Mooi en gastvrij Kirgizië

Hallo allemaal,

Ik zit inmiddels in China, maar jullie zijn het verslag over Kirgizië nog tegoed (weinig internet daar).
Vorige week donderdag zijn we met de bus naar de grens met Kirgizië gereden. Bij de grens moesten er weer wat formulieren worden ingevuld, maar alles verliep vlotjes. We liepen een stukje door niemandsland naar de Kirgizische grens. Daar ging men al onze namen in de computer invoeren. Dat ging erg traag. Er werden geen bagagecontroles uitgevoerd. Heel merkwaardig als je dat vergelijkt met vliegen! We werden opgewacht door een gids, een keukenbus met chauffeur, een kokkin en een busje voor ons met chauffeur. Met deze mensen hebben we 8 dagen door Kirgizië getrokken. We reden door naar Osh. Daar werd de groep gesplitst. We sliepen bij verschillende families thuis. Ik sliep in zo'n oude sovjetflat, van buiten een bouwval, van binnen prima in orde. We bezochten een gezellige bazaar en gingen daarna in een gezellig restaurant wat eten.
Vrijdag zijn we naar het Toktogülmeer gereden. Dat was een leuke rit over hoge bergpassen. We zagen de eerste yurts, ronde tenten waar nomaden in leven. Veel mensen wonen in de zomer in een yurt op het platte land en in de winter in een stad. We hebben bij het Toktogülmeer gekampeerd. Ik ben meteen gaan zwemmen. Het water had een perfecte temperatuur. Heerlijk! De kokkin kookte daarna een heerlijke maaltijd voor ons; we zaten nog wat na te tafelen met wodka en genoten na van een leuke dag.
Zaterdag was ik vroeg wakker en ben om kwart voor 6 gaan zwemmen. Ik kon de zon vanuit het water vanachter de bergen vandaan op zien komen, prachtig! Ik genoot van de stilte en de mooie natuur. Na het ontbijt braken we de tentjes op en vertrokken we alweer. Kirgizië is een schitterend land. We werden steeds omringd door bergen en elke reisdag was mooi. We maken regelmatig fotostops. Ook nu passeerden we een hoge bergpas. We lunchten, zoals op alle reisdagen, ergens op een mooi plekje langs de weg. Dit keer bij een rivier. Na de lunch gingen we met een groepje een stukje lopen, terwijl de rest wat lag te dutten. We kwamen langs een paar Kirgizische dagtoeristen die ons onmiddellijk uitnodigden om erbij te komen zitten. We kregen brood, watermeloen en wodka aangeboden. Het lukte ons nog wel om het eten af te slaan, maar we ontkwamen er niet aan om wat wodka te drinken (hoewel we het laatste glaasje stiekem achter iemands rug hebben leeggegooid). We reden verder en kwamen rond een uur of 4 in de Suusamyrvallei aan, waar we de tentjes weer opzetten. Ik heb nog een wandeling naar het hoogste punt gemaakt voor we gingen eten. Het eten was elke dag voortreffelijk. Met weinig middelen wist de kokkin elke dag gevarieerd te koken. Na het eten werd er een kampvuurtje gemaakt, wodkaatje erbij en zo werd het weer gezellig....
Zondag braken we de tenten weer op. Dit keer hadden we een korte reisdag naar Kysyl Oy. Daar overnachtten we weer in groepjes bij mensen thuis. 's Middags ben ik met een paar mensen een wandeling gaan maken. Ik heb een poging gedaan de top van een berg die bedekt was met puinsteen te bereiken. Dat zag er niet al te ingewikkeld uit, maar de helling was steiler dan we dachten! We hadden te weinig tijd om de top te halen, maar het was wel een hele leuke wandeling geweest. We 'moesten' om half 6 terug zijn in het dorp voor de banja, de Russische sauna. Daar gingen we met z'n 2-en in. Eerst even lekker zweten en daarna jezelf wassen en je afspoelen door bakken water over je heen te gooien. Herboren kwamen we eruit. 's Avonds hebben we weer lekker gegeten, voor de verandering geen wodka en op tijd naar bed.
Maandag hadden we een lange reisdag naar het Son Kul meer. Het wordt eentonig maar de rit was schitterend. We gingen over een pas van 3500 meter, waar nog wat sneeuw lag. Dat leverde natuurlijk een sneeuwballengevecht op. Helaas moest ik het onderspit delven, maar leuk was het wel! We zouden in yurts aan het meer overnachten. Alleen was niet helemaal duidelijk waar die waren. We vroegen het na en werden naar de zuidkant van het meer gestuurd. Daar stuurde men ons terug naar het noorden, 25 km terug over een slechte weg. Uiteindelijk kwamen we om kwart voor 10 op de plaats van bestemming aan waar we om kwart over 7 al heel dichtbij waren geweest! De kokkin bereidde nog snel een bordje macaroni voor ons. Het had die avond geregend en we waren koud uit het busje gekomen. In de yurt was het ook niet erg warm. Er zat dus niets anders op dan nog wat wodka te drinken om door te warmen en lekker te kunnen slapen.
Dinsdag hadden we een vrije dag aan het meer. Het was erg leuk om de Kirgizen 's morgens bezig te zien met hun dagelijkse dingen. De mensen zijn ontzettend aardig. 's Morgens heb ik een wandeling van 3 uur door het mooie gebied gemaakt. Het was er erg groen. We liepen naar wat bergen en beklommen een helling. Na de lunch hebben we even gezwommen in het meer. Het water was ijskoud, maar lekker verfrissend. Daarna hebben we lekker geluierd, wat gelezen, gekletst. Aan het eind van de middag een wandelingetje gemaakt, daarna gegeten, nagetafeld en naar bed. We sliepen met 6 vrouwen in een yurt, op een hard matrasje op de grond.
Woensdagmorgen ben ik vroeg opgestaan en heb bij zonsopgang een lekkere wandeling gemaakt. We zouden een lange reisdag hebben. Ik vond die beweging nog wel even prettig. Na het ontbijt vertrokken we naar Naryn, een troosteloze, vervallen stad. Het ligt op 2000 meter en de gemiddelde jaartemperatuur is -6 graden! Het weer was nu lekker, zo'n 25 graden. We hebben even door het dorpje gelopen, maar er was weinig te beleven. We hebben een restaurantje gezocht waar we heerlijk hebben gegeten. We waren al vroeg weer terug in onze home-stay, waar we eindelijk weer eens konden douchen.
Donderdag reden we naar Tash Rabat. Daar waren we om een uur of 3. Er staat daar een klooster uit de tiende eeuw. Dat werd net bezocht door een stel belangrijke mensen, of in ieder geval door mensen die zichzelf belangrijk vinden. Ze hadden al een borrel op en wilden dat wij met ze op de foto gingen. Meestal is het anders om. We werkten dan ook gewillig mee. We sliepen in yurts tegenover het klooster. Ik heb nog een wandeling met wat anderen gemaakt. Daarbij kwamen we uit bij een familie die ons onmiddellijk uitnodigde om kymys, paardenmelk, te komen drinken. In eerste instantie kregen we thee en brood en ik dacht er goed vanaf te komen. Toen kwam toch de kymys op tafel. Dat is wat zurig, niet vies, maar wij zijn de smaak niet gewend. Ik heb braaf mijn beker leeggedronken. Er werd ons gevraagd of we het leuk vonden om te kijken als er paarden werden gemolken. Altijd leuk, hoewel het niet anders is dan koeien met de hand melken. We namen afscheid van de familie en liepen terug. Dit was de laatste avond in Kirgizië en dus de laatste avond met onze crew. We aten gezamenlijk. De tafel was extra gezellig gedekt, we aten heerlijke spaghetti. Daarna was het tijd voor wijn, wodka en speeches. De crew kreeg hun welverdiende fooi. Rond een uur of 11 was het feest afgelopen en gingen we naar bed.
Vrijdag moesten we om 5 uur ontbijten. Daarna vertrokken we naar de grens. Daar stond een rij Chinese vrachtwagens te wachten, maar daar reden we langs. Er stond nog een toeristenbus te wachten. De grens was nog dicht. Onze leiding praatte wat met de douaniers en kreeg het voor elkaar dat we als eerste door de grens mochten. We moesten wel 3 kwartier wachten voor deze open ging. Daarna ging het snel, alleen een formulier invullen en paspoortcontrole, geen bagagecontrole. We reden nog een stukje door naar de Torugart pas van 3740 meter. Daar was de grens met China. We verlieten het mooie Kirgizie met zijn warme, gastvrije mensen. We werden daar opgehaald door een Chinese bus. Het duurde alleen een uur voor die kwam; wij waren nou eenmaal supersnel door de grens gekomen. Met de Chinese bus reden we door tot een extra bagagecontrole ivm de Olympische Spelen. We hebben daar ruim 2 uur staan wachten voor we aan de beurt waren. Het regende af en toe en dan stopten ze met werken. Toen wij eindelijk aan de beurt waren regende het ook, maar onze reisleider vond het onzin om te wachten tot het droog was en dwong af dat we werden geholpen. Toen was het zo gepiept. Vervolgens moesten we nog 2 uur rijden tot we bij de echte douane waren. Die post is op 2000 meter waar het een stuk warmer is dan op die pas van 3740 meter waar eigenlijk de grens is. Ze zijn wel slim, die Chinezen! Ook hier ging het snel. Het was nu nog een uur rijden een Kashgar, waar ik nu zit. De klok was 2 uur vooruit gegaan (het is nu 6 uur later dan in Nederland). Het was inmiddels 8 uur. We hebben ingechecked in een redelijk luxe hotel waar we 3 nachten slapen. Dat is wel even lekker. We fristen ons snel even op en liepen de stad in. We kunnen hier weer geld pinnen. Dat deden we eerst. Daarna hebben we lekker gegeten in een echt chinees restaurant. Spotgoedkoop (2,50 euro). We hebben nog even door een oude wijk gelopen. Daar leefde het nog volop. Kinderen voetbalden op straat, anderen zaten langs de weg. Het was erg levendig, geweldig! We dronken nog een biertje ergens op straat en zijn toen teruggelopen naar het hotel.
Vandaag zijn we na het ontbijt met z'n drieën door de oude wijken gaan slenteren. Heerlijk mensen kijken. Kinderen willen graag op de foto. Dit is een compleet andere wereld dan Kirgizie, maar ook weer erg leuk. Hier leeft het allemaal op straat en dat ontbrak er in de vorige landen aan. Een leuk contrast dus! Ik gebruik het warmste deel van de dag om weer even te internetten. Straks gaan we weer lekker rondlopen.
Zo blijft het genieten!