Veel tempels!

Hoi allemaal,

Ik ben alweer bijna 2 weken onderweg, de tijd vliegt! Vandaag liep iets anders dan gepland en ben ik ergens gestrand. Die dagen zijn meestal het leukst en zo ook vandaag. Ik ben bij zaterdag gebleven met mij blog. Ik reisde toen door naar Gyenonju. Ik besloot de trein te nemen om dat ook eens te ervaren. Qua tijd was het om het even. De trein ging pas om kwart voor 12, waardoor ik ’s morgens nog even het stadje (Andong) in kon. Ik wilde nog even naar de markt. Ik vind het meestal wel leuk om over deze kleine overzichtelijke marktjes te lopen. Bovendien wilde ik wat fruit kopen en dat zie je bijna niet in de kleine supermarktjes waar ik meestal kom. Wat mij het meest opviel is dat alles zo groot is: de appels, kolen, watermeloenen, bieten, uien, tomaten, preistengels, alles. Op de terugweg ben ik nog even een groot warenhuis in gegaan. Ook altijd wel even leuk om die in het buitenland te bekijken. Toen was het tijd om naar de trein te gaan. Rond kwart voor 12 werd – ook in het Engels – omgeroepen dat de trein 26 minuten vertraging had. Dat werd dus even wachten. De treinreis zelf was lekker comfortabel. Het was zo’n 20 minuten lopen naar het hotel. Ik kreeg meteen een uitgebreide uitleg over wat er in de stad en omgeving te doen was. Super! Niet veel later ging ik op pad. Op zo’n 10 minuten lopen van het hotel lag een complex met graftombes. Het was lekker om daar rond te wandelen. Het was zaterdagmiddag en gezellig druk. Er klonk een passend Koreaans instrumentaal muziekje over het terrein. Iets verderop lag de Cheamseongdae, een astronomisch observatorium uit de 7e eeuw. Weer wat verder bekeek ik een film te zien waarin in een kwartier de geschiedenis van het Shilla rijk dat hier 1000 jaar heeft bestaan uit de doeken werd gedaan. Ik liep door en kwam langs lotusvelden. Dit is de tijd dat de lotussen uitkomen. Mooi dus! Een stukje doorlopen was het Nationaal museum. Ook dit was erg mooi. Het bestond uit meerdere gebouwen met daaromheen nog wat stupa’s en een grote bel. Binnen weer wat over de geschiedenis en de ontwikkeling van gereedschap en gebruiksvoorwerpen e.d. door de jaren heen, steen, brons, zilver, goud. Interessant. Op de terugweg liep ik bij Anapchi pond naar binnen. De hoteleigenaar had gezegd dat dit ’s avonds verlicht is. Ik bewonderde de 3 pagodes en tuinen met een meertje eerst in het licht en ging op een bankje zitten wachten tot de lichten aan gingen. Met mij deden velen dat. Dat was de moeite waard. Toen het begon te schemeren gingen er grote spotlichten schijnen in de tuinen en op de pagodes. Schitterend! Daarna liep ik rustig terug naar het hotel.
Zondag werd een leuke (verjaar)dag! Na het ontbijt nam ik de bus naar het 16 km verder gelegen Bulguk-sa, een groot boeddhistisch complex dat oorspronkelijk in de 6e eeuw gebouwd is. Dat was echt wel indrukwekkend: het was een uitbreid complex met diverse mooie tempels en bijgebouwen van hout gemaakt en mooi beschilderd. Het geheel ligt in een mooie omgeving. Ik liep daar een uur rustig rond. Daarna had ik de keuze om ofwel met de bus naar de tempel Seorguram te gaan of om de 3,2 km te gaan lopen. Ik koos voor het laatste. Het pad liep wel vrijwel uitsluitend omhoog, maar was niet echt moeilijk. Het laatste stuk werd het wat steiler en het was slechts licht bewolkt, waardoor het toch weer zweten werd. De zweetdruppels werden beloond: in de Seorguram zat een grote stenen boeddha,met daarnaast de helpers, indrukwekkend weer. Rond half 2 was ik weer beneden. Niet ver hier vandaan waren nog wat bezienswaardigheden. Ik nam de bus en stapte uit bij het “folkcraft village”. De folder die bij de entree kreeg spreekt van een modern historisch museum (filmset). Op een hele leuke manier waren allerlei facetten van het leven door de jaren heen tentoongesteld. Van een boekenwinkel tot een bioscoop, van een huiskamer naar een slaapkamer van een net getrouwd stel, van een badkamer waar mensen elkaar aan het wassen waren naar een kapsalon. Dit was allemaal heel leuk op gezet. Hierna vond ik het welletjes en nam de bus terug naar de stad waar ik eerst ergens een kop koffie ben gaan drinken. Het idee was om daar iets van gebak bij te nemen. Helaas was dat er niet in deze tent. Dan maar alleen koffie. Toen ik weg ging, riep de ober me. Ik kreeg nog een beker koffie mee, als service van de zaak. Ik vond het een mooi verjaardagscadeau. De koffie was – zoals wel vaker hier – wat slap, maar het kwam uit een goed hart. Ik liep door naar de markt waar ik even rustig rond keek. Voor het avondeten liep een restaurantje binnen waar al wat tafels bezet waren. Toen ik binnenkwam werd er gezegd dat er alleen ‘doedels’ waren. Dat kon ik niet thuis brengen en keek de dame die dat vol overtuiging zei met grote vraagteken ogen aan. Een vrouw die zat te eten schepte een bos noedels uit haar kom met soep. Toen viel het kwartje. Noedels vond ik prima. Het bleek een koude noedel soep te zijn met wat groenten (komkommer) erin. Ik zat naar goed Koreaans gebruik aan een lage tafel op de grond. Het eten was niet bijzonder lekker, maar de ervaring in dat restaurant was super. Na het eten heb ik nog een espresso met een soort koffiebroodje met chocolade en room genomen. Met een beetje fantasie kon dat wel voor een gebakje door gaan. En zo vierde ik toch nog een beetje mijn verjaardag.
Maandag wilde ik ’s morgens gaan wandelen rond de Namsan berg. Het was 20 minuten met de bus naar Namsam. Ik had verwacht dit makkelijk te herkennen, maar als de buschauffeur het niet gezegd had tegen me, was ik er zo langs gereden. Wel fijn zo’n attente buschauffeur. Het was hier niet zo druk. Bij de toeristeninfo kreeg ik uitleg over de routes en een plattegrondje. Ik had gevraagd om een wandeling van een halve dag en kreeg de optie voor een van 2,5 uur en een van 4,5 uur. Beide hadden een andere terugweg dan heenweg. Ik ging voor de langere route. Voor het gemak trok ik er alvast een uur vanaf. Ik vertrok om 9:45 uur. De weg was goed aangegeven. Af en toe waren er zijwegen waar 100 tot 200 meter verderop boeddhistische rotstekeningen waren te zien of een boeddha beeld stond. Ik ging er elke keer een kijkje nemen. Het was behoorlijk nevelig. Het pad lag in de bossen. Af en toe sprongen er eekhoorntjes weg. De wandeling was mooi. Het eerste stuk ging vrijwel alleen maar omhoog, dit keer vrijwel uitsluitend over rotsige paadjes. Eén van de boeddha beelden sprong er echt wel uit. Een stenen beeld midden in de natuur met een boeddha op een lotusbloem kan best indrukwekkend zijn! Er waren wel een aantal punten waar een mooi uitzicht zou kunnen zijn, ware het niet dat het helemaal wit was van de wolken. Weinig uitzicht dus. Vlak voor ik het hoogste punt bereikte begon het te regenen. Ik liep toen nog door het bos en had er niet zo’n last van. Bovendien gutste het zweet toch al van me af. Bij het hoogste punt at en dronk ik wat. Daarna ging het alleen nog bergafwaarts over een wat breder pad. Mijn paraplu moest nu op. Gelukkig was het pad een stuk makkelijker dan op de heenweg. Het was nog 4,5 km lopen en dat ging vrij rap. Ik eindigde bij een parkeerplaats. Daar was ook een bushalte waar ik de bus terug naar de stad nam. Ik was nat van de zweet en het regen en ging nu naar het hotel. Het plan was geweest om over te stappen op een andere bus naar een traditioneel dorpje. Ik ging nu eerst douchen. Het bleef regenen en ik besloot er een rustig middagje van te maken op mijn kamer. Lekker even lezen. Aan het eind van de middag was het droog en ben ik een wandeling gaan maken. Ik liep langs een kapper en ben daar naar binnen gegaan. Altijd leuk in het buitenland. De kapster sprak nauwelijks Engels. Ze deed in elk geval hard haar best en ze knipte mijn haar goed. Na dit bezoek liep ik een stukje door langs weer wat tombes. Vervolgens ben ik ergens een kop koffie gaan drinken in een gezellig tentje. Rond half 7 liep ik naar de markt waar ik wilde eten. Er werd al veel schoongemaakt. Ik was kennelijk aan de late kant. Ik nam een soort deegwaar met wat groenten in rode saus. Dat was hartstikke pittig! Dat had ik natuurlijk kunnen weten. Er zat geen rijst of water bij. Ik heb het bord niet eens leeg gegeten, omdat het te heet was. Bij een supermarkt kocht ik wat kaakjes om te blussen. Ik sloot af met een kop pepermuntthee bij een leuk tentje en ben toen weer terug gegaan naar het hotel.
Dinsdag ben ik met de bus naar Busan gereden. Dat was maar een uurtje rijden. Vanaf het busstation was het nog 23 haltes (drie kwartier) met de metro. Mijn hotel zat op 3 minuten lopen van de metro. Ideaal. Ik kon pas om 15:00 uur inchecken en mocht wel mijn grote rugzak laten staan. Busan is met 3,2 miljoen inwoners – zeker voor Nederlandse begrippen – een serieus grote stad. De wijk van mijn hotel is erg leuk, levendig en gezellig met veel restaurantjes en cafeetjes en een grote winkelstraat. In de winkelstraat is van alle grote sportmerken wel een winkel, daarnaast andere (merk)kleding en zaken met outdoor spullen. Ik nam de roltrap naar een park hier om de hoek. Het park is niet zo groot. Het belangrijkste daar is de Busan toren, waar je bovenop kan. Dat liet ik voor wat het was en liep door naar de grote vismarkt, die je absoluut gezien moet hebben als je in Busan bent geweest. Die was ook wel leuk. Ik ging even naar het water. Er was alleen een kade; er was geen zandstrand te zien hier. Ik genoot even van het uitzicht en ging weer verder. Nu naar een filmstraat, met sterren en voetstappen met de namen/handtekeningen van filmsterren erop. Net als in Hollywood, maar dan iets kleiner en voor mij onbekende sterren. Hier was het gezellig druk. Er stonden veel eetstalletjes. Als laatste liep ik nog naar de 40 traptrede, een monument ter ere van vluchtelingen. Daarmee had ik alles in de omgeving van het hotel wel gezien. Het was nu 14:45 uur en ik ging naar het hotel. Ik trok mijn bikini aan, vroeg de weg naar het dichtstbijzijnde zandstrand waar ik kon zwemmen en vertrok weer. Ik moest ruim 10 minuten met de bus om bij het strand te komen. De Koreanen/Aziaten zitten daar onder een parasol met hun kleren aan. Er lagen wat westerlingen in bikini/zwembroek op het zand. Ik legde mijn sarong neer vlakbij een andere westerse dame en ging even het water in. In de kustlijn was het druk met veel kinderen en wat ouders, veel met zwembanden en zwemvesten (ook volwassenen), allemaal met kleding aan. Ik probeerde een stukje verder, zeg maar 5 meter, de zee in te gaan en werd onmiddellijk teruggefloten. Ik besloot te gehoorzamen. Ik bleef niet lang in het water, bleef een uurtje op het strand liggen en had er toen wel weer genoeg van. Terug ging ik lopen. Eerst over een ‘skywalk’, een soort brug die een stuk in het water lag. Er gaat hier ook een kabelbaan. In het water ligt een metalen walvis, waarvan de kop en de staart boven het water uitsteekt. Ze hebben er wel wat van proberen te maken! ’s Avonds zocht ik een geschikt restaurantje om te eten. Dat was toch lastiger dan gedacht: in het eerste waar ik kwam hadden ze alleen BBQ. Niet handig en leuk in je eentje. Ik liep door. Bij nummer 2 schrok ik sowieso van de prijzen: het begon bij 20 euro terwijl ik nooit meer dan 8 euro heb betaald. Oké dan maar. Het eerste wat ik bestelde was er niet. Vervolgens moest ik persé fris, bier of wijn bij het eten bestellen. Ik kon geen water bestellen en moest er iets te drinken bij nemen. Toen ben ik weg gegaan. Bij het 3e restaurant heb ik gegeten: een heerlijke pannenkoek met zeevruchten / inktvis en wat groenten er doorheen. Na het eten ben ik weer naar het hotel gegaan.
Woensdag was weer een topdag. Ik nam eerst de metro richting Gamcheong Cultural Village. Het laatste stukje daar naar toe nam ik een bus. De entree voor het dorp was gratis. Wel werd gezegd dat je het beste een plattegrond kon kopen. Dat deed iedereen dus. Er stond een looproute aangegeven met uitleg over sommige huisjes e.d. Op 16 punten kon je een stempel krijgen. Het was natuurlijk de bedoeling om de hele stempelkaart vol te krijgen. Deze wijk is gebouwd tegen een heuvel en heeft talloze kleurrijke huisjes. Oorspronkelijk was de wijk gebouwd voor vluchtelingen. In 2009 hebben studenten besloten om de wijk een metamorfose te geven. Nu ziet het er allemaal erg gezellig uit. Er wonen gewoon mensen. Het was leuk om door de wijk te lopen. Ik volgde de route niet helemaal. Ik had net besloten om die stempels los te laten toen ik er kort na elkaar 3 verzamelde. Toen werd de uitdaging toch om de kaart vol te krijgen. Het ging al niet meer om wat ik zag, alleen om de uitdaging van de stempels. De laatste 2 miste ik uiteindelijk toch. Ik kwam uit bij een bushalte en besloot de bus te nemen.
Ik reed terug naar de metro en ging nu richting een kabelbaan in het Gangneum Park. De kabelbaan legde in 5 minuten 1260 meter af. We stapten uit op ruim 500 meter hoogte. Ik wilde naar Seokbul-sa. Volgens de reisgids moest dat een erg mooi boeddhistische tempel zijn die echter moeilijk te vinden is. Ik vond bij de kabelbaan geen bordjes en vroeg de weg. Ik kreeg een plattegrondje mee en moest eerst naar de zuidpoort van een fort dat hier ooit had gestaan en kon vandaar links afslaan naar de tempel 2 km verderop. De zuidpoort was 20 minuten lopen, niet al te moeilijk, wel warm. Het was vandaag licht bewolkt en de zon liet zich regelmatig zien. Bij de zuidpoort vroeg ik de weg nogmaals. Ik werd weer verder verwezen over een smal pad. Nu kwam ik uit bij een dorp. Bij het begin stond een bordje met 0,4 km naar de zuidpoort en 1,6 km naar de tempel. Dat klopte dus wel. In het dorp stond geen volgend bordje en vroeg ik weer de weg. Ik werd weer een kant op gestuurd. Onderweg vroeg ik het nogmaals en liep een stukje met een man en vrouw uit Busan mee. Bij een richtingaanwijzer met nog 1 km naar de tempel gingen zij de andere kant op. Ik liep door, kwam langs een bordje met 0,5 km en liep verder. Vervolgens kwam ik bij een verharde weg met een bordje dat het nog 0,6 km was. Dat was gek. Ik had tot dusverre vanaf de zuidpoort vrijwel uitsluitend bergafwaarts gelopen. Nu was het 600 meter stijl omhoog. Ik had het idee dat het ergens toch niet helemaal goed was gegaan. En het verhaal dat de tempel moeilijk te vinden is, kon ook de prullenbak in: daar waar ik bij de weg kwam, was een bushalte. Het was dus een kwestie van de bus nemen en dan 600 meter doorlopen over een verharde weg, stijl omhoog weliswaar, maar niet moeilijk te vinden. Toen ik bij de tempel kwam had ik het wow momentje dat in de reisgids beschreven stond. Ik keek nog eens goed en dacht weer wow, wat is deze tempel indrukwekkend, gelegen tegen een steile bergwand. De tempel was niet groot. Terwijl ik dit schrijf krijg ik weer er weer een blij gevoel bij. Het was elke druppel zweet en elke meter die ik teveel heb gelopen dubbel en dwars waard. Ik was de enige en nam de tijd om tempel en de altaars die er waren te bekijken. Er stond een mooie stenen boeddha met aan iedere zijde drie helpers. Echt mooi! Toen ik weg ging was er net een ander stel aan gekomen; de auto stond voor het hek van de tempel geparkeerd…..
Net achter de ingang van de tempel lag een pad omhoog. Ik ging dat in, in de hoop bij de zuidpoort aan te komen. Ik kwam boven op een top uit op een kale rots met schitterend uitzicht over de stad. Ik liep nog een stukje door en kwam op een steen uit met uitzicht op een ander deel van de stad, weer een prachtig vergezicht. Ik kon de kabelbaan niet zien, maar wel waar hij langs loopt. Tussen mij en dat punt lag een dicht stuk bos en een flink stuk ook. Ik besloot dat het niet ging lukken om terug te lopen naar de zuidpoort via deze route en liep terug. Ik nam de weg die ik heen was gekomen ook niet meer en liep door via de weg richting de stad. Op een bord stond dat de bushalte 0,7 km was en de metro 1,4 km. Toen ik de stad in liep had ik ook de metro snel gevonden. Ik nam de metro naar Beomeo-Sa, een andere boeddhistische tempel. Vanaf de metro was het nog 3 km. Daarvoor reed er een bus. Toen ik was afgezet vlakbij de tempel sloeg ik linksaf van een punt waar ik mensen vandaan zag komen, in plaats dat ik rechtdoor liep. Ik vond dat ik wel ver moest lopen, langs een gewone weg waar veel auto’s reden. Had die bus dan niet verder kunnen rijden? Ik voelde nattigheid en vroeg het aan 2 voorbijgangers. Ik moest inderdaad terug. Gelukkig maar 5 minuten en uiteraard wel bergop…. Ook deze tempel was de moeite waard. Deze lag mooi tegen het bos aan en er waren wat meer gebouwen. Hij kon niet op tegen de andere, en was zeker wel de moeite van het bezoeken waard. Toen ik uitgekeken was nam ik de bus weer naar de metro. Ik moest nu weer bijna drie kwartier met de metro om bij mijn hotel te komen.
Vandaag was een reisdag. De bedoeling was dat ik op Jeju-eiland zou uit komen. Er gaat gewoon een vliegtuig van Busan naar Jeju, maar ik had besloten dat het leuker was om met de bus en de veerboot te gaan. Met behulp van een routeplanner had ik uitgevogeld hoe ik bij de veerpont moest komen: om half 8 nam ik de metro om 3 kwartier later bij het busstation uit te komen. Daar had ik tijd om te ontbijten voor om 9 uur de bus naar Suncheon ging. Daar kon ik een half uurtje later de bus naar Goheun nemen, waar ik om 10 over 1 was. Dat ging voorspoedig. In Goheung was voor de verandering geen toeristeninfo. Ik probeerde bij het kaartjesloket te vragen hoe ik bij de boot kwam. De dame riep er een andere dame bij. Die wist me duidelijk te maken dat er vandaag geen boot (meer) ging. Morgen weer. Ik moest maar blijven overnachten in Goheung. Ze haalde er een jongen bij die volgens mij op zijn bus zat te wachten. Die sprak een beetje Engels. Met behulp van zijn vertaal app kon hij wel e.e.a. duidelijk maken. Er zijn nog 2 plaatsjes waar vandaan een boot vertrekt naar Jeju. We gingen de mogelijkheden na. Hij kwam nog met een vliegmogelijkheid op de proppen. Ik kon geen van de plaatsen nog op tijd met de bus bereiken om nog de boot/of het vliegtuig te nemen. Er zat dus niets anders op dan hier te overnachten. In mijn reisgids staat niets over deze plaats. Ik vroeg of de jongen een hotel wist. Hij liep met me mee. Bij het hotel kon ik pas om 18:00 uur inchecken. De jongen ging wat bellen en zei toen dat ik beter naar Nock Dang kon gaan, waar de boot morgen vertrekt. We liepen terug naar het station. Hij kocht zelfs nog een buskaartje voor me naar Nock Dang. Dat mocht ik niet terug betalen. Hij had er wel lol in geloof ik. Mijn bus kwam en we namen afscheid. Tien minuten later was ik in Nock Dang, een gezellig havenstadje. Ik zag al snel dat dit qua locatie leuker was dan Goheung. Hier was weer geen toeristeninfo. Ik liep het plaatsje in en sprak een paar jongeren aan. Nu liep er een meisje met me mee naar een hotel. Zij sprak redelijk Engels. Ze was zo slim om me naar een motel te brengen dat op 1 minuut lopen van de pier ligt waar de boot morgen vertrekt. Top! Ik kon hier wel meteen inchecken. Vanaf mijn kamer had ik uitzicht op zee. Ik belde mijn hotel op Jeju dat ik een dag later zou komen en ging hier lekker even de boel verkennen. Het was heerlijk om langs het water te lopen. De zon scheen fel, echt genieten! Ik ben nu een dag korter op het eiland, maar die extra dag had nooit zo leuk kunnen zijn als vanmiddag met de super hulpvaardige Koreanen en het relaxte middagje in Nock Dang.

Groetjes,
Sigrid