Zuidwest China
Door: Sigrid
Blijf op de hoogte en volg Sigrid
26 Juli 2008 | China, Lijian
Hallo allemaal,
Woensdag was een reisdag. Eerst 's morgens met de bus terug van Leshan naar Chengdu. Daar had ik vrij snel de bus naar het vliegveld gevonden. Dat ging allemaal erg vlot. De vlucht naar Xichang duurde zo'n 3 kwartier. Er zaten een paar Amerikanen in het vliegtuig. Toen we uit het vliegtuig stapten, sprak ik hen aan om te vragen of zij wat informatie (hotel) over Xichang hadden; ik wist helemaal niets over deze stad. De Amerikanen gingen een Amerikaanse vriend bezoeken die bij het hek stond. Hij kon me de namen van een paar hotels geven en schreef die op in het Chinees. Doordat ik eerst met die Amerikaan stond te praten, pakte ik als een van de laatste mijn bagage. Toen ik buiten stond, reden de laatste taxi's voor mijn neus weg. De Amerikaan had me verteld dat het met de taxi 20 minuten naar de stad was. Ik begon maar te lopen in de richting waarin de taxi's reden in de hoop dat een taxi me achterop zou rijden. Al snel kwam ik 2 Chinezen tegen, die ook geen taxi hadden. Ze spraken een beetje Engels. Zij wisten dat er iets verderop een bus zou rijden. Ik liep met hen mee. Na een minuut of 20 kwamen we in de bebouwde kom en konden we een bus nemen. De Chinezen vroegen naar welk hotel ik wilde. Er was wat discussie in de bus over het hotel. Het was kennelijk niet goed genoeg volgens hen. Ik hield vol dat ik daar naar toe wilde. Aan de rand van de stad stapten we uit de bus en gingen we met een taxi verder. Bij het hotel zeiden de Chinezen dat ik even buiten moest wachten. In hotels krijgen buitenlanders niet de korting die Chinezen wel krijgen. Ze hebben bedongen dat ik maar 40% van de vaste prijs hoefde te betalen. Ze brachten me nog even naar mijn kamer. Volgens mij wilden ze zeker weten dat die kamer wel redelijk was. Ze waren kennelijk tevreden en namen afscheid. Super weer! Die kamer was veel luxer dan ik gewend ben. Meestal slaap ik in een dorm met douche en toilet ergens op een gang. Nu had ik een kamer met douche en toilet. Ik betaalde wel veel meer dan ik gewend ben te betalen (nu zo'n euro 13,50; meestal 2 tot 5 euro). Ik liep de stad nog even in. Xichang is een leuke stad met een gezellige winkelstraat en het Maanplein in het centrum waar het gezellig druk was. Verder is er in de stad weinig tot niets te doen. Ik besloot dan ook de volgende dag meteen door te reizen en ging op zoek naar het busstation om te vragen hoe laat de bus naar het Lugumeer vertrok.
Donderdag ging ik op tijd naar het busstation. De eerste bus zat helaas al vol, ik kon de volgende - ruim een uur later - nemen. De rit naar het Lugumeer duurde 8 uur en was prachtig. We reden door de bergen die verschillende kleuren groen waren. In het begin waren er veel rijstvelden, later appelbomen, zonnebloemvelden, maïsvelden en aardappelvelden. Het Lugumeer ligt op 2690 meter hoogte. Het was er dan ook een stuk kouder. De lange mouwen moesten voor het eerst sinds Kirgizië weer tevoorschijn komen! Het meer is 50 km2 groot. Vanaf het plaatsje waar ik uit de bus kwam moest ik nog een uur met een minibusje rijden voor ik in Luoshui was, het plaatsje waar ik wilde overnachten. Dit is een toeristisch plaatje, maar omdat 95% van de toeristen Chinees is, had ik daar niet zo'n moeite mee. In dit gebied is een matriarchale samenleving. Er wordt niet getrouwd of samengewoond. In plaats daarvan komen de mannen 's avonds naar de vrouwen toe, overnachten daar en gaan overdag weer terug naar hun moeder. Vanaf 13 jaar hebben meisjes hun eigen kamer en kunnen ze mannen uitnodigen. Dit worden lopende huwelijken genoemd. Als er kinderen uit zo'n relatie voortkomen, krijgen die de naam van de moeder. Ze worden opgevoed door de moeder en haar broers. De vader speelt een kleine rol in de opvoeding. Van deze cultuur merk je overigens niets als je daar als toerist verblijft. 's Avonds liep ik nog wat in het plaatsje rond. Ik werd aangesproken door een meisje dat met haar moeder op reis was. Ze sprak behoorlijk goed Engels en bleek in Australië te studeren. De moeder was een keer in Nederland geweest. Ze vond het kennelijk zo leuk om een Nederlandse te ontmoeten, dat ik werd uitgenodigd om mee te komen naar hun hotelkamer om nog wat te drinken. Dat was erg gezellig.
Vrijdag was het nog steeds regenachtig. Ik ben de hele dag gaan wandelen, eerst langs het meer. Ik wilde op een gegeven moment een zijweg in gaan, maar werd tegengehouden door een bewaker. Deze wenkte me en vroeg of ik thee wilde. Kon ik mooi even schuilen in zijn wachthokje. Hij sprak geen woord Engels. Communiceren is dan erg lastig. De bedoeling was goed. Ik liep door en kon een zijpad nemen naar een grote poel waarlangs een aantal kleine dorpjes lagen. Dat was erg leuk. De bevolking is een stuk donkerder en heeft de gelaatstrekken van Peruanen en Bolivianen. Sommigen lopen nog in traditionele kleding rond. Ik wilde ze maar wat graag op de foto nemen, maar ze weigerden categorisch. Slechts een keer stond een groepje van 3 vrouwen toe dat ik foto's van hen nam. Ik vraag altijd of ik foto's van mensen mag nemen en tot nu toe vond het overgrote deel van de mensen dat altijd wel goed. Dat was nu dus even anders. De mensen keken me verbaasd en soms ook wantrouwend aan. Op de terugweg liep ik weer langs die bewaker van 's morgens. Hij zag me en riep me. Hij was nu met 2 andere mannen paddenstoelen aan het bakken op een vuurtje. Ik mocht mee-eten. Hij gaf me eerst lachend een kom met een doorzichtig drankje. Zoals ik al vermoedde was dat een of andere alcoholische bocht. Dit vuilnisvat lust alles, dus deze 2 slokken gingen er ook wel in. Ik laat me natuurlijk niet kennen. De paddenstoelen smaakten naar weinig. Toen er een aantal collega's van de bewaker kwamen, ben ik maar weggegaan. Terug in het hotel bleek dat ik mijn kamer nu deelde met een Duitser. De eerste nacht had ik de kamer met 12 bedden voor mij alleen. Ik kletste even met mijn kamergenoot en ging toen weer wat wandelen, nu de andere kant op. Ik belandde 2 dorpen verderop. Helemaal aan het eind van het dorp zaten wat mensen te bbq-en. Ze vroegen of ik ook wat wilde. Al snel kwamen er een man en vrouw bij die zich in traditionele Chinese kleding hadden gehesen en foto's namen. Voor ik het wist, werd ik ook in een lange witte plooirok met roze hesje gehesen en moest ik ook op de foto. Heel charmant, maar we hebben wel vreselijk veel lol gehad. Daarna moest er nog gegeten worden. Er lagen visjes uit het meer op de bbq. Ik kreeg er een geregen aan een stokje, compleet met kop en staart. Hoe eet je dat zonder een mond vol graten te hebben? Ik probeerde wat tijd te rekken door een foto te gaan nemen in de hoop dat iemand anders ook zo'n visje zou nemen en ik de kunst af kon kijken. Dat gebeurde natuurlijk niet. Ik heb de staart er maar afgebroken en heb het eetbare deel er met mijn vingers tussenuit gevist. Chinezen zijn toch niet zo moeilijk met eetgewoontes. Na het eten nam ik afscheid van deze mensen. Weer een geweldige ontmoeting met wat Chinezen.
Vanmorgen stapte ik om 10 uur op de bus naar Lijiang. Deze busrit duurde 7 uur en was weer schitterend, weer door de bergen. Zo'n rit is wel heel relaxed met een aantal tussenstops. Er werd de mogelijkheid gegeven in een restaurant te lunchen. Om kwart over 5 was ik hier op het busstation. Dan is het altijd even de vraag waar je bent. In de meeste steden zijn meerdere busstations en het is niet altijd even duidelijk waar je wordt afgezet. Vandaag was ik daar vrij snel achter, maar heeft het ruim 2 uur geduurd voor ik het guesthouse had gevonden waar ik wilde overnachten. Ik begreep een Chinees verkeerd, waardoor ik de verkeerde kant op liep en kwam in een wijk terecht waar geen straatnamen stonden aangegeven. Ik besloot een taxi te nemen. Die zette me op een verkeerde plek af, wel tegenover een toeristenbureau. Die wezen me de weg wel goed. Ik liep alvast door de oude stad. Die is erg leuk, maar erg toeristisch en superdruk. Ik was hiervoor gewaarschuwd. Het schijnt dat je 's morgens vroeg op pad moet, voor de toeristenbussen komen. Ik ben toch altijd vroeg wakker, dus dat ga ik morgen maar doen.
Woensdag was een reisdag. Eerst 's morgens met de bus terug van Leshan naar Chengdu. Daar had ik vrij snel de bus naar het vliegveld gevonden. Dat ging allemaal erg vlot. De vlucht naar Xichang duurde zo'n 3 kwartier. Er zaten een paar Amerikanen in het vliegtuig. Toen we uit het vliegtuig stapten, sprak ik hen aan om te vragen of zij wat informatie (hotel) over Xichang hadden; ik wist helemaal niets over deze stad. De Amerikanen gingen een Amerikaanse vriend bezoeken die bij het hek stond. Hij kon me de namen van een paar hotels geven en schreef die op in het Chinees. Doordat ik eerst met die Amerikaan stond te praten, pakte ik als een van de laatste mijn bagage. Toen ik buiten stond, reden de laatste taxi's voor mijn neus weg. De Amerikaan had me verteld dat het met de taxi 20 minuten naar de stad was. Ik begon maar te lopen in de richting waarin de taxi's reden in de hoop dat een taxi me achterop zou rijden. Al snel kwam ik 2 Chinezen tegen, die ook geen taxi hadden. Ze spraken een beetje Engels. Zij wisten dat er iets verderop een bus zou rijden. Ik liep met hen mee. Na een minuut of 20 kwamen we in de bebouwde kom en konden we een bus nemen. De Chinezen vroegen naar welk hotel ik wilde. Er was wat discussie in de bus over het hotel. Het was kennelijk niet goed genoeg volgens hen. Ik hield vol dat ik daar naar toe wilde. Aan de rand van de stad stapten we uit de bus en gingen we met een taxi verder. Bij het hotel zeiden de Chinezen dat ik even buiten moest wachten. In hotels krijgen buitenlanders niet de korting die Chinezen wel krijgen. Ze hebben bedongen dat ik maar 40% van de vaste prijs hoefde te betalen. Ze brachten me nog even naar mijn kamer. Volgens mij wilden ze zeker weten dat die kamer wel redelijk was. Ze waren kennelijk tevreden en namen afscheid. Super weer! Die kamer was veel luxer dan ik gewend ben. Meestal slaap ik in een dorm met douche en toilet ergens op een gang. Nu had ik een kamer met douche en toilet. Ik betaalde wel veel meer dan ik gewend ben te betalen (nu zo'n euro 13,50; meestal 2 tot 5 euro). Ik liep de stad nog even in. Xichang is een leuke stad met een gezellige winkelstraat en het Maanplein in het centrum waar het gezellig druk was. Verder is er in de stad weinig tot niets te doen. Ik besloot dan ook de volgende dag meteen door te reizen en ging op zoek naar het busstation om te vragen hoe laat de bus naar het Lugumeer vertrok.
Donderdag ging ik op tijd naar het busstation. De eerste bus zat helaas al vol, ik kon de volgende - ruim een uur later - nemen. De rit naar het Lugumeer duurde 8 uur en was prachtig. We reden door de bergen die verschillende kleuren groen waren. In het begin waren er veel rijstvelden, later appelbomen, zonnebloemvelden, maïsvelden en aardappelvelden. Het Lugumeer ligt op 2690 meter hoogte. Het was er dan ook een stuk kouder. De lange mouwen moesten voor het eerst sinds Kirgizië weer tevoorschijn komen! Het meer is 50 km2 groot. Vanaf het plaatsje waar ik uit de bus kwam moest ik nog een uur met een minibusje rijden voor ik in Luoshui was, het plaatsje waar ik wilde overnachten. Dit is een toeristisch plaatje, maar omdat 95% van de toeristen Chinees is, had ik daar niet zo'n moeite mee. In dit gebied is een matriarchale samenleving. Er wordt niet getrouwd of samengewoond. In plaats daarvan komen de mannen 's avonds naar de vrouwen toe, overnachten daar en gaan overdag weer terug naar hun moeder. Vanaf 13 jaar hebben meisjes hun eigen kamer en kunnen ze mannen uitnodigen. Dit worden lopende huwelijken genoemd. Als er kinderen uit zo'n relatie voortkomen, krijgen die de naam van de moeder. Ze worden opgevoed door de moeder en haar broers. De vader speelt een kleine rol in de opvoeding. Van deze cultuur merk je overigens niets als je daar als toerist verblijft. 's Avonds liep ik nog wat in het plaatsje rond. Ik werd aangesproken door een meisje dat met haar moeder op reis was. Ze sprak behoorlijk goed Engels en bleek in Australië te studeren. De moeder was een keer in Nederland geweest. Ze vond het kennelijk zo leuk om een Nederlandse te ontmoeten, dat ik werd uitgenodigd om mee te komen naar hun hotelkamer om nog wat te drinken. Dat was erg gezellig.
Vrijdag was het nog steeds regenachtig. Ik ben de hele dag gaan wandelen, eerst langs het meer. Ik wilde op een gegeven moment een zijweg in gaan, maar werd tegengehouden door een bewaker. Deze wenkte me en vroeg of ik thee wilde. Kon ik mooi even schuilen in zijn wachthokje. Hij sprak geen woord Engels. Communiceren is dan erg lastig. De bedoeling was goed. Ik liep door en kon een zijpad nemen naar een grote poel waarlangs een aantal kleine dorpjes lagen. Dat was erg leuk. De bevolking is een stuk donkerder en heeft de gelaatstrekken van Peruanen en Bolivianen. Sommigen lopen nog in traditionele kleding rond. Ik wilde ze maar wat graag op de foto nemen, maar ze weigerden categorisch. Slechts een keer stond een groepje van 3 vrouwen toe dat ik foto's van hen nam. Ik vraag altijd of ik foto's van mensen mag nemen en tot nu toe vond het overgrote deel van de mensen dat altijd wel goed. Dat was nu dus even anders. De mensen keken me verbaasd en soms ook wantrouwend aan. Op de terugweg liep ik weer langs die bewaker van 's morgens. Hij zag me en riep me. Hij was nu met 2 andere mannen paddenstoelen aan het bakken op een vuurtje. Ik mocht mee-eten. Hij gaf me eerst lachend een kom met een doorzichtig drankje. Zoals ik al vermoedde was dat een of andere alcoholische bocht. Dit vuilnisvat lust alles, dus deze 2 slokken gingen er ook wel in. Ik laat me natuurlijk niet kennen. De paddenstoelen smaakten naar weinig. Toen er een aantal collega's van de bewaker kwamen, ben ik maar weggegaan. Terug in het hotel bleek dat ik mijn kamer nu deelde met een Duitser. De eerste nacht had ik de kamer met 12 bedden voor mij alleen. Ik kletste even met mijn kamergenoot en ging toen weer wat wandelen, nu de andere kant op. Ik belandde 2 dorpen verderop. Helemaal aan het eind van het dorp zaten wat mensen te bbq-en. Ze vroegen of ik ook wat wilde. Al snel kwamen er een man en vrouw bij die zich in traditionele Chinese kleding hadden gehesen en foto's namen. Voor ik het wist, werd ik ook in een lange witte plooirok met roze hesje gehesen en moest ik ook op de foto. Heel charmant, maar we hebben wel vreselijk veel lol gehad. Daarna moest er nog gegeten worden. Er lagen visjes uit het meer op de bbq. Ik kreeg er een geregen aan een stokje, compleet met kop en staart. Hoe eet je dat zonder een mond vol graten te hebben? Ik probeerde wat tijd te rekken door een foto te gaan nemen in de hoop dat iemand anders ook zo'n visje zou nemen en ik de kunst af kon kijken. Dat gebeurde natuurlijk niet. Ik heb de staart er maar afgebroken en heb het eetbare deel er met mijn vingers tussenuit gevist. Chinezen zijn toch niet zo moeilijk met eetgewoontes. Na het eten nam ik afscheid van deze mensen. Weer een geweldige ontmoeting met wat Chinezen.
Vanmorgen stapte ik om 10 uur op de bus naar Lijiang. Deze busrit duurde 7 uur en was weer schitterend, weer door de bergen. Zo'n rit is wel heel relaxed met een aantal tussenstops. Er werd de mogelijkheid gegeven in een restaurant te lunchen. Om kwart over 5 was ik hier op het busstation. Dan is het altijd even de vraag waar je bent. In de meeste steden zijn meerdere busstations en het is niet altijd even duidelijk waar je wordt afgezet. Vandaag was ik daar vrij snel achter, maar heeft het ruim 2 uur geduurd voor ik het guesthouse had gevonden waar ik wilde overnachten. Ik begreep een Chinees verkeerd, waardoor ik de verkeerde kant op liep en kwam in een wijk terecht waar geen straatnamen stonden aangegeven. Ik besloot een taxi te nemen. Die zette me op een verkeerde plek af, wel tegenover een toeristenbureau. Die wezen me de weg wel goed. Ik liep alvast door de oude stad. Die is erg leuk, maar erg toeristisch en superdruk. Ik was hiervoor gewaarschuwd. Het schijnt dat je 's morgens vroeg op pad moet, voor de toeristenbussen komen. Ik ben toch altijd vroeg wakker, dus dat ga ik morgen maar doen.
-
26 Juli 2008 - 14:28
Astrid Koenis:
Hoi Sigrid,
Wat geweldig al je verhalen en wat maak jij een hoop mee.
Ik vind het ook heel knap wat je allemaal alleen onderneem.
Je maak teveel mee om alles na te vertellen,geweldig reisverslag heb je zo.
groetjes Astrid -
26 Juli 2008 - 19:21
Lidwien:
Wat een avonturen, je moet er een boek over schrijven! Ik krijg ook alweer zin om op reis te gaan :). Wat een gastvrijheid daar in China zeg! groetjes Lidwien -
27 Juli 2008 - 09:21
Silva Knol:
nou Sig,
Dat leest weer makkelijk weg hou je ook nog even je 10 vinger typen bij zeg. Leuk om weer te lezen je gaat er helemaal voor ik ben daar denk ik wel te wantrouwend voor maar ach.
En zo leer je dat met handen en voeten dingen ook lukken.
Veel fun en uitdaging nog.
Sil -
28 Juli 2008 - 08:47
Jeanine Boesen:
Ook dit verslag weer met open mond gelezen!
Jeanine -
28 Juli 2008 - 16:45
Monique Moerbeek:
Hoi wereldreiziger,
Leuk om je verhalen te lezen. Wij werden in Lijang ondergelopen door de Chinezen. Wij zijn rond 6 uur in de ochtend een wandeling gaan maken om te filmen en foto's te maken. Prachtige verhalen allemaal. Ben weer benieuwd naar je volgende reisverhaal.
Reis voorzichtig en nog heel veer plezier.
Groetjes,
Monique -
28 Juli 2008 - 19:06
Ingrid:
Hoi Sigrid,
Wat leuk je reisverslag weer te lezen! Je maakt een hoop leuke dingen mee...super!! Hoop dat je nog veel moois gaat zien.
groetjes,
Ingrid -
28 Juli 2008 - 20:07
Karen:
Ola Sig!
Wat weer heerlijk om je verslag te lezen. Ik zie je de dingen gewoon doen.Dat met die vis op het stokje... super om het zo van je terug te lezen. Hier is het plakkerig en warm. Gelukkig wel een zomer gevoel. Geniet er weer van enne... blijf op je zelf passen! Liefs Karen -
29 Juli 2008 - 15:36
Carla Van Tatenhove:
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag morgen!
Ik hoop dat je een leuke dag hebt.
Ik moet nog vaak denken aan de dag dat we je 30e verjaardag vierden in Vietnam, acht jaar geleden! Met balonnen en vietnamese verjaardagstaart.
Tot in september!
Veel liefs,
Carla -
29 Juli 2008 - 19:16
Eus:
Ja, het is niet origineel maar ook ik vind het heerlijk om me even in je verhalen te verliezen. Het lijkt me een heel andere wereld daar maar het is zo leuk om je enthousiasme te kunnen proeven. Geniet nog van het laatste gedeelte en natuurlijk wens ik je een mooie dag toe de 30e!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
