nepalezen het zelf redden. Ook de lokale gemeenschap profiteert mee van dit hotel. Er zijn allerlei projecten uitgezet. Mooi om te zien. Het hotel heeft 5 olifanten die los mogen lopen. Er zijn in dit gebied meer olifanten, maar op die van deze lodge na, staan ze aan de ketting en worden ze aangeboden aan toeristen voor ritjes (met 4 man) op de rug. Aan het eind van de middag hebben we onder begeleiding van een gids een wandeling gemaakt naar het dorp. De gids vertelde van alles over het dorp en het leven van de mensen hier. Leuk om er rond te lopen en te zien hoe de mensen leven. Toen we terug waren bij de lodge liepen we door naar het weiland waar de olifanten stonden. Ze hebben allemaal een stuk grond afgebakend met schrikdraad. Bij elke olifant zit een man die ze voert. Leuk om hier even te kijken en de olifanten van dichtbij te zien. Aan het begin van de avond was er een dansoptreden door mannen uit de omgeving georganiseerd. Ik voelde me min of meer verplicht om te gaan kijken. Het kon me niet echt boeien. Uiteraard werd het publiek er bij de laatste dans bij gehaald om mee te doen. Ook ik ontkwam daar niet aan, al ging dat niet geheel van harte. Gelukkig duurde de hele voorstelling maar een half uur en konden we daarna lekker gaan eten.
Dinsdag heb ik een ‘mix-safari’ door het nationaal park Chitwan gedaan. De mix bestond uit een combinatie van varen, lopen en rijden in een jeep. We reden om kwart voor 7 met een minibusje naar een rivier. Bij de rivier zagen we al een krokodil en een neushoorn liggen. Het was bij het startpunt redelijk druk. Toen we eenmaal in de kano op het water waren, haalden we nog 2 kano’s in en hebben we vervolgens niemand meer gezien. Top! We hebben eerst ca. anderhalf uur gevaren en zagen toen veel vogels, krokodillen, herten en jakhalzen. Rond 9 uur gingen we ontbijten. Dat deden we op een strandje. We hadden sandwiches met een lekkere salade als beleg mee, gemengde groente en gekookte eieren. Daarnaast lagen er appels en bananen en pakjes mangosap. Prima ontbijt in de natuur. Na het ontbijt voeren we verder. Nu zagen we nog wat apen langs de oever en nog meer krokodillen en vogels. Vooral de ijsvogel was erg mooi. Het zat niet heel comfortabel in het bootje. We waren jaloers op de mensen in de andere boten die een zwemvest om hadden. Dat zijn prima kussens. Wij zaten wat hard en krap. Wat dat betreft vond ik het niet erg dat het boottochtje er om kwart over 10 op zat. Het varen zelf was wel leuk. Nu gingen we een stuk wandelen. De gids legde uit wat we moesten doen als we een neushoorn, tijger, beer of olifant tegen zouden komen. Onze reisleider kreeg een stok mee. Hij moest er om lachen en zij dat hij ons goed zou beschermen om er vervolgens aan toe te voegen dat hij hier al verschillende keren had gelopen en nog nooit een dier had gezien. Nu was het niet anders. We liepen naar een uitkijktoren. Daar gingen we lunchen. Voor we gingen eten, hoorde de gids ergens geritsel. We keken een tijdje wat we zouden gaan zien. We zagen het gras wel bewegen, maar er kwam niets uit tevoorschijn. De gids zei dat het een beer was. Voordat deze zich liet zien, keerde hij alweer om en verdween uit ons zicht. We gingen eten. We hadden een pan nasi mee, gefrituurde groente en kip en wat fruit. We hoorden even later weer wat. Er zat nu een neushoorn in de buurt. Die zat verstopt in het metershoge gras. Hij kwam langzaam dichterbij. Fascinerend om te zien. Uiteindelijk zagen we hem even (bijna) in vol ornaat. Zo’n beest weegt 3000 tot 4000 kg. Imposant. Daarna moesten we nog een tijd wachten tot er een jeep kwam om ons rond te rijden door het park. Tijdens de jeep safari zagen we geen nieuwe dieren. We kwamen een paar keer wat herten tegen en wat apenfamilies. Daar bleef het wel een beetje bij. We stopten af en toe een minuut of 10 om te kijken of er dan een tijger of olifanten naar ons toe zouden komen. Dat gebeurde uiteraard niet. In deze tijd van het jaar is de kans zo ongeveer nul dat je die te zien krijgt. Toen we bij het beginpunt waren, zagen we nog een wild zwijn. Dat was een bonus, zullen we maar zeggen. We moesten nu nog met een bootje de rivier oversteken. Daar stond een jeep van de lodge op ons te wachten om ons terug te brengen.
Woensdag reden we in 4,5 uur naar the Famous Farm in Nuwakot. Geasfalteerde stukken weg werden afgewisseld door stukken onverhard weg, soms vol kuilen en stenen. Het leek soms wel of ze begonnen waren een weg te asfalteren en dat vervolgens het geld op was om verder te gaan. Een paar kilometer verder was de weg dan wel weer geasfalteerd. Zo zagen we ook bruggen die slechts tot halverwege de rivier reikten. The Famous Farm is een erg mooie boerderij met veel bloemen in de tuin. De boerderij is ruim 200 jaar oud en is slechts licht beschadigd geraakt bij de aardbeving van 2015. Dat is allemaal weer opgeknapt. Er hing hier een serene rust. Het was niet heel helder, maar het was wel duidelijk dat het uitzicht het dal in en op bergen mooi moet zijn. Hier kregen we heerlijke maaltijden bereid met producten uit eigen tuin. We konden hier even lekker niets doen, wat rondkijken in de tuin en lezen in de tuin of op een balkon. Aan het eind van de middag liepen we naar het dorpje, ca. 10 minuten verderop. Daar is een paleis uit de 17e eeuw die ook behoorlijk beschadigd is tijdens de aardbeving. Hij staat nu helemaal in de steigers en wordt met Chineze steun gerenoveerd. We liepen hier even rustig rond en hadden leuk contact met wat mensen. Ondertussen ging ook de zon onder, wat mooie plaatjes opleverde.
Donderdag vertrokken we rond 8 uur naar Bhaktapur. Na een uurtje stonden we stil in een file. We kregen te horen dat de reden was dat er aan de weg werd gewerkt en dat het even kon duren. We vroegen of we uit de bus mochten. Dat was geen probleem. We liepen naar het begin van de file (die ca. 10 vrachtauto’s / bussen lang was). Toen zagen we dat er een stuk van de heuvel was afgeslagen, waardoor een deel van de weg was bedolven met zand en stenen. Een happertje haalde dat weg. Dat deed hij snel en professioneel. Een half uurtje later konden we alweer verder. We reden een stuk door Kathmandu. Daar was het weer erg druk. Kathmandu bleek naadloos over te lopen in Bhaktapur. Om iets voor 1 uur kwamen we bij ons hotel in Bhaktapur aan. ’s Middags ben ik met 3 anderen het oude centrum gaan verkennen. Dat is erg leuk en fotogeniek, om niet te spreken over alle mooie (oudere) mensen die overal zitten. Ik was hier maar wat graag ongegeneerd mensen gaan fotograferen. Er zijn veel gebouwen van rood baksteen met mooi houtsnijwerk. Er zijn wel sporen van de aardbeving zichtbaar. Hier en daar zijn gebouwen gestut met palen of zijn huizen (deels) ingestort. Helaas rijden er wel veel (toeterende) brommertjes rond.
Vanmorgen hebben we een rondleiding door het oude centrum van Bhaktapur gehad. Interessant om ook het verhaal bij de stad te horen. We kregen een demonstratie pottenbakken, bezochten nog een Thanka schilderschool, en kregen ergens uitleg over klankschalen. Rond lunchtijd zat de toer erop en vonden wij het ook wel genoeg. Ik ging met een van de anderen lunchen. Daarna liepen we naar een plaats waar crematies zouden moeten plaats vinden. Daar vonden we niet veel van terug. Het water in de rivier staat erg laag. We vermoeden dat er daarom nu geen crematies worden gedaan. Het was wel leuk om een stuk te lopen buiten het oude centrum en te zien hoe de mensen leven. We dronken nog wat op een terrasje en liepen terug naar het hotel. Vanavond hebben we met de hele groep incl. reisleider gegeten om de reis af te sluiten. Dat was erg gezellig.
Bhaktapur was echt een leuk einde van de reis! Morgen gaan we om 9 uur naar het vliegveld. Ergens in de loop van de avond land ik weer op Schiphol. Na elke reis volgt hetzelfde cliché: aan alles komt een eind en dus ook aan deze reis. Nepal is het bezoeken zeker waard. De trekking was natuurlijk een onvergetelijke ervaring in de mooie natuur met de vele besneeuwde bergtoppen, maar Nepal heeft ook op cultureel gebied e.e.a. te bieden en heeft een hele leuke, vriendelijke bevolking. Zeker een aanrader voor wie hier nog niet geweest is!

Groetjes,
Sigrid