Vanuit het drukke Jaipur naar de rust in Udaipur

Hoi Allemaal,

Ik ben alweer 2 steden verder! Maandag en dinsdag was ik in Jaipur. Dit is de hoofdstad van Rajastan en met 2,4 miljoen inwoners een behoorlijk grote en vooral drukke stad. Ik ben eerst naar het centrum gelopen voor de meest voor de hand liggende bezienswaardigheden: City Palace en het paleis der winden. Allebei de moeite van een bezoek wel waard. Daarna wilde ik de bus pakken naar Amber Palace, 10 km buiten de stad. Terwijl ik stond te wachten sprak een fietsriksja me aan die me zei dat hij me voor 50 roepie kon brengen. Ik zei hem dat die heuvel veel te stijl was, maar volgens hem was dat geen probleem. Ik was nieuwsgierig geworden en stemde toe. Wat bleek: hij bracht me naar een omgebouwde fietsriksja met een motor erop. Een uniek exemplaar waarvan er maar eentje in Jaipur rond rijdt (en daarbuiten heb ik er ook nog nooit een gezien). Met hem ging ik de heuvel op naar Amber Palace. Lachen! Ali, de eigenaar van de riksja, trok veel bekijks met zijn voertuig. Het Amber palace was ook de moeite waard met een mooi uitzicht over de stad. Op de terugweg begon het helaas hard te regenen en werd ik redelijk nat. Terug in de stad zette hij me af bij souvenirshops. Na de eerste 2 was ik het wel zat, maar hij drong aan op een derde, een juwelier. Hier heb ik een ketting en ring gekocht met een robijn (met ster) erin. Die robijn komt uit te streek. Mooi souvenir uit India. Daarna vond ik het welletjes en liet ik me bij het hotel afzetten. Ik sprak af om de volgende dag weer met Ali op pad te gaan.
Zondag begon met regen. Gelukkig stopte het snel. Ik wilde naar een soort open lucht museum, maar Ali zei dat dit alleen 's avonds open was. Hij toerde wat rond van tempel naar souvenirshop. 's Middags gingen we terug naar de juwelier om mijn spullen op te halen. De juwelier maakte van de gelegenheid gebruik om mijn hand te lezen. Opmerkelijk hoeveel waarheid hij sprak, sommige dingen kan ik niet plaatsen en andere dingen kan ik nog niet controleren (ik ga over anderhalf jaar trouwen, krijg een gezin met 2 kinderen en ik ga 92 worden). Voor mezelf heb ik alles wat nauwkeurig opgeschreven. Hij zei een paar dingen die een andere handlezer 15 jaar geleden ook heeft gezegd (dat ik ooit een boek ga schrijven). Toch wel bijzonder. Toen ik de tempels en souvenirshops beu was liet ik me afzetten in een winkelstraat in de buurt van mijn hotel. Ik heb daar wat gegeten en ben teruggelopen naar mijn hotel. 's Nachts nam ik de trein naar Udaipur.
Udaipur is geweldig! Met 500.000 inwoners is het een stuk kleiner dan de vorige steden. Ik kwam hier woensdagmorgen rond 7 uur aan en werd met een tuk-tuk naar mijn hotel gebracht. Het hotel ligt aan het meer. Ik nam een ontbijtje op het dakterras met uitzicht over het meer en genoot van de fluitende vogels en het geklop van de wasvrouwen op hun was. Heerlijk, even geen getoeter en motorgeronk! Het had net geregend en er blies een zacht windje. Dit was helemaal goed na 4 grote steden! Ik heb hier 3 dagen rond gelopen. Het hotel was in het oude centrum waar ik alles lopend kon doen: weer een city palace en een tempel. In de tempel was een dienst aan de gang waar een krachtig gezang klonk waar een hoop energie vanuit ging. Leuk om even te blijven kijken. Na de dienst verliet iedereen lachend de tempel. Daarna ben ik wat gaan zwerven door de straatjes, heb ik een interessant museum bezocht en heb ik een heus stuk mango vlaai bij café Edelweiss gegeten. Lekker! Heel geraffineerd werd ik vervolgens naar een masseur gelokt: zijn zoon stond voor het pand (restaurant + massage) en vroeg me waar ik vandaan kwam. Daarna vroeg hij me om iets uit het Nederlands te vertalen: dat waren enkele aanbevelingen van Nederlanders voor een massage bij zijn vader. De man combineerde een aantal technieken (o.a. drukpunten en osteopathie). Hij pakte mijn handen en voelde een aantal punten en kon daarmee aangeven waar het niet goed zit in mijn lichaam. Hij gaf aan dat mijn rechterbeen langer is dan mijn linker. Daardoor getriggerd stemde ik in voor een massage. Ik heb uiteindelijk elke dag hier mijn rug door hem laten behandelen. Dat beenlengteverschil is opgelost. Ik ben erg benieuwd of ik nu thuis minder last van mijn rug ga hebben bij het schaatsen en na het hard lopen.
Na de massage liep ik verder de wijk in en kwam Zwarte Piet in levenden lijve tegen, echt waar! Hij moet zich alleen nog omkleden en dan kan hij zo Sinterklaas komen helpen in december. Ik heb wat met hem zitten praten in zijn winkel (hij is tekenaar). Ik liep verder de woonwijk in en kwam 2 meisjes tegen die vroegen of ik met hen mee ging naar huis. Dat heb ik gedaan. Ik kwam terecht in een kamer van ca. 3 bij 4 meter waarin pa + ma + 7 kinderen leefden! 's Nachts sliepen ze daar met z'n allen. De huur was 1000 roepie, terwijl de man als tuk-tuk chauffeur 5000 roepie per maand verdiend (10 roepie = ca. 15 eurocent, ga zelf maar rekenen). Ik speelde daar wat met de kinderen. De oudste dochter wilde een hennatekening op mijn arm maken. Ik liet dat toe, hoewel ik dat eigenlijk helemaal niet mooi vind. Na een week is het weer van mijn arm gesleten. Ik dronk nog een kop thee en nam afscheid. Met Izaak, de vader, sprak ik af om de volgende dag te gaan toeren.
Gisteren ben ik dus met Izaak op pad gegaan. Eerst weer even bij hem thuis met de kinderen gespeeld. De tweede dochter maakte nu een hennatekening op mijn andere hand. Izaak heeft een breukje in zijn enkel (hij liet me een röntgenfoto zien), waarmee hij gewoon rond loopt. We gingen eerst naar het ziekenhuis, zijn vrouw ging mee. Dit was een klein ziekenhuisje. De spreekkamer van de arts was tegelijkertijd wachtruimte. Iedereen keek toe hoe de bloeddruk van patiënten werd gemeten. Niet heel spectaculair, maar een beetje privacy zou toch wel prettig zijn. Op het bureau van de arts stond een bordje 'hypertension expert' en ik begreep niet goed wat Izaak hier kwam doen. Toen hij aan de beurt was werd hij dan ook onverrichter zake weggestuurd. We liepen nu naar een zaaltje waar de zieke schoonmoeder van Izaak lag. Hier stonden bedden op nog geen meter afstand van elkaar. De patiënten lagen in hun gewone kleren op bed, soms met een laken over zich heen. Om elk bed zat een groep mensen. Net wat drukker en chaotischer dan bij ons! Wel interessant om dit te zien. Izaak's vrouw bleef bij haar moeder en wij gingen nu op tour naar Monsoon palace. Het laatste stuk mochten er geen tuk-tuks omhoog en ben ik overgestapt op een motor. Dat was ook weer even genieten! Boven was het paleis niet zo boeiend, het uitzicht des te meer. Daarna ging ik nog naar een openlucht museum waar dorpjes uit Rajastan werden tentoongesteld. Wel boeiend. Daarna ben ik met Izaak meegegaan naar huis. Daar zou ik blijven eten. We zouden om 16:00 uur eten, maar dat werd anderhalf uur later. Speciaal voor mijn hadden ze kip gehaald. Die at ik met chapati's (ronde platte broodjes, ze zien eruit als pannenkoeken). Ik at alleen in het bijzijn van Izaak en zijn vrouw. Toen ik uitgegeten was begon Izaak te eten en daarna zijn vrouw. In feite at Izaak mijn restjes en zijn vrouw dat wat hij overliet. Na het eten ging ik weg. 's Avonds heb ik niet zoveel meer gedaan.
Vanmorgen was ik weer om half 10 bij de familie. Ik wilde alleen naar een klein dorpje met ca. 108 tempels, zo'n 22 km buiten Udaipur. Ik had verwacht dat dit redelijk uitgestrekt was, maar was hier in een kwartier door heen. De tempels stonden nagenoeg tegen elkaar aan. Ze waren overigens wel mooi. Op de terugweg deden we nog 2 tempels aan. Daarna reden we terug naar de stad. Izaak maakte nog een ommetje langs een soort ziekenhuis waar mensen met een handicap gratis worden geholpen. Dit ziekenhuis draait volledig op donaties. Hier kreeg ik een rondleiding. Ook weer boeiend. Zoiets staat natuurlijk niet in mijn reisgids! We reden nog even langs de moeder van Izaak. In haar huis zaten nog wat familieleden. Hier dronk ik een kop thee. Daarna gingen we terug naar 'huis'. Daar nam ik afscheid van de familie en beloofde hen de foto's die ik van ze gemaakt heb op te sturen.
Daarna heb ik mijn derde massage genomen en ben ik nog even langs 'Zwarte Piet' gegaan. Ook met hem heb ik een kop thee gedronken en ik heb hem wat Nederlands geleerd voor als hij leuke Nederlandse meisjes tegen komt. Vanavond wil ik nog naar een dansvoorstelling en daarna stap ik in de trein richting Puskar. Dat is nog een stuk kleiner dan Udaipur. Ik ben benieuwd.
Tussen de haakjes: ik heb hier 3 bewolkte en regenachtige dagen gehad. Voor het weer hoef je niet jaloers op me te zijn (voor de rest van de ervaringen wel!!).

Tot de volgende keer!

Groetjes,
Sigrid