Van een nationaal park naar de kust

Hoi allemaal,

Ik zit momenteel in Olinda, en daar is het regenachtig vanmiddag. Kan gebeuren als je ergens in de regentijd bent. Ik had naar het strand willen gaan. Nu ga ik jullie maar even update.

Ik was bij vrijdag gebleven. Toen zat ik nog in Serra do Cipo, bij een nationaal park. Ik ben nog een dag gaan wandelen in het park. Dit keer ging ik naar de ingang die op ruim 6 km van mijn hotel lag. Bij de ingang ging ik even langs de informatiebalie om te vragen welke mogelijkheden er waren. De dame wees mij meteen op een waterval op 8 km van de ingang. Ik had aanvankelijk bedacht om een kleinere wandeling te maken, omdat ik ook nog 6 km terug moest lopen. Deze waterval zag er wel mooi uit. Ik besloot dit toch te gaan doen. Er stond in de informatie 2 uur lopen voor de wandeling naar deze waterval. De route stond redelijk goed aangegeven. De natuur was weer mooi. Het was wat opener dan donderdag. Bij de waterval was het wat drukker. De meesten waren met een mountain bike gekomen. Ik ging eerst even een duik nemen. Deze waterval was een stuk hoger dan die van donderdag waardoor de straal ook wat krachtiger was en het water kouder. Ik moest er echt even aan wennen. Ik ging even onder de straal van de waterval zitten en zwom wat. Daarna zocht ik een steen in de zon en smeerde wat broodjes met de crème kaas die ik nog over had van donderdag. Na een klein uur kleedde ik me weer om en ging ik weer terug. De terugweg ging ook sneller dan gedacht. Die 2 uur tussen de ingang en de waterval was maar 1,5 uur. Ik had vooraf al bedacht dat de laatste 6 km naar het hotel nog wel eens tegen konden vallen. Dat viel dan toch wel weer mee, al waren de laatste loodjes het zwaarst. Ik had toch ruim 28 km gelopen en dat voelde ik wel. Ik liep op mijn (half versleten) palladiums en dat is toch niet helemaal ideaal, merkte ik aan mijn voeten. Bovendien was het wat best warm. Om 3 uur was ik weer terug in het hotel. Na een welverdiende douche heb ik de rest van de middag lekker in een hangmat in de tuin van het hotel liggen lezen.

Zaterdag moest ik op tijd op. Ik had de bus om 7 uur. Ik kon wel aan de weg tegenover het hotel op de bus staan wachten. Er waren geen officiële haltes. Om half 10 was ik in Belo Horizonte. Bij de informatiebalie zocht de dame op waar mijn hotel was en schreef het busnummer + richting + waar ik uit de bus moest stappen op een briefje en ze liet me op haar scherm zien hoe ik vanaf de bushalte moest lopen. Top! Het lastigste was nu om de bushalte te vinden. Ik vroeg het continu en iedereen leek een andere kant op te wijzen. Bijkomend probleem was dat ik het Portugees echt niet versta. Ik voelde me alsof ik de hele nacht had gereisd en ging eerst ergens een kop koffie drinken met een croissantje. Daarna vond ik de halte na een paar keer vragen. De conducteur wees me waar ik eruit moest. De bus maakte daarvoor zelfs een extra stop. Super! En wat was dat briefje handig geweest! Nu vond ik het hotel snel. Nergens stond dat het een hotel was. Een man zag me zoekend kijken. Ik liet hem de boekingsbevestiging van het hotel zien. Hij ging meteen bellen. Het was wel handig dat hij de hoteleigenaar even in het Portugees te woord stond. Deze deed het hek voor me open. Hij sprak geen Engels, maar een paar gasten wel. Dat was super. Ik ben al vrij snel op pad gegaan.
Ik liep nu een beetje rond in het centrum en kwam bij een overdekte markt. Daar was ook een toeristeninfo met iemand die goed Engels sprak. Dat was prettig. Hij wees me wat dingen. Eerst liep ik naar Placa Libertada. Dat zag er wel gezellig uit. Hier waren ook 3 musea. Twee over de geschiedenis van de streek en de mijnbouw. Die waren interessanter dan ik had gedacht. Aan de overkant was het Braziliaanse Cultuurmuseum met een tijdelijke tentoonstelling van Mondriaan ‘de Stijl’. Dit kwam uit de collectie van het Haags Gemeentemuseum. Ik vond het verrassend leuk om deze tentoonstelling te bezoeken en heb toch weer wat geleerd van onze kunstgeschiedenis. Er stonden ook stoelen van Rietveld. Ik was hier wel even zoet. Het was inmiddels half 5. In het café van het laatste museum ging ik eten. Rond 17:10 uur ging ik daar weer weg. Ik wilde voor donker terug zijn in het hotel. Dat lag een stukje uit het centrum. Om iets na 6 uur was ik in het hotel. Het begon toen net donker te worden.

Zondag ben ik om 9 uur weer uit het hotel vertrokken. Ik vloog naar Salvador, een kleine duizend kilometer noordelijker (en aan de kust). Het was een uur en drie kwartier vliegen. In Salvador ging alles snel. Ik vond snel de goede bus naar het oude centrum waar mijn hotel was. De busrit duurde wel bijna anderhalf uur. Later kwam ik erachter dat de bussen in Salvador allemaal de meest onmogelijke omwegen maken. Vanaf de bushalte was het nog 10 minuten lopen naar mijn hostel. Ik ging vrijwel meteen de stad in om nog wel iets te kunnen doen vandaag. Ik liep naar een pleintje waar de lokale bevolking naar toe komt om de zonsondergang te zien. Het was duidelijk een stuk warmer dan in Belo Horizonte en Rio. De sfeer was veel uitbundiger: veel mensen op straat, muziek, dansende mensen, goedgevulde terrassen en er stonden veel mensen op straat bij elkaar te drinken. Het leefde echt. Het centrum ziet er leuk uit met gebouwen in diverse pasteltinten en kasseien op straat. Ik liep even rond en vond een terrasje waar ik ging eten. Daarna liep ik naar de hostel.

Maandag wilde ik eerst een buskaartje kopen om weer weg te gaan uit Salvador. Daarvoor moest ik naar het busstation. De bus deed er vanaf het centrum meer dan een uur over. Hij ging eerst naar het zuiden en volgde de kustlijn een stuk, terwijl ik naar het oosten moest. Nadat ik het kaartje voor de nachtbus naar Recife had gekocht, nam ik de bus naar Barra, in het zuiden. Dat is ca 4,5 km van het hotel en ligt aan de zee. Ik liep vandaar terug naar het centrum. Het eerste stuk kon ik lekker over het strand lopen. Vervolgens liep ik zo dicht mogelijk langs de kustlijn. Toen het begon te regenen heb ik ergens onder een afdak staan schuilen. Het zijn redelijk korte buiten. Toen ik weer in het oude centrum was, heb ik daar nog wat rondgelopen. ’s Avonds heb ik bij een buffetrestaurant gegeten waar je betaalde voor het gewicht dat je opschept. Ik had al vaker bij zo’n restaurant gegeten. Ideaal. Wat wel apart is, is dat ik ’s avonds de krant van de volgende dag online kan lezen. Elke keer weer leuk!

Dinsdag heb ik eerst in het oude centrum rond gelopen. Ik wilde nog een paar dingen zien: een grote kerk die van binnen omgeven was door bladgoud, zoveel dat het bijna mooi van lelijkte werd. Bij de kerk was een binnenplein met blauw/witte tegels met tekeningen. Dat vond ik wel mooi. Het was het bezoek wel waard. Het volgende was een bezoek aan het Afro-Brasiliero museum. Dit was een klein museum met Afrikaanse kunst die door de slaven naar Brazilië is gekomen. Op zich wel mooi. De uitleg was alleen in het Portugees. Dat was wel jammer. Ik wilde nu nog naar de Mercado Modelo. De Mercado bleek een grote markthal zoals die overal ter wereld te vinden is met vooral veel T-shirts, tassen, sieraden en prullaria. Ik had het er snel gezien. Ik ging terug naar het hotel om te regelen dat mijn bagage daar de rest van de dag kon staan. Vervolgens nam ik de bus naar het strand van Odina. Dat was een half uur met de bus. Het strand was rustig. Ik ging even het water in en liet me daarna opdrogen. Dat herhaalde ik nog een keer. Na 2 uur had ik het echt wel weer gezien op het strand. Ik nam de bus terug. Om 5 uur nam ik afscheid van de mensen in het hotel en liep ik naar de bushalte. Er stond al een bus die naar rodiviario (= het busstation) ging. De motor draaide. Het duurde nog 20 minuten voor de chauffeur kwam. De bus maakte weer een enorme omweg. Het was druk op de weg en het schoot voor geen meter op. Op een gegeven moment waren we bij het winkelcentrum waar ik gisteren was uitgestapt. Ik nam aan de volgende stop het busstation zou zijn en bleef zitten. We reden door. Bij de volgende halte zag ik het busstation niet. Ik vroeg het aan een medepassagier en die zei dat we er al voorbij waren. Ik ging snel de bus uit en liep terug. De weg was gelukkig makkelijk te vinden. Voor de zekerheid vroeg ik het nog een paar keer. Ik had gehoopt vroeg op het station te zijn om nog wat te kunnen eten, nog wat in te kopen bij de supermarkt daar en om naar de wc te gaan. Ik kwam nu 19:05 uur aan en de bus vertrok om 19:30 uur. Ik ging eerst even naar de wc. Daarna ging ik vragen waar het perron was. Ik liep nog even naar de supermarkt, en daar stond een rij voor de kassa. Ik wilde niet riskeren om te laat bij de bus te komen en ging naar het platform. Om door het poortje te kunnen gaan dat naar de perrons leidt, heb je een pasje nodig; zo kunnen er alleen reizigers daar komen. Ik had dat pasje gisteren bij de aanschaf van mijn ticket ontvangen. Toen ik bij mijn perron kwam, bleek dat de bus er nog niet was. Ik baalde wel even. Ik kon niet meer terug naar de supermarkt. Ik ging op zoek en vond een klein winkeltje bij de perrons. Daar kocht ik een fles water en 2 hartige broodjes. Ik had nog alle tijd om te eten. De bus kwam om 19:25 uur, terwijl we 5 minuten later moesten vertrekken. Dat ging dus niet. De busrit ging wel rap. We stopten een aantal keren om mensen in te laten of aan het eind van de rit weer om mensen eruit te laten. Ik heb behoorlijk goed geslapen. Tot nu toe zijn alle bussen die ik hier heb gezien, goed. We kwamen we pas tegen tienen aan i.p.v. om 8:30 uur. Op het station nam ik eerst een kop koffie en een broodje. Daarna nam ik de metro en bus naar Olinda, 6 km verderop. Olinda is een stuk kleiner en gemoedelijker dan Recife. Het hotel had ik snel gevonden. Dat was nog geen 100 m van de bushalte af. Perfect. Het was intussen wel al 12:45 uur. Het hotel oogde wat rommelig. Eerst kreeg ik de slaapzaal te zien en zou daar alleen mogen slapen. Toen gingen we door naar een slaapkamer met 2 stapelbedden en een tweepersoonsbed. Voor de deur stond een steiger, waardoor we een beetje moesten klimmen om bij de deur te komen. Aan het bed zaten nog allerlei klemmen. Die moesten er eerst vanaf worden gehaald. Daarna hielp ik Tita, de eigenaresse om de lattenbodem en het matras op het bed te leggen en om het op te maken. Het kwam wat raar over allemaal. Vervolgens ging Tita even zitten praten en leerde me wat Portugese woordjes. Geweldig mens! En uiteindelijk is dat belangrijker dan een strak georganiseerd hotel. Gistermiddag heb ik wat rond gelopen door het stadje. De wegen zijn weer bedekt met kasseien en er zijn hier veel koloniale kerken. Daarnaast wonen er veel kunstenaars in het stadje waardoor er een kunstmarktje is en er veel kunst te koop is. Ik slenterde wat door de straatjes richting het strand. Vanaf hoogte had ik gezien dat er rechts wat meer strand was. Om daar te komen moest ik door een arme wijk. Het strand was vies; er lag veel afval. Een stukje verderop waren jongens aan het voetballen. Ik ging even zitten kijken en ben weer terug gelopen. Terug in het hotel kleedde ik me om om naar het strand te gaan. Tita zei dat ik een stukje moest doorlopen naar links. Het stukje strand voor het hotel was niet zo veilig zei ze. Ik liep een stuk naar links en kwam op een boulevard. Er waren allemaal kleine baaitjes, sommigen met strand, anderen met stenen. Het strand lag in de schaduw en het zand was nog nat. Ik vond dit niet zo aantrekkelijk. Ik ging even zitten op een muurtje en zag een stukje verderop iets breder strand in het zonlicht. Daar liep ik naar toe. Dat zag er een stuk beter uit! Daar waren genoeg mensen; er waren ook mensen in het water. Ik ging nog even het water in (sterke stroming!) en liet me toen opdrogen. De zon verdween al snel achter de huizen. Het werd een kort strandbezoek en wel even lekker.

Vanmorgen ben ik weer het stadje in gelopen. Er waren nu wat kerken open waar die gisteren dicht waren. Het is een leuk, gemoedelijk stadje. Rond het middaguur was ik terug in het hotel om even e.e.a. te regelen voor de tijd tot ik weer in Rio ben. Ik moest nog even bedenken wat ik de komende anderhalve week ga doen. Reizen is de laatste jaren heel anders geworden. Ik ging nu achter mijn netbookje zitten en zocht alle info op die ik nodig had. Ik boekte mijn hotel voor de eerste 2 nachten na mijn verblijf hier, bekeek hoe laat morgen de bus vertrekt, en boekte een vlucht naar Rio. Het kostte even 2 uurtjes en dan heb je wel wat. Ik wilde vanmiddag naar het strand, maar toen ik daar naar toe liep begon het te regenen en het was zwaar bewolkt. Het is nu een rustig middagje bij het hotel geworden. Ook lekker. Morgen vertrek ik hier weer.

Groetjes!
Sigrid