Van het dak van Korea terug naar Seoul

Hoi allemaal,

Ik was donderdag op weg naar Jeju gestrand in Nock Dang. Vrijdagmorgen heb ik om 9 uur de boot genomen naar het eiland. Ik had een kaartje gekocht voor de goedkoopste klasse. Dat was in een ruimte die was verdeeld in een aantal vakken. Daar kon je een plekje uitkiezen. De schoenen moesten uit (zoals gebruikelijk in Korea als je een huis binnen gaat) en voor de bagage waren speciale bakken. Vervolgens ging je op de grond zitten. Sommige mensen hadden kleden mee om op te zitten. Toen we gingen varen ben ik lekker buiten in het zonnetje op het dek gaan staan. Af en toe kwam er even een Koreaan bij staan die dan probeerde een praatje te maken. Eén man kwam een tijdje later weer terug. Op zijn telefoon had hij staan 1.snack, 2.snack. Ik sloeg het af, maar hij bleef aandringen. Toen ben ik met hem meelopen. Deze man was samen met zijn vrouw op de boot. Ze hadden een hele picknick mee: er lag al een zak met bruine plakrijst met rozijnen en noten erdoor. Ik kreeg een plastic handschoen voor mijn rechterhand, zodat ik de rijst met die hand kon pakken. Er kwamen voorverpakte gekookte eieren tevoorschijn. Deze waren bruin. Ze waren wel te eten. Er kwam een stuk gedroogde vis op tafel. Ze hadden flesjes water. Als een soort toetje kwamen er nog 2 zakken chips bij. Het smaakte wel. Geweldig hoor, was ik zomaar te gast bij een Koreaans stel! Via een vertaalapp probeerden we een beetje te communiceren. Af en toe is dat lastig omdat de app niet altijd een goede vertaling geeft. Dat werd eens te meer duidelijk toen er een snelle jongen bij kwam zitten. Hij pakte ook zijn vertaalapp erbij en liet me zijn telefoon zien met de tekst: ‘ik ben een leuk meisje’. Haha, er was weinig vrouwelijks aan deze mr. macho. Ik schoot in de lach en bedankte hem. Hij moest eens weten wat hij tegen me gezegd had! Na 4 uur varen waren we aan de overkant. De boot was aangekomen in Jeju-Si, de hoofdstad in het noorden van het eiland. Ik had een hotel geregeld in Seogwipo is aan de zuidkust. Bij de toeristeninfo konden ze me uitleggen hoe ik daar moest komen. Ik nam eerst een bus die voor het havengebouw stopte en moest toen midden in de stad uitstappen, een stukje lopen en dan op de volgende bus. Daar werd het wat vaag. De chauffeur van de eerste bus wees me wel de juiste richting. De halte kon ik niet vinden. Ik kwam langs verschillende bushaltes waar veel bussen kwamen, maar niet de bus die ik moest hebben. Het was warm, de zon scheen fel en ik had geen idee wie me de weg kon wijzen. De mensen aan wie ik het vroeg wisten het ook niet altijd even goed. Soms is reizen even niet leuk! Ik besloot het aan een andere buschauffeur te vragen. Die wees naar de overkant van de weg. Daar had ik de halte snel gevonden. Toen was het nog een uur in de bus naar Seogwipo. Mijn hotel was gelukkig niet ver van de bushalte. Ik ging vrijwel meteen op pad, zodat het niet alleen maar een reisdag was.
Op loopafstand was een waterval. De waterval was niet heel bijzonder; hij lag wel in een mooi park, waardoor het wel de moeite waard was om er naar toe te gaan. Ik zag een mooie brug en liep daar naar toe. Ik was nu bij de Zuid zee. Aan de andere kant van de brug lag een mooi park waar ik doorheen liep. Daarna werd het schemerig en ben ik richting hotel gelopen.

Zaterdag ben ik de hoogste berg van Zuid-Korea gaan beklimmen: dat is de Mount Halla-san. Hij is 1950 meter hoog. Ik kon met de bus naar het begin van een pad dat naar de top liep. Dit pad was 9,6 km lang en begon op 750 meter. In totaal stond er 4,5 uur voor om boven te komen. Het pad was goed aangegeven. Het was afwisselend een rots pad en een houten pad of een combi van rotsen en houten bielzen. Zeker het middelste deel was vrij eenvoudig te lopen. Het laatste stuk zou steil omhoog gaan met een trap. Ik was voorbereid op een trap als bij mijn eerste wandeling in Seoraksan. Dat bleek enorm mee te vallen. De trap was lang niet zo steil. Het viel mij mee. Op het laatste deel zat nog een klein lastig stuk waar geen trap was. Boven ging ik even rustig wat eten en drinken en de omgeving bekijken. Er lag een krater, waar vaak een meertje is, maar dat lag nu droog. De terugweg ging ook voorspoedig. Ik nam de bus weer naar het hotel.
Een uur later ging ik nog even de stad in om ergens koffie te gaan drinken. Ik liep nog even over de markt, altijd leuk. Op dit eiland groeien citrusvruchten en dat was op de markt goed te zien: er lagen vooral veel mandarijnen. Ik ben op vroeg gaan eten en naar het hotel gegaan.

Zondag was een heerlijk relaxed dagje. Ik haalde eerst bij een bakkertje wat broodjes voor het ontbijt en voor de lunch en heb toen ergens een grote mok koffie gedronken. Ik ging pas om 11 uur op pad. Ik nam de bus naar Sanbangsan. De Sanbangsan is een opeenhoping van lava die 385 m hoog is en zo’n 800.000 jaar oud. Er zit een grot in waarin een stenen boeddha zit. Daar liep ik via een trap naar toe. Ik vond deze boeddha niet heel indrukwekkend en ben ook wel wat verwend de dagen hiervoor. De berg ligt aan de kust. Precies aan de overkant ligt een replica van het VOC-schip de Sperwer. Hendrik Hamel leed daar schipbreuk in 1653 tijdens een tocht van Taiwan naar Nagasaki. Bij ons komt deze man in de geschiedenisboekjes niet voor, maar hier is hij een bekendheid. Iedere Koreaan schijnt te weten wie Hendrik Hamel is. Het verhaal is dat hij nadat zijn schip vast liep voor de kust van Jeju-eiland 13 jaar heeft vast gezeten in Korea en toen is ontsnapt. Toen hij terug kwam in Nederland wilde hij zijn loon voor de afgelopen jaren. Toen hij dat niet kreeg heeft hij op papier gezet wat hij had meegemaakt. Dat was de eerste kennismaking voor de Europeanen met de Koreaanse cultuur. Om die reden was hij in Korea tot 2002 de bekendste Nederlander. Ik keek uitgebreid rond in het schip. Grappig detail is dat er wordt geschreven dat Hamel uit Horcum komt (in plaats van Gorinchem). Toch wel leuk om zo weer wat wijzer te worden van de Nederlandse geschiedenis. En bijzonder om hier een schip te zien liggen met de Amsterdamse kruizen erop. Tegenover het schip is een klein museum ter ere van Guus Hiddink, sinds 2002 de tweede Nederlander die iedereen hier kent [als bondscoach van Zuid-Korea 4e op het WK inKorea in 2002, terwijl de Koreanen voordien nog nooit een wedstrijd gewonnen hadden op een WK]. Buiten staat een standbeeld met een juichende Guus. Als je heel goed kijkt, lijk hij ook enigszins op Hiddink. Binnen staan wat foto’s van hem en zijn museum in Varsseveld en een uitleg over hoe hij zo succesvol werd met de Koreaanse ploeg. Daarnaast wordt de ruimte benut voor een soort Holland promotie: delfsblauwe prullaria, een haag van nep tulpen, houten klompen op de grond (iemand is goed wezen shoppen op Schiphol), een korte video waarop Volendam te zien is, een serveerster in klederdracht en mannen die laten zien hoe je een haring eet. Als klap op de vuurpijl nog een stuk tekst over de gelegaliseerde prostitutie in Nederland met als voorbeeld de Amsterdamse buurt Devallen. Het enige wat nog ontbrak was een stukje over coffeeshops, daarmee zou het clichébeeld van Nederland perfect zijn geweest. Echt hilarisch dit museum. Ik stond er in mijn eentje om te lachen. En tegelijkertijd: hoe belangrijk ben je voor een land als dit voor je wordt neergezet en 15 jaar na dato nog in stand wordt gehouden. En hoe belangrijk is sport als dit voor een coach wordt gedaan.
Ik keek nog wat rond bij Yongmeori beach, een stuk lava strand. Dit was een mooi gebied. Helaas was er een stuk afgesloten vanwege het weer (kennelijk was de wind te hard). Ik wilde naar het strand en zag dat er verderop zandstrand en parasols waren. Daar liep ik naar toe. Ik zocht een plekje op het strand en ging even in het water, lekker dobberen aan de ballenlijn die het einde van het zwemgebied markeerde. Ik vermaakte me ca anderhalf uur bij het strand. Daarna nam ik de bus terug naar Seogwipo.

Maandag was een echte reisdag. Ik nam nu de boot naar Wando; deze ging om 12 uur. Ik ben om kwart over 9 vertrokken uit mijn hotel. Eerst moest ik ruim een uur in de bus zitten om het eiland over te steken naar Jeju-Si. Ik moest bij het busstation uitstappen. Daar vroeg ik naar de bus naar de veerpont. Mijn logica dat er wel een bus van het busstation naar de veerboot zou gaan, gaat in Korea niet op. Op zich viel het mee. Ik kon eerst nog een kwartier met de bus en moest toen nog 10 minuten lopen. Om half 12 mochten we aan boord. Ik had nu een stoel aan dek. De boot deed er 2 uur over om in Wando te komen. Om 14:20 uur zou er een bus gaan vanaf het busstation naar Wando. Ik vroeg bij de infobalie hoe ik daar kon komen. Er ging weer geen bus. Ik kon of gaan lopen (iets minder dan een half uur) of met de taxi. Ik besloot een taxi te nemen. Die was er binnen 5 minuten. De chauffeur pikte nog een stel op dat ook naar het station moest. Op de meter stond 3450 won. De andere man gaf 5000 won. Ik moest nog 3000 won betalen. Snel verdiend voor die chauffeur! De timing was perfect. De bus stond er al. Ik moest onderweg een keer overstappen en kwam vervolgens om half 7 in Jeonju aan. De toeristeninfo was dicht, wel stond er een rek met o.a. plattegrondjes buiten. Via de routeplanner vond ik welke bus ik moest hebben. De plek van de bushalte stond alleen in het Koreaans aangegeven op mijn telefoon. Een jongen die wat Engels sprak hielp me de goede kant op.
Bij het guesthouse was er niemand te zien. Toen ik op de deur klopte werd er open gedaan door 2 Franse jongens die zelf ook nog niet waren ingecheckt. De eigenaar was gebeld en zou zo komen zeiden ze. Zelf gingen ze eten. Ik bleef zitten wachten. Even internetten, de krant lezen. Daarna vond ik het wel erg lang duren en besloot ik te gaan bellen. Gelukkig kwamen de eigenaar en zijn vrouw toen wel snel.
Ik ging vrijwel meteen de straat op, wat eten. Het was gezellig op straat. Ik zat midden in het centrum bij een winkelstraat met veel moderne winkels. Er klonk harde muziek uit de winkels en er waren nog veel mensen op de been. Ik liep een klein rondje om alvast een beetje sfeer te proeven.

Dinsdag werd een dag zonder bus en dat was ook wel eens lekker. Om 10 uur ging ik op pad. Ik weet niet precies waar het hotel lag op de plattegrond van de stad, daardoor moest ik eerst even wat oriëntatiepunten hebben. Dat lukte niet echt. Ik wilde ergens koffie gaan drinken en dan even rustig kijken, maar de koffietentjes die ik zag waren nog dicht. Toen ik op een kruispunt van 2 doorgaande wegen mijn plattegrond pakte, sprak een man me aan. Waar ik naar toe wilde. Ik wees op de plattegrond het Gyeonggijeon paleis aan dat in de oude stad ligt. Hij zei dat hij me wel even kon brengen. Hij reed met een schoolbus. Ik kon instappen en hij bracht me in een paar minuten op de plaats van bestemming. Helemaal geweldig weer. Het zag er daar meteen een stuk gezelliger uit met redelijk wat toeristen op de been. Ik bezocht eerst het oude paleis dat oorspronkelijk in 1410 was gebouwd. Er staan nog een aantal gebouwen en er hangt een replica van Yi Song-gye, de grondlegger van de Joseon dynastie die hier van 1392 tot 1910 heerste. Dit allemaal volgens confuciaanse beginselen. Binnen de muren van het complex was ook een portret museum ingericht. Ik denk dat ik ruim anderhalf uur bij het paleis heb rondgelopen. Het was echt wel interessant.
Na de lunch ben ik bij de Pungnammun gate geweest (niet heel bijzonder) en bij de Jeondong katholieke kerk. Daarna heb ik een paar uur door de straatjes van het oude Hanok dorp gekuierd. Hier staan nog zo’n 800 huisjes in traditionele Hanok stijl, de grootste concentratie van het land. De meeste zijn omgetoverd tot restaurant, souvenirshop, galerij of boutique. Het was behoorlijk toeristisch. In dit soort gebieden kun je traditionele kleding huren en zie je redelijk wat mensen die dat doen. Dat geeft ook wel weer een leuk straatbeeld. Het was er gezellig. Er waren verschillende musea en kunstgalerijen waar ik naar binnen ben geweest. Helaas was er niet overal Engelse uitleg. Het wijnmuseum had jammer genoeg alleen de theoretische uitleg en die nog alleen in het Koreaans. Wijnproeven zat er niet in. Ik liep via de Omokdae, met een mooi uitzicht over de oude stad, naar het Jaman dorp. Een klein wijkje waarvan de muren van de huisjes mooi, kleurrijk beschilderd zijn. Ik liep door naar het ecologisch museum. Voor ik entree ging betalen vroeg ik of er Engelse uitleg was. Die was er niet. Toen ben ik niet naar binnen gegaan. Daarna liep ik door naar een Confuciaanse school. Daarmee had ik zo ongeveer alle bezienswaardigheden wel gehad. Na een kop thee liep ik via het kallegrafie museum over de Nambu markt naar het nieuwe deel met de moderne winkelstraten, waar ik nog heb rond gekeken. Al lopende kwam ik vanzelf weer terug bij mijn hotel.

Vanmorgen heb ik de bus naar Seoul genomen, 2,5 uur rijden. Het komt erop neer dat ik via het oosten van het land naar het zuiden gegaan en via de westkant terug naar Seoul, een mooi rondje dus. Ik was om kwart voor 1 bij mijn hotel. Ik heb een ander hotel genomen dan de vorige keer. Deze ligt in een gezellige wijk vol restaurantjes en winkeltjes. Hier is veel meer reuring. Vanmiddag heb ik een stuk langs de Han rivier gelopen. Ik eindigde in het Yeouido park, waar veel mensen op de been waren. Kinderen speelden in fonteinen en hadden plezier. Altijd leuk om te zien. Daarna ben ik naar het Dongdaemun Design Plaza & park geweest, een hyper modern gebouw met erin en eromheen allerlei musea, tentoonstellingen en design shops. Hier hing een leuke sfeer. Hierna vond ik het wel genoeg en ben ik terug gegaan naar de wijk van mijn hotel om wat te eten en nog een kop koffie te drinken. Ik had voor morgen, mijn laatste dag in Zuid-Korea, een toer geboekt naar de gedemilitariseerde zone bij de grens met Noord-Korea. Helaas kreeg ik vandaag bericht dat de toer niet door gaat ‘om militaire redenen’. Bij het boeken was al aangegeven dat dat kon gebeuren. Vrijdag is er weer een toer, maar dan vlieg ik naar Beijing. Ik baal er wel van dat deze toer niet door gaat. Het is zoals het is. Ik ga er morgen op een andere manier een leuke dag van maken.

Groetjes!
Sigrid